Ταύτισε το όνομα του με τον Ολυμπιακό όπου αγωνίστηκε συνολικά για πέντε χρόνια κατακτώντας 3 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο, αλλά και στον ΠΑΟΚ, όπου παρέμεινε για 8 σεζόν με απολογισμό 2 Κύπελλα Ελλάδας.
Ο Τοχούρογλου, προτού πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό (1994) είχε κάνει ντεμπούτο με την Δόξα Δράμας το 1992, στην οποία αγωνίστηκε 51 φορές. Μάλιστα όπως τονίζει στο SDNA πρόκειται για την ομάδα που υποστηρίζει!
Το 2009 επέστρεψε στην Αυστραλία συνεχίζοντας την καριέρα του στην Γλέιντσβιλ Ράιντ Μάτζικ, την ομάδα δηλαδή όπου πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 7 ετών. Έχοντας πατήσει τα 50 συνεχίζει να αγωνίζεται και μάλιστα παραμένει «κέρβερος» κάτω από τα γκολπόστ.
Το μαρτυρούν και οι διακρίσεις του, αφού αναδείχθηκε 4 φορές, ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας της κατηγορίας και μια φορά ως ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της συγκεκριμένης λίγκας (σ.σ.: πρόκειται ουσιαστικά για την 3η τη τάξει κατηγορία της Αυστραλίας).
Παράλληλα με το ποδόσφαιρο, ηγείται της δικής του εταιρίας, η οποία δραστηριοποιείται στηδιάνοιξη υπόγειων τούνελ, αλλά και στη δοκιμή της αντοχής και της ποιότητας του τσιμέντου. Μάλιστα, έχει φέρει σε πέρας τεράστια πρότζεκτ στο Σίδνεϊ.
Ο άλλοτε γκολκίπερ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, ταξίδεψε για λίγες μέρες στην Ελλάδα παραχωρώντας μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, στο SDNA.
Ο Τοχούρογλου αναφέρθηκε στη χαρά που του δίνει το ποδόσφαιρο στα 50 του, το θρυλικό ματς με την Μαρσέιγ, όπου έπιασε τα... «άπιαστα», τους Κόκκαλη, Μπάγεβιτς, Αλέφαντο, Γιοβάνοβιτς, την μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, αλλά και το γεγονός πως δεν κατάφερε να αγωνιστεί στην Εθνική Ανδρών.
- Το 2011 επέστρεψες στην Γκλέιντσβιλ Ράιντ Μάτζικ στην οποία αγωνίζεσαι ακόμα. Είναι η ομάδα που ξεκίνησες την καριέρα σου προτού έρθεις στην Ελλάδα;
«Καταρχάς να πω, πως λόγω λοκντάουν είχα να έρθω τρία χρόνια στην Ελλάδα. Ναι, το 1979 ξεκίνησα από την Μάτζικ σε ηλικία εφτά χρονών και επέστρεψα το 2011 αφότου έφυγα από τηνΕλλάδα. Ακόμα βρίσκομαι στην ομάδα. Έχω πει στα 50 μου να σταματήσω. Φέτος είναι η τελευταία χρονιά. Θα το δούμε βέβαια αυτό, γιατί το δικό μας πρωτάθλημα αρχίζει τον Μάιο».
- Πως βρίσκεις την δύναμη στα 50 σου να αγωνίζεσαι ακόμη και μάλιστα με επιτυχία;
«Στην Αυστραλία είμαι πολύ απασχολημένος λόγω της επιχείρησης μου. Το ποδόσφαιρο μου δίνει την δυνατότητα να ξεφεύγω κάθε Σαββατοκύριακο. Το πρόβλημα είναι πως πρέπει να κυνηγάω τα 20χρονα παιδιά. Όταν ήμασταν εμείς σε αυτή την ηλικία ήταν πολύ διαφορετικά. Το επίπεδο είναι αρκετά σοβαρό, αλλά πρέπει να σου πω πως είναι και η πρώτη φορά που αγωνίζομαι δίχως άγχος. Έξι χρόνια στον Ολυμπιακό και οχτώ στον ΠΑΟΚ τραβούσαμε μεγάλη πίεση. Τουλάχιστον τώρα χαλαρώνουμε. Δεν υπάρχει καθόλου πίεση».
- Παραμένεις σε εξαιρετική κατάσταση έχοντας αναδειχθεί κορυφαίος τερματοφύλακας, αλλά και παίκτης της χρονιάς. Πως προέκυψαν αυτές οι διακρίσεις;
«Ναι αναδείχθηκα πέντε φορές καλύτερος τερματοφύλακας του πρωταθλήματος και μια καλύτερος παίκτες της σεζόν. Έκανα το νταμπλ (γέλια). Δεν ήταν κάτι που διεκδίκησα, αλλά ήρθε μόνο του».
- Πάμε πίσω στον χρόνο, όταν έπαιρνες σε ηλικία 22 ετών μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Το περίμενες;
«Θυμάμαι, ότι ο Αλέκος Ράντος τραυματίστηκε στην τελευταία μέρα των μεταγραφών και εγώ βρισκόμουν στην Βουλγαρία για προετοιμασία με την Δόξα Δράμας. Ήταν κάτι που ασφαλώς δεν περίμενα, αλλά έπρεπε να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις που υπήρχαν».
- Τι σου έχει μείνει από την καριέρα σου στον Ολυμπιακό;
«Πολλά πράγματα μένουν από την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Υπάρχουν χαρές, αλλά και λύπες, όπως σε όλα τα αθλήματα. Εκτός ποδοσφαίρου θυμάμαι πόσο ωραία περνούσαμε όταν βγαίναμε στα μπουζούκια. Τώρα να μου πεις να διαλέξω ποιο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα; Για μένα όλα».
- Ποιο είναι το παιχνίδι που ξεχωρίζεις; Πολύς κόσμος ακόμη μιλάει για την ρεβάνς με την Μαρσέιγ. Ηττηθήκατε με 3-0 (27/9/1994) στη ρεβάνς, αλλά έκανες το ματς της ζωής σου...
«Πολλά είναι τα παιχνίδια που θυμάμαι. Ο κόσμος με θυμάται στο παιχνίδι με την Μαρσέιγ γιατί ουσιαστικά εκεί με ανακάλυψαν. Είναι ένα ματς που ακόμα κάθομαι και το βλέπω στο video. Νομίζω πως σε αυτό το ματς το τερμάτισα με τις αποκρούσεις που έκανα».
- Με τον Νίκο Αλέφαντο, ο οποίος ήταν τότε στον πάγκο της ομάδας, είχες καλή σχέση;
«Υπάρχουν πολλές ιστορίες με τον Νίκο Αλέφαντο, τον οποίο είχα προπονητή και στην Δόξα Δράμας. Όλοι ξέραμε τον κ. Αλέφαντο. Είχα πολύ καλή σχέση μαζί του».
- Στον ΠΑΟΚ πως ήταν τα πράγματα; Πως σε υποδέχθηκε ο κόσμος;
«Ίδια πίεση με τον Ολυμπιακό αντιμετώπισα και στον ΠΑΟΚ. Όταν πήγα είχε πολύ καιρό να πάρει κάποιο τίτλο, αλλά καταφέραμε στα τρία πρώτα χρόνια μου εκεί να κατακτήσουμε δύο Κύπελλα».
- Είχες άγχος την εποχή που μεταπήδησες στον ΠΑΟΚ;
«Είχα πολύ μεγάλο άγχος. Όταν φεύγεις από μία μεγάλη ομάδα και πας σε μια άλλη μεγάλη ομάδα που είναι και από τους κύριους αντιπάλους λογικό να υπάρχει άγχος. Εκεί πολλοί με μισούν, αλλά και πολλοί με αγαπούν. Όταν μπήκα για πρώτη φορά στην Τούμπα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να κάνω την δουλειά μου, όσο το δυνατόν καλύτερα».
- Ποια ομάδα προτιμάς; Ολυμπιακό ή ΠΑΟΚ;
«Έχω προτίμηση στην Δόξα Δράμας. Άλλωστε από εκεί ξεκίνησα την καριέρα μου στην Ελλάδα. Η Δράμα είναι η πόλη από την οποία κατάγομαι. Ήταν και μεγάλη ομάδα εκείνα τα χρόνια και είμαι περήφανος που φόρεσα τη φανέλα της».
- Κρατάς επαφές με πρώην συμπαίκτες σου; Με ποιους έκανες παρέα;
«Με πολλούς πρώην συμπαίκτες μου εξακολουθώ να έχω επαφή. Το 1994 όταν πήγα στον Ολυμπιακό ήμουν με τον Αλέκο Αλεξανδρή, τον Δημήτρη Μαυρογενίδη. Επίσης κουμπάρος μου είναι ο Βασίλης Καραπιάλης. Από τον ΠΑΟΚ έκανα παρέα με τον Γιώτη Εγκωμίτη,τον Γιωτάρα όπως τον αποκαλούσα αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά. Με όλους καλά τα πήγαινα».
- Ποιος είναι ο σκοπός της επίσκεψης σου στην Αθήνα;
«Στο Σίδνεϊ έχουμε θέμα με το όνομα της ομάδας, γιατί ο Ολυμπιακός είναι σύλλογος του εξωτερικού και δεν μας επιτρέπει η ομοσπονδία να χρησιμοποιήσουν το όνομα. Φέραμε τα νέα παιδιά της ομάδας να αποκτήσουν εμπειρίες για το πως λειτουργεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Εδώ είναι οι πραγματικοί ποδοσφαιριστές και όχι στην Αυστραλία. Έτσι τα παιδιά βλέπουν τι πρέπει να κάνουν, βλέποντας τα πλεονεκτήματα τους, αλλά και διορθώνοντας τα μειονεκτήματα. Έχουμε άριστη σχέση με τον Ολυμπιακό».
- Υπάρχουν ταλέντα στην ομάδα σου που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην Ελλάδα;
«Για να λέμε την πραγματικότητα είναι μέρα με τη νύχτα η Ελλάδα με την Αυστραλία ποδοσφαιρικά. Υπάρχει μεγάλη διαφορά, αλλά αυτό το ταξίδι αποτελεί κίνητρο για τα παιδιά προκειμένου να δουν πως λειτουργεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο για να δουν τι χρειάζεται εάν θέλουν να ανέβουν επίπεδο».
- Γνωρίζουν τα νέα παιδιά στην ομάδα τι έχεις πετύχει στην καριέρα σου στην Ελλάδα;
«Ναι γνωρίζουν ποιος είμαι και έρχονται μάλιστα και μου δείχνουν video από την καριέρα μου στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ».
- Υπάρχει κάτι που νοσταλγείς από το ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Δεν νοσταλγώ ακόμα τίποτα επειδή αγωνίζομαι. Όλες τις στιγμές θυμάμαι και τις θετικές και τις αρνητικές. Την καλή στιγμή την κρατάς πάντα στη μνήμη σου, ενώ για τις αρνητικές σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά».
- Με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς πως ήταν η συνεργασία σου;
«Είχα προπονητή τον Μπάγεβιτς για 5,5 χρόνια. Τον Μπάγεβιτς δεν χρειάζεται να τον κρίνεις, μιλούν γι'αυτόν τα έργα του. Ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ένας σοβαρός προπονητής με τον οποίο μπορούσαμε να κάνουμε και χαβαλέ. Δεν ήταν μόνο η εικόνα που έβγαινε προς τα έξω. Η δουλειά του ήταν εκείνη που τον έκανε να ξεχωρίζει».
- Η σχέση σου με τον Σωκράτη Κόκκαλη;
«Αν βάλεις τον Κόκκαλη και τον πατέρα μου να διαλέξω εκεί μπορεί να μπερδευτώ. Ο κ. Κόκκαλης είναι ένας άξιος άνθρωπος και αξιόλογος επιχειρηματίας. Ότι είναι αυτή τη στιγμή ο κ. Μαρινάκης».
- Θυμάμαι κάποια χαρακτηριστική στιγμή από τον Σωκράτη Κόκκαλη;
«Θυμάμαι τον τρόπο που με κοιτούσε στο ματς με την Μαρσέιγ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα που είχε. Υπάρχει μεγάλος σεβασμός για τον κ. Κόκκαλη. Ήταν πάντα δίπλα μας σε ότι χρειαζόμασταν».
- Πως κρίνεις την δουλειά που γίνεται στον ΠΑΟΚ;
«Στον ΠΑΟΚ όπως φαίνεται και από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, γίνεται σοβαρή δουλειά αν και φέτος τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στον ΠΑΟΚ υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχουν όμως οι κατάλληλοι άνθρωποι για να δουν τι φταίει και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν και οι δύο».
- Μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός κλέβει την παράσταση...
«Στον Παναθηναϊκό φαίνεται η δουλειά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Τον θυμάμαι και ως ποδοσφαιριστή, αφού είχαμε παίξει αντίπαλοι για τρία-τέσσερα χρόνια προτού σταματήσει το ποδόσφαιρο».
- Νιώθεις κάποια απογοήτευση που δεν αγωνίστηκες στην Εθνική ομάδα;
«Εκείνη την εποχή, όλοι οι τερματοφύλακες είχαμε δύο-τρία χρόνια διαφορά. Από εκεί και πέρα αυτές ήταν οι επιλογές των ομοσπονδιακών τεχνικών. Πικρία; Ασφαλώς θα ήθελα να αγωνιστώ. Όταν έχεις παίξει σε Champions League, Europa League σίγουρα λείπει αυτή η διάκριση. Στο τέλος όμως της καριέρας μου κάνοντας έναν απολογισμό, είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτά που πέτυχα».
- Ο κόσμος πάντως δεν σε έχει ξεχάσει...
«Με θυμούνται μάλλον για το μακρύ μαλλί. Έπεσε κιόλας μπροστά, ίσως γι'αυτό (γέλια). Πέρα από την πλάκα αυτή η αναγνώριση δείχνει πως κάτι έκανα και εγώ. Έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στο ελληνικό ποδόσφαιρο».
- Υπάρχει κάτι που σου λείπει από την Ελλάδα;
«Αυτή τη στιγμή δεν μου λείπει τίποτα, γιατί η οικογένεια μου είναι μαζί μου στην Αυστραλία. Εγώ έτσι και αλλιώς είμαι άνθρωπος του βουνού και όχι της θάλασσας, όποτε δεν μου λείπει κάτι. Η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα για διακοπές. Αυτό που κάνουμε τώρα με τα παιδιά ή τα Χριστούγεννα που μπορεί να έρχομαι είναι αρκετό. Όπου γη και πατρίς, όπως λέμε».
Photo Credits: Στέλιος Παλαμιδάς
