-
Το ερώτημα που μένει μετά από τη πολύ σπουδαία στη πραγματικότητα νίκη στα Γιάννινα, είναι πως θα τη βγάλουμε καθαρή από πλευράς υγείας ως το τέλος αυτής της ιστορίας φέτος. Δηλαδή, δε γίνεται...
-
Η ΑΕΚ παίζει εκτός έδρας με μια ομάδα που έχει φάει ένα γκολ από τον ΠΑΟΚ στη Τούμπα, στα χασομέρια με το ζόρι. Ένα από τον ΟΣΦΠ. Κανένα από Άρη και Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ βάζει τρία γκολ και μπορεί στο πρώτο ημίχρονο τουλάχιστον εύκολα άλλα δύο. Το λιγότερο. Κι αυτό το ματς φτάνει να το κερδίσει στο όριο. Γιατί γίνεται μια αγωνιώδης φάση μετά το 2-3, που βγαίνει μια οριακή άμυνα στη καρδιά της περιοχής.
-
Σε αυτό το ματς η ΑΕΚ έχει τον αντίπαλο να την απειλεί... με το σταγονόμετρο κι όχι με καθαρή φάση για γκολ, εκτός από τα δύο που πέτυχε. Κι όμως. Δέχεται... σχεδόν τρία γκολ. Λόγω του εντελώς οριακού του πράγματος, με αυτό που δε μέτρησε με τη χρήση του VAR.
-
Και στις τρεις περιπτώσεις, η άμυνα της ΑΕΚ από την αρχή μέχρι το τέλος, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Μετά από αυτό πως να δεις πιο μακριά και πως να κάνεις εκτιμήσεις για οτιδήποτε μπορεί να μας περιμένει στα επόμενα πέντε ματς; Πιο μακριά από το επόμενο ματς, που είναι μια περιπέτεια μόνο του και δεν υπάρχουν σταθερές να ποντάρεις για την ΑΕΚ, δε μπορείς να δεις.
-
Και προσέξτε: Πρόκειται για μια συνολικά πολύ καλή εμφάνιση. Αν και πίστευα πως το -επιβεβλημένο εδώ και καιρό- στρίψιμο σε 4-3-3 θα έχανε την ουσία του με τον Μάνταλο, διαψεύστηκα οικτρά. Σε αυτό το ματς τουλάχιστον, έχει κάνει ο Μάνταλος τη καλύτερη του εμφάνιση εδώ και πάρα, μα πάρα πολύ καιρό.
-
Γιατί ήταν μια εμφάνιση ολοκληρωμένη και σε ένταση και σε ποιότητα και σε διάρκεια. Και μάλιστα με τον ίδιο να είναι αυτός με τις περισσότερες αμυντικές αρμοδιότητες σε σχέση με τον Κριχόβιακ. Δε ξέρω αν θα μπορούσε να λειτουργήσει έτσι και σε ντέρμπι, αλλά στο συγκεκριμένο ματς ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε.
-
Η ομάδα παρά τη γενικά εύθραυστη ψυχολογία που υπάρχει λογικά, στη διαχείριση του συγκεκριμένου ματς από αυτή την άποψη, ήταν μια χαρά. Ακόμη και μετά το «κρύο» 1-2 σχετικά γρήγορα στο Β', δεν άφησε το ματς να γείρει.
-
Με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα μέσα στο οποίο ήταν και το γκολ που ακυρώθηκε, η ισορροπία στο γηπεδο δεν χάθηκε. Αυτό που ήθελε να κάνει η ΑΕΚ το έκανε και της έδινε τον πρώτο λόγο. Αλλά η μόνη γραμμή που όταν δοκιμάστηκε, στις ελάχιστες φορές που δοκιμάστηκε, με ευκολία έχανε και τη ισορροπία και τη ψυχραιμία της, ήταν η άμυνα. Κι αρκούσε αυτό για να μη κερδίσεις ένα ματς που είχες χτίσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία υπεροχής.
-
Τι να λέμε τώρα; Βάζεις σωστά και τρίτο στόπερ για να μη ρισκάρεις τίποτα όταν παίζει με δύο φορ ο ΠΑΣ κι έχεις στο νου σου και τα γεμίσματα. Και τελικά το τρως στο πρώτο γέμισμα και με τον στόπερ που έβαλες, να χάνει τη κεφαλιά!!!
-
Πως μπορεί να αλλάξει αυτό και να μη στοιχίσει κι άλλο στη -πιο δύσκολη- συνέχεια; Δε ξέρω. Η λογική λέει πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βρεις τρόπο να φτάνει ακόμη λιγότερες φορές η μπάλα εκεί. Ενδεχομένως με δύο αμυντικογενή χαφ.
-
Κι επίσης, κάτι που λέω μόνο από ένστικτο προς το παρόν, έχω μια ελπίδα πως μπορεί ένα Μήτογλου – Βράνιες να βγει στα ματς που απομένουν πιο λειτουργικό. Από την άποψη της σύνδεσης του Βράνιες με την ομάδα και της εμπειρίας του από ανάλογες φάσεις ως παίκτης της στο πρόσφατο παρελθόν, που μου δίνει αυτή την ελπίδα.
-
Ακούγεται μπανάλ, αλλά ισχύει πως στους «Ζωσιμάδες» η επίθεση της ΑΕΚ, νίκησε την άμυνα της ΑΕΚ.
-
Στα πολύ θετικά, το γεγονός πως μέσα σε τόσα μειονεκτήματα που δημιούργησε για τον εαυτό της η ΑΕΚ, μετά από πέντε ματς, εκτός από τη πρώτη νίκη, είναι η μόνη από τους τρεις που παλεύουν για τις δύο θέσεις, που έχει πιθανότητες για «εξάποντο» με τον ΠΑΣ. Θεωρούταν πολύ σημαντικό στην αρχή, ίσως παραμένει. Αλλά κακά τα ψέματα, δύσκολα θα βγεις Ευρώπη χωρίς νίκη σε ντέρμπι.
-
Από κει και πέρα... Βλέπω τα σχόλια για τα ονόματα των προπονητών που έχουν μιλήσει λεπτομερώς ή και συνεχίζουν να μιλούν με την ΑΕΚ και πραγματικά απορώ. Δε ξέρω τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι φίλοι της. Τι πιστεύουν δηλαδή κι αν έχουν αναλογιστεί που πραγματικά μπορεί να στοχεύει η ΑΕΚ.
-
Ειδικά όταν ακούω αυτό το «από τον Σάντος, στον...» πραγματικά... το χάνω. Παιδιά, το σημερινό επίπεδο του Σάντος, δε πλησιάζεται από την ΑΕΚ. Ο Σάντος μπορούσε να έρθει μόνο και μόνο επειδή μιλάμε για την ΑΕΚ και τον Σάντος. Τι τρελές συγκρίσεις είναι αυτές; Έχει κάνει ζημιά κι αυτή η ιστορία με τον Ρούντι Γκαρσία, από τη στιγμή που μαθεύτηκε. Γιατί δεν είναι εύκολο για τον κόσμο να μετρήσει πως άλλο μια... ντουφεκιά να δούμε αν κάτι μπορεί να γίνει, άλλο ρεαλιστικές ελπίδες αυτή τη περίοδο για προπονητή σε τέτοιο επίπεδο και με τις φιλοδοξίες που συνεχίζει να έχει ο Γάλλος.
-
Γκρινιάζουν για ονόματα που ακούγονται, χωρίς να ξέρουν γιατί γκρινιάζουν οι περισσότεροι και τι ακριβώς περιμένουν. Δεν υπάρχει κανείς από τη «δεξαμενή» από την οποία τελικά θα πάρει προπονητή η ΑΕΚ, για τον οποίο να μη μπορούν να ειπωθούν τα ίδια πράγματα και να μη βρεις κάτι που θα σε κάνει να έχεις επιφυλάξεις.
-
Εμένα ένα με ενδιαφέρει. Να αποδειχθεί πως έχει προσεγγιστεί σωστά το πράγμα από τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δουλεύουν στα αρμόδια πόστα και τα κριτήρια να είναι όσο πιο ορθολογικά γίνεται. Αλλά κι αυτό μόνο μέσα από τη πορεία όποιου έρθει θα το διαπιστώσουμε. Προσωπικά θεωρώ πως οι τελικές επιλογές, έχουν προοπτική να δώσουν λύση.
