Πάντοτε είναι ευχάριστο κομμάτι της δουλειάς, το να δίνει κανείς ένα μπράβο, για τους προφανείς λόγους, σε νέους ποδοσφαιριστές όπως ο Βαγιαννίδης του Παναθηναϊκού. Για να παίξει (βασικός, την Κυριακή με τον Παναιτωλικό στο Στάδιο) σημαίνει πως το άξιζε. Κανείς δεν του έκανε χάρη. Δεν υπάρχουν, αυτά. Δεν νοούνται χατίρια, στον σκληρό ανταγωνισμό του επαγγελματικού (πρωτ)αθλητισμού. Μπράβο, λοιπόν. Και...τελεία εδώ.
Διότι εδώ υπεισέρχεται το ακόμη πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς. Να είναι κανείς, περισσότερο από ευχάριστος, ωφέλιμος. Ο Βαγιαννίδης έπαιξε ένα (...ίσον κανένα, που λένε) ματς. Χαμηλού διακυβεύματος. Εντός έδρας. Με αντίπαλο, την ομάδα που μες στο γήπεδο έχει πάρει τους λιγότερους βαθμούς στο πρωτάθλημα εφέτος. Επαιξε, και καλώς τον έβαλαν κι έπαιξε. Το να παίξει ποδόσφαιρο όμως, αυτό είναι άλλο.
Το να παίξει στον Παναθηναϊκό, μετά το ντεμπούτο του εξακολουθεί να είναι όσο δύσκολο ήταν και πριν το ντεμπούτο του. Για αρχή θα διευκόλυνε κάπως, να ηρεμήσουμε. Ολοι! Ο Βαγιαννίδης δεν έκανε παπάδες. Βεγγαλικά, για να μείνουμε με ανοιχτό το στόμα. Εκανε, αυτά που έπρεπε να κάνει. Λίγα, και καλά. Τρία-τέσσερα πράγματα, σωστά και με θάρρος. Αλλη μία τελεία, εδώ.
Επαιξε εκεί που έπαιζε, έξω δεξιά, προτού τον τραβήξουν (πριν μερικά χρόνια) πίσω στη θέση του ακραίου μπακ. Η οπισθοχώρηση τότε, έγινε για το καλό όλης της καριέρας του. Η τοποθέτηση τώρα για μια φορά μπροστά, επίσης έγινε για το καλό.
Το καλό, της πρώτης ημέρας της καριέρας του. Κάποτε ο Βίκτορ Μουνιόθ, για να προστατεύσει τον Νίνη στο ντεμπούτο του με τους μεγάλους, δεν τον έβαλε εκεί που έπαιζε στους μικρούς. Νούμερο δέκα, να πνιγεί μες στην πολυκοσμία του άξονα.
Τον έβαλε στο πλάι. Προτίμησε ο Ισπανός, ο Νίνης στην πρώτη φορά του να έχει αντίπαλο πιο πολύ τη...γραμμή παρά άντρες.
Ο Δώνης, δεν έκανε κάτι διαφορετικό. Απέφυγε να εκθέσει τον Βαγιαννίδη, στον ενδεχόμενο κίνδυνο ενός καλού αντίπαλου αριστερού εξτρέμ. Γιατί ο Βαγιαννίδης είναι αμυντικός...που, ακόμη, δεν ξέρει να αμύνεται. Προς το παρόν ο Βαγιαννίδης έχει, μόνον, τα χαρακτηριστικά (όχι και την τακτική παιδεία) του μπακ. Εχει τη δομή σώματος, την τεχνική που αντιστοιχεί σε χαφ, την ευφυία και τη δημιουργικότητα, το ένας-εναντίον-ενός, την υψηλή φυσική κατάσταση που υποστηρίζει εκείνο το σπάνιο χάρισμα ν' ανεβοκατεβαίνει σαν τρελό έμβολο την πλευρά.
Η εκπαίδευσή του, η εκπαίδευση στις δεξιότητες, ολοκληρώθηκε. Τελείωσε. Ο,τι ήταν να πάρει από την ακαδημία, το πήρε. Πλέον έχει μπροστά, το να γεφυρώσει την απόσταση του youth football από το...κανονικό, το αληθινό, ποδόσφαιρο. Δηλαδή, πρώτον, τις νύχτα-με-μέρα εντάσεις του παιγνιδιού. Δεύτερον, την τακτική. Και τακτική δεν γίνεται, εάν δεν προϋπάρχει τεχνική. Ευτυχώς στην περίπτωσή μας, το σημειώσαμε ήδη, η προϋπόθεση της τεχνικής υφίσταται. Η τακτική, μαθαίνεται. Να τοποθετείται, να μαρκάρει, να κρατά τη θέση.
Σε κανένα δεκατετράχρονο-δεκαπεντάχρονο δεν αρέσει, ενόσω παίζει επίθεση, να του λένε γίνε αμυντικός. Εάν τιθασεύσει την εύλογη επιθυμία και υπακούσει στη χρυσή συμβουλή ζωής, έχει να κερδίσει. Τέσσερα-πέντε χρόνια μετά, η προτεραιότητα του υπακούειν δεν αλλάζει. Από το ντεμπούτο του με τον Παναιτωλικό ο Βαγιαννίδης δεν έχει να κρατήσει ούτε το γκολ ούτε την πάσα στον Ζαχίντ, τίποτα. Τα χρήσιμα που έχει να κρατήσει, είναι τα άλλα. Τα λόγια του Δώνη. Οτι αμυντικός, πρώτα σημαίνει άμυνα. Το ένα. Το δύο είναι, ανεβαίνω ως το κέντρο. Το τρία, βγαίνω στην επίθεση.
Ο Βαγιαννίδης ξέρει καλύτερα το δύο και το τρία, και εκκρεμεί να μάθει το ένα. Ο Παναθηναϊκός είναι σ' αυτό, η πιο αίσια πιθανότητά του. Δεν πρόκειται "άμα τη εμφανίσει" του Βαγιαννίδη να κάνει στην άκρη ο Ελ Αμπντελαουί στον Ολυμπιακό ή ο Λέο Μάτος στον ΠΑΟΚ, για να μπει και να παίξει αυτός. Ας ξεκινήσει από το πώς θ' ανταπεξέλθει στον ενδοπαναθηναϊκό συναγωνισμό με τον Αποστολάκη κι ύστερα με τον Γιόχανσον, και βλέπουμε για το παραπέρα. Αλλο, είμαι καλός παίκτης. Αλλο, παίζω ποδόσφαιρο. Για ένα νέο άνθρωπο γεννημένο τον Σεπτέμβριο του 2001, το πώς θα γίνει ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής έρχεται πρώτο.
Ωστε να έρθει αργότερα, φυσιολογικά, και το δεύτερο. Πώς θα γίνει πλούσιος ποδοσφαιριστής.
