Ναι, οι παραδόσεις δεν παίζουν μπάλα, αλλά πως μπορούσε κανείς να προσπεράσει κάτι τέτοιο; Ο Έργκους Κάτσε -λέει- δεν έχει χάσει ποτέ στο «Καραϊσκάκης». Κι όχι μια και δυο, αλλά τέσσερις φορές! Λες και αυτό το γήπεδο του βγάζει τον καλύτερο του εαυτό. Σίγουρα πάντως την φάση του 61ου λεπτού την λες κι ενέργεια καριέρας.
Με μία επαφή κάνει ένα… sobrero πάνω από το κεφάλι του Μπουχαλάκη, ρίχνει ένα κλεφτό βλέμμα στην εστία και με μία δεύτερη επαφή «αμολάει» ένα τέλεια ζυγισμένα ψηλοκρεμαστό σουτ με το δεξί. Ο Ζοσέ Σα τεντώνεται, αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αγγίξει την μπάλα και να την στείλει πρώτα στο δοκάρι και ύστερα στα δίχτυα του.
Απόλυτη βουβαμάρα στο γήπεδο κι έκρηξη χαράς στο πράσινο στρατόπεδο. Αυτό το γκολ παραλίγο να σταθεί αρκετό στον Παναθηναϊκό για μία από τις πιο μάγκικες νίκες του στο ερυθρόλευκο άντρο. Σημειολογικά, το «τριφύλλι» πληγώθηκε από τον Σισέ. Τον Πάπε, τον στόπερ του Ολυμπιακού, ο οποίος στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων ως από μηχανής Θεός έσωσε ότι μπορούσαν να σώσουν οι Πειραιώτες (1-1).
Πως έγινε αυτό και τα... μωρά έμειναν όρθια (όπως πέρσι) στο καμίνι;
Με μυαλό, τακτική, πίστη, θάρρος και αυταπάρνηση. Όχι με πολλή μπάλα, αλλά με καρδιά. Με ψυχή. Πόδια στην φωτιά, ντουμπλαρίσματα παντού, τρεξίματα, πάθος, φλόγα. Α, και με τον Κώστα Κότσαρη να κάνει -αναγκαστικά- ντεμπούτο στην Super League μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του Σωκράτη Διούδη στο κεφάλι (από γονατιά του Νάτχο) στο σωστά ακυρωθέν γκολ του Λάζαρου στο 51ο λεπτό.
Πιο ηχηρό ντεμπούτο δεν γινόταν. Μία δική του απίθανη απόκρουση σε φάουλ του Χριστοδουλόπουλου κράτησε το 0-1, στο τέλος έμεινε ψύχραιμος όταν… καιγόταν ο τόπος στην απίστευτη πολιορκία του Ολυμπιακού με κόρνερ, σέντρες, γεμίσματα που είχε απολογισμό ένα δοκάρι με προβολή του Σισέ σε κενή εστία σε σουτ του Ομάρ.
Οι «ερυθρόλευκοι» ίσως δεν άξιζαν να χάσουν με τόσες τελικές, τόση πίεση. Δεν άξιζαν και να κερδίσουν όμως. Αυτός που πανηγυρίζει πιο πολύ είναι ο ΠΑΟΚ…
