Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να μην κάνεις εχθρούς. Ο ασφαλέστερος τρόπος να την βγάζεις καθαρή σε όλες τις κρίσεις. Ο ασφαλέστερος τρόπος να επιβιώνεις, δίχως να λερώνεσαι. Ελβετική ουδετερότητα. Καθόλου γωνίες, όλα στρογγυλοποιημένα και ως εκ τούτου όλοι χαρούμενοι. Καμία διάθεση για σύγκρουση, καμία διάθεση για θέσεις που μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους, καμία διάθεση για ερευνητική δημοσιογραφία.
Ένα γκολ οφσάιντ αρκούσε για να φανούν πολλά. Πολλά από όσα κρύβονταν στο παρελθόν κυρίως. Όταν ο Παναθηναϊκός διαλυόταν κάθε Κυριακή από την ΕΟ, όταν η ΑΕΚ έφτανε στη Γ Εθνική γιατί δεν άντεξε να τη στήνουν, όταν ο Ηρακλής έπεφτε κατηγορίες ως θύμα του συστήματος, όταν ο ΠΑΟΚ δε μπορούσε να σηκώσει κεφάλι, εκείνοι σφύριζαν αδιάφορα.
Υπάρχουν ορισμένα Μέσα που από την στιγμή της γέννησης τους, η περπατησιά τους είναι ξεκάθαρη, η ταυτότητα τους αναλλοίωτη, η στάση τους αδιαπραγμάτευτη. Όπως το SDNA. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που πετούσαν... χαρταετό σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα ή στην πορεία άλλαξαν προσανατολισμό.
Από τη μία η αλήθεια καταγεγγραμένη όσο σκληρή κι αν είναι, όσους κι αν πρέπει να δυσαρεστήσει γιατί όπως έλεγε ο Τζωρτζ Όργουελ «δημοσιογραφία είναι όσα δεν θέλουν οι άλλοι να μαθευτούν, τα υπόλοιπα είναι δημόσιες σχέσεις». Από την άλλη η σοβαροφάνεια, μία κουλτούρα, που δεν ήθελε, δεν καταδεχόταν να λερώσει τα πληκτρολόγια της καταγγέλλοντας οφθαλμοφανείς ανομίες ακόμα κι αν αυτές είχαν φτάσει στη δικαιοσύνη ή τις ακούγαμε στα τηλέφωνα. Επέλεγε διά της σιωπής να καθαγιάζει τα σημεία και τα τέρατα που συνέβαιναν εδώ και τόσα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Από την μία είναι λογικό. Ποιος θέλει να ρισκάρει τα κλικ, τα έσοδα, την ασφάλεια του; Από την άλλη, υποκριτικό. Διότι όταν ήσουν μουγγός επί χρόνια, δεν γίνεται ξαφνικά να ξαναβρίσκεις την φωνή σου, για ψύλλου πήδημα.
Λένε πως όταν κουνιούνται τα χόρτα, βγαίνουν παγανιά τα φίδια. Αυτά που κρύβονταν εδώ και χρόνια φορώντας τον μανδύα του ουδέτερου, του αντικειμενικού, του αμερόληπτου. Αυτοί που εδώ και 20 χρόνια δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, δεν αντιλαμβάνονταν τίποτα, άρχισαν να γυρίζουν το… μπιφτέκι.
Οι… ισαποστάκηδες βγήκαν παγανιά με ρητορική που μοιάζει βγαλμένη από καρμπόν: «Όλοι είναι ίδιοι. Όλοι το ίδιο θέλουν, να ελέγχουν τα πάντα. Όλοι τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούν».
Όχι, κύριοι. Δεν είναι όλοι το ίδιο. Δεν γίνεται να εξισώνεις με πύρινες, δακρύβρεχτες διακηρύξεις ανθρώπους με λευκό ποινικό μητρώο με άλλους που έχουν εις βάρος τους κατηγορίες που αφορούν τον μισό ποινικό κώδικα. Δεν γίνεται να εξισώνεις 100 πέναλτι, 200 κόκκινες, 300 στημένα παιχνίδια όλων των κατηγοριών, τις δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις με… ένα οφσάιντ. Δεν γίνεται να προσπαθείς αίφνης να τους βγάλεις όλους το ίδιο για να εξαγνίσεις αμαρτίες δυο δεκαετιών.
Αν η πολυετής σιωπή για το τέρας που έτρωγε τα σωθικά του ελληνικού ποδοσφαίρου και άπλωσε τα πλοκάμια του σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας συνιστά συνενοχή, τότε η διάθεση να τοποθετηθούν όλοι και όλα στο ίδιο καζάνι αποτελεί εκούσια συνέργεια.
Κι αν ήταν μόνο αυτό ίσως να μην χρειαζόταν αναφορά. Διότι ο κόσμος ξέρει. Πάτησαν όμως λάθος κάλο όταν χωρίς ίχνος ντροπής στην όψιμη αφύπνιση τους από τον λήθαργο χρησιμοποίησαν ως (αντί)παράδειγμα το SDNA, το οποίο τόλμησαν να κατηγορήσουν ανερυθρίαστα πως «συστάθηκαν για να ρίξουν… τους Μπέους αυτού του κόσμου, όμως σήμερα ο Αχιλλέας λατρεύεται γιατί δίκασε τον Μαρινάκη».
Ε, όχι. Ως εδώ! Είναι αστείο να υπαινίσσεται, να υποστηρίζει κανείς ότι το SDNA γεννήθηκε απλώς για να κόψει μερικά κλαδάκια του βρόμικου συστήματος. Το SDNA γεννήθηκε για να ξεριζώσει ένα σάπιο κατεστημένο, για να πολεμήσει με κάθε τρόπο όλους αυτούς που λυμαίνονταν το ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι για να ασχοληθεί μόνο με μερικά από τα πλοκάμια του. Για να τα βάλει με δυνάμεις με τις οποίες κανείς δεν ήθελε να αντιταχθεί. Για να πολεμήσει μόνος εναντίον όλων ένα σύστημα, το οποίο είχαν προσκυνήσει όλοι. Για να εκστομίσει και να δημοσιεύσει πράγματα που κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει να βγάλει στην φόρα. Ήρθε για να κάνει την δύσκολη, την ζόρικη, την επικίνδυνη δουλειά. Αυτή που κανείς δεν ήθελε, δεν τολμούσε να κάνει. Και το χειρότερο για αυτούς είναι ότι το πέτυχε. Ξεγυμνώνοντας παράλληλα και πώς παιζόταν το παιχνίδι όλα αυτά τα χρόνια.
Κι έρχονται σήμερα αυτοί που ήταν αραχτοί με τα πόδια πάνω στο τραπέζι σαν να μην τρέχει τίποτα, για να εγκαλέσουν το SDNA; Μετά από τόσο προσωπικό, για τον καθένα εδώ, κόστος; Σώπα ρε μεγάλε.
Το SDNA δεν στρογγυλεύει ποτέ την πάγια θέση του. Συνήθως με μεγάλο προσωπικό κόστος. Είναι ενάντια σε όλες τις συμμορίες, τις παράγκες, σε όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό και έχουν ποινικό μητρώο πιο μαύρο κι από την πίσσα. Δεν πρόκειται να λατρέψει ποτέ κανέναν Μπέο, διότι δεν πρόκειται ποτέ να λησμονήσει την συμμετοχή του στο τέρας που έτρωγε τα σωθικά του ελληνικού ποδοσφαίρου κι ας μετάνιωσε εκείνος και αντιλήφθηκε το έγκλημα του.
Θα είναι εκεί για να στοιχειώνει τις (δημοσιογραφικές) συνειδήσεις όλων αυτών που τόσα χρόνια έβλεπαν, άκουγαν, αλλά σιωπούσαν. Θα τους στοιχειώνει ότι εκείνοι έκαναν πλάτες στο σύστημα, ενώ εμείς παλεύαμε με τα κύματα σαν ναυαγοί. Δεν θα αφήνει ποτέ να πέφτει τίποτα κάτω και το κυριότερο: θα είναι εδώ για να παίρνει ΠΑΝΤΑ θέση, ακόμα και σε αυτά που κάνουν… τζιζ. Εσείς, οι μουγγοθόδωροι της 20ετίας, μπορείτε να υποσχεθείτε κάτι ανάλογο;
