Μια ματιά να ρίξεις στα social media μετά τον αγώνα της Κυριακής, στα σχόλια που δημοσιεύονται σε mainstream αθλητικά sites ή στα άρθρα επωνύμων αρθρογράφων της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, πιο mainstream ή πιο extreme, θα καταλήξεις ενώνοντας όλο αυτό το αχανές παζλ, στο ίδιο συμπέρασμα: Ο ΠΑΟΚ πετυχαίνει κάτι πολύ σπουδαίο για την καχύποπτη Ελλάδα, να θεωρείται από όλους τους οπαδούς όλων των ομάδων, δίκαια πρωταθλητής.
Δεν είναι και τόσο απλό να το πετύχεις στη χώρα μας, που όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση, όλα θεωρούνται μιλημένα, σημαδεμένα, στημένα. Δεν μάθαμε έτσι το ελληνικό ποδόσφαιρο και ξενίζει.
Είναι αυταπόδεικτο πως ο ΠΑΟΚ είχε την καλύτερη ομάδα από την κορυφή ως τα νύχια, οπότε sorry, δεν θα μπω στον πειρασμό να αποδείξω το αυταπόδεικτο. Ο πρόλογος θέλει να δείξει την αντίθεση.
Ο ΠΑΟΚ απλά ήρθε να ρίξει το οριστικό χαστούκι στην προπαγάνδα 20 ετών. Μια 20ετία στην οποία λοιδωρήθηκαν όσοι διατύπωναν διαφορετική άποψη, ποδοπατήθηκαν συνειδήσεις όσων ύψωναν ανάστημα απέναντι στη λαίλαπα.
Κι όμως, μέσα σε 20 μήνες τελείωσαν όλα. Τώρα πια το ξέρουν οι ίδιοι. Ήταν όλα... στην υπηρεσία του συστήματος. Όχι όλα τα πρωταθλήματα. Οι θεσμοί ήταν, οι διαιτητές και τα πειθαρχικά όργανα, οι αντίπαλες ομάδες, οι δανεικοί ποδοσφαιριστές που πήγαιναν ως αντάλλαγμα για εξάποντα. Σχεδόν 20 μήνες μετά την αλλαγή σκυτάλης στην ΕΠΟ, από τις θλιβερές διοικήσεις, στη σημερινή κατάσταση, έχουμε αναδείξει ήδη δυο διαφορετικούς πρωταθλητές και το ποδόσφαιρο αναπνέει ξανά σε όλα τα επίπεδα, με πολλά λάθη ναι, αβλεψίες, αλλά τίποτα προαποφασισμένο.
Δεν υπάρχει ακόμα κανονικότητα αλλά οδεύουμε προς τα εκεί.
Δυο μεγάλοι σύλλογοι που υπέφεραν επί δεκαετίες κάτω από τον ζυγό της καρδιάς των πρωταθλητών - όπως έγραφαν κι έλεγαν πολλοί ανεξάρτητοι φίλοι μας - έζησαν μέσα σε 20 μήνες αυτό που περίμεναν καρτερικά. Τη χαρά του παιχνιδιού.
Στο μεταξύ, οι 20άρηδες είδαν τα μαλλιά τους να ασπρίζουν ή... να πέφτουν. Και τα καλύτερα τους χρόνια δεν θα έρθουν ποτέ πίσω, δεν θα δουν ποτέ από ότι δείχνει η προϊστορία της δικαιοσύνης, να τιμωρούνται παραδειγματικά όσοι τους έκλεψαν τη χαρά.
Όλα αυτά τα χρόνια, μια φράση έμεινε στα χείλη όλων: Τι θα γινόταν αν υπήρχε για μια χρονιά ισονομία ή έστω ένα... 60-40 υπέρ του ισχυρού αντί για το 100-0; Αν έβγαινε και η δική σου ομάδα μια χρονιά στο Ch.League εισπράττοντας με τη σέσουλα εκατομμύρια, και τα έβαζε για παίκτες, και τα ξαναέπαιρνε, και πουλούσε σε τιμή υπεραξίας και αγόραζε, και έχτιζε μύθο, και φόβο στους αντιπάλους, και τρόμο στους διαιτητές, στους προέδρους πειθαρχικών επιτροπών, και και και;
Ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζει κανείς και από την οπτική που επιλέγει να βλέπει, είναι φανταστικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο ότι η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα και ο ΠΑΟΚ είναι εν δυνάμει πρωταθλητής. Υπέροχο κι ας έγινε ό,τι έγινε πέρυσι κι ας σήκωσε τόση σκόνη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι παραγγελιά για ένα καλύτερο αύριο. Και για ένα ακόμα καλύτερο χθες.
Ναι, η ιστορία έγραψε κι αυτό δεν αλλάζει. Την ιστορία του όμως τη γράφει όπως θέλει ο καθένας. Άλλος θέλει να μένει στην ιστορία ως ο καλύτερος κι άλλος ως ο δακτυλοδεικτούμενος. Όλα είναι ζήτημα επιλογής στη ζωή. Από την ομάδα ως τον τρόπο που επιλέγεις να περάσεις τα μηνύματα στις επόμενες γενιές.
Τα 20 χρόνια που προηγήθηκαν δεν σβήνουν. Είναι εδώ, στο YouTube, στο Google, στα μυαλά όλων για να θυμίζουν τα πάντα. Τις αλαζονικές δηλώσεις επειδή πίστευαν ότι το σύστημα δεν θα έσπαγε ποτέ και υπόσχονταν πρωταθλήματα ως το άπειρο ή τις παραδοχές εμβληματικών ποδοσφαιριστών που θα έκλεβαν και τα παιδιά τους για να νικήσουν.
Τα παραδείγματα και το πώς γαλουχήθηκαν επί δεκαετίες είναι ακόμα ζωντανά, δείχνεις προχθές τη φάση του 92’ και αντιλαμβάνεσαι ότι οι «αξίες» μεταλαμπαδεύτηκαν σωστά.
Κι έτσι είμαστε όλοι χαρούμενοι. Εκείνοι είναι υπερήφανοι για έναν αριθμό, οι υπόλοιποι γιατί δεν αλλοιώθηκαν στον χρόνο και εμείς γιατί δεν υπηρετήσαμε ποτέ το σύστημα. Αλλά για αυτό το θέμα θα χρειαστεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, προσεχώς...
Μέχρι τότε, έχουμε όχι πλέον ενδείξεις αλλά τις αποδείξεις για να πορευόμαστε σχετικά με το θα γινόταν αν τα πάντα κρίνονταν στα γήπεδα κι όχι στο σκοτάδι. Δυστυχώς, κατόπιν επιλογής τους τσουβαλιάστηκαν όλα. Ξερά και χλωρά, δίκαια και άδικα κάηκαν όλα μαζί. Κι έτσι θα ζήσουμε να θυμόμαστε αυτά τα 20 χρόνια. Μέσα σε 20 μήνες κατέρρευσαν δυο δεκαετίες σαν χάρτινος πύργος.
