Δίχως δισταγμό χαρακτηρίζουν τον Δικέφαλο «κορυφαία ομάδα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο», «ομάδα του προπονητή» και «πιθανό πρωταθλητή Ελλάδας», σύμφωνα με την απόδοση του στους αγωνιστικούς χώρους.
Η αποθέωση που γνωρίζουν ο ΠΑΟΚ και ο προπονητής του, από τους αντιπάλους τους (κι αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή και ιδιαίτερη σημασία), δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχουμε συνηθίσει σε παρόμοιες ειλικρινείς επιθέσεις φιλίας. Η εξαιρετική κατάσταση της ομάδας, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης και δικαίως προκαλεί αισθήματα περηφάνιας σε όλους όσοι αποτελούν το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω και ομολογώ ότι με… χαλάει, ειδικά τέτοιες χαρούμενες μέρες, είναι που δεν βλέπω να αναγνωρίζεται η προσπάθεια της ομάδας και του προπονητή από όλα τα μέλη του οργανισμού. Θα εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Δεν είδα πουθενά μια αυθόρμητη εκδήλωση αναγνώρισης και αντίστοιχη αποθέωση στο πρόσωπο του μεγάλου πρωταγωνιστή, του προπονητή. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κρατάει μαγκωμένους ανθρώπους που εκφράζουν άποψη στην πρώτη στραβή αλλά εξαφανίζονται όταν η ομάδα δίνει ρεσιτάλ στα γήπεδα και προκαλεί ενθουσιασμό στους φιλάθλους της.
Αυτή η άρνηση αναγνώρισης τη αξίας του Λουτσέσκου εκτός από ακατανόητη, είναι και ύποπτη. Μπορεί να είμαι υπερβολικός αλλά την ίδια με μένα άποψη, έχουν και άνθρωποι που κινούνται γύρω από τον ΠΑΟΚ και ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, τι έχει κάνει ο Ρουμάνος τεχνικός για να φέρει την ομάδα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
Αυτό που θέλω να γράψω είναι πως ο Ραζβάν δεν απολαμβάνει το μερίδιο της επιτυχίας που του αναλογεί. Δεν εισπράττει το κομμάτι της αποδοχής που του αντιστοιχεί και που με το σπαθί του κατακτά, πιθανότατα γιατί δεν κύλησε σε μονοπάτια λαϊκισμού, χαϊδεύοντας αυτιά. Ο ίδιος εκτιμώ πως δεν ασχολείται γιατί είναι από τη φύση του τύπος …λαρτζ, αλλά, βρε αδελφέ, όσοι έχουν άποψη στη στραβή και διακρίνονται για το αίσθημα δικαίου που τους διακατέχει, δεν θα έπρεπε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω, αναγνωρίζοντας την τεράστια συμμετοχή του στο θαύμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους;
Η λογική υπαγορεύει πως υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο προπονητή όσων ενδιαφέρονται για τον ΠΑΟΚ, γιατί και προπονηταράς είναι, και το λέει η ψυχή του, αφού πολλές φορές βγαίνει αυτός μπροστά, όταν η διοίκηση ή η ιδιοκτησία σωπαίνουν (έχουν τους λόγους και του πολύ καλά κάνουν αφού αυτή είναι η στρατηγική τους) και τη… λέει στα ίσια στους καλομαθημένους του Ελληνικού ποδοσφαίρου και τους διάφορους νταραβερτζήδες, με κίνδυνο να ξεφύγει και να παρεξηγηθεί.
Ενώ, λοιπόν, κάνει άριστα την κυρία δουλειά του, κουμαντάροντας μοναδικά την ομάδα, δεν έχει πρόβλημα να επεκταθεί σε άλλες περιοχές λεπτές και ευαίσθητες, ρισκάροντας κύρος και αξιοπιστία, απλά και μόνο από το πάθος του και από την απόλυτη ταύτιση με ό,τι ενσωματώνει η περηφάνεια, ο εγωϊσμός και η φιλοδοξία του ΠΑΟΚτσή οπαδού, στο τέλος δεν τυχαίνει της αυτονόητης και αυθόρμητης αναγνώρισης.
Ο ίδιος δεν μοιάζει να ενοχλείται και απλά απολαμβάνει τις μοναδικές στιγμές που ζει στην Τούμπα, ξέροντας ότι μαζί με τον ΠΑΟΚ γράφει ιστορία. Θα μου πείτε επίσης… τι σε νοιάζει τι κάνουν οι λίγοι, όταν η πλατιά μάζα τον αποθεώνει και ο Ιβάν Σαββίδης, του προσφέρει ανοιχτό συμβόλαιο ανανέωσης; Και θα έχετε δίκιο. Απλά το είχα στο μυαλό μου μέρες τώρα και ήθελα να το επισημάνω. Οσοι λειτουργούν ανιδιοτελώς για τον ΠΑΟΚ και δεν αντιμετωπίζουν με κόμπλεξ πρόσωπα και καταστάσεις, αναγνωρίζουν την προσφορά του Ραζβάν Λουτσέσκου.
Οδεύουμε στο φινάλε του 2023 και την αυγή του 2024. Εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά με υγεία σε όλο τον κόσμο! Αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά…
