MENU

Η μεσημεριανή τελετουργία στα 90s ήταν ο καφές στον «Λέντζο». Με τα μηχανάκια έσκαγαν όλοι για γρήγορο παρκάρισμα, άντε κανένας να είχε και καμία μεγάλη βέσπα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας γνωστός με μια BMW. Δώστου αποθέωση όλοι, «τι εργαλείο πήρες ρε μάγκα». Μετά από κάποιους μήνες τον είδανε να παρκάρει ένα τζιπ. Άρχισε να προκαλεί συζητήσεις για το πως, που, πότε. Μέχρι που εμφανίστηκε με μια κόκκινη Πόρσε. Κι ύστερα όλοι κατάλαβαν. Τρία αυτοκίνητα αυτός, τρία παπάκια όλοι μας.

Η ιστορία είναι διδακτική. Σημασία δεν έχει μόνο τι αμάξι οδηγάς, αλλά και πως το πήρες. Ίσως για κάποιους είναι μαγκιά αλλά για τους πολλούς παραμένει αυτοταπείνωση.

Η συνέντευξη του Βαγγέλη Μάντζιου δεν έχει ενδείξεις για το τι συνέβη στην πιο μαύρη περίοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει αποδείξεις. Μιλάει ένας πρωταγωνιστής για κρυφά συμβόλαια, που πλήρωναν άλλες ομάδες για να ελέγχουν άλλες.

Πρόσωπα, ομάδες, καταστάσεις που ντροπιάζουν σωματεία και την ιστορία τους και θα έπρεπε να προκαλέσουν παρέμβαση εισαγγελέα. Κανείς από όσους κατηγορεί ο Μάντζιος ονομαστικά δεν βρήκε ακόμη την ευθιξία και τα άντερα να πει κάτι. Έστω ότι τα έβγαλε από το μυαλό του. Κάτι.

Η σιωπή είναι επιβεβαίωση, συνήθως. Σε γεγονότα εδώ που τα λέμε που δεν αμφισβήτησε ποτέ κανείς. Ακόμη κι αν διαψευστούν, οι φίλαθλοι ξέρουν τι συνέβαινε, πως λειτουργούσε το ποδόσφαιρο και πως κάποιοι θέλουν ακόμη και σήμερα να εφαρμόσουν τις ιδέες και τις φιλοδοξίες τους αναφορικά με το πώς αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό και το άθλημα.

Ο Βαγγέλης Μάντζιος αποκάλυψε συγκεκριμένα περιστατικά. Μια μεταγραφή που δεν ανακοινώθηκε ποτέ, έναν προπονητή αντίπαλης ομάδας που τον πήγε να συμφωνήσει σε άλλη ομάδα και μετά τον είχε στην ομάδα του για να του βρει ρυθμό μερικούς μήνες πριν ξαναγυρίσει. Εν συνεχεία μια πρόταση για δανεισμό σε συγκεκριμένα κλαμπ. Από τον ίδιο άνθρωπο που μίλησε πρόσφατα για… παρακράτος. Τι ειρωνία.

Το να ξεγελάς τον ανταγωνιστή σου με υπόγειες συναλλαγές μόνο στην Ελλάδα μπορεί να θεωρείται μαγκιά και τίτλος τιμής. Ενίοτε μπορεί να το δικαιολογήσει κι ως «γνώση της αγοράς», όπως στην περίπτωση Ρόουζ. Τον αγοράζεις μυστικά το πρωί, τον πουλάς το μεσημέρι, τι πιο σύνηθες που λένε και στο Μέγκα…

Οι υπόλοιποι όμως δε διάβασαν τα λεγόμενα του Μάντζιου; Τόσο πολύ φοβούνται να ασκήσουν με τόλμη τα καθήκοντα τους; Ποιες ενέργειες έκανε η ΕΠΟ για να προστατεύσει το ποδόσφαιρο; Η Επιτροπή Δεοντολογίας τι ακριβώς κάνει; Είχε πάει θέατρο χθες το απόγευμα; Αποδελτίωση δεν λαμβάνουν;

Δε διάβασαν ούτε το SDNA που τους τα έκανε… πενηνταράκια, μην τυχόν και δεν κατάλαβαν τη σοβαρότητα και τη σπουδαιότητα όσων έχουν λεχθεί; Αν δεν μπορείς να είσαι σε θέση ευθύνης και να συμβάλεις στην κάθαρση και στην παραδειγματική τιμωρία τέτοιων καταστάσεων είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα το ξανακάνουν.

Ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει ψευδαισθήσεις, για αυτό και δεν απαιτεί ποινική διερεύνηση. Έγινε, παραγράφηκε ο μισός ποινικός κώδικας, κρίθηκαν όλοι αθώοι και πάμε παρακάτω.

Με την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη όμως; Αν δηλαδή ένας πρωταγωνιστής έλεγε ότι δώσαμε 100 χιλιάρικα στον τάδε διαιτητή, πάλι δεν θα είχε ασχοληθεί κανένας να διερευνήσει το θέμα; Μήπως ο Μάντζιος έχει το ακαταλόγιστο ή βγάζει ιστορίες από το μυαλό του; Μήπως είναι περισσότερο πειστική μια ανώνυμη καταγγελία από «φίλο του Ηρακλή»;

Μέσα σε μια συνέντευξη ξετυλίχθηκε μια ολόκληρη συστημική πυραμίδα την οποία οι Έλληνες συζητούν χρόνια τώρα και τους λένε «δεν έχετε αποδείξεις». Τώρα οι αποδείξεις ήρθαν μόνες τους.

Αποδείξεις σχέσεων, διασυνδέσεων, κινήσεων. Από εκείνες που κάποτε διαψεύδονταν κατηγορηματικά. Άντε μετά να πειστεί ο φίλαθλος για τα τωρινά πάρε-δώσε που φεύγει ο ένας παίκτης για 5 εκατομμύρια και γυρίζει μετά από 5 μήνες δωρεάν.

Λένε πως η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει να είναι τίμια, πρέπει να το αποδεικνύει. Εδώ όχι απλά αποδεικνύεται κάτι, την έχουν πιάσει στα… πράσα. Οι θεωρητικά θιγμένοι, ούτε ίδρωσε το αυτάκι τους. Ο βρεγμένος άλλωστε τη βροχή δεν τη φοβάται.

Την αλήθεια είναι δύσκολο να την αντικρούσεις, όση προπαγάνδα κι αν παράξει το εργοστάσιο λάσπης. Όσες μηνύσεις, αγωγές, δικαστικά πονγκρόμ με στόχο να συκοφαντηθούν, να εκβιαστούν, να φοβηθούν όσοι παλεύουν με φτωχά για να λάμψει κάπου, κάπως, κάποτε η αλήθεια.

Η προαναφερθείσα υπόθεση Ρόουζ είναι ένα κλασικό παράδειγμα, όπου οι αποκαλύψεις του SDNA έμειναν αναπάντητες και απλά προσπάθησαν χωρίς το παραμικρό επιχείρημα να την μειώσουν πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Δίχως να πείσουν ούτε τον εαυτό τους. Τώρα μιλάμε για δηλώσεις πασίγνωστου ποδοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα, στο Champions League.

Δεν περιμένουμε να βγει κάποιος να μιλήσει. Δεν απαιτούμε να δείξει πως θίχτηκε, ενοχλήθηκε. Όχι, τίποτα από όλα αυτά. Ούτε από το Δελφινάριο της ΕΕΑ περιμένουμε παρέμβαση, έχει άλλες σκοτούρες τώρα.

Κανείς δεν έχει τι να πει, τα λέει όλα η σιωπή. Ορισμένες φορές είναι τόσο εκκωφαντική που επιβεβαιώνει πως πρόκειται για σκάνδαλο το οποίο επιβάλλεται να επιληφθεί εισαγγελέας.

Μετά από δεκαετίες παρανομίας, πλουτισμού και κυριαρχικής επιρροής που μετέτρεψαν το άθλημα του λαού σε μονοπώλιο συνθλίβοντας κάθε προσπάθεια υγιούς ανταγωνισμού, ήρθε η στιγμή να βρεθεί ένας εισαγγελέας που θέλει να αποδώσει δικαιοσύνη. Αν είναι όλα ψέματα, να κλείσει η συζήτηση εδώ μια για πάντα.

Αν είναι όλα αλήθεια να δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να πάρει πίσω τα χρόνια που του έκλεψαν τη χαρά του ποδοσφαίρου. Για να τραβηχτεί επιτέλους μια κόκκινη γραμμή και να πάμε παρακάτω. Όπως συνέβη στην Ιταλία.

Οι ιστορίες είναι… ολοκαίνουργιες, δεν είναι επανάληψη των προηγούμενων που δικάστηκαν και βρέθηκαν όλα καλώς καμωμένα ή παραγεγγραμένα. Τώρα έχουμε φρέσκα κουλούρια!

Βούληση όμως υπάρχει; Οποιοσδήποτε δικαστικός λειτουργεί και καλέσει τον Μάντζιο για ένα καφέ θα ακούσει και μια ιστορία. Ο Κλιγκόπουλος έχει μια άλλη. Ο Μπανανά του Πανιωνίου μια ακόμα. Υπάρχει ο Μπακουτσής. Ο Ρόουζ. Ο τερματοφύλακας Στοίκοβιτς του Εργοτέλη. Ο Καρατάσιος της ΑΕΛ. Ο Ξύδας της Καλλονής. Ο Πλέγας της Παναχαϊκής. Ο Ασίγκμπα του Φωκικού. Ο Καθάριος από τον Πανθρακικό. Μια ενδεκάδα για αρχή φτάνει; Και μια λίστα ονομάτων σαν του σούπερ μάρκετ που μπορεί να τελειώσει παραδειγματικά και για πάντα την αηδία που γέννησε σε γενιές Ελλήνων η μέθοδος του φίλου από τον «Λέντζο».

Αντί επιλόγου: Από την εξαιρετική συνέντευξη στους συναδέλφους Γιάννη Σερέτη και Γιάννη Σαπουντζάκη στο Gazzetta.gr ξεχωρίζει μια φράση στην εισαγωγή του κειμένου, πριν τις ερωτήσεις-απαντήσεις: «…Όλα σ΄ ένα φιλμ μιας συνέντευξης από την οποία πάρα πολλά απλώς “δεν γράφονται”. Διότι μετά... τρέχα – γύρευε στα δικαστήρια: και εμείς και ο Μάντζιος». Σκεφτείτε τι ξέρει, τι είπε και τι θα γινόταν αν αύριο τα κατέθετε όλα αυτά στις δικαστικές αρχές. Θα είχαμε τα… ποδοσφαιρικά Ελγίνεια!

Τι φοβούνται ΕΠΟ, Επιτροπή Δεοντολογίας, ΕΕΑ, εισαγγελείς και δεν διερευνούν τέτοιο σκάνδαλο με αποδείξεις και ονόματα;