Το 2012, σε ηλικία 18 ετών, πήρε την απόφαση να αφήσει την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό για τις ΗΠΑ και το κολέγιο NYU. Το μπάσκετ αποτελούσε σπουδαία προτεραιότητα στο μυαλό του, αλλά η απόκτηση ενός αξιόλογου πτυχίου από ένα φημισμένο, για το ακαδημαϊκό του πρόγραμμα, κολέγιο ήταν εξίσου σημαντική. Ο Κωστής Γόντικας συνδυάζει σπουδές στο management και μπάσκετ και κάθε χρόνο έχει όλο και σημαντικότερο ρόλο στην ομάδα του.
Το NYU δεν βρίσκεται στις κορυφαίες κατηγορίες του κολεγιακού πρωταθλήματος, αλλά με τις εμφανίσεις του ο 21χρονος ψηλός δείχνει πως ο ίδιος σίγουρα θα είχε θέση σε αυτές. Πλέον αποτελεί αναντικατάστατο μέλος του rotation της ομάδας του και έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά τη φετινή σεζόν έχοντας κατά μέσο όρο 19 πόντους, 7.3 ριμπάουντ και 1.8 κοψίματα στα τρία πρώτα παιχνίδια. Αν συγκρίνει κανείς αυτά τα νούμερα με εκείνα της πρώτης του χρονιάς (3.1 π., 1.3 ριμπ.), η βελτίωση και η σκληρή δουλειά φαίνονται ξεκάθαρα.
Κάπου ανάμεσα σε μαθήματα και μπάσκετ, ο Γόντικας βρήκε χρόνο και μίλησε στο sdna.gr για την πορεία του στο NYU, τον Παναθηναϊκό και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο με τον οποίο υπήρξε συμπαίκτης στην Εθνική.
Επειτα από τρία χρόνια στις ΗΠΑ, νιώθεις πλέον άνετα εκεί; Είσαι δικαιωμένος από την επιλογή σου;
«Πλέον νιώθω πολύ άνετα στις ΗΠΑ, αφού βρίσκομαι ήδη τρία χρόνια εδώ. Η αλήθεια είναι πως όταν ήρθα, το 2012, χρειάστηκα ένα χρονικό διάστημα για να προσαρμοστώ. Η νοοτροπία είναι διαφορετική σε πολλούς τομείς εδώ, το ίδιο και η κουλτούρα. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, όλα έγιναν πιο εύκολα. Ηταν μία απόφαση, την οποία είχαμε πάρει όλοι μαζί στην οικογένεια. Ηθελα να έχω ένα πτυχίο, ένα σημαντικό εφόδιο για να βρω μελλοντικά μία καλή δουλειά. Το μπάσκετ δεν είναι κάτι σίγουρο και πρέπει να υπάρχει και μία εναλλακτική για όταν το αφήσω».
Πώς είναι η καθημερινότητα στο NYU;
«Η καθημερινή προπόνηση κρατά περίπου τρεις ώρες, ενώ δύο φορές την εβδομάδα υπάρχει έξτρα 1,5 ώρα γυμναστήριο και βάρη. Το μάθημα κρατά τέσσερις ώρες, αλλά όλοι στο NYU είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο ακαδημαϊκό κομμάτι και το αθλητικό δεν αποτελεί νούμερο ένα προτεραιότητα».
Ποια είναι η δυναμική του NYU; Με τον προπονητή σου τι σχέση έχεις;
«Το κολέγιό μου βρίσκεται στην τρίτη κατηγορία του πρωταθλήματος και τα ακαδημαϊκά βρίσκονται σε πρώτο πλάνο για όλους. Ο προπονητής μου με πίστεψε από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η συνεργασία μας.Σταδιακά άρχισε να με χρησιμοποιεί περισσότερο και απ' όταν άρχισα να βρίσκω ρόλο και μεγαλύτερο χρόνο, νομίζω πως είμαι ανάμεσα στους 3-4 παίκτες, για τους οποίους πιστεύει ότι μπορούν να παίξουν καλά σε επαγγελματικό επίπεδο.
Δούλεψα πολύ και μόνος μου. Υπήρξαν περίοδοι που έκανα ατομικές προπονήσεις εκτός προγράμματος. Το καλοκαίρι πέρασα δύο μήνες στο γήπεδο, σε καθημερινή βάση, δουλεύοντας για περίπου 3-4 ώρες. Iσως από ένα σημείο και μετά να κατάλαβα και εγώ καλύτερα τί ζητάνε κάποιοι άνθρωποι από εμένα. Οσο μεγαλώνεις, καταλαβαίνεις τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τα πράγματα και οι άλλοι».
Γενικά, η συνεργασία σου με τους προπονητές που είχες παλαιότερα πώς ήταν;
«Ο πρώτος προπονητής που έδειξε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου και με βελτίωσε πολύ ήταν ο Κώστας Παπαδόπουλος στο εφηβικό του Παναθηναϊκό. Μού έμαθε τα βασικά, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή γενικότερα. Του χρωστάω πολλά, καθώς και το γεγονός πως έφτασα να παίζω στις μικρές Εθνικές».
Ο κόσμος θυμάται από τις μικρές Εθνικές ένα ψηλό παιδί που ήθελε δουλειά. Πλέον, ποιο είναι το δυνατό στοιχείο στο παιχνίδι σου;
«Δεν μπορώ να επικεντρωθώ κάπου. Πάντως νομίζω πως έχω βελτιωθεί συνολικά. Τα αθλητικά μου προσόντα έχουν αναπτυχθεί, τόσο το άλμα, όσο και το τρέξιμο. Πιστεύω πάντως πως είμαι η μέρα με τη νύχτα στο παιχνίδι μου στο low post. Εχω βελτιωθεί πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι και το καταλαβαίνω και ο ίδιος».
Τον Μαϊο η παρουσία σου στο NYU ολοκληρώνεται. Τι περιλαμβάνει το μέλλον για σένα;
«Ακόμη όλα είναι ανοιχτά. Οπως σου είπα τελειώνω από το κολέγιο τον Μαϊο και θα κάνω ο, τι μπορώ για να παίξω επαγγελματικά. Αυτό περιλαμβάνει πολύ σκληρή δουλειά για ακόμη μία χρονιά. Είμαι πρόθυμος να κάνω τα πάντα για να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό στην Ευρώπη ήταν την Ελλάδα».
Mε τους υπόλοιπους Ελληνες που παίζουν στο NCAA έχεις επαφή;
«Με αρκετά παιδιά έχουμε επαφή. Αλλωστε είναι κάτι που αρέσει σε όλους μας αυτή η επαφή. Πέρσι είχα πολύ στενή σχέση με τον Βαγγέλη Μπέμπη που φέτος επέστρεψε στην Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, καθώς μένουμε δεμένοι με τα παιδιά, καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και βοηθάμε σε δύσκολες στιγμές».
Υπήρξες συμπαίκτης στην Εθνική με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πώς σου φαίνονται αυτά που έχει καταφέρει;
«Ηταν προφανές από παλιά πως ο Γιάννης έχει πολύ μεγάλο potential. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι απόρροια τρομερής δουλειάς στο παρκέ. Είμαστε όλοι περήφανοι που παίξαμε μαζί του και ήμασταν για λίγο συμπαίκτες με έναν παίκτη και άνθρωπο όπως ο Αντετοκούνμπο. Μιλάμε ορισμένες φορες, αλλά το πρόγραμμά του είναι πολύ διαφορετικό από το δικό μου και έτσι είναι δύσκολο να υπάρχει συνεχής επικοινωνία».
Ποια ήταν τα πρότυπά σου μεγαλώνοντας;
«Ολοι μεγαλώνοντας έχουν ορισμένους παίκτες που θαυμάζουν. Παίζοντας στα τμήματα υποδομής του Παναθηναϊκού, είχα πάντα σε μεγάλη εκτίμηση παίκτες όπως ο Μάικ Μπατίστ και ο Αντώνης Φώτσης. Πάντως, μου άρεσε από πολύ μικρός να βλέπω τον Πολ Πιρς να παίζει».
