Νίκη παρά τις αντιξοότητες που παρουσιάστηκαν στο ματς. Παιχνίδι που έδειχνε να έχει εκείνες τις αναποδιές που οδηγούν πολλές φορές σε στραπάτσα. Παρ’ όλα αυτά ο Παναθηναϊκός Aktor, στάθηκε όρθιος, έκανε το καθήκον του και «έγραψε» 9η εκτός έδρας νίκη. Ρεκόρ για το νέο format της διοργάνωσης.
Το ίδιο το αποτέλεσμα και η 2η θέση που είναι πλέον αγκαλιά, μένουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη «μαγική» βραδιά του Μονάχου. Γιατί ήταν ένα παιχνίδι που «μύριζε» Παναθηναϊκές αξίες. Είχε αυτή την ευωδιά τους αρώματος που άφησε ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Με το άχαστο τρίπτυχο να είναι και πάλι εδώ, δυναμικό και ισχυρότατο.
Διοίκηση, ομάδα, κόσμος. Αυτό έλεγαν πάντα οι ιστορικοί ηγέτες του πιο επιτυχημένου τμήματος στον ελληνικό αθλητισμό. Αν το συζητούσε κανείς πριν από 1,5 χρόνο, θα έμοιαζε με σύντομο ανέκδοτο. Τα πάντα έδειχναν να έχουν «ραγίσει», η πίστη είχε εξαφανιστεί, η ομάδα έφτανε σε ιστορικά χαμηλά. Η ελπίδα ήταν ένα όνομα και μόνο, κατά τα άλλα άγνωστη λέξη για τον έξι φορές πρωταθλητή Ευρώπης.
Στο BMW Park, ο αλληλοσεβασμός φανέρωσε τα πάντα. Κάνοντας τους πάντες να μένουν με ανοιχτό το στόμα. Στοιχεία που πολεμήθηκαν από πολλούς, υπενθυμίζοντας διαρκώς άσχημες στιγμές όλων των πλευρών. Διότι καταλάβαιναν πως Παναθηναϊκός με επαναφορά τρίπτυχου, με κόσμο συσπειρωμένο, με Γιαννακόπουλο μπροστάρη, με προπονητή και παίκτες κορυφαίου επιπέδου, είναι μπελάς πολύ σοβαρός.
Το αληθινά σπουδαίο λοιπόν, προήλθε από μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν εντός γηπέδου: Όταν εμφανίστηκε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος άκουσε σύνθημα υπέρ του. Γύρισε και χειροκρότησε την εξέδρα των 4.000 πιστών που βρέθηκαν σε εκτός Ελλάδας ματς για τη regularseason. Ο προπονητής αγκάλιαζε τον ιδιοκτήτη. Ο Ναν το ίδιο. Ο Λεσόρ τον σήκωσε κυριολεκτικά για να πάει μαζί με την ομάδα να τραγουδήσει το «χόρτο μαγικό».
Αποτέλεσμα, συμπεριφορές, δέσιμο, τα πάντα οδηγούν στις Παναθηναϊκές αξίες. Εκείνες που πολλοί βλέπουν, όλοι τις ξέρουν, αλλά δεν μπορούν να τις συναγωνιστούν. Εντός κι εκτός συνόρων. Είναι η ενέργεια, η κινητήριος δύναμη, η «τροφή» του Παναθηναϊκού διαχρονικά. Η αόρατη συνθήκη που υπέγραψε ο Παύλος και ο Θανάσης. Είναι ξανά εδώ! Κι αυτή τη φορά σε εξελιγμένη έκδοση, με την υπογραφή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, συνδυάζοντας τρέλα για την νίκη και τεχνοκρατική αντίληψη.
Γιατί συνέβη αυτό; Μα ακριβώς επειδή όλες οι πλευρές έχουν κάτι κοινό: Λατρεία για το έμβλημα, «τρέλα» για τη φανέλα, τεράστια αγάπη για το όνομα του Παναθηναϊκού, την κληρονομιά του και τις επιτυχίες που έχει χαρίσει το τμήμα μπάσκετ.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, οι οπαδοί, όσοι είναι στην ομάδα. Τους οδηγεί η καρδιά και αυτόματα ο δρόμος γίνεται κοινός. Κι όταν τον περπατούν μαζί, κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί αιτία για καταστροφή.
Ο Παναθηναϊκός δεν επέστρεψε έτσι ξερά, επειδή δόθηκαν πολλά λεφτά και επειδή υπάρχει φιλοδοξία και πλάνο, αγωνιστικά, οργανωτικά, διοικητικά. Ο Παναθηναϊκός γύρισε γιατί ξαναβρήκε το μεράκι του, το τρίπτυχό του, στα γραφεία, στο παρκέ, στην εξέδρα. Αυτόν τον Παναθηναϊκό, σήμερα, αύριο και γενικά στο μέλλον, ακόμα πιο ενισχυμένο αγωνιστικά, ακόμα πιο συσπειρωμένο, πόσοι μπορούν να τον αντιμετωπίσουν;
