Πέρασαν πολλές μέρες από την πρεμιέρα της Super League 2. Από το παιχνίδι του Ολυμπιακού Β με τον ΠΑΟΚ Β στο γήπεδο της Καλλιθέας. Η ομάδα του Πειραιά νίκησε 3-1. End of story για όσους θα τους βόλευε αυτό. Δεν πάει έτσι όμως. Ούτε και ισχύει το «μιλάς επειδή έχασες». Οι εποχές του «κάνε επενδύσεις κι άσε τη διαιτησία», με τις συμβουλές να προέρχονται από τους νυν… φραγκοφονιάδες της επένδυσης, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Αναμετρήθηκαν δύο νεοσύστατες ομάδες. Για τις οποίες ήταν θετικός τόσο ο ΠΑΟΚ που ουσιαστικά είχε κάνει την πρόταση χρόνια πριν, τόσο κι ο Ολυμπιακός. Άλλωστε η ομάδα του λιμανιού έχει και σχετική εμπειρία χρόνων απ’ την εξέλιξη ποδοσφαιριστών που πάνε σε άλλες ομάδες, ή πώς χειρίζονται ομάδες που λειτουργούν ως «δορυφόροι» παίκτες που παίρνουν με… υποσχετική που έλεγαν και οι παλιοί.
Το πρώτο επίσημο ματς στην ιστορία ΠΑΟΚ Β και Ολυμπιακού Β, οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν να το κάνουν… ροντέο. Με αυτά ακριβώς που είπε ο Πάμπλο Γκαρσία. Πέτρες, μπουκάλια, διαρκώς διαμαρτυρίες και πίεση προς το διαιτητή. Ειδικά μπουκάλι, έφυγε μέχρι κι απ’ τον πάγκο των γηπεδούχων τη στιγμή της έντασης στο πρώτο μέρος της αναμέτρησης. Ε, θα κώλωνε η εξέδρα να μπει σε αυτή τη διαδικασία;
Πριν το ματς είχε φανεί το που πάει το πράγμα. Όταν δημιουργήθηκε πολεμικό κλίμα απ’ το πουθενά. Με εμπρηστικές ανακοινώσεις μέχρι κι από οργανωμένους οπαδούς που τα… έχωναν στον Πάμπλο Γκαρσία και καλούσαν σε ξεσηκωμό τον κόσμο για να δώσει βροντερό παρών. Έτσι κι έγινε. Φυσικά η αστυνομία και οι γηπεδούχοι που είναι υπεύθυνοι για τη διοργάνωση του αγώνα, ξαφνιάστηκαν. Δεν ήξεραν οι καημένοι…
Αφού έγιναν όσα έγιναν και είπε μετά τη 2η αγωνιστική ο Πάμπλο Γκαρσία, πέρα απ’ το SDΝΑ που έκανε την αναφορά στο video με το μπουκάλι που έφυγε απ’ τον πάγκο των Πειραιωτών προφανώς, κανείς δεν είδε, κανείς δεν κατάλαβε. Προφανώς δεν περιμέναμε απ’ το One Channel και τους ανθρώπους του να κάνουν σχετικές αναφορές. Ήταν αφοσιωμένοι στο να μετρούν πόσα πέναλτι δε δόθηκαν στον Ολυμπιακό Β. Πού καιρός για να επισημανθεί απλά η ένταση;
Η γνωστή νοοτροπία, η γνωστή λογική. Σε κάθε συνοικία της Αττικής. Όπου εδρεύει ο Ολυμπιακός. Είτε η πρώτη ομάδα, είτε η ομάδα Β, είτε η ομάδα Νέων. Από τη Ριζούπολη μέχρι την Καλλιθέα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να νικήσεις, είναι να τραμπουκίσεις, να τρομοκρατήσεις, να επιβάλλεις το νόμο της ζούγκλας. Έστω κι αν απέναντί σου έχεις παιδιά στην πλειοψηφία τους κάτω των 20 ετών.
Όταν έρχεται το αποτέλεσμα, μετά η διαχείριση είναι εύκολη. Κανείς δεν πρέπει να μιλά για έχασε. Γιατί… προσκύνησε το «μεγαλείο». Γιατί είναι τεράστιο μέγεθος ο Θρύλος. Έτσι κάπως σβήνεται μια διαδικασία ουσιαστικά προμελετημένη, «δουλεμένη» στην… προπόνηση και με την κατάλληλη «χημεία» καθώς είναι η ίδια επί σειρά ετών. Έρχονται νίκες, έρχονται τίτλοι και μένουν οι αντίπαλοι με την απορία γιατί κανείς δεν έκανε το παραμικρό να σταματήσει αυτή την κατάσταση.
Θα μας πείτε, εντάξει δεν έγινε και κάτι σοβαρό. Μπουκάλια και πέτρες, τι κακό μπορούν να προκαλέσουν; Δεν είναι δα και ταινία ταμειακής μηχανής που αν ακουμπήσει κάποιον αρκεί για να μη διεξαχθεί αγώνας. Ο Πάμπλο Γκαρσία φταίει. Που δεν πήρε… κεφαλιά κάνα μπουκάλι και μετά να το παίζει πολυτραυματίας. 0-3 εύκολο, στα χαρτιά, κορυφή, θρίαμβος ομαδάρα. Έλα όμως που δεν είναι όλοι έτσι… Έλα όμως που αν το έλεγε κανείς στον Πάμπλο το πιθανότερο είναι να κατέληγε αυτός πολυτραυματίας…
