Ο Θοδωρής Ιακωβίδης εκείνη τη στιγμή άθελα του τράβηξε την «κουρτίνα» του ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού, αποκαλύπτοντας μας τι συμβαίνει όταν σβήνουν τα φώτα, πώς οι Έλληνες αρσιβαρίστες παλεύουν για τα αυτονόητα με μία διοίκηση που τους εμπαίζει τα τελευταία χρόνια, στο άθλημα που στο παρελθόν μας χάρισε ασύλληπτες επιτυχίες με την dream team του Χρήστου Ιακώβου.
Το SDNA μίλησε με τον κορυφαίο εν ενεργεία Έλληνα αρσιβαρίστα, περίπου 40 ημέρες μετά από εκείνη τη μέρα που φαίνεται να άλλαξε τη ζωή του, αφού χάρη στην αγάπη του κόσμου απέκτησε επιτέλους φωνή! Ο Θόδωρος Ιακωβίδης των λίγων δεκάδων followers ξαφνικά απέκτησε περισσότερες από 220 χιλιάδες στο instagram και «ανάγκασε» έως και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού να του δώσει ασίστ.
Για το πώς φτάσαμε σε εκείνο το ξέσπασμα, από το οποίο έως σήμερα έχει μεσολαβήσει ένα κύμα συμπαράστασης ο αρσιβαρίστας του Παναθηναϊκού σημειώνει: «Γνώρισα άπειρη, άδολη αγάπη από κόσμο που δεν γνώριζα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γνωρίσω ποτέ και αυτό ήταν πραγματικά συγκινητικό, πρωτόγνωρο και υπέροχο.
Τώρα για το πώς κλιμακώθηκαν τα συναισθήματα και έφτασα σε αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση; Νομίζω ότι ήταν η σκέψη ότι σταματώ τον πρωταθλητισμό. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ολοκλήρωσα την καριέρα μου όχι με τον τρόπο που θα ήθελα και αυτό ήταν πολύ σκληρό για μένα. Δεν ήταν η απόγνωση που μου έφερε δάκρυα στα μάτια, ήταν ότι δεν είχα συμφιλιωθεί με την ιδέα του να πω το οριστικό αντίο. Πέρασαν σαν ταινία από το μυαλό μου οι δυσκολίες, αλλά και όμορφες στιγμές και δεν άντεξα...
Δεν ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα να σταματήσω. Για να είμαι ειλικρινής από το 2018 το είχα σκεφτεί αρκετές φορές».
Η διαδικασία της πρόκρισης ήταν για τον Θοδωρή Ιακωβίδη πραγματικό ψυχολογικό roller coaster, αφού το πολυπόθητο «εισιτήριο» για την κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη εξασφαλίστηκε λίγες ημέρες πριν από τους Αγώνες: «Τελειώνοντας την παρουσία μου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου είχα κάνει μία μέτρια εμφάνιση, η οποία όμως μου εξασφάλιζε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, περίμενα να ανακοινωθεί επίσημα η συμμετοχή μου από την Παγκόσμια Ομοσπονδία, μάλιστα από την ελληνική ομοσπονδία είχαν βιαστεί να το ανακοινώσουν και τους είχα επισημάνει ότι θα ήταν φρονιμότερο να περιμένουμε.
Είχα ένα περίεργο προαίσθημα, ήταν σαν κάτι να περίμενα. Πράγματι 15 μέρες αργότερα η Παγκόσμια Ομοσπονδία έβγαλε ανακοίνωση ότι παρατείνει τη διαδικασία πρόκρισης για έναν μήνα, έως τις 30 Μαΐου, προσθέτοντας δύο ακόμα αγώνες πρόκρισης, που δεν είχαν πραγματοποιηθεί το 2020. Αμέσως δηλώσαμε συμμετοχή στον έναν από τους δύο, ώστε να έχω απόσταση ασφαλείας από τους αθλητές που βρίσκονταν πίσω μου διεκδικώντας επίσης το «εισιτήριο».
Ξεκινώ λοιπόν προπονήσεις και αποκομίζω έναν τραυματισμό στον αριστερό μηρό, ο οποίος χειροτέρεψε λόγω του αγώνα. Ευτυχώς στον δεύτερο αγώνα στην Κολομβία δεν πήγε κανένας απ’ όσους βρίσκονταν πίσω μου. Στις 5 Μαΐου ωστόσο, η Παγκόσμια Ομοσπονδία με νεότερη ανακοίνωση αλλάζει εκ νέου τα κριτήρια πρόκρισης προσθέτοντας επιπλέον αγώνες, με πρόφαση την πανδημία, το οποίο το θεωρώ «φτηνή» δικαιολογία, από τη στιγμή που είχαν ολοκληρωθεί όλο οι αγώνες πρόκρισης. Έτσι μένω εκτός πρόκρισης ως πρώτος επιλαχών. Τότε συνειδητοποίησα ότι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπορεί να ήταν ο τελευταίος μου αγώνας...
Να πω εδώ ότι εκκρεμούσε τιμωρία της ομάδας Κολομβίας από την Παγκόσμια Ομοσπονδία, καθότι υπήρχαν τρία θετικά δείγματα αθλητών της εθνικής ομάδας από αγώνα στο εξωτερικό, το οποίο βάσει κανονισμών σήμαινε ότι θα έπρεπε να αποβληθεί όλη ομάδα. Τελικά, τους έδωσαν πέντε «εισιτήρια» και έμαθα ότι τελικά προκρίνομαι 35 μέρες πριν την Τελετή Έναρξης...
Αξέχαστα ήμουν στο ΟΑΚΑ, όπου έκανα χαλαρά προπόνηση για να ξεπεράσω τον τραυματισμό στον μηρό και μου έφερε τα νέα ο εθνικός προπονητής. Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά όταν θέλω κάτι πάρα πολύ ο κόσμος γυρίζει τούμπα και τα καταφέρνω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ο Θεός, η ζωή, το κάρμα, όμως έχω δει να μου συμβαίνουν ακραία πράγματα. Παρότι ήμουν εκτός μέχρι την τελευταία στιγμή είχα στο μυαλό μου ότι κάτι μπορεί να αλλάξει».
Η οριστική-πολυπόθητη ανακοίνωση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για την συμμετοχή του Θοδωρή Ιακωβίδη στους Ολυμπιακούς Αγώνες έγινε στις 20 Ιουλίου, με τον ίδιο να ξεκινά έναν αγώνα δρόμου, για να προλάβει να προετοιμαστεί: «Ο τραυματισμός στο πόδι ήταν αρκετά σοβαρός με αποτέλεσμα να έχω μείνει εκτός αρκετές μέρες. Δεν μπορούσα να το πατήσω καθόλου, δεν μπορούσα να ανέβω σκαλιά, οπότε είχα μπει χαλαρά στις προπονήσεις περίπου στις 10 Ιουλίου. Με την ανακοίνωση του ονόματος μου μάζεψα όσες δυνάμεις είχα και ξεκίνησα προπόνηση κυριολεκτικά στα «κόκκινα», με αποτέλεσμα να τραυματιστώ στον δεξί καρπό αφού έριχνα το βάρος από την αντίθετα πλευρά του τραυματισμένου μου ποδιού. Την τελευταία εβδομάδα ήμουν με ισχυρά παυσίπονα για να τα καταφέρω. Όλο αυτό που περιγράφω με επιβάρυνε όχι μόνο σωματικά, αλλά και σωματικά, η σκέψη λοιπόν ότι η καριέρα μου τέλειωνε στους Ολυμπιακούς Αγώνες με αυτόν τον τρόπο, μου έπεσε βαριά. Ήθελα να αποχωρήσω έχοντας κάνει έναν αγώνα που θα τον έχω ευχαριστηθεί».
Ο αγώνας ολοκληρώθηκε με μία τίμια προσπάθεια από πλευράς Ιακωβίδη, ακολουθούν οι δηλώσεις του, που συγκλονίζουν το πανελλήνιο και μπροστά στη «γύμνια» τους οι ανευθυνοϋπεύθυνοι αρχίζουν να πετούν ο ένας στον άλλον το μπαλάκι των ευθυνών. Ο επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών και νυν γενικός Γραμματέας, Πύρρος Δήμας, ο οποίος ταυτοχρόνως στο Τόκιο παρείχε τις υπηρεσίες του στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ, ως τεχνικός σύμβουλος, αρχίζει να βγάζει λογύδρια δεξιά κι αριστερά, ως άμοιρος ευθυνών καταδικάζοντας την Πολιτεία για την εγκατάλειψη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης απαντά ότι η κάθε ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για εξασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες στους αθλητές της και πάει λέγοντας... Για το πώς ένιωσε ο Θόδωρος Ιακωβίδης παρακολουθώντας το θέατρο του παραλόγου θυμάται: «Ήταν ένα πινγκ πονγκ ανάμεσα στον Πύρρο Δήμα, τον οποίο θεωρώ τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή στην ιστορία και τον Υφυπουργό Αθλητισμού. Δεν θέλω να μείνω καθόλου σε αυτό.
Από αυτήν την ιστορία κρατώ τη δύναμη που μου έδωσε ο κόσμος να συνεχίσω. Θέλω να γράψω τη δική μου ιστορία στο χώρο, γιατί αποδεικνύεται τελικά ότι η ιστορία δεν γράφεται μόνο με μετάλλια. Η ξαφνική δημοσιότητα μου εξασφάλισε τη στήριξη κάποιων χορηγών και για μένα είναι πλέον προσωπικό στοίχημα να βοηθήσω όσο περισσότερα παιδιά γίνεται. Έχω φτάσει ήδη σε προφορική συμφωνία με κάποιες εταιρείες προκειμένου να αναλάβουν δύο παιδιά. Προς το παρόν όμως δεν υπάρχει τίποτα ανακοινώσιμο».
Για το ποια είναι τα επόμενα βήματά του στο άμεσο μέλλον ο Θοδωρής Ιακωβίδης σημειώνει: «Μας δήλωσαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών του Δεκεμβρίου, όμως πρέπει να δούμε αν θα συμμετάσχω ή θα πρέπει να επικεντρωθώ στο 2022 το οποίο είναι μία κρίσιμη χρονιά με Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Μεσογειακούς Αγώνες και αμέσως μετά να ξεκινά η πρόκριση για το Παρίσι».
Κλείνοντας ο 30χρονος αρσιβαρίστας επέλεξε να αναφερθεί σε όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό του στα δύσκολα: «Τις στιγμές που τα ψυχικά αποθέματα τελειώνουν, οι δικοί σου άνθρωποι είναι αυτοί που σε κρατάνε όρθιο. Η οικογένεια μου, ο Γιώργος Παρασκευόπουλος και η Κυριακή Γαλάνη. Με αυτούς είχα καθημερινή επαφή, αυτοί μου έδιναν δύναμη, αυτοί με στήριξαν, αυτοί με σημάδεψαν με την παρουσία τους. Θέλω όμως να μιλήσω και για τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ο οποίος προχώρησε σε μία συγκινητική ενέργεια συγκεντρώνοντας ένα σεβαστό ποσό. Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα και ένιωσα άβολα, γιατί το ξέσπασμα μου δεν ήθελα να εκληφθεί ως επαιτεία. Όμως, με πλησίασαν με πολλή αγάπη και σεβασμό και μου ζήτησαν να δεχτώ τα χρήματα ως ένα δώρο, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τα όσα έχω κάνει για το σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια. Εκεί σταματάνε τα λόγια, αυτός είναι ο Παναθηναϊκός».
