Ο Δημήτρης Γιαννούλης ήρθε από το πουθενά ένα πρωί στον ΠΑΟΚ ως εξτρέμ από τον Βατανιακό. Κανένας δεν έδωσε τότε σημασία για μία αγορά 40 χιλιάδων ευρώ αν θυμάμαι καλά. Γιατί πάντα στις αγορές μένει το αρνητικό. Η συγκεκριμένη μπορεί να ήταν η πιο καλή αναλογικά της ιστορίας του ΠΑΟΚ.
Για να μπορέσεις να φτάσεις από τον Βατανιακό, σε ένα ντιλ δέκα εκατομμυρίων ευρώ, κάτι σημαίνει. Σίγουρα πως βρήκες τους κατάλληλους ανθρώπους για να εκτιμήσουν το τι μπορείς να πετύχεις και πως είσαι δουλευταράς.
Μετράει και η πνευματική σου κατάσταση. Για παράδειγμα, όταν δεν σου βγήκε ο δανεισμός στην Ανόρθωση, δεν σήμαινε τίποτα. Πίστευες πως το έχεις. Στη Βέροια, είχε την τύχη να πέσει πάνω στον Γιώργο Γεωργιάδη που κατάλαβε απευθείας πως προοπτική έχει μόνο ως ακραίος μπακ. Έκανε μία γεμάτη σεζόν σε επίπεδο Σούπερ Λίγκας χτίζοντας τις βάσεις. Αυτός και ο Κίτσιου, θα πρέπει να πίνουν νερό στο όνομα του ΓΧ.
Η παρουσία του Γιαννούλη στον Ατρόμητο, έδειξε πως μπορεί να σταθεί στον ΠΑΟΚ, όμως για να πάρει τον χρόνο που χρειαζόταν για να αποδείξει τη δυναμική του, έπρεπε να έρθει η κακιά η στιγμή για τον Άντρε στη Λάρισα. Ο δρόμος άνοιξε και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Φέτος, μόνος του πέρασε τον ΠΑΟΚ από την Μπενφίκα, με την Μπεσίκτας ήταν εντυπωσιακός και κάπου εκεί καταλάβαμε όλοι πως ακόμη και οι μέτριες εμφανίσεις του με την Κράνσονταρ δεν θα αποτελούσαν τροχοπέδη στη μεταγραφή του σε προηγμένο πρωτάθλημα.
Νομίζω κάπου τον Σεπτέμβρη έγραψα πως μέχρι τον Γενάρη θα ήταν εδώ. Και είναι λογικό αφού πνευματικά ήταν δύσκολο να διαχειριστεί το γεγονός πως οι δύο του κολλητοί έφυγαν και αυτός έμεινε. Ήρθε και ο τραυματισμός και ήρθε και ο κορονωϊός, να τον βγάλουν από τον ρυθμό του.
Έπρεπε να παρθεί η απόφαση που έδειχνε αναπόφευκτη.
Η αλήθεια είναι πως χθες λειτούργησα κάπως συναισθηματικά και δεν το ζύγισα σωστά. Η ιεραρχία του ΠΑΟΚ του Ιβάν δεν είναι το οικονομικό, αλλά το ανθρώπινο. Αν ο Ιβάν δει πως ένα από τα παιδιά του δεν είναι καλά, δεν τον απασχολεί τόσο το οικονομικό. Θα πάρει την απόφαση σαν πατέρας και όχι σαν μεγαλομέτοχος μίας ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας. Και αυτό έπραξε και στο παρελθόν πολλές φορές.
Το αν είναι αγορά ή δανεισμός με υποχρεωτική οψιόν, είναι δευτερεύον. Πιθανότατα ο ΠΑΟΚ να λάβει το μεγαλύτερο ποσό από αυτά που εμφανίστηκαν στην υπόθεση του Γιαννούλη. Και αν κάτι δεν πάει καλά, έχω την πεποίθηση πως ο παίκτης θα δείξει στη πιο εμπορική αγορά του πλανήτη, το τι μπορεί να κάνει.
Η πίεση αυτής της χρονιάς με την κακή καθημερινότητα λόγω πανδημίας, η πίεση που υπάρχει στην ομάδα αυτή τη μεταβατική περίοδο, η πίεση γενικά που αισθανόμαστε σε αυτό το τοξικό περιβάλλον που επιβάλλεται από άρρωστα μυαλά, μας κάνει καμιά φορά να ιεραρχούμε λάθος τα πράγματα.
Σήμερα με ηρεμία και γαλήνη στο μυαλό μου, μπορώ να πω με σιγουριά πως το ντιλ του ΠΑΟΚ είναι μία χαρά. Ηθικά αλλά και οικονομικά αν σκεφτούμε θετικά.
Ο Γιαννούλης θα είναι πάντα ένα παιδί της οικογένειας που έδωσε ότι είχε και άξιζε το κάτι παραπάνω. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
Η περίπτωση του Φεράρι δείχνει να είναι αυτή που θα αντικαταστήσει τον Γιαννούλη. Κανονικός ποδοσφαιριστής, με καλή τεχνική, καλή ταχύτητα, καλό συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Κάνει εξαιρετική σεζόν και όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, δεν αμφισβητώ τα χαρακτηριστικά του αλλά ευελπιστώ να αντέχει στη πίεση που προκαλεί μία μεγάλη ομάδα. Έτσι όπως τον βλέπω πάντως και τον έχω δει αρκετές φορές, δεν πιστεύω πως είναι παίκτης που θα επηρεαστεί πολύ.
Δεν αποκλείεται και κάποια άλλη περίπτωση να είναι ψηλά στη λίστα του ΠΑΟΚ, ενώ βλέπω εξαιρετικά δύσκολο να ασχοληθεί η ομάδα με τον Σταφυλίδη για πολλούς λόγους και κυρίως πρακτικούς.
Σίγουρα ο χρόνος δεν περισσεύει αλλά είναι και μία ευκαιρία του Περέιρα να δείξει όσο δεν υπάρχει αντικαταστάτης του Γιαννούλη.
