13 Φεβρουαρίου 2002. Τελικός Κόπα Άφρικα. Σενεγάλη εναντίον Καμερούν. Έπαιξαν τα ενενήντα λεπτά του αγώνα, πήγαν στην παράταση, 0-0. Είναι η ώρα των πέναλτι. Μετά από εννέα εκτελέσεις το σκορ είναι 3-2 υπέρ των Καμερουνέζων. Η Σενεγάλη πρέπει να ευστοχήσει για να κρατήσει τις ελπίδες της για το τρόπαιο.
Ο Αλιού Σισέ είναι 26 χρόνων, είναι ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Σενεγάλης, στην καλύτερη περίοδο της ποδοσφαιρικής καριέρας του, λίγους μήνες μετά θα έπαιρνε μεταγραφή στην Πρέμιερ Λιγκ για να φορέσει τη φανέλα της Μπέρμιγχαμ. Οδήγησε την ομάδα ως τον τελικό και από αυτόν περίμενε ένα ολόκληρο έθνος να είναι ο ηγέτης την πιο κρίσιμη στιγμή.
Λίγη φόρα, το χτύπημα της μπάλας που μένει χαμηλά και κατευθύνεται στην δεξιά πλευρά της εστίας. Ο τερματοφύλακας του Καμερούν την διώχνει με τα πόδια. Η Σενεγάλη έχει χάσει, οι Καμερουνέζοι είναι οι πρωταθλητές Αφρικής.
«Μέναμε μαζί στο δωμάτιο σε εκείνο το τουρνουά. Ήταν απογοητευμένος, ήταν σοκαρισμένος. 'Σαλίφ' μου είπε. 'Αυτό το τρόπαιο ήταν στα χέρια μου. Το είχα στο ένα χέρι μου, έτοιμος να το σηκώσω, το Καμερούν μου το έκλεψε. Αν δεν μπορέσω να το κατακτήσω ως παίκτης, θα κάνω τα πάντα για να το πάρω ως προπονητής. Είναι η αποφασιστικότητά του που τον έκανε αυτόν που είναι, είχε πάντα τη φωνή, είχε πάντα τις λέξεις για να μας καθοδηγήσει ως αρχηγός» θυμάται ο Σαλίφ Ντιαό, συμπαίκτης του Σισέ από το 2000 ως το 2005.
11 Ιουνίου 2002. Η Σενεγάλη αντιμετωπίζει την Ουρουγουάη για την 3η αγωνιστική των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έχει ήδη νικήσει τη Γαλλία, κάτοχο του τίτλου τότε σε μια νίκη την οποία ακόμα το έθνος θυμάται με μια ζεστή νοσταλγία, στην πρεμιέρα της διοργάνωσης και έχει αναδειχθεί ισόπαλη με τη Δανία. Δύο γκολ από τον Πάπα Μπούμπα Ντιόπ, άλλο ένα από τον Καλιλού Φαντιγκά, ισοπαλία 3-3 και οι Σενεγαλέζοι, με τον Σισέ να φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού και να έχει αφήσει πίσω του την αποτυχία του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, προκρίνονται για πρώτη φορά στην ιστορία τους στους «16» της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης.
Στους «16» η Σενεγάλη αντιμετώπισε τη Σουηδία και τη «λύγισε» στην παράταση χάρη σε γκολ του Ανρί Καμαρά, ο οποίος είχε σκοράρει και στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Στα προημιτελικά αντίπαλος ήταν η Τουρκία που κατάφερε να πάρει την πρόκριση δύσκολα με το γκολ που σημείωσε ο Ιλχάν Μανσίζ στο τέταρτο λεπτό της παράτασης κι ενώ οι δυο ομάδες είχαν μείνει στο 0-0 στα ενενήντα λεπτά.
26 Σεπτεμβρίου 2002. Το επιβατηγό πλοίο Le Joola βυθίζεται στα ανοιχτά της Γκάμπιας κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Αν και το πλοίο χωρά 500 επιβάτες, εκείνη την ημέρα μετέφερε περισσότερους από 2.000 Μόλις 64 άνθρωποι γλίτωσαν, ενώ 1.863 έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσά τους ξαδέρφια, θείοι και μια αδερφή του Σισέ. Συνολικά έντεκα άνθρωποί του.
«Το συγκεκριμένο πλοίο το αγαπούσα, το ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά. Είχα ταξιδέψει με αυτό αμέτρητες φορές. Θα μπορούσα να είμαι εκεί εκείνη τη μέρα, αλλά ήμουν τυχερός. Όλη τη μέρα ήμουν στο τηλέφωνο. Η αναμονή ήταν το χειρότερο κομμάτι, δεν ήταν εύκολο να λάβεις αξιόπιστες πληροφορίες. Κάποιοι έλεγαν ότι δεν ήταν αλήθεια και ότι το πλοίο είχε φτάσει στον προορισμό του, μετά έλεγαν ότι δεν ισχύει».
Ο Σισέ ζήτησε αμέσως άδεια από την Μπέρμιγχαμ και μάζεψε τους παίκτες της εθνικής ομάδας για να γίνει ένα φιλικό παιχνίδι με τη Νιγηρία και να μαζευτούν χρήματα για τις οικογένειες των θυμάτων. Ήταν ο πρώτος που βοήθησε οικονομικά, δίνοντας το παράδειγμα και στους άλλους διεθνείς. «Έπρεπε να έρθω. Να μοιραστώ τον πόνο με τους ανθρώπους και να τους δείξω ότι είμαι εδώ μαζί τους. Oι δηλώσεις μόνες τους δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα».
6 Φεβρουαρίου 2022. Είκοσι χρόνια πια από εκείνο το χαμένο πέναλτι. Και η Σενεγάλη είναι ξανά στον τελικό του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, για να διεκδικήσει το τρόπαιο και πάλι. Ο Σισέ δεν είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, δεν είναι αυτός που φορά το περιβραχιόνιο, αλλά αυτός που πια καθοδηγεί τους παίκτες από τον πάγκο. Είναι αυτή τη φορά ο Σαντιό Μανέ ο ποδοσδφαιριστής που αναλαμβάνει να εκτελέσει το κρίσιμο πέναλτι. Λίγη φορά, το χτύπημα της μπάλας, δυνατή εκτέλεση, η μπάλα στη δεξιά πλευρά της εστίας. Όπως είκοσι χρόνια πριν... Μα τώρα η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα, δεν την διώχνει κανείς, δεν παίρνει κανείς το τρόπαιο από το χέρι του Σισέ. Είναι δικό του. Όπως το είχε πει. Ως προπονητής. Το κατάφερε.
«Αφιερώνω αυτή τη νίκη στον λαό της Σενεγάλης. Εδώ και χρόνια κυνηγάμε αυτό το κύπελλο. Θα μπορέσουμε να βάλουμε ένα αστέρι στη φανέλα μας. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής στο Καμερούν έχει ιδιαίτερη σημασία. Η νίκη απέναντι στην πιο επιτυχημένη ομάδα στην Αφρική είναι άλλο ένα σύμβολο»
29 Νοεμβρίου 2022. Είκοσι χρόνια μετά την ιστορική πρόκριση της Σενεγάλης στα νοκ άουτ ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και ο Σισέ ξανά εκεί, σε ένα ραντεβού με την ιστορία, σε ένα ραντεβού από αυτά που άλλες φορές τον πίκραναν, άλλες του προσέφεραν την ηδονική χαρά της κατάκτησης του στόχου. Είναι ο προπονητής των Σενεγαλέζων στο Μουντιάλ του Κατάρ. Για την 3η αγωνιστική των ομίλων αντίπαλος είναι ο Ισημερινός. Παίρνουν το προβάδισμα οι αντίπαλοι, αλλά οι ποδοσφαιριστές του Σισέ δεν έχουν «μιλήσει» ακόμα. Γκολ ο Σαρ, γκολ και ο Κουλιμπαλί και η Σενεγάλη είναι ξανά στους «16». Όπως το 2002. Τότε που ο Σισέ ήταν ο αρχηγός της.
«Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο αντίπαλός μας, μπορεί να είναι η Αγγλία, οι ΗΠΑ, το Ιράν. Όποιος και αν είναι θα αποτελεί μία πολύ καλή ομάδα. Εμείς ξέρουμε ότι από εδώ και πέρα όλα θα είναι διαφορετικά και αυτό που τώρα πρέπει να κάνουμε είναι να ξεκουραστούμε. Να ηρεμήσουμε και να προετοιμαστούμε για το παιχνίδι που ακολουθεί. Προέρχομαι από μία χώρα που δεν αγαπά την ήττα. Θέλω να κερδίζω, το ίδιο και οι παίκτες μου, το ίδιο και ο λαός. Θέλουμε να ανεβάσουμε το σενεγαλέζικο και το αφρικανικό ποδόσφαιρο όσο πιο ψηλά γίνεται. Είναι φιλοδοξία μας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να δείξουμε ότι μπορούμε να υπάρχουμε στη διεθνή σκηνή» θα πει όταν πια θα έχουν «πέσει» οι πανηγυρισμοί αγκαλιά με τους παίκτες του πριν ηρεμήσει και ο ίδιος και αρχίσει την προετοιμασία για το παιχνίδι που έρχεται κόντρα στην Αγγλία.
Για τους Σενεγαλέζους η εθνική ομάδα είναι ένας λόγος για να νιώθουν περήφανοι καθώς τα περισσότερα παιδιά παίζουν μπάλα με το όνειρο να μοιάσουν στους σταρ που έβγαλε η χώρα και ο Σισέ ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων. Γεννημένος το 1976 στο Καζαμάνκ, μετακόμισε με την οικογενειά του σε ένα προάστιο του Παρισιού όταν ήταν εννέα ετών. Η πορεία του από 'κει και πέρα ήταν αυτή πολλών Αφρικανών παικτών που μεγάλωσαν στην Ευρώπη ή είχαν την ευκαιρία να ενταχθούν σε μικρή ηλικία στις ακαδημίες ενός ευρωπαϊκού συλλόγου. Έξω από το σπίτι ήταν Γάλλος, μέσα σε αυτό Σενεγαλέζος.
Πήγε στις ακαδημίες της Λιλ, αγωνίστηκε σε γαλλικές και αγγλικές ομάδες στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 και έχοντας αποκτήσει ευρωπαϊκές εμπειρίες, αλλά διατηρώντας πάντα τη ρίζα με την πατρίδα του ήταν ο άνθρωπος που επιλέχθηκε το 2015 για να ενώσει στην εθνική ομάδα της Σενεγάλης ποδοσφαιριστές που κάποιοι έμοιαζαν με αυτό μιας και «αναθράφηκαν» ποδοσφαιρικά στην Ευρώπη και τους άλλους που έμαθαν το ποδόσφαιρο στην χώρα τους.
«Το να είσαι προπονητής στην εθνική ομάδα δεν διαφέρει πολύ από το να είσαι πολιτικός» λέει ο Σισέ, ο οποίος πήρε την απόφαση να μείνει στη Σενεγάλη, κάτι που σημαίνει πως νιώθει την πίεση που υπάρχει για μια επιτυχία μέσα στο γήπεδο. Ίσως, μάλιστα, να μην είναι τυχαία η αναφορά του στην πολιτική. Λένε κάποιοι, ειδικά άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά, πως όταν τελειώσει το έργο του στην εθνική ομάδα θα ήθελε να αναλάβει κάποιον άλλο σημαντικό ρόλο για την χώρα του.
«Προσπάθησα να θέσω ένα παράδειγμα. Αν ένας Σενεγαλέζος παίκτης καταφέρει να πάρει μια μεταγραφή στη Μπέρμιγχαμ, στη Μονπελιέ ή σε άλλη ομάδα στην οποία αγωνίστηκα εγώ, θα ήθελα να τον υποδεχτούν θερμά επειδή γνωρίζουν ότι εγώ ήμουν ένας καλός άνθρωπος όταν έπαιξα γι' αυτούς».
