Πολλές φορές οι φίλαθλοι μπερδεύουν τα θέλω τους με τα πρέπει των ομάδων τους. Τις περσσότερες φορές μάλιστα εκτιμούν πως το καλύτερο για την ομάδα είναι αυτό που αρέσει στους ίδιους. Αυτό που τους ξεσηκώνει από την καρέκλα, αυτό που τους ενθουσιάζει σε μια στιγμη αγωνίας αποτελεί συνήθως την «καλύτερη λύση» και οτιδήποτε αποφασίζεται πέραν αυτού αποτελεί «τσιγκουνιά» και «αμπαλοσύνη».
Το SDNA, σε αντίθεση με δημοσιεύματα που τόσες μέρες «αποκάλυπταν» συμφωνία Παναθηναϊκού - Τζέιμς, παρουσίασε την Παρασκευή την πραγματική διάσταση του θέματος, με τον Αμερικανό να επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ και να παραδέχεται πως μέχρι αυτή την ώρα δεν έχει δεχτεί πρόταση από τον Δ. Γιαννακόπουλο για να ανανεώσει την συνεργασία. Προφανώς και η όλη στάση του Παναθηναϊκού έχει (λογική) εξήγηση, εξήγηση που μπορεί να μην πηγαίνει με τα «θέλω» των πολλών, αλλά ταιριάζει με τη λογική των ομάδων που σκέφτονται ορθολογιστικά...
1ο δεδομένο: Ο Τζέιμς ανήκει στην κατηγορία των παικτών που μπορούν μόνοι τους να πάρουν ένα παιχνίδι, αλλά εξίσου εύκολα να χάσουν ένα παιχνίδι. Είναι ένας παίκτης με χαρακτηριστικά και ταλέντο που σπανίζουν, ο οποίος μπορεί να ανταποκριθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος μπάσκετ που συνήθως ξετρελαίνει τους φιλάθλους, αλλά δεν ενθουσιάζει τους προπονητές.
Η μέχρι τώρα θητεία του άλλωστε στην Ευρώπη αποδεικνύει πως καμία ομάδα που ξεκινάει με αφετηρία το φάιναλ φορ δεν εμπιστεύτηκε τον Τζέιμς για να του παραδώσει τα «κλειδιά». Με εξαίρεση τη Λαμποράλ Κούτσα, η οποία το 2014-15 δεν ξεκίνησε ως φαβορί για να φτάσει μέχρι το τέλος, οι υπόλοιπες ομάδες που εμπιστεύτηκαν τον Τζέιμς ήταν η ΚΚ Ζάγκρεμπ, η Γκαλίλ Ελιόν, ο Κολοσσός, παρότι κάθε καλοκαίρι το όνομά του υπήρχε στην μεταγραφική αγορά.
Ο Τζέιμς δεν αποτέλεσε ποτέ βασικός στόχος ομάδων όπως η Φενέρ, η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα κλπ, όχι επειδή δεν είναι καλός παίκτης, αλλά επειδή καμία εξ αυτών δεν ήταν διατεθειμένη να δαπανήσει χρήματα για έναν παίκτη ειδικών συνθηκών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά περίσταση κι όχι σαν βασικό πλάνο.
Ακόμη και τώρα που ο Τζέιμς προέρχεται από μια εξαιρετική περίοδο με τον Παναθηναϊκό, οι ομάδες που φαίνεται να δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον είναι η Αρμάνι Μιλάνο που μετά βίας συνήθως περνάει στη β' φάση και η Μακάμπι, η ομάδα με ιδιαίτερο στυλ από την εποχή του Μπλατ και μετά, η μόνη ίσως ομαδα που ταιριάζει «γάντι» στο στυλ του Τζέιμς.
Ο Αμερικανός διαθέτει στοιχεία στο παιχνίδι του που είναι απαραίτητα σε όλες τις ομάδες, ακόμη και σ' αυτές που θεωρητικά κλείνουν θέση για φάιναλ φορ από το καλοκαίρι. Με μία βασική προϋπόθεση: Καμία εξ αυτών δεν θα ξεκινούσε και δεν θα τελείωνε τον σχεδιασμό της από τον Τζέιμς, καμία δεν θα δαπανούσε τόσα χρήματα για έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Αμερικανού.
Να διευκρινίσω πως οι περισσότερες εξ αυτών των ομάδων δεν απορρίπτουν τον Τζέιμς ως παίκτη, απορρίπτουν το μοντέλο με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πιθανώς να ήθελαν έναν παίκτη που θα τον είχαν στον πάγκο και θα τον «φώναζαν» να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά», όταν η μπάλα κολλούσε, αλλά δεν θα πλήρωναν χρήματα επιπέδου Καλάθη, Ντε Κολό, Γιουλ κλπ, προκειμένου να τον έχουν στο ρόστερ.
2ο δεδομένο: Οταν λοιπόν ομάδες με μπάτζετ επιπέδου ΤΣΣΚΑ, Φενέρ απορρίπτουν (και καλά κάνουν) μοντέλα Τζέιμς με πανάκριβα συμβόλαια, το ίδιο οφείλει να κάνει και ο Παναθηναϊκός που προφανώς δεν διαθέτει τα χρήματα αυτών των ομάδων.
Οι «πράσινοι» έκαναν μια στρατηγική επιλογή που τη θεωρώ απόλυτα σωστή: Τα έδωσαν όλα για να κρατήσουν τον Νικ Καλάθη στην περιφέρεια. Τα έδωσαν όλα για να κρατήσουν τον παίκτη που θα μπορούσε να βρει αντίστοιχο συμβόλαιο σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα.
Με απλά λόγια: Ποιος θα βρει καλύτερο συμβόλαιο και σε τοπ επίπεδο, αν βγει αυτή τη στιγμή στην αγορά; Ο Καλάθης που τα κάνει όλα στις δύο πλευρές του παρκέ και παίζει σκεπτόμενο μπάσκετ, όπως επιζητούν οι προπονητές των ομάδων που ξεκινούν με στόχο την Ευρωλίγκα ή τον Τζέιμς που μπορεί να βάλει την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά δεν είναι το πρώτο πράγμα που αναζητούν οι προπονητές, όταν ξεκινούν να σχεδιάσουν την ομάδα τους;
Προφανώς ο πρώτος και υπό αυτή την έννοια, ο Παναθηναϊκός τα δίνει όλα για να κρατήσει τον παίκτη που θα ήθελε όλη η Ευρώπη να έχει στο ρόστερ της. Θα απαντήσει κάποιος «μόνο με τον Καλάθη στην περιφέρεια δεν μπορείς να φτάσεις στο φάιναλ φορ» και θα συμφωνήσω απόλυτα, αλλά με μία διαφορά: Με το μοντέλο Καλάθη οι ομάδες φτάνουν μέχρι το τέλος της διαδρομής και το μοντέλο αυτό, του σκεπτόμενου, γρήγορου, all around παίκτη είναι η βάση για να ξεκινήσεις να σχεδιάσεις την ομάδα σου.
Σαφέστατα και ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από ποιοτικές προσθήκες στην περιφέρεια, αλλά με παίκτες που τα χαρακτηριστικά θα ταιριάζουν στη φιλοσοφία Καλάθη. Προφανώς και οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη και από έναν παίκτη που θα μπορεί να βάλει εύκολα τη μπάλα στο καλάθι, αυτον που με το «ένας εναντίον ενός» θα αλλάξει το ρου ενός αγώνα, αυτόν που ενδεχομένως να πάρει την τελευταία επίθεση, αλλά αυτός ο παίκτης δεν μπορεί στη σημερινή εποχή να κοστίζει 1,5 και 2 εκατομμύρια ευρώ.
Και δεν μπορεί όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά για καμία ομάδα τοπ επιπέδου που το μοντέλο «ας παίξουμε ένας εναντίον ενός για να ξεκολλήσουμε» δεν είναι βασική επιλογή.
Με τα δεδομένα αυτά, θεωρώ λογικότατη την απόφαση του Παναθηναϊκού να απομακρυνθεί από την περίπτωση Τζέιμς. Είμαι σίγουρος πως αν οι «πράσινοι» έπρεπε να ξοδέψουν ένα ποσό της τάξης των 600-700 χιλιάδων ευρώ για να κρατήσουν τον Τζέιμς, ενδεχομένως να έκαναν την κίνησή τους, θεωρώντας πως ένα τέτοιο ποσό είναι αντιπροσωπευτικό για έναν παίκτη που μπορεί με τα χαρακτηριστικά του να δώσει λύσεις σε ειδικές καταστάσεις.
Το 1,5 και τα 2 εκατομμύρια που μπορεί να έχει στα χέρια του ο Τζέιμς από ομάδες όπως η Αρμάνι και η Μακάμπι, δεν είναι ανταγωνιστικά κι αυτό επαναλαμβάνω δεν αφορά μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά τις περισσότερες ομάδες που είναι σε υψηλό επίπεδο και δεν είναι διατεθειμένες να δώσουν τέτοια ποσά για παίκτες ειδικών συνθηκών.
Από 'κει και πέρα, η περίπτωση του Τζάνινγκ βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, αλλά δεν είναι η μοναδική. Ο Αμερικανός μοιάζει να προορίζεται περισσότερο για αντί-Ρίβερς και πολύ λιγότερο για αντί-Τζέιμς. Είναι αυτός ο κλασικός σουτέρ που αναζητούν οι ομάδες, ο παίκτης που θα απελευθερωθεί από τα τρία - τέσσερα σκριν που θα γίνουν προκειμένου να βγει για το παραδοσιακό σουτ από τα 6,75μ.
Στην ουσία ο Πασκουάλ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πάει σε αλλαγή πλάνου... Πιθανώς να σκέφτεται ότι έχει ανάγκη από έναν πιο φρέσκο σουτέρ συγκριτικά με το κακό τελευταίο διάστημα του Ρίβερς, αν και ο τελευταίος μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα καλύτερα στο παρκέ. Είχε περισσότερη δύναμη, πιο γρήγορα πόδια, ήταν ικανός να ανταποκριθεί σε όλες τις αλλαγές στην άμυνα, αλλά τελευταία στερήθηκε το σουτ, το οποίο ήταν και ο βασικός λόγος που αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό.
Είναι σαφές πως ο Πασκουάλ θέλει πάλι έναν κλασικό σουτέρ, ένα μοιρογνωμόνιο από τα 6,75μ. που μαζί με τον Ντένμον θα επωμιστούν το βάρος απέναντι σε κλειστές άμυνες. Ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού μοιάζει με ντόμινο αυτή την περίοδο. Με την απόκτηση του Λάσμε έκλεισαν οι θέσεις στη φροντ λάιν και μένει το κενό στη θέση «4».
Οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη από έναν αντί-Σίνγκλετον (ή τον ίδιο τον Σίνγκλετον), ενώ είναι σίγουρο πως θα δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στον Μήτογλου. Ο Ελληνας πάουερ φόργουορντ μπορεί να είναι ο παίκτης της επόμενης δεκαετίας για τον Παναθηναϊκό, έχει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που έκαναν τον Κώστα Τσαρτσαρή έναν από τους πολυτιμότερους παίκτες στην εποχή της Αυτοκρατορίας και ο Πασκουάλ είναι αποφασισμένος να τον βγάλει πιο μπροστά στη δεύτερη σεζόν.
Το ντόμινο στην περιφέρεια εξαρτάται από πολλά πράγματα. Ερωτηματικό το τι θα γίνει με τον Παππά, επίσης ερωτηματικό το ποιοι θα καλύψουν τη θέση «3», κρατήστε το όνομα του Βεζένκοφ στην άκρη του μυαλού σας, πάντα σε συνάρτηση με το ντόμινο που θα δημιουργηθεί, ενώ ως αντι-Τζέιμς ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί έναν παίκτη με παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά με σαφώς πολύ μικρότερες απαιτήσεις.
