Πάλι ταξιδάκι έχω αύριο για να πάω να μαζέψω κανέναν βαθμό από την Ευρώπη γιατί το ranking μπάζει τελευταία. Μόνο εγώ και ο Κούγιας φέρνουμε βαθμούς στην Ελλάδα.
Έψαχνα να βρω πτήσεις για να πάω στο Ζάγκρεμπ και η πιο ελκυστική ήταν Θεσσαλονίκη – Τάλιν από εκεί πλοίο για Ελσίνκι, πτήση Ελσίνκι – Βιέννη και από εκεί Ζάγκρεμπ. Καλή δε λέω, αλλά θα μπορούσαν να βάλουν και μία απευθείας Θεσσαλονίκη – Ζάγκρεμπ.
Τώρα που έπιασα βέβαια το θέμα των πτήσεων, πρόσφατα έπεσα σε μια κουβέντα με Θεσσαλονικιούς επιχειρηματίες της εστίασης που έριχναν κάτι μπινελίκια στο Αθηνοκεντρικό κράτος. Ρώτησα αν είναι όλοι ΠΑΟΚ αλλά δεν ήταν, προφανώς δεν κυνηγάω μόνο εγώ …φαντάσματα.
Γιατί έριχναν τα μπινελίκια οι άνθρωποι; Έχει ένα ενδιαφέρον. Στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια, οι μόνοι που άφηναν χρήματα, ήταν οι Τούρκοι. Λίγο το σπίτι του Κεμάλ, λίγο μία βολική πτήση που υπήρχε, γινότανε δουλίτσα.
Όπως συμβαίνει βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποιοι απόγονοι των δολοφόνων του Ιωάννη Καποδίστρια, αποφάσισαν να αλλάξουν την βολική πτήση Παρασκευή πρωί από Πόλη για Θεσσαλονίκη και Κυριακή βράδυ επιστροφή, για να την πάνε στην Αθήνα. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, πήραν και τον υπεύθυνο της Turkish στη Θεσσαλονίκη και τον κατέβασαν Αθήνα. Νταηλίκι να μη σου αφήσουν ευρώ οι απόγονοι αυτών που φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη.
Το θέμα με την πρόσβαση των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη μπάζει και από αλλού. Στα σύνορα, για να περάσει ένας Τούρκος τον έλεγχο, περιμένει κανένα τετράωρο ενώ αν είναι να πας εσύ στη Τουρκία ούτε τέταρτο. Με αυτά και με αυτά, οι φίλοι μου επιχειρηματίες μου είπαν, πως έδιωξαν όλα τα πορτοφόλια Τουρκίας από τη Θεσσαλονίκη για να τα στείλουν αλλού και κυρίως Αθήνα λόγω της αεροπορικής σύνδεσης.
Μετά άνοιξε η κουβέντα και θυμήθηκαν το σκηνικό με τον κόβιντ. Εντολή για κλειστά σύνορα από τον Βορρά, δεν υπήρχε έλεγχος το βράδυ γιατί δεν υπήρχε κανείς να ελέγξει, περίμεναν οι τουρίστες δέκα με δώδεκα ώρες, όμως στα αεροδρόμια περνούσαν αέρα.
Και το κορυφαίο που έμαθα, ήταν το εξής. Από Αθήνα για ΗΠΑ και τούμπαλιν έχει δέκα πτήσεις την εβδομάδα, αλλά για Θεσσαλονίκη απευθείας ούτε μισή παρότι αποδεδειγμένα υπάρχουν 140 χιλιάδες διανυκτερεύσεις Αμερικάνων πολιτών στη Θεσσαλονίκη τον χρόνο.
Με λίγα λόγια, νταηλίκι να πάρουν το χρήμα κάτω, όπως τότε με το ταμείο της Δήλου. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν καλοί μου φίλοι, μέχρι να βρεθεί κανένας Μέγας Αλέκος να αρχίσει τις κατεβασιές και να έχουμε άλλα.
Για να το συνδέσω με το ποδόσφαιρο, ξεκινάνε τα πλέι οφς, εκεί όπου νταηλίκι να είναι όλοι οι ευνοημένοι – αδικημένοι. Ο ένας βάρεσε περισσότερα πέναλτι απ όσα εγώ στη προπόνηση, ο άλλος έχει αποκτήσει το δικαίωμα ο παίκτης του να παίζει κατς αλλά αν τον ακουμπάνε να είναι ποινή, ο τρίτος ξεκινά επανάσταση αλλά όταν ο παίκτης του ξαπλώνει αισθησιακά δίπλα σε αντίπαλο και τον αγκαλιάζει, παίρνει και αυτός το σφύριγμά του. Νταηλίκι.
Παράλληλα, με τον νέο νόμο Βρούτση, η ΔΕΑΒ παίρνει ενισχυμένο ρόλο αλλά αυτοί που έχει βάλει παρατηρητές έχουν φωτογραφία facebook από τον γάμο τους ή πλήρωσαν εκατό ευρώ σε φωτογράφο influencer για να τους βγάλει ανέμελους. Και ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε με κεκλεισμένων για μία κροτίδα, ενώ στο Παναχαϊκή – Διαγόρας που έγινε Γης Μαδιάμ, οι ομάδες τιμωρήθηκαν με πρόστιμο. Και το πλέον γελοίο της υπόθεσης, είναι πως έγινε δεκτό το αίτημα του Ολυμπιακού για αλλαγή παρατηρητή, λόγω οπαδικών προτιμήσεων. Καταλαβαίνετε πως είστε καρτούν ή όχι;
Σε αυτό το κλίμα λοιπόν, αφού μαζέψω κανένα πονταλάκι για την χώρα την ερχόμενη Πέμπτη, κάτι σαν φόρο που πλήρωναν κάποτε οι αποικίες, θα ξεκινήσω την προσπάθειά μου στα πλέι οφς μήπως και κατακτήσω το πρωτάθλημα.
Και παρότι γνωρίζω καλά το πως λειτουργεί το έργο, από αντίδραση και μόνο, νταηλίκι θα το παλέψω.
Άλλωστε ξεγραμμένο με είχαν όλοι και είμαι πρώτος….
