Στιγμάτισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, με ένα μοναδικό ρεκόρ διάρκειας 100 χρόνων, ενώ την ίδια ώρα η προσωπική του συγκλονιστική ιστορία προκαλεί δέος και πρέπει να είναι παράδειγμα για όλο τον κόσμο.
Ο Ρέιμοντ Κλάρενς Ίουρι, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1873 στη Λαφαγιέτ της Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών και πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1937 στην ηλικία των 63 ετών.
Έγραψε ιστορία με τα 8 χρυσά μετάλλια που κατέκτησε σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες (Παρίσι: 1900, Σαιντ Λούις: 1904, Λονδίνο: 1908) στο άλμα εις ύψος (3), άλμα εις μήκος (3) άνευ φόρας και στο τριπλούν άνευ φόρας (2).
Το επικό ρεκόρ των 8 χρυσών μεταλλίων που έγινε στις 23 Ιουλίου του 1908, έσπασε μετά από 100 χρόνια και 23 ημέρες (!) από τον Μάικλ Φελπς στις 15 Αυγούστου του 2008, όταν ο Αμερικανός κολυμβητής έφτασε στα 8 χρυσά και μία ημέρα αργότερα πήρε και το 9ο, ενώ μέχρι τώρα έχει φτάσει τα 11 (σ.σ. έχει 18 συνολικά, αν υπολογίσουμε και τη σκυτάλη), ένα ρεκόρ που -αν μη τι άλλο- ίσως χρειαστούν άλλα 100 χρόνια για να... ξανασπάσει!
Η πολιομυελίτιδα και η... ισόβια παράλυση
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι τεράστιες επιτυχίες του, έχουν τεράστια σημασία για έναν ακόμη -πολύ σημαντικό- λόγο.
Ο Ίουρι διαγνώσθηκε με πολιομυελίτιδα όταν ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι, με τους γιατρούς να θεωρούν ότι μπορεί να μείνει παράλυτος για όλη του τη ζωή.
Λογάριαζαν, όμως, χωρίς το μεγαλείο της ψυχής του νεαρού αγοριού, που είχε βάλει στόχο να υπερκεράσει κάθε εμπόδιο και να σταθεί ξανά τα πόδια του.
Ο μικρός Ίουρι άρχισε να εξασκείται μόνος του, δυνάμωσε και ξεπέρασε την ασθένειά του προς έκπληξη όλων.
Σε αυτό τον αγώνα πάντως, ο Ρέι Ίουρι είχε και άλλες μεγάλες δυσκολίες να ξεπεράσει. Όπως το γεγονός ότι η μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν 6 χρονών και η αδερφή του 4 ετών. Ευτυχώς, τον μεγάλωσε η γυναίκα που μεγάλωσε και την μητέρα του, καθώς η τύχη του πατέρα του ήταν άγνωστη από όταν άφησε την πόλη.
Οι σπουδές και τα πρώτα βήματα στο άλμα
Σπούδασε μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο Περντιού (1890-1897), όπου ήταν αρχηγός στην ομάδα στίβου, ενώ έπαιξε και αμερικανικό ποδόσφαιρο.
Όταν πήρε το απολυτήριό του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε ως υδραυλικός και έγινε μέλος του αθλητικού συλλόγου της πόλης. Εκεί εξασκήθηκε σε όλα τα άλματα άνευ φόρας, δηλαδή στο άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος και στο τριπλούν.
«Χρυσός» με το... καλημέρα
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 1900, ο Ίουρι φρόντισε να συσταθεί με τον καλύτερο τρόπο στους θεατές, κατακτώντας τρία χρυσά στα ισάριθμα άλματα άνευ φόρας που αγωνίστηκε, και τα τρία μάλιστα την ίδια μέρα (16 Ιουλίου)!
Στους επόμενους Ολυμπιακούς το 1904 στο Σεντ Λούις, υπερασπίστηκε και τα 3 χρυσά μετάλλια, κατακτώντας τα ξανά!
Το μοναδικό ρεκόρ των 8 χρυσών μεταλλίων
Το 1908 στο Λονδίνο, όταν και πραγματοποίησε το απίθανο ρεκόρ των -συνολικά- 8 χρυσών, όπως αναφέραμε και παραπάνω, κατέκτησε ακόμη δύο χρυσά μετάλλια, καθώς το τριπλούν άνευ φόρας δεν υπήρχε ως αγώνισμα σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το ίδιο συνέβη και με το άλμα εις μήκος άνευ φόρας και το άλμα εις ύψος άνευ φόρας, τα οποία εμφανίστηκαν για τελευταία φορά στους Ολυμπιακούς του 1912 στην Στοκχόλμη, όπου ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας κατέκτησε το χρυσό και το χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα.
Ο Έλληνας θρύλος του στίβου, μάλιστα, το 1908 τερμάτισε πίσω από τον Ίουρι στο άλμα εις μήκος άνευ φόρας, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο, και στο άλμα εις ύψος άνευ φόρας ήρθε 3ος και πήρε το χάλκινο.
