62 χρόνια Κύπελλο Πρωταθλητριών: Η «Βίβλος» των τελικών (vids)

Η Ρεάλ Μαδρίτης δεδομένα έχει τη μερίδα του λέοντος στους τίτλους με δώδεκακα κατακτήσεις. Η Μίλαν ακολουθεί με επτά τίτλους. Οι εξήντα δύο τελικοί του άλλοτε Κυπέλλου Πρωταθλητριών και νυν Τσάμπιονς Λιγκ στο «πιάτο» σας.

Η έναρξη της δυναστείας (1955-1956, Ρεάλ Μαδρίτης - Ρεμς 4-3)

Ο δρόμος για τον πρώτο τελικό οδηγεί στο Παρίσι και το «Παρκ Ντε Πρενς», τιμής ένεκεν για την πρωτοβουλία του Γκαμπριέλ Ανό, εμπνευστή της όλης διαδικασίας. Η μία φιναλίστ Ρεμς με την θερμή υποστήριξη των Γάλλων φιλάθλων αντιμετώπισε τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Μετά από ένα συγκλονιστικό παιχνίδι παρουσία 38.239 θεατών, η Ρεάλ ανέτρεψε το εις βάρος της 2-0 και με δύο τέρματα του Ριάλ, εκ των οποίων και το νικητήριο, επικράτησε με 4-3, χαρίζοντας στους Μαδριλένους τον πρώτο τίτλο και στον Ντι Στέφανο το παρθενικό του… αυτοκίνητο.

Το δεύτερο στην έδρα της κόντρα στο… κατενάτσιο. (1956-1957, Ρεάλ Μαδρίτης - Φιορεντίνα 2-0)

Η κατάκτηση του πρώτου τροπαίου για τη Ρεάλ σήμανε και τη διεξαγωγή του τελικού στη Μαδρίτη, κατόπιν συμφωνίας στην ιδρυτική διάσκεψη για τη δημιουργία του θεσμού. Στο θρυλικό «Σαντιάγο Μπερναμπέου» η Ρεάλ φιλοξενεί την εξαιρετικά αμυντικά στημένη Φιορεντίνα, σε μια τακτική προάγγελο του κατενάτσιο. Για 70 λεπτά οι «βιόλα» αντιστέκονταν, ένα πέναλτι του Ντι Στέφανο όμως και ένα γκολ του Χέντο έδωσαν στη Ρεάλ το δεύτερο τρόπαιο και οδήγησαν στην κατάργηση του κανονισμού όσον αφορά τη διεξαγωγή του τελικού, σκέψη απόλυτα σωστή μιας και η Ρεάλ μονοπώλησε τις επιτυχίες για τρία ακόμα χρόνια.

Και πάλι «μερένγκες» στην παράταση. (1957-1958, Ρεάλ Μαδρίτης - Μίλαν 3-2)

Σε μια χρονιά η οποία στιγματίστηκε από το αεροπορικό δυστύχημα του Μονάχου, όπου 8 μέλη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχασαν τη ζωή τους. Στο αγωνιστικό κομμάτι, στο Χέιζελ των Βρυξελλών, η Ρεάλ Μαδρίτης επικρατεί στον τελικό της Μίλαν με 3-2, σε μια αναμέτρηση που για πρώτη φορά κρίθηκε στην παράταση, με το Χέντο να σκοράρει στο 107' για τον τρίτο σερί τίτλο.

Γαλλοϊσπανική μονομαχία και ξανά Ρεάλ (1958-1959, Ρεάλ Μαδρίτης - Ρεμς 2-0)

Στη Στουτγάρδη η Ρεμς έψαξε εκδίκηση για τον πρώτο χαμένο τελικό, αλλά η Ρεάλ δεν είχε διάθεση να αφήσει την πρωτοκαθεδρία. Ματέος και Ντι Στέφανο έγραψαν το 2-0, με τον Αργεντινό να παραλαμβάνει στο τέλος της χρονιάς τη «Χρυσή Μπάλα». Αντίθετο δρομολόγιο για τη Ρεμς καθώς από εκείνο τον τελικό και ύστερα να χάνεται από το ευρωπαϊκό προσκήνιο.

«Βροχή» από γκολ και η κούπα ξανά στη Μαδρίτη (1959-1960, Ρεάλ Μαδρίτης - Άιντραχτ Φρανκφούρτης 7-3)

Ένα απόγευμα γεμάτο γκολ, θέαμα και ρεκόρ έλαβε χώρα στο «Χάμπτεν Παρκ» της Γλασκόβης, με τη Ρεάλ να «πετάει» φωτιές επιθετικά και να συντρίβει την Άιντραχτ Φρανκφούρτης με 7-3. Τρία γκολ ο Ντι Στέφανο, που σκόραρε σε πέντε σερί τελικούς, τέσσερα από τον «καλπάζοντα συνταγματάρχη» Φέρεντς Πούσκας, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι και σήμερα. Πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις για την απόλυτη κυρίαρχο Ρεάλ Μαδρίτης, της οποίας ο κύκλος κλείνει.

Η κυριαρχία σπάει από τους... γείτονες (1960-1961, Μπενφίκα - Μπαρτσελόνα 3-2)

Με την Μπαρτσελόνα να αποκλείει τη Ρεάλ Μαδρίτης μόλις από τον πρώτο γύρο του θεσμού και να φτάνει μέχρι τον τελικό της Βέρνης, η Μπενφίκα, έτερη φιναλίστ είχε ρόλο αουτσάιντερ. Η μαεστρική καθοδήγηση του Μπέλα Γκούτμαν από τον πάγκο ωστόσο, οδηγεί τους «αετούς» στη νίκη με 3-2 και στον πρώτο τους τίτλο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, με την κούπα να παραμένει στην ιβηρική χερσόνησο.

Νέα «καταραμένη» κούπα (1961-1962, Μπενφίκα - Ρεάλ Μαδρίτης 5-3)

Η επιστροφή της Ρεάλ στους τελικούς έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι και πάλι η κούπα θα αναπαυόταν στη Μαδρίτη. Ο 20χρονος τότε Εουσέμπιο όμως είχε διαφορετική άποψη και η Μπενφίκα κερδίζει με το εντυπωσιακό 5-3 κατακτώντας για δεύτερη σερί σεζόν το τρόπαιο. Bέβαια η αποχώρηση του Γκούτμαν από τον πάγκο της ομάδας συνδυάστηκε με κατάρα αποχής από τους ευρωπαϊκούς τίτλους για 100 χρόνια, έχοντας δικαιωθεί μέχρι στιγμής σε επτά συνολικά περιπτώσεις.

Η Μίλαν στο ναό του ποδοσφαίρου (1962-1963, Μίλαν - Μπενφίκα 2-1)

Στο «Γουέμπλεϊ», με τις ισπανικές ομάδες να απουσιάζουν από τον τελικό το φαβορί Μπενφίκα αρχίζει να βιώνει τις πρώτες επιδράσεις της «κατάρας». Προηγείται με το «μαύρο πάνθηρα» Εουσέμπιο, αλλά ο Ζοσέ Αλταφίνι με δύο τέρματα ανατρέπει το σκορ και δίνει τη νίκη με 2-1 στους «ροσονέρι» και το παρθενικό τους κύπελλο πρωταθλητριών, με τον Ιταλό επιθετικό να τερματίζει στην πρώτη θέση τω σκόρερ με 14 τέρματα.

Ελένιο Ερέρα και η κούπα αλλάζει... Μιλανέζο (1963-1964, Ίντερ - Ρεάλ Μαδρίτης 3-1)

Με το «μάγο» Ελένιο Ερέρα στην τεχνική της ηγεσία, η Ίντερ φτάνει αήττητη στον τελικό και βρίσκει απέναντι της τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στον τελικό του Σάντρο Ματσόλα που βρήκε δίχτυα δύο φορές, οι «νερατζούρι» κερδίζουν εύκολα με 3-1 και η κούπα παραμένει στο Μιλάνο, αλλά αλλάζει κάτοχο, στο ξεκίνημα της κυριαρχίας της Ίντερ για τη διετία 1963-1965.

Γκάφα ολκής και ξανά στην κορυφή η Ίντερ (1964-1965, Ίντερ - Μπενφίκα 1-0)

Με τον αέρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης η Ίντερ φτάνει στον τελικό, όπου 89.000 Μιλανέζοι έχουν δημιουργήσει μια καυτή ατμόσφαιρα στο βροχερό «Σαν Σίρο», έτοιμοι να καταπιούν την Μπενφίκα του Εουσέμπιο. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε ένα ολέθριο λάθος του τερματοφύλακα των Πορτογάλων Περέιρα, που... έπνιξε το σουτ του Ζαΐρ και δώρισε την κούπα στην Ίντερ.

Η επιστροφή στο θρόνο του κορυφαίου (1965-1966, Ρεάλ Μαδρίτης - Παρτιζάν Βελιγραδίου 2-1)

Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια ώστε η Ρεάλ Μαδρίτης να ξαναβρεί το δρόμο προς τη «Γη της Επαγγελίας» και το 6ο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο «Χέιζελ» του Βελγίου. Με τον Πάκο Χέντο να συνδέει το παρελθόν και το παρόν, οι «μερένγκες» επικρατούν δύσκολα με 2-1 των μαχητικών Σέρβων , με την UEFA να χαρίζει το τρόπαιο στη Ρεάλ και να αντικαθιστά τη μορφή του με τη λεγόμενη κούπα «με τα μεγάλα αυτιά».

Το καμάρι της Σκωτίας γράφει ιστορία (1966-1967, Σέλτικ - Ίντερ 2-1)

Η σεζόν είναι καθοριστική για το βρετανικό ποδόσφαιρο, καθώς για πρώτη φορά ομάδα από το νησί στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αν και ο μετρ των τελικών Ματσόλα δίνει προβάδισμα στην Ίντερ, Γκέμελς και Τσάλμερς ανατρέπουν τα δεδομένα και στο «Εστάδιο Νασιονάλ» δημιουργείται ο μύθος της Σέλτικ του Τζοκ Στιν και το προσωνύμιο «λιοντάρια της Λισσαβώνας».

Από την τραγωδία του Μονάχου στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ (1967-1968, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Μπενφίκα 4-1)

Δέκα χρόνια μετά το αεροπορικό δυστύχημα του Μονάχου, οι «κόκκινοι διάβολοι» του κορυφαίου Ματ Μπάσμπι, με τους Μπόμπι Τσάρλτον και Τζορτζ Μπεστ στη σύνθεσή τους, επικρατούν με 4-1 της Μπενφίκα στην παράταση. Λύση να... ξεφύγουν από τη σκιά του Γκούτμαν, ψάχνουν οι Πορτογάλοι με το Γουέμπλεϊ να υποκλίνεται στον εκπληκτικό Εουσέμπιο των 42 γκολ στη σεζόν.

Χατ-τρικ Πράτι και ο τίτλος «ροσονέρο» (1968-1969, Μίλαν - Άγιαξ 4-1)

Το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» φόρεσε τα καλά του και η Μίλαν με τον Πιερίνο Πράτι πρωταγωνιστή και σκόρερ τρις, ισοπεδώνει τον Άγιαξ με 4-1, γίνεται για δεύτερη φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης, ωστόσο ο «Αίαντας» του Ρίνους Μίχελς είχε έρθει για να καθιερωθεί και αυτό θα επιδεικνυόταν με τον πιο επιβλητικό τρόπο τα επόμενα χρόνια.

Η ανατολή του Ολλανδικού ποδοσφαίρου (1969-1970, Φέγενορντ - Σέλτικ 2-1)

Με τον Ερνστ Χάπελ να καθοδηγεί από τον πάγκο, η Φέγενορντ γίνεται η πρώτη ολλανδική ομάδα που φέρνει στη χώρα της τουλίπας τον κορυφαίο ευρωπαϊκό τίτλο, υπερπηδώντας το εμπόδιο της Σέλτικ με 2-1 στο «Σαν Σίρο» στον έξτρα χρόνο. Ήρωας της αναμέτρησης ένας Σκανδιναβός, με το Σουηδό Όβε Κίντβαλ να χαρίζει τη νίκη τέσσερα λεπτά πριν το φινάλε.

Ο Παναθηναϊκός του Πούσκας και η δυναστεία του Άγιαξ (1970-1971, Άγιαξ - Παναθηναϊκός 2-0)

Σε μια διοργάνωση με ξεκάθαρο ελληνικό ενδιαφέρον λόγω της παρουσίας του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό, ο Άγιαξ με το Γιόχαν Κρόιφ μπροστάρη επικρατεί με 2-0 του «τριφυλλιού» και ξεκινά την τριετία απόλυτης κυριαρχίας του Άγιαξ, μια περίοδος που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε το ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα. Για την ιστορία τα τέρματα από τους Φαν Ντάικ (5’) και αυτογκόλ του Καψή (87’).

Κρόιφ και φωτιά στο Ρότερνταμ (1971-1972, Άγιαξ - Ίντερ 2-0)

Έχοντας τον κόσμο στο πλευρό του αν και στην έδρα της μισητής Φέγενορντ, ο Άγιαξ του «ιπτάμενου Ολλανδού» Γιόχαν Κρόιφ δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα απέναντι στους «νερατζούρι» και το 2-0 σφραγίζει μία ακόμη κούπα για το ολλανδικό ποδόσφαιρο και επιβεβαιώνει στην πράξη ότι ο Άγιαξ κινεί τα νήματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Το «κύκνειο άσμα» για την πιο όμορφη παρέα (1972-1973, Άγιαξ - Γιουβέντους 1-0)

Η τελευταία παράσταση των παιδιών του Μίχελς έλαβε χώρα στο Βελιγράδι με αντίπαλο τη Γιουβέντους. Ο Άγιαξ με ένα γρήγορο γκολ του Ρεπ παίρνει από νωρίς «κεφάλι» στο σκορ και διατηρεί με άνεση το προβάδισμα μέχρι το τέλος, δίνοντας την αίσθηση ότι όσο και να έπαιζαν ο τελικός νικητής δε θα άλλαζε. Τρίτος τίτλος για τον Άγιαξ και φινάλε μιας σπουδαίας περιόδου για τον «Αίαντα».

Οι Βαυαροί ήρθαν για να μείνουν! (1973-1974, Μπάγερν Μονάχου - Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 ρεβάνς 4-0, )

Μετά από μια αναμέτρηση που έληξε 1-1 στις 15 Μαΐου στο Χέιζελ, οι δύο ομάδες ξανασυναντήθηκαν 48 ώρες αργότερα και οι Βαυαροί ήταν ισοπεδωτικοί κόντρα στους πρωταθλητές Ισπανίας. Το τελικό 4-0 είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή των Γκερντ Μίλερ και Ούλι Χένες και σήμανε την κυριαρχία της Μπάγερν για την σπουδαία γενιά του Φραντς Μπεκενμπάουερ.

Με αρνητικό πρωταγωνιστή το διαιτητή (1974-1975, Μπάγερν Μονάχου - Λιντς 2-0)

Για πρώτη φορά σε τελικό, ο διαιτητής Μισέλ Κιταμπζιάν έδωσε αρνητική παράσταση στο «Παρκ ντε Πρενς» και δεν επέτρεψε στους Βρετανούς να διεκδικήσουν τη νίκη. Δύο μη καταλογισμένα πέναλτι και ένα λανθασμένα ακυρωμένο γκολ δίνουν την ευκαιρία στους Βαυαρούς να επικρατήσουν με 2-0 χάρη σε ένα ξέσπασμα στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Με τη λήξη ακολούθησαν επεισόδια από τους Άγγλους, σε μια πρώτη εμφάνιση του βρετανικού χουλιγκανισμού.

Δοκάρια και Ροτ σφραγίζουν τη δυναστεία (1975-1976, Μπάγερν Μονάχου - Σεντ Ετιέν 1-0)

Στον τελικό του «Χάμπτεν Παρκ», η Σεντ Ετιέν βλέπει την τύχη να της γυρίζει την πλάτη καθώς οι Μπατενέ και Σαντινί σημαδεύουν το οριζόντιο δοκάρι. Την ίδια ώρα ο Ροτ με ένα φάουλ από τα 25 μέτρα κάνει το 1-0, το οποίο δεν άλλαξε μέχρι το τέλος παρά τις προσπάθειες του Ροστό για τους «στεφανουά». Με τον τρίτο σερί τίτλο ολοκληρώνεται και η κυριαρχία της Μπάγερν Μονάχου.

Η μεγάλη Λίβερπουλ το Πέισλι (1976-1977, Λίβερπουλ - Γκλάντμπαχ 3-1)

Μια περίοδος εξαετούς διάρκειας απόλυτης κυριαρχίας του αγγλικού ποδοσφαίρου ξεκινά με τη Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι να κερδίζει με 3-1 τη Γκλάντμπαχ στο «Ολίμπικο» της Ρώμης. Ηγέτης αυτής της κορυφαίας γενιάς ο Κέβιν Κίγκαν που κατευθύνει όλη την ομάδα και λειτουργεί μαεστρικά στη μεσαία γραμμή των «ρεντς».

Λίβερπουλ μπροστά σε 92.500 θεατές (1977-1978, Λίβερπουλ - Κλαμπ Μπριζ 1-0)

Με την αύρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η Λίβερπουλ παίζει εντός έδρας στο Λονδίνο και το Γουέμπλεϊ απέναντι στην Μπριζ του Ερνστ Χάπελ. Ο Κένι Νταλγκλίς στο 64’ βρίσκει δρόμο να διασπάσει την πολύ καλά στημένη άμυνα των Βέλγων και ο τίτλος παραμένει στο «Άνφιλντ», με την κυριαρχία να εδραιώνεται.

Το παραμύθι της Νότιγχαμ Φόρεστ (1978-1979, Νότιγχαμ Φόρεστ -Μάλμε 1-0)

Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχεις μπάτζετ με πολλά μηδενικά προκειμένου να βρεθείς στην κορυφή της Ευρώπης. Αρκεί να έχεις στην άκρη του πάγκου έναν προπονητή σαν τον Μπράιαν Κλαφ, που να εμπνέει τους παίκτες και να τους κάνει να υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους. Με χρυσό σκόρερ τον Τρέβορ Φράνσις, οι Άγγλοι νικούν με 1-0 στο Μόναχο και αφήνουν τη Μάλμε με το προνόμιο της μοναδικής σουηδικής ομάδας που έχει βρεθεί σε ευρωπαϊκό τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Το άστρο της λάμπει ακόμα (1979-1980, Νότιγχαμ Φόρεστ - Αμβούργο 1-0)

Αν κάποιοι πίστευαν ότι η εντυπωσιακή πορεία της Φόρεστ ήταν πυροτέχνημα, η δεύτερη σερί κατάκτηση στη Μαδρίτη κόντρα στο Αμβούργο έπεισε και όσους δεν πιστεύουν στα θαύματα. Το μαγικό ραβδάκι του Κλαφ χάρισε στη Νότιγχαμ τη νίκη με 1-0 και σήμανε τη δημιουργία ενός απίστευτου ρεκόρ. Των περισσότερων ευρωπαϊκών έναντι εγχώριων τίτλων.

Η επιστροφή της Λίβερπουλ (1980-1981, Λίβερπουλ - Ρεάλ Μαδρίτης 1-0)

Σε μια μονομαχία ανάμεσα σε δύο συλλόγους που έχουν σημειώσει τη δική τους ιστορία στο θεσμό, η Λίβερπουλ ξαναβρίσκει το δρόμο των επιτυχιών. Στο «Παρκ ντε Πρενς» του Παρισιού Λίβερπουλ και Ρεάλ ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί, μέχρι ο Άλαν Κένεντι στο 82’ να ανοίξει το σκορ και να δώσει στους «ρεντς» το τρίτο τρόπαιο, τοποθετώντας τον Μπομπ Πέισλι στο πάνθεον της ευρωπαϊκής ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Νέος κάτοχος, ίδια καταγωγή (1981-1982, Άστον Βίλα - Μπάγερν Μονάχου 1-0)

Η απόλυτη κυριαρχία του αγγλικού ποδοσφαίρου φτάνει στο φινάλε της με την σπουδαία Άστον Βίλα του Τόνι Μπάρτον. Στο «Ντε Κάιπ» του Ρότερνταμ, οι «χωριάτες» παίρνουν το ροζ φύλλο απέναντι στην Μπάγερν του Ρουμενίγκε, χάρη στο μοναδικό σκόρερ τον Πίτερ Γουίδ στο 67ο λεπτό, σε μια βραδιά ιστορική για ένα σύλλογο με ζωή από το μακρινό 1897.

Ο τελικός της Αθήνας και του Χάπελ (1982-1983, Αμβούργο - Γιουβέντους 1-0)

Με τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών να φιλοξενείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και το ΟΑΚΑ. Εκεί, η ομάδα του Ερνστ Χάπελ με το εντυπωσιακό γκολ του Φέλιξ Μάγκατ κερδίζει τη νωχελική Γιουβέντους 1-0 και γράφει τη πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία των «δεινοσαύρων», με το Χάπελ να γίνεται ο πρώτος προπονητής με δύο τίτλους σε διαφορετικούς πάγκους.

Ο κύκλος της σπουδαίας Λίβερπουλ κλείνει (1983-1984, Λίβερπουλ - Ρόμα 1-1, 4-2 πέναλτι)

Με την τελική νικήτρια Λίβερπουλ η ανάδειξή της έγινε για πρώτη φορά μέσα από την ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι, κόντρα μάλιστα στην γηπεδούχο Ρόμα, ελέω «Ολίμπικο». Η Λίβερπουλ προηγείται με το Νίλ στο 13’, οι «τζαλορόσι» ισοφαρίζουν με τον Προύτσο στο 43ο λεπτό. Στη ρουλέτα, οι «ρεντς» είναι πιο εύστοχοι και τυχεροί, κατακτούν την τέταρτη κούπα, με τον αρχηγό Γκρέιαμ Σούνες να αποχωρεί στο φινάλε, σφραγίζοντας το τέλος εποχής στο γήπεδο όπου ξεκίνησαν όλα επτά χρόνια νωρίτερα.

Η «μαύρη νύχτα»του Χέιζελ (1984-1985, Γιουβέντους - Λίβερπουλ 1-0)

Στις 29 Μαΐου 1985 συνέβη μια τραγωδία για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, καθώς στο ματωμένο τελικό του «Χέιζελ», για 39 ανθρώπους το νήμα της ζωής κόπηκε τόσο ξαφνικά και άδικα. Οι φίλοι της Γιουβέντους, προκειμένου να αποφύγουν επίθεση των αντίστοιχων της Λίβερπουλ στριμώχτηκαν στις κάτω σειρές της εξέδρας, το διαχωριστικό με τον αγωνιστικό χώρο κατέρρευσε και το μοιραίο συνέβη. Στον αγώνα που δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ, η Γιουβέντους με ένα πέναλτι μισό μέτρο έξω από την περιοχή, νίκησε 1-0 με σκόρερ το Μισέλ Πλατινί.

Ο θρύλος του Ντουκαντάμ (1985-1986, Στεάουα Βουκουρεστίου - Μπαρτσελόνα 0-0, 2-0 πέναλτι)

Πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στην ιστορία του θεσμού. Στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης η Μπαρτσελόνα με τον κόσμο στο πλευρό της υποδέχεται την Στεάουα Βουκουρεστίου, προϊόν του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Μετά από στείρα 120’ λεπτά, στα πέναλτι οι Ρουμάνοι με το Χέλμουτ Ντουκαντάμ να καπακώνει τέσσερις εκτελέσεις, κερδίζουν με 2-0 τους «μπλαουγκράνα», με τον τότε πρόεδρο του Παναθηναϊκού Γιώργο Βαρδινογιάννη να συμμετέχει στους πανηγυρισμούς, αν και τιμωρημένος από την UEFA.

H χρονιά των «δράκων» (1986-1987, Πόρτο - Μπάγερν Μονάχου 2-1)

Μετά την φουρνιά της Μπενφίκα του Εουσέμπιο, στο προσκήνιο έρχεται μια νέα ομάδα από την Πορτογαλία, η Πόρτο. Στη Βιέννη, η ομάδα του Αρτούρ Ζόρζε γυρίζει το εις βάρος της 1-0 μέσα σε ένα τρίλεπτο (77’-80’). Σε ένα ματς που μνημονεύεται για το εκπληκτικό τακουνάκι ισοφάρισης του Ραμπάχ Μαντζέρ αλλά και για το ευτράπελο του να ξεχάσουν να πάνε την απονομή του τροπαίου οι νικητές, συνεπαρμένοι για το μέγεθος του επιτεύγματος.

Νέα πρωταθλήτρια από τη χώρα της «τουλίπας» (1987-1988, Αϊντχόφεν - Μπενφίκα 0-0, 6-5 πέναλτι)

Στη Στουτγάρδη, ο τίτλος βρήκε νέο κάτοχο με την Αϊντχόφεν του Γκους Χίντιγνκ. Μολονότι, προερχόταν από σερί ισόπαλα αποτελέσματα, στον τελικό με ήρωα τον τερματοφύλακα Χανς φαν Μπρόικελεν και πρωταγωνιστή το διάττοντα αστέρα Ρόναλντ Κούμαν ανεβαίνουν στην κορυφή. Παράλληλα η κατάρα της Μπενφίκα συνεχίζει να στοιχειώνει τους «αετούς».

Η Μίλαν των Ολλανδών (1988-1989, Μίλαν - Στεάουα Βουκουρεστίου 4-0)

Η μαεστρική καθοδήγηση του Αρίγκο Σάκι στέλνει τη Μίλαν στη Βαρκελώνη και το «Καμπ Νόου». Το εμπόδιο της Στεάουα δε φαινόταν ικανό να σταματήσει την εκπληκτική πορεία των Ολλανδών. Με τους Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν να σκοράρουν από δύο φορές, η Μίλαν σκορπίζει τους Ρουμάνους με 4-0 και το Μιλάνο γιορτάζει ξανά μετά από 19 χρόνια.

Ο τρίτος Ολλανδός της παρέας (1989-1990, Μίλαν - Μπενφίκα 1-0)

Για δεύτερη σερί σεζόν, η Μίλαν των Μπαρέζι, Κοστακούρτα και Μαλντίνι δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην Μπενφίκα του Σβεν Γκόραν Έρικσον. Ο τρίτος Ολλανδός και εξίσου... «αφάνας» Φρανκ Ράικαρντ σκοράρει και επισφραγίζει τη δεύτερη σερί κούπα για τη Μίλαν στον τελικό του «Πράτερσταντιον» της Βιέννης, σε μια ακόμα παράσταση της προπονητικής διάνοιας του Σάκι.

Αστεράτη κούπα από τα Βαλκάνια (1990-1991, Ερυθρός Αστέρας - Μαρσέιγ 0-0, 5-3 πέναλτι)

Όταν η Μαρσέιγ απέκλειε την κάτοχο Μίλαν φάνταζε φαβορί για την κατάκτηση της κορυφής. Ο Ερυθρός Αστέρας όμως των Μιχαΐλοβιτς και Σαμπανάζοβιτς ήταν τελικά αυτός που γέλασε τελευταίος στον τελικό του Μπάρι. Έπειτα από το 0-0 σε 120’, η μπίλια κάθισε στο «αστέρι», με τους Γιουγκοσλάβους να είναι απόλυτα εύστοχοι και στις πέντε εκτελέσεις τους. Ένας τίτλος μοναδικός για την ενωμένη Γιουγκοσλαβία, σε μια ομάδα που συμμετείχαν ποδοσφαιριστές από πολλές εθνότητες.

Η γκολάρα του Κούμαν έκρινε το νικητή (1991-1992, Μπαρτσελόνα - Σαμπντόρια 1-0)

Δύο αποτυχημένες απόπειρες ήταν πολλές για το καμάρι της Βαρκελώνης. Χρειάστηκε να βρεθεί στον πάγκο της Μπαρτσελόνα ο τεράστιος Γιόχαν Κρόιφ προκειμένου να σπάσει το ρόδι για τους Καταλανούς. Η οβίδα του Ρόναλντ Κούμαν από τα 35 μέτρα στο 112’ προκαλεί ντελίριο ενθουσιασμού και μια βαθιά ανάσα ανακούφισης, κόντρα σε μια μαχητική Σαμπντόρια.

Η δικαίωση των Γάλλων (1992-1993, Μαρσέιγ - Μίλαν 1-0)

Μετά την οδυνηρή αποτυχία δύο χρόνια νωρίτερα, η Μαρσέιγ στον τελικό του Ολυμπιακού σταδίου του Μονάχου κοντράρεται με το αδιαφιλονίκητο φαβορί Μίλαν. Προεξάρχοντος του μετέπειτα αρχηγού της εθνικής Γαλλίας Ντιντιέ Ντεσάμπ, η ομάδα του λιμανιού γίνεται η μοναδική γαλλική ομάδα εστεμμένη με τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης χάρη στο γκολ του Μπολί. Ο Βέλγος προπονητής Γκετάλς σε ηλικία 72 χρονών είναι ο γηραιότερος που κατακτά το «ιερό δισκοπότηρο».

Τους... «Καπέλωσε» η Μίλαν (1993-1994, Μίλαν - Μπαρτσελόνα 4-0)

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δίνει στο Φάμπιο Καπέλο τα κλειδιά της Μίλαν και ο Ιταλός τεχνικός τον δικαιώνει. Στον τελικό της Αθήνας, η Μίλαν προσφέρει ένα πραγματικό υπερθέαμα, με την Μπαρτσελόνα του Κρόιφ να μοιάζει ανήμπορη να προβάλλει αντίσταση. Μασάρο εις διπλούν, Σαβίτσεβιτς και Ντεσαγί σκοράρουν για τη Μίλαν που διαλύει τους «μπλαουγκράνα» και δίνει το 5ο τρόπαιο στους «ροσονέρι».

Ο Ολλανδός γίγαντας ξύπνησε (1994-1995, Άγιαξ - Μίλαν 1-0)

Η νέα φουρνιά του σπουδαίου Άγιαξ με τους Φαν ντερ Σαρ, Ζέεντορφ και Ντε Μπουρ νικάει τρεις φορές την κάτοχο του θεσμού Μίλαν και δικαίως επιστρέφει στην κορυφή. Η ομάδα του Φαν Χάαλ με χρυσή αλλαγή τον Κλάιφερτ χτυπάει πέντε λεπτά πριν το φινάλε και στο «Ερνστ Χάπελ» της Βιέννης σηματοδοτείται η επιστροφή του Άγιαξ.

Η Γιουβέντους διαλύει τα σύννεφα του Χέιζελ (1995-1996, Γιουβέντους - Άγιαξ 1-1, 4-2 πέναλτι)

Η «Γηραιά Κυρία» είχε το πλεονέκτημα της έδρας αγωνιζόμενη στη Ρώμη. Ο «Αίαντας» κάτοχος του τίτλου, ενθουσιώδης, είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά με το 3-0 της ρεβάνς του ΟΑΚΑ. Το 1-1 με τα γκολ των Ραβανέλι και Λιτμάνεν οδηγεί στην παράταση. Εκεί, ο Άντζελο Περούτσι λέει δύο φορές «όχι» και ο Γιούγκοβιτς χαρίζει τον τίτλο στους «μπιανκονέρι», που αυτή τη φορά μπορούν να υπερηφανεύονται.

Κίτρινη γερμανική «λάβα» (1996-1997, Ντόρτμουντ - Γιουβέντους 3-1)

Αυτή τη φορά η Γιουβέντους από θύτης έγινε θύμα, ευρισκόμενη στη θέση του Άγιαξ. Οι Βεστφαλοί έχουν τον Πάουλο Σόουζα μαέστρο της ορχήστρας και με πρωταγωνιστή τον Ριντλ επικρατούν με 3-1 και κατακτούν τον παρθενικό τους τίτλο στη διοργάνωση και μοναδικό μέχρι στιγμής για την τότε ομάδα του Ότμαρ Χίτσφελντ.

Η «Βασίλισσα» στο θρόνο της (1997-1998, Ρεάλ Μαδρίτης - Γιουβέντους 1-0)

Τριάντα δύο πέτρινα χρόνια είναι πολλά για την πολυνίκη της διοργάνωσης. Ο Γιουπ Χάινκες το γνωρίζει και στο Άμστερνταμ η καρδιά των «μερένγκες» χτυπάει έντονα. Τρεις σερί τελικοί για το Μαρτσέλο Λίπι με τη Γιουβέντους με μόλις μία κατάκτηση. Για τους Ισπανούς, ο Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς βάζει τέλος στην αναμονή και ο αρχηγός Μανουέλ Σαντσίζ στην απονομή ανακουφίζει πίεση πολλών χρόνων.

Ο τελικός των καθυστερήσεων (1998-1999, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Μπάγερν Μονάχου 2-1)

Οι αυτόπτες μάρτυρες του τελικού στο «Καμπ Νόου» έφτασαν στα πρόθυρα εμφράγματος. Η Μπάγερν προηγούνταν 1-0 από νωρίς με τον Μπάσλερ. Το άστρο του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ωστόσο έμελλε να λάμψει. Μέσα σε δύο λεπτά στις καθυστερήσεις, οι Σέριγχαμ και Σόλσκιαρ σημειώνουν τα φέρνουν όλα τούμπα και ο Κάσπερ Σμάιχελ πανηγυρίζει σαν τρελός το τελικό 2-1 των «κόκκινων διαβόλων».

«Γκαλάκτικος» στον πρώτο εμφύλιο (1999-2000, Ρεάλ Μαδρίτης - Βαλένθια 3-0)

Για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού δύο ομάδες από την ίδια χώρα φτάνουν στον τελικό. Η Ρεάλ Μαδρίτης του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε είναι ασυγκράτητη. Φιλοδωρεί με τρία γκολ τη Βαλένθια και το Παρίσι υποδέχεται όπως την πρώτη χρονιά τους νέους πρωταθλητές Ευρώπης, σε διαφορετικό βέβαια γήπεδο.

Μεγάλε Όλιβερ Καν! (2000-2001, Μπάγερν Μονάχου - Βαλένθια 1-1, 5-4 πέναλτι)

Στον τελικό του Μιλάνου όπου όλα τα τέρματα επιτεύχθηκαν από την άσπρη βούλα ξεχωρίζει ο Όλιβερ Καν. Ο Βαυαρός κίπερ δεν αφήνει τις «νυχτερίδες» και τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ να επιβραβευτούν για την εξαιρετική τους διετία. Με την απόκρουσή του στο πέναλτι του Πελεγκρίνο δίνει στους Βαυαρούς τον πρώτο τίτλο από το μακρινό 1976, ενώ αλησμόνητη είναι η στιγμή όπου παρηγορεί τον αντίπαλο γκολκίπερ Κανιθάρες.

Η γκολάρα του Ζιντάν αξέχαστη στον τελικό της Γλασκόβης (2001-2002, Ρεάλ Μαδρίτης - Μπάγερ Λεβερκούζεν 2-1)

Στο «Χάμπτεν Παρκ» στο πρώτο τέταρτο το σκορ είναι ήδη 1-1 με τα γκολ των Ραούλ και Λούσιο. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να εναντιωθεί στη μοίρα και αυτή ήθελε ο τελικός να ταυτιστεί με ένα γκολ από κόμικ. Ένα γυριστό βολέ του «Ζιζού» δευτερόλεπτα πριν το φινάλε του ημιχρόνου, έδωσε το προβάδισμα στη Ρεάλ και ένα στιγμιότυπο μαγείας για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το ένατο ευρωπαϊκό ήταν γεγονός.

Μιλανέζικος ο ιταλικός εμφύλιος (2002-2003, Μίλαν - Γιουβέντους 0-0, 3-2 πέναλτι)

Ιστορική βραδιά στις 28 Μαΐου με τον Κλάρενς Ζέεντορφ να μπαίνει στο πάνθεον της ιστορίας με τρεις κατακτήσεις με διαφορετικές ομάδες. Στον τελικό του «Ολντ Τράφορντ» ο Αντρέι Σεφτσένκο ήταν ψύχραιμος στην τελευταία εκτέλεση για τους «ροσονέρι» του Κάρλο Αντσελότι, που πρόσθεσε την πρώτη κούπα στο παλμαρέ του.

«Δράκοι» έκαψαν το όνειρο της ελληνικής Μονακό (2003-2004, Πόρτο - Μονακό 3-0)

Μια χρονιά με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον λόγω της παρουσίας του Άκη Ζήκου στον τελικό του «Γκελζενκίρχεν» ήταν αυτή που στο ευρωπαϊκό προσκήνιο καθιερώθηκε ο Ζοσέ Μουρίνιο. Ο «Special One» οδηγεί την Πόρτο μέχρι το τέλος, όπου οι Μονεγάσκοι καταρρέουν μετά το 70’ και γνωρίζουν βαριά ήττα με 3-0, στο δεύτερο τρόπαιο των «δράκων».

Το έπος της Κωνσταντινούπολης (2004-2005, Μίλαν - Λίβερπουλ 3-3, 2-3 πέναλτι)

Στο ημίχρονο του τελικού της Κωνσταντινούπολης άπαντες πίστευαν ότι όλα είχαν τελειώσει. Η Μίλαν προηγείται με 3-0 και το όνομά της σε λίγη ώρα θα γραφεί και τυπικά στην κούπα. Το δεύτερο ημίχρονο καταστροφικό για τους Μιλανέζους. Μέσα σε έξι λεπτά το όνειρο γίνεται εφιάλτης, η Λίβερπουλ ισοφαρίζει και το ματς κρίνεται στα πέναλτι. Έχοντας το «μομέντουμ» οι Άγγλοι με ήρωα τον Πολωνό Γιέρζι Ντούντεκ ολοκληρώνει μια μυθική ανατροπή και αλλάζει το ρου της ιστορίας.

Η Μπαρτσελόνα πιστοποιεί τον τίτλο του φαβορί (2005-2006, Μπαρτσελόνα - Άρσεναλ 2-1)

Η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ, είχε να δεχτεί γκολ από το Σεπτέμβριο. Η αποβολή του Γιενς Λέμαν αλλάζει τις αριθμητικές ισορροπίες. Κόντρα στη ροή του αγώνα ο Σολ Κάμπελ δίνει προβάδισμα στους «κανονιέρηδες». Αντέχουν στο σφυροκόπημα μέχρι το 76’. Ετό και Μπελέτι ανατρέπουν το σκορ και η Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο είναι και πάλι στο θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, δείχνοντας για πρώτη φορά ότι μπορεί να διαχειριστεί το άγχος του φαβορί.

«Deja vu» στον τελικό του Ιντζάγκι (2006-2007, Μίλαν - Λίβερπουλ 2-1)

Η οδυνηρή ήττα στον τελικό της Κωνσταντινούπολης έφερε τη Μίλαν αποφασισμένη στον τελικό του ΟΑΚΑ να εκδικηθεί τη Λίβερπουλ και να φτάσει στο έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Με αιχμή του δόρατος τον Πίπο Ιντζάγκι που σκόραρε δύο φορές, η Μίλαν πιστοποιεί την ανωτερότητά της και επικρατεί τελικά με 2-1 της «άσπονδης» εχθρού Λίβερπουλ.

Στη Μόσχα με Σερ Άλεξ και μοιραίο τον Τέρι (2007-2008, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι 1-1. 6-5 πέναλτι)

Ένας ακόμη εμφύλιος, αγγλικός αυτή τη φορά σε έναν τελικό που φιλοξενείται σε ρωσικό έδαφος και συγκεκριμένα στη Μόσχα. Μετά από 120' λεπτά αμφίρροπης μονομαχίας, τα πάντα θα κριθούν στη... ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Μοιραίος για την Τσέλσι ο Τζον Τέρι, που γλίστρησε και έχασε την ευκαιρία να δώσει στους «μπλε» το τρόπαιο. Τρομερή σκηνή όταν στην επέμβαση του Φαν ντερ Σαρ ξεσπάει γοερά σε λυγμούς για την τεράστια χαμένη ευκαιρία.

Ο Μεσσίας έφτασε (2008-2009, Μπαρτσελόνα - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0)

Η πρώτη σπουδαία ποδοσφαιρική παράσταση του Λιονέλ Μέσι έλαβε χώρα στην αιώνια πόλη της Ρώμης. Η Γιουνάιτεντ παραδίνεται στις ορέξεις του Αργεντινού σταρ που με παρέα με τον Σαμουέλ Ετό σμπαραλιάζουν σε κάθε ευκαιρια την άμυνα των Άγγλων και το τελικό 2-0 φαντάζει μικρό για την κυριαρχία τους.

Special Ίντερ 45 χρόνια μετά (2009-2010, Ίντερ - Μπάγερν Μονάχου 2-0)

Στη Μαδρίτη, ο Ζοσέ Μουρίνιο δίνει στο Μάσιμο Μοράτι το μεγαλύτερο δώρο επί της προεδρίας του στους «νερατζούρι». Χωρίς κανέναν Ιταλό στην ενδεκάδα, η ομάδα του Μιλάνου χτυπάει την Μπάγερν εκεί που πραγματικά χωλαίνει, στο δυσκίνητο αμυντικό της δίδυμο. Ο Ντιέγκο Μιλίτο σε ρόλο διεμβολιστή χτυπάει δύο φορές και η Ίντερ κάθεται στο θρόνο της 45 χρόνια μετά τη μεγάλη ομάδα του Ελένιο Ερέρα.

Τίκι τάκα, Μασία και Πεπ (2010-2011, Μπαρτσελόνα - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3-1)

Δύο χρόνια μετά τη Ρώμη οι δύο φιναλίστ ξανασυναντιούνται. Η Μπάρτσα περισσότερο ώριμη από ποτέ, άρτια στημένη από τον Πεπ Γκουαρντιόλα εκμεταλλεύεται κάθε λάθος. Ο Πέδρο φροντίζει να επιβεβαιώσει την καταλυτική του παρουσία με το γκολ στον τελικό. Την προσωρινή ισοφάριση του Ρούνεϊ ακολουθούν δύο γκολ των Μέσι και Βίγια, σηματοδοτούν την τρίτη κατάκτηση των Καταλανών.

Η μεγάλη «κηδεία» του Ντι Ματέο (2011-2012, Τσέλσι - Μπάγερν Μονάχου 1-1, 4-3 πέναλτι)

Στην «Αλιάντς Αρίνα» η Μπάγερν έχει όλα τα φόντα να επιστρέψει στην κορυφή. Πόσο μάλλον όταν προηγείται επτά λεπτά πριν το τέλος με το Μίλερ. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά στο πρώτο κόρνερ των «μπλε» ισοφαρίζει. Στην παράταση ο Τσεχ αποκρούει εκτέλεση του Ρόμπεν. Στα πέναλτι τις προσπάθειες των Όλιτς και Σβαϊνστάιγκερ. Με τον Ιβοριανό να βρίσκει δίχτυα, η Τσέλσι του... αναλώσιμου Ρομπέρτο Ντι Ματέο ολοκληρώνει μια μαγική ευρωπαϊκή σεζόν και δικαιώνει τον πακτωλό χρημάτων του Ρόμαν Αμπράμοβιτς.

Από μοιραίος ωραίος (2012-2013, Μπάγερν Μονάχου - Ντόρτμουντ 2-1)

Πέρσι είχε χάσει το πέναλτι στην παράταση. Στο Λονδίνο η ιστορία πήγαινε να επαναληφθεί. Ο Ολλανδός εξτρέμ δεν μπορούσε να το επιτρέψει. Το γλυκό αριστερό του Άριεν Ρόμπεν πόδι ξεγελά των Βάιντενφελερ των Βεστφαλών και η Μπάγερν του Γιουπ Χάινκες επιβραβεύεται για την εξαιρετική της χρονιά σε όλο της το μήκος. Εξιλέωση και ντελίριο ενθουσιασμού.

Σέρχιο Ράμος σε «νεκρό χρόνο» (2013-2014, Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1)

Η Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε τα κάνει όλα τέλεια. Έχει το προβάδισμα με το Γοδίν, αμύνεται άριστα και είναι συμπαγής. Μια στιγμή αδράνειας και η μία πλευρά του «Ντα Λουζ» παίρνει φωτιά. Σέρχιο Ράμος «σκοτώνει» σε νεκρό χρόνο. Το άδειασμα στην παράταση φέρνει την κατάρρευση. Ο ιστορικός πρώτος εμφύλιος από την ίδια πόλη αναδεικνύει τη Ρεάλ νικήτρια με 4-1 και το «Decima» είναι γεγονός.

Νέος μαέστρος, ίδια συνταγή (2014-2015, Μπαρτσελόνα - Γιουβέντους 3-1)

Η τριπλέτα του MSN (Μέσι, Σουάρες, Νεϊμάρ) αντιμετωπίζει την κορυφαία άμυνα της Ευρώπης των «μπιανκονέρι» στο Βερολίνο. Το γρήγορο γκολ του Ράκιτιτς αιφνιδιάζει προς στιγμήν, αλλά η Γιούβε ισοφαρίζει με το δικό της Ισπανό, Αλβάρο Μοράτα. Σουάρες και Νεϊμάρ ωστόσο χαρίζουν τον τέταρτο τίτλο στους «μπλαουγκράνα» και τον παρθενικό του Λουίς Ενρίκε.

Ο «Ζιζού» τα άλλαξε όλα (2015-2016, Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1, 5-3 πέναλτι)

Ήρθε στα μέσα της σεζόν να «συμμαζέψει» την κατάσταση και κρύψει κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα. Τα κατάφερε. Στο «Σαν Σίρο» για ακόμα μία φορά η διαδικασία των πέναλτι θα καθορίσει το νικητή. Η μοίρα έφερε στην τελευταία εκτέλεση τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος σταρ ευστόχησε. Το ξέσπασμα με τη λήξη αποφορτίζει από την πίεση αποδείξεων και η Ρεάλ εδραιώνει την κυριαρχία της με τον 11ο τίτλο.

Ο τελικός του Κριστιάνο (Γιουβέντους - Ρεάλ Μαδρίτης 1-4)

Στον τελικό του 1998 χρειάστηκε ένα γκολ από θέση οφσάιντ του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς ώστε η Ρεάλ Μαδρίτης να επιστρέψει στον ευρωπαϊκό θρόνο, κάμπτοντας την αντίσταση της Γιουβέντους. Στον τελικό του Κάρντιφ η «Γηραιά Κυρία» άντεξε για ένα ημίχρονο και προσέφερε το highlight του ματς με ένα απίστευτο γκολ του Μάριο Μάντζουκιτς. Οι «μερένχες» ωστόσο στο δεύτερο μέρος ήταν ασταμάτητοι, πέτυχαν τρία γκολ και με την σφραγίδα του Κριστιάνο Ρονάλντο (2 τέρματα) επικράτησαν με 4-1, παραμένοντας για δεύτερη χρονιά στο... Έβερεστ της Ευρώπης.

Συνολικά οι 22 ομάδες που έχουν κατακτήσει το «ιερό δισκοπότηρο»: