Καλά είναι τα mind games, υπέροχες οι επικοινωνιακές ατάκες που γίνονται διαβαστεροί τίτλοι, όμως ο γαμπρός ξυρίζεται στο παρκέ. Εκεί βγαίνει η μπασκετική αλήθεια.
Κι αυτό που παρουσιάζει εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο είναι μπουλούκι, όχι ομάδα. «Ήρθε η ώρα να παίξουμε σαν Σπαρτιάτες» έγραψε στο τουίτερ ο Ρικ Πιτίνο πριν από το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ αλλά στο ΟΑΚΑ είδαμε κάποιους «Σπαρτιάτες με παντούφλες» να… προσποιούνται ότι αγωνίζονται απέναντι στη Ρωσική «αρκούδα». Όχι ασπίδες, ξιφολόγχες και σπαθιά δεν είχαν, αλλά ούτε τον απαραίτητο εγωισμό να προστατεύσουν το κύρος του τεράστιου συλλόγου. Και βγήκαν από το γήπεδο «κουρελιασμένοι» με 31 πόντους στο κεφάλι. Πριν από λίγες ημέρες πήγε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ και τους ζήτησε (πέρα από τρεις νίκες) «να ματώσουν τη φανέλα» κι εκείνοι βγήκαν το βράδυ της Πέμπτης από το ΟΑΚΑ σα να είχαν πάει σε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής!
Να με συγχωρήσετε για την «ιεροσυλία» αλλά δεν πιστεύω στις «ιερές αγελάδες» ούτε εκτιμώ ότι υπάρχει επαγγελματίας στη ζωή που είναι υπεράνω κριτικής. Σέβομαι, όπως όλοι μας φαντάζομαι, ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ τον μεγάλο Ρικ Πιτίνο για τα συγκλονιστικά επιτεύγματά του, την προσφορά στο παγκόσμιο μπάσκετ, την μυθική καριέρα που έχει κερδίσει με το σπαθί, τη γνώση, το ταλέντο του εδώ και δεκαετίες. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όχι από εμένα (προς Θεού, μην τρελαθούμε), από κανένα.
Όμως το σχόλιο δεν αφορά την καριέρα και τα επιτεύγματα του Πιτίνο, αλλά «αυτό» το κάτι σαν μπάσκετ που παρουσιάζει η ομάδα της οποίας ο σπουδαίος Ρικ είναι προπονητής. Δεν είσαι ιερόσυλος αν επισημαίνεις τα αυτονόητα, και κάνεις (ως οφείλεις) κριτική. Δεν είσαι παρανοϊκός αν καταθέτεις λογικά ερωτήματα. Αντίθετα αν δεν το πράξεις, εκτίθεσαι.
Κριτική έχει δεχθεί ο μέγιστος Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς του οποίου η μέση λύγισε από τις κούπες. Κριτική δέχονται άπαντες στο επάγγελμά τους. Και δεν σχολιάζεται το παρελθόν τους κι αυτά που ΗΔΗ έχουν κερδίσει, αλλά το παρόν κι αυτά που παρουσιάζουν.
Πέρυσι, πρώτη σεζόν στον Παναθηναϊκό, ο Πιτίνο έφτιαξε μια θαυμάσια ομάδα. Η οποία στα χέρια του, από τη μέση της σεζόν και μετά (όταν ήρθε) έδειξε αλματώδη βελτίωση, πήγε «τρένο» και έμεινε τελικά εκτός φάιναλ φορ από τη μεγάλη Ρεάλ.
Το καλοκαίρι που πέρασε ο Αμερικανός ΕΙΧΕ λόγο στον σχεδιασμό. Εκείνος πρότεινε τον Ουάιλι, εκείνος ήταν σύμφωνος στην επιλογή του Φριντέτ, γενικά το ρόστερ του Παναθηναϊκού είχε ΚΑΙ τη δική του υπογραφή. Το λέω επειδή κάποιοι συνεχίζουν να… βρίζουν τον Πεδουλάκη ακόμα και σήμερα. Προφανώς γιατί τους είναι πολύ εύκολο να τα χώνουν σε κάποιον που τον λένε «Αργύρη». Στο «Ρικ» τους πιάνει γλωσσοδέτης.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, όχι ψιθυριστά, κάποια πράγματα:
1. Πως γίνεται ο Παναθηναϊκός να έχει καταγεγραμμένα εδώ και πολλούς μήνες σοβαρά κενά στο ρόστερ του, κυρίως ένα ψηλό γκαρντ ο οποίος να μπορεί να παίζει άμυνα μαζί με τον Καλάθη κι ένα αθλητικό 5άρι, αλλά τελικά ο Ρικ Πιτίνο να παίρνει τον… Ράουτινς; Και κανένα ψηλό! Τόσοι μήνες δεν έφθαναν στον Αμερικανό κόουτς να βρει δύο κομβικές προσθήκες για την ομάδα του; Δεν είχε μπάτζετ; Δηλαδή ο Γιαννακόπουλος ήθελε να πετάξει στον καιάδα τη μεγαλύτερή του επένδυση από την ημέρα που ανέλαβε την ΚΑΕ; Και απ΄όλους όσους έψαξαν βρήκαν με τα… διαθέσιμα χρήματα τον Ράουτινς;
2. Πως γίνεται ο Παππάς να κόβεται ΚΑΙ από τις προπονήσεις, αλλά ο προπονητής να μην έχει πει δημοσίως τον λόγο που τούτη την ώρα τον έχει «τελειωμένο»; Αν αυτός ο λόγος είναι πράγματι ΠΟΛΥ σοβαρός, ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να τον μάθει. Δεν είναι τα μυστικά του κράτους.
3. Πως γίνεται ο Ουάιλι, επιλογή του Πιτίνο, να είναι εξαφανισμένος; Στο ΣΕΦ, όπου ο Ολυμπιακός δεν είχε τον Μιλουτίνοφ, δεν έπαιξε ούτε ο αθλητικός Ουάιλι ούτε ο «βαρύς» Βουγιούκας!
4. Πως γίνεται ο Ιαν Βουγιούκας να μην αγωνίζεται ούτε δευτερόλεπτο κόντρα στον Ολυμπιακό και δύο ημέρες μετά να παίζει μια χαρά απέναντι στην ΤΣΣΚΑ; Ο Βουγιούκας ο οποίος δήλωσε με παρρησία ότι «Η ομάδα είναι άρρωστη»!
5. Πως γίνεται ο Παναθηναϊκός να επιλέγει τον Φριντέτ, γνωρίζοντας ότι οι αρετές του είναι μόνο επιθετικές ενώ στην άμυνα έχει μεγάλο πρόβλημα, αλλά πλέον να μην προσπαθεί να εκμεταλλευθεί ούτε το όπλο του στην επίθεση, καθώς ο προπονητής τον χρησιμοποιεί ελάχιστα λεπτά σε κάθε παιχνίδι; Ο Φριντέτ που έχει συμβόλαιο κάτι λιγότερο από 2 εκατ. ευρώ!
6. Πως γίνεται ο προπονητής να εμπιστεύεται ακόμη έναν μπασκετμπολίστα (Τζόνσον) ο οποίος ναι μεν έχει μία σεβαστή καριέρα στο ΝΒΑ αλλά στην Ελλάδα είναι ΑΦΑΝΤΟΣ. Προχθές κόντρα στην ΤΣΣΚΑ υπήρξαν στιγμές που αναρωτιόσουν αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να βάλει έστω ένα καλάθι ακόμη κι αν φύγουν όλοι οι αντίπαλοί του από το γήπεδο.
7. Πως γίνεται να έχει… ξενερώσει ακόμη και ο Νικ Καλάθης, ένας παίκτης που υπήρξαν παιχνίδια στα οποία κράτησε μόνος του τον Παναθηναϊκό; Τον βλέπαμε στο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ και η εικόνα του ήταν ένας απηυδισμένος άνθρωπος. Κατόρθωμα!
8. Πως γίνεται ο Ντεσόν Τόμας να μην έχει «μάθει» τόσο καιρό ότι μπάσκετ δεν είναι μόνο τρέχω στον αιφνιδιασμό για να βάλω καλάθι, αλλά πηδάω πρώτα στην άμυνα για να διεκδικήσω το ριμπάουντ; Κι αυτό να μην το «πληρώνει» ποτέ.
9. Πως γίνεται μια ομάδα φύσει επιθετική να μην παίζει τίποτα περισσότερο από ένα… play και οι παίκτες της να σουτάρουν τρίποντα από τα 8 μέτρα για να «ξεφορτωθούν» τη μπάλα; Ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια τα 50 τρίποντα (μόλις 8 εύστοχα) φανερώνουν ότι το «σύστημα» είναι όποιος πάρει τη μπάλα σουτάρει! Ο,τι να’ ναι.
10. Πως γίνεται μια ολόκληρη σεζόν αυτή η ομάδα να μην έχει μίνιμουμ βελτίωση στην άμυνα; Πρώτα ήταν το πρόβλημα-τρύπα στο ριμπάουντ, στο ΣΕΦ έκανε πλάκα με ντράιβ ο ΜακΚίσικ, με την ΤΣΣΚΑ ο Κουφός έμοιαζε με… top class πεντάρι του ΝΒΑ!
11. Πως γίνεται ο Παναθηναϊκός να «μελανιάζει» σε αρκετά παιχνίδια από το ξύλο και οι παίκτες του να συμπεριφέρονται σαν να φοράνε φράκο και δεν θέλουν να το λερώσουν;
Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω ακόμη πάρα πολλά ερωτήματα. Φαντάζομαι αρκετοί από εσάς ακόμη περισσότερα. Και φυσικά συνάδελφοι με μεγαλύτερη γνώση στο μπάσκετ πολύ πιο εξειδικευμένα. Δεν ξέρω όμως αν και πότε θα πάρουμε απαντήσεις.
Ωραίες είναι οι ατάκες και τα ποσταρίσματα περί «Σπαρτιατών». Αύριο ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν, πριν τον αγώνα με τη Φενέρ, και αναφορές στους ήρωες του 1821. Όμως με την ιστορία μπάσκετ δεν παίζεται. Και ο Παναθηναϊκός για να ξαναγίνει ομάδα δεν χρειάζεται τον Κολοκοτρώνη και τον Λεωνίδα αλλά μια κανονικότητα από τον Πιτίνο και τους παίκτες του. Η οποία εδώ και πολύ καιρό είναι εξαφανισμένη.
