Σε άλλες χώρες είναι πιο συχνό, στην Ελλάδα, όπου σπάνια βλέπουμε κανονικό ποδόσφαιρο είχε να συμβεί 30 χρόνια. Κι αυτό μαρτυρά την σημαντικότητα, αυτού που βλέπουμε να συμβαίνει.
Ο Ολυμπιακός με το +7 που εξασφάλισε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος όλα δείχνουν ότι θα επιστρέψει στην θέση του πρωταθλητή. Για την ακρίβεια, αυτό που μένει δείχνει να είναι η μαθηματική στέψη του.
Κάπως έτσι, δίχως να το έχουμε καταλάβει ζούμε την πιο ωραία τριετία στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τρεις διαφορετικοί πρωταθλητές στα τρία τελευταία χρόνια. ΑΕΚ - ΠΑΟΚ και φέτος Ολυμπιακός. Κάτι που είχε να συμβεί από την τετραετία 1986-90, όταν στον θρόνο κάθισαν διαδοχικά Ολυμπιακός, Λάρισα, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός!
Σε μία χώρα που αρέσκεται να δημιουργεί πολυετείς ηγεμονίες στην κορυφή, αυτό από μόνο του συνιστά κάτι σημαντικό. Κι ακόμα πιο συμβολικά, η σεζόν ουσιαστικά τελείωσε με έναν τρόπο που βάζει τέλος σε πολλαπλά αφηγήματα.
Με ένα πέναλτι για πεντακάθαρο χέρι που «έφαγε» ο διαιτητής στον ΠΑΟΚ, ακόμα και μετά την εξέταση του VAR. Έχει κι αυτό την σημειολογική του σημασία. Λάθη μπορούν να γίνουν. Αυτή τη φορά όμως δεν είναι μονόπαντα. Είναι μοιρασμένα σε όλους. Αυτός που ευνοείται σήμερα, μπορεί να αδικηθεί αύριο. Είχαμε χρόνια, πολλά χρόνια να ζήσουμε κάτι τέτοιο.
Κάπως έτσι, πήγε περίπατο και η ιστορία που με τόσο κόπο έστησε ο Ολυμπιακός, αναφορικά με την σχέση της Ξάνθης με τον ΠΑΟΚ. Όσοι είδαν την αναμέτρηση στα Πηγάδια είδαν μία Ξάνθη να παίζει λυσσαλέα για το αποτέλεσμα, όπως ακριβώς είχε κάνει και στο παιχνίδι με τους ερυθρόλευκους.
Μία ομάδα που έπαιξε για την ιστορία της. Μία ομάδα που στο παρελθόν υπήρξε πολλάκις «προβληματική», η οποία όμως έδειξε ότι δεν… μασάει κι ότι δεν καταλαβαίνει από ψιθύρους και θεωρίες συνωμοσίας. Μία ομάδα που έπαιξε για την πάρτη της και η οποία με το 1-1 είπε game over στην μάχη του τίτλου κι έκρινε τον φετινό πρωταθλητή! Τι ειρωνεία!
Σε αυτή την τριετία μπορεί να είχαμε λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι είναι μία πετυχημένη τριετία. Κανένα πρωτάθλημα δεν κρίθηκε από τον Οκτώβριο, κάτι που συνέβαινε παλιότερα. κάτι που φαίνεται πως δεν μπορούσε να ξεπεράσει ο Ολυμπιακός, που ήταν μαθημένος… αλλιώς.
Μία τριετία που συμπίπτει με την διοίκηση του Βαγγέλη Γραμμένου στην ΕΠΟ. Μία διοίκηση που φυσικά και έκανε λάθη, ωστόσο μία διοίκηση που κατάφερε κι έμεινε μακριά από τα σκάνδαλα τα προηγούμενων διοικήσεων και στην εποχή της οποίας θα έχουν στεφθεί τρεις διαφορετικοί πρωταθλητές, σε τρία συναρπαστικά πρωταθλήματα. Αυτή θα είναι και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που θα αφήσει πίσω της, φεύγοντας το καλοκαίρι.
Η πιο καθεστωτική ομάδα που ανέδειξε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός, η ομάδα που θα έκανε και την... ΤΣΣΚΑ Μόσχας να μοιάζει ως αδικημένη, έχει κάθε δικαίωμα να πανηγυρίσει κι ας προσπάθησε να ακυρώσει την δική της προσπάθεια στο γήπεδο. Κι αυτό γιατί φέτος παίρνει κάτι με την αξία της, κάτι που δεν συνέβαινε πάντα στο παρελθόν.
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού μπορούν να πανηγυρίσουν ένα πρωτάθλημα στο οποίο δεν υπάρχουν σκιές. Ένα από τα λίγα πρωταθλήματα που οι Πειραιώτες το παίρνουν με την αξία τους, με την αγωνιστική τους ανωτερότητα μέσα στο γήπεδο.
Κι αυτή είναι η πραγματική μαγεία της εξυγίανσης, που τόσο κατηφορήθηκε και λοιδωρήθηκε στο λιμάνι με τους πιο χυδαίους και φτηνούς τρόπους. Το πρωτάθλημα, όπως λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, πάει στην ομάδα με την διοίκηση που σιχαίνεται κάθε φίλος του αληθινού αθλητισμού αλλά και στην ομάδα που αναγνωρίζει οποιοσδήποτε φίλος του αληθινού ποδοσφαίρου ότι ήταν η καλύτερη, η πιο συνεπής, θεαματική και αποτελεσματική στον μαραθώνιο.
