Δέλλας, Πογέτ, Μανωλάς, Κετσπάγια, Μοραΐς, Χιμένεθ, Ουζουνίδης, ξανά Χιμένεθ και, όπως όλα δείχνουν, Καρντόσο: αυτό είναι το γαϊτανάκι των προπονητών της ΑΕΚ έτσι όπως φαίνεται να διαμορφώνεται από τη μέρα που η Ένωση επέστρεψε στα χέρια του Δημήτρη Μελισσανίδη και μετά την φυγή του Χιμένεθ. Βέβαια, στον πλανήτη ΑΕΚ ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα: μέχρι να δούμε τον Καρντόσο να παρουσιάζεται και επίσημα από τους «κιτρινόμαυρους», το χέρι του στη φωτιά καλό είναι να μην το βάζει κανείς για τίποτα. Η (πρόσφατη) ιστορία της ΑΕΚ το έχει αποδείξει περίτρανα αυτό.
Ενώ πάντως άπαντες ασχολούνται με την επερχόμενη έλευση του Πορτογάλου με το ενδιαφέρον βιογραφικό στον πάγκο της ΑΕΚ, υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα που πλανάται στον πλανήτη ΑΕΚ και το οποίο όχι απλά δεν έχει απαντηθεί αλλά μάλλον δεν θα απαντηθεί και ποτέ: τελικά, γιατί έφυγε ο Χιμένεθ από την ΑΕΚ;
Είναι αναμφίβολο πως όποιος γνωρίζει τα βασικά από μπάλα καταλαβαίνει πως η απόφαση αυτή της ΑΕΚ (αν πρόκειται όντως για απόφαση της ΑΕΚ και όχι του ίδιου Χιμένεθ πάντα) είναι μια ανορθολογική κίνηση. Ειδικά δε αν αναλογιστεί κανείς πως στην πρόσφατη μάζωξη ανάμεσα στους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τα θέματά της και το αφεντικό της, επιβεβαιώθηκε περίτρανα πως η πολιτική της Ένωσης όσον αφορά το ρόστερ της ομάδας όχι απλά δεν θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον αλλά θα παραμείνει πεισματικά ίδια και απαράλλαχτη.
Σε μια συνθήκη που είναι αναγκαίος ένας προπονητής που να έχει τη δυνατότητα φτιάχνει καλές ομάδες με φτηνά υλικά (και αυτή η ΑΕΚ ακριβά υλικά χρησιμοποιεί μόνο για το γήπεδο που φτιάχνει, για το ποδοσφαιρικό τμήμα ούτε λόγος), ο Χιμένεθ ήταν μια έτοιμη και δοκιμασμένη περίπτωση. Η φυγή του θα ήταν ανορθολογική ακόμα και αν απολυόταν από την ΑΕΚ μια μέρα μετά τον χαμένο τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ αλλά τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, με την απογοήτευση της απώλειας του κυπέλλου να είναι νωπή, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Τόσες μέρες μετά όμως και ενώ επικοινωνιακά η ΑΕΚ είχε φροντίσει να κάνει κατανοητό πως τα κλειδιά της επόμενης ΑΕΚ θα τα πάρει σπίτι του ο Χιμένεθ, ο παραλογισμός της απόφασης της να φύγει ο Ισπανός εν τέλει, ξεχειλίζει.
Κανονικές απαντήσεις, επίσημες και συγκεκριμένες, δεν πρόκειται να δοθούν φυσικά. Μόνο μύθοι θα αναπαράγονται γύρω από αυτή την εξέλιξη. Και ήδη αναπαράγονται. Οι βασικοί εξ' αυτών είναι δυο: πρώτον, ο Χιμένεθ δεν είχε έρεισμα στα αποδυτήρια, δεν τον ήθελαν οι παίκτες και δεύτερον, ο Χιμένεθ είναι συντηρητικός μέσα στο γήπεδο και η ΑΕΚ ήθελε έναν προπονητή με πιο επιθετικογενή φιλοσοφία. Όποιος έχει βέβαια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα το γνωρίζει: οι μύθοι αυτοί δεν πατάνε σε καμία πραγματικότητα.
Παραμονές του τελικού με τον ΠΑΟΚ και ενώ ο Σιμόες είχε πει στην αντίστοιχη συνέντευξη Τύπου πως «θα πεθάνει στο γήπεδο για την ΑΕΚ και τον προπονητή του», είχε γράψει πως όσες μεγαλόστομες ατάκες τέτοιου τύπου και αν ειπωθούν, το παιχνίδι εκείνο θα κρινόταν στην τακτική. Ανεξάρτητα από αυτό ωστόσο, αυτή η ατάκα του Σιμόες υποδήλωνε και κάτι ακόμα: ο Χιμένεθ υπήρξε μάστορας στο να φτιάχνει δεμένα αποδυτήρια, εξπέρ στο να κάνει τους παίκτες του να δένονται. Εκτός και αν νομίζει κανείς πως ο μέσος επαγγελματίας παίκτης της ΑΕΚ δένεται αυτή τη στιγμή με την φιλοσοφία των υψηλών κλιμακίων της ομάδας πως άπαντες είναι αναλώσιμοι αλλά δεν γουστάρει έναν προπονητή που κάνει τους παίκτες του να λένε πως θα πεθάνουν στο γήπεδο για αυτόν.
Ο δε μύθος πως ο Χιμένεθ είναι ένας συντηρητικός προπονητής που δεν παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο αποπνέει τρομακτική έλλειψη συναίσθησης για το άθλημα καθεαυτό. Διότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κρίναμε το αν ο Χιμένεθ είναι όντως ένας συντηρητικός προπονητής όταν και αν είχε ποτέ τη δυνατότητα να χτίσει μια ομάδα με παχυλό μπάτζετ. Αντίθετα, τα «όπλα» του Ισπανού ήταν πάντα περιορισμένα και ο ίδιος καλούταν να κάνει διαχείρισή τους: αναπόφευκτα, ο τακτικισμός και το σφιχτό παιχνίδι υπήρξαν ανέκαθεν για τον Χιμένεθ ο δρόμος για μια ανταγωνιστική ΑΕΚ. Και η ιστορία τον δικαίωσε εκτός και αν υπάρχει κανείς που να προτιμά την «επιθετικογενή ΑΕΚ» του Ουζουνίδη που ήταν άδεια από δυνάμεις και ψυχολογία πριν καν μπει ο Δεκέμβρης.
Κανείς δεν ξέρει αν ο Καρντόσο (αν όντως αναλάβει...) είναι καλύτερος ή χειρότερος προπονητής από τον Χιμένεθ. Θα φανεί στην πορεία. Τόσο ο ίδιος ωστόσο όσο και φυσικά η διοίκηση της ΑΕΚ καλό είναι να το έχουν στο μυαλό τους: ανεξάρτητα από το ποια είναι η αγωνιστική φιλοσοφία του Πορτογάλου, με τα λίγα χρήματα που είναι διατεθειμένη η ομάδα να σπρώξει στην αγορά για μεταγραφές, η ανταγωνιστικότητα της ΑΕΚ την επόμενη σεζόν θα κριθεί κατά βάση από το πόσο σκληρή και συνεκτική θα είναι η ομάδα και όχι από το κατά πόσο θα παίζει εντυπωσιακή μπάλα (αυτές οι απαιτήσεις είναι πολυτέλειες μόνο για τις ομάδες που σπρώχνουν λεφτά, όχι για την ΑΕΚ).
Αν ο Καρντόσο τα καταλάβει νωρίς όλα αυτά τότε η ΑΕΚ έχει ελπίδες να μην επαναλάβει την περσινή αισχρή χρονιά. Αν επιχειρήσει να κινηθεί με βάση μια λογική του στιλ «εγώ παίζω επίθεση και το σύστημά μου δεν το αλλάζω», θα έχει πρόβλημα πολύ νωρίς. Και με καμένο πλέον το χαρτί του Χιμένεθ, άντε να το διορθώσεις.
