Είναι, αν μη τι άλλο, δείγμα στοιχειώδους εξυπνάδας: αν μπορείς να κάνεις κάτι από νωρίς, για ποιο λόγο να το καθυστερήσεις όσο περισσότερο γίνεται, απλά και μόνο για να έχεις στο τέλος το ίδιο αποτέλεσμα; Γιατί να μην γλυτώσεις (πολύ) χρόνο τόσο από τον εαυτό σου, όσο και από τους άλλους;
Ρητορικά τα ερωτήματα, που, όμως, βρίσκουν πλήρη εφαρμογή (και) στη φετινή σεζόν της Φόρμουλα 1: μπορεί να βρισκόμαστε μόλις στον 5ο αγώνα της- πολύ... μακριάς- χρονιάς, μπορεί ο Σέρχιο Πέρεζ να είναι, θεωρητικά, απειλή για τον παγκόσμιο πρωταθλητή, μπορεί πολλά... μπορεί, αλλα στο τέλος, δεν μπορεί, ο Μαξ Φερστάπεν θα είναι και πάλι ο παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ναι, εντάξει, το δεχόμαστε: είναι ακόμα Μάιος και στου επόμενο 7μηνο πολλά μπορεί να γίνουν και να εκτεθούμε ανεπανόρθωτα, αλλά θα πρέπει να θυμάστε πως όλα τα κείμενα στο ίντερνετ μπορούν να υποστούν επεξεργασία, οπότε έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Και, το κυριότερο: τα όσα τρομακτικά έκανε σήμερα στο Μαϊάμι ο Ολλανδός καταμαρτυρούν πως το παλικάρι είναι απλά έναν αγωνιστικό αιώνα μπροστά από τους υπόλοιπους, χάρη και στο... διαστημόπλοιο που οδηγεί.
Ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής «χάρη» στον Λεκλέρκ εκκινούσε 9ος σήμερα, όμως εν αντιθέσει με όλους όσοι ήταν μπροστά του έβαλε την σκληρή γόμα έναντι της μέσης, και «τράβηξε» το μοναδικό πιτ στοπ του όσο περισσότερο μπορούσε.
Αποτέλεσμα; Ανέβηκε μέχρι τη 2η θέση, είδε τον team-mate του να μπαίνει για να βάλει hard περίπου στο μέσο του grand prix και ανέβηκε στο νο1. Μετά το δικό του πιτ έπεσε 2ος στους 12 γύρους πριν το τέλος, όμως τα ελαστικά του ήταν ολοφρεσκα, την στιγμή που ο πρωτοπόρος Τσέκο είχε 27+ περάσματα με την medum.
«Μοιραία» κατάπιε τον Μεξικανό και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να φτάσει μέχρι την 3η φετινή του νίκη σε 5 αγώνες, που του επέτρεψε ν' ανοίξει εκ νέου τη διαφορά από τον μοναδικό, κατά τα φαινόμενα, διώκτη του.
Ο Τσέκο έμαθε, δυστυχώς, με τον πλέον σκληρό τρόπο πως άλλο να είσαι γρήγορος, συγκινητικά γρήγορος μάλιστα, κι άλλο να είσαι ο... Φερστάπεν, τερματίζοντας δεύτερος για το 1-2 της υπερηχητικής Ρεντ Μπουλ, που έτσι πως το πάει θα εξασφαλίσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα κατασκευαστών πριν τις δεύτερες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα.
Το βάθρο συμπλήρωσε ο 42χρονος Φερνάντο Αλόνσο, που αποδεικνύεται πιο αειθαλής κι από τον ευκάλυπτο. Ο Nano γι' ακόμα μία φορά (την 4η σε 5 grand prix!) ήρθε 3ος, παίρνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσε από την ταχύτατη, μα όχι σε βαθμό Ρεντ Μπουλ, Άστον Μάρτιν που κάνει σταθερά βήματα προς τα εμπρός.
Ο Τζορτζ Ράσελ μ' εκπληκτικό δεύτερο μισό έφτασε μέχρι το P4, με τους Σάινθ (μπορούσε και πιο πάνω, αν δεν είχε τη δίκαιη ποινή 5 δευτερολέπτων για υπέρβαση ορίου ταχύτητας στα πιτ), Χάμιλτον, Λεκλέρκ, Γκασλί, Οκόν (σούπερ αποτέλεσμα για την Αλπίν, τηρουμένων των αναλογιών) και Μάγκνουσεν να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη δεκάδα.
Κάπως έτσι, μ' αυτόν τον εμφατικό τρόπο, ο Μαξ διαμήνυσε προς πάσα («εσωτερική») κατεύθυνση πως για να γίνεις ο βασιλιάς της ζούγκλας, πρέπει πρώτα να σκοτώσεις το λιοντάρι.
Κι επειδή κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, μήπως να κόβαμε δρόμο όπως είπαμε πιο πάνω και να το τρέχαμε λίγο μέχρι την απονομή του 3ου προσωπικού τίτλου στον Ολλανδό;
Είναι, αν μη τι άλλο, δείγμα στοιχειώδους εξυπνάδες.
Θέλετε να μας πούνε βλάκες;
Βαθμολογία οδηγών
1) Φερστάπεν 119
2) Πέρεζ 105
3) Αλόνσο 75
4) Χάμιλτον 56
5) Σάινθ 44
6) Ράσελ 40
7) Λεκλέρκ 34
8) Στρολ 27
9) Νόρις 10
10) Γκασλί 8
11) Χούλκενμπεργκ 6
12) Οκόν 6
13) Μπότας 4
14) Πιάστρι 4
15) Ζου 2
16) Τσουνόντα 2
17) Μάγκνουσεν 2
18) Άλμπον 1
19) Σάρτζεντ 0
20) Ντε Βρις 0
Βαθμολογία κατασκευαστών
1) Ρεντ Μπουλ 224
2) Άστον Μάρτιν 102
3) Μερσέντες 96
4) Φεράρι 78
5) ΜακΛάρεν 14
6) Αλπίν 14
7) Χάας 8
8) Άλφα Ρομέο 6
9) Άλφα Τάουρι 2
10) Ουίλιαμς 1
