Το Σάββατο το βράδυ στον Κεραμεικό, ο χρόνος ξαναγύρισε στο 1984. Όταν όλη η νεολαία χόρευε στους ήχους του «Big in Japan». Όταν όλη η νεολαία σιγοτραγουδούσε «I want to be forever young, Do you really want to live forever? Forever young».
Ο Marian Gold (ο μόνος από τα αρχικά μέλη της μπάντας που συνεχίζει) στα 71 του, είχε στη σκηνή όση ενέργεια διέθετε και πριν απο 40 χρόνια. To κοινό (μεσήλικες στην πλειοψηφία του) βρήκε την ίδια ενέργεια και συμμετείχε σε κάθε κέλευσμα του frontman.
Το σετ ξεκίνησε με τα «Golden Feeling», «Wishful Thinking» και το αγαπημένο «Dance With Me», που ήταν η προθέρμανση για τον «ύμνο». Οι ιαπωνικοί ήχοι ακούγονται και επιτέλους... «Big in Japan» ζωντανά στη σκηνή και το FLOYD ολόκληρο τραγουδάει κάθε λέξη μαζί με τον Marian.
To σετ συνεχίζεται με τα «Romeos», «Call Me», «Sensations», «Heaven on Earth (The Things We've Got to Do)», «Carry Your Flag», το μελωδικό «I Die for You Today» και το «The Mysteries Of Love» που θυμίζει την μπάντα στο ντεμπούτο άλμπουμ της.
Στο «Universal Daddy» ο Gold μας συστήνει επι σκηνής την κόρη του που τον συνοδεύει στα φωνητικά τα τελευταιά χρόνια και αυτός καμαρώνει περήφανος δίπλα της. Επιστροφή στα κλασικά. Και σε αυτά που λάτρεψε το κοινό 40 χρόνια πίσω. Οι πρώτες νότες απο το To «Germany With Love» ακούγονται, το κοινό χορεύει ασταμάτητα, ενώ ακολουθεί το εμβληματικό και... βαρύ «A Victory of Love», για να φτάσουμε στο αποκορύφωμα της χορευτικής βραδιάς.
Τα πλήκτρα από το ROLAND του Carsten Brocker σχηματίζουν τις πρώτες νότες του «Sounds Like a Melody». Ένα από τα πιο χορευτικά hits των 80'ς σε μία απίστευτη εκτέλεση σχεδόν 7 λεπτών με τον κόσμο να μην θέλει να τελειώσει η μελωδία. Και μετά την καταιγίδα, η ηρεμία...
Η ατμοσφαιρκή μπαλάντα «Forever Young» κλείνει το σετ με το κοινό να τραγουδάει κάθε λέξη της «Forever young, I want to be forever young, Do you really want to live forever?». Ναι καλά διαβάσατε, το κοινό το τραγούδησε σχεδόν όλο το τραγούδι, όχι ο τραγουδιστής (!) Και φτάνουμε σχεδόν στο φινάλε... Η μπάντα αποσύρεται για να βγει για το encore, ελάχιστα λεπτά αργότερα.
Το «State of Dreams» κλείνει την συναυλία και όλοι έχουν ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματισμένο. Το κοινό, ο τραγουδιστής, η μπάντα. Άλλη μία «μεταφορά» στον χρόνο, εξετελέσθη με επιτυχία.
Αν και έλειψαν από το σετ τα «Jerusalem», «Fallen Angel» και το «The Nelson Highrise», το κοινό γέμισε τις μπαταρίες του και έφυγε τραγουδώντας ξανά «Things are easy when you're big in Japan, Oh, when you're big in Japan».
Μία πολύ καλή επιλογή τελικά, για ένα ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο.
