Η μοναδική απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Καταλανών δεν νιώθουν Ισπανοί. Την προσεχή Κυριακή θα προσέλθουν στις κάλπες σε μια αναμέτρηση με την απόσχιση στο επίκεντρο. Επί της ουσίας πρόκειται για δημοψήφισμα υπέρ της αυτονομίας ή όχι. Οι δύο παρατάξεις που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτητοποίησης κατεβαίνουν στις εκλογές ενωμένες και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, θα επικρατήσουν.
Τι θα σημάνει αυτό για την μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα της περιοχής; Ο πρόεδρος της ισπανικής Λίγκας, Χαβιέρ Τέμπας, ήταν σαφής. Αν η Καταλονία αποφασίσει να μην ανήκει πια στην Ισπανία, τότε η Μπαρτσελόνα (όπως και η Εσπανιόλ) δεν έχουν πια το δικαίωμα να παίρνουν μέρος στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ο σύλλογος έχει βρεθεί στη μέση. Καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική. Σε αυτή τη φάση μένει ουδέτερη και ο πρόεδρος, Ζοσέπ Μαρία Μπαρτομέου, προτιμά να απαντά διπλωματικά στη σχετικές ερωτήσεις.
O προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας, Λουίς Ενρίκε, άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά... «Ένα πρωτάθλημα χωρίς τη Μπαρτσελόνα; Σε αυτό το επίπεδο και σε σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, όλα είναι πιθανά, όχι μόνο σε αυτό το θέμα, αλλά σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας» ήταν τα λόγια του.
Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που η Μπαρτσελόνα «μπλέκεται» σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι. Και, φυσικά, πρόκειται για μια ιστορία που κρατά, σε ότι αφορά τους Καταλανούς, από τις αρχές του 18ου αιώνα και την παράδοση της Βαρκελώνης στα στρατεύματα του Φίλιππου του 5ου, Ισπανού μονάρχη, μετά από πολιορκία 14 μηνών τον Σεπτέμβριο του 1714. Για τους Καταλανούς αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ελευθερίας τους. Το 1980 επανασυστάθηκε πια το τοπικό Κοινοβούλιο, ενώ το Σύνταγμα της Αυτονομίας όρισε τα εθνικά σύμβολα. Την ημέρα αυτή τιμά και η Μπαρτσελόνα με ειδικό τελετουργικό στο γήπεδό της και με τους οπαδούς της, αν συμπίπτει με εντός έδρας παιχνίδι, να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της Καταλονίας.
Ούτως ή άλλως, από την ίδρυσή της, το 1899, η Μπαρτσελόνα συνδέθηκε με τη Βαρκελώνη. Σε μια εποχή που ο ισπανικός ιμπεριαλισμός άρχισε να καταρρέει, η ομάδα πολύ γρήγορα έγινε το όχημα της Καταλονίας απέναντι στην κεντρική εξουσία της Μαδρίτης, όπου ήταν η έδρα του βασιλιά. Οι Καταλανοί, που επεδίωκαν την ελευθερία τους, υπέφεραν τόσο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Πρίμο Ντε Ριβέρα στη δεκαετία του 1920, όσο και κατά τη μακρόχρονη δικτατορία του Φράνκο. Η Βαρκελώνη ήταν το κέντρο των Δημοκρατικών στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου. Ο Γιόζεπ Σουνιόλ, ένας αριστερός διανοούμενος που είχε εκλεγεί βουλευτής στην τοπική Βουλή της Καταλονίας και ήταν επίσης εκλεγμένος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, εκτελέστηκε στις 5 Αυγούστου 1936 από στρατιωτικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Φράνκο. Στον επόμενο εντός έδρας αγώνα της Μπαρτσελόνα, οι οπαδοί της αποδοκίμασαν τον ισπανικό εθνικό ύμνο και η ομάδα τιμωρήθηκε με εξάμηνο αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα! Πάνω σε αυτή την εκτέλεση θεμελιώθηκε μια αντιπαλότητα που κρατά χρόνια και εκφράζεται από τότε μέσα στο γήπεδο κόντρα στην ομάδα της πρωτεύουσας, την αγαπημένη του Φράνκο. Για 46 ολόκληρα χρόνια η Μαδρίτη ήταν πάνω απ’ όλους για τον «Χενεραλίσιμο».Κάθε νίκη της Μπαρτσελόνα μέσα στο γήπεδο ήταν μια νίκη κόντρα στη δικτατορία.
Μπαρτσελόνα και Καταλονία είναι έννοιες ταυτόσημες, έχουν τις ίδιες διεκδικήσεις και τους ίδιους στόχους, όσο και αν πολλές φορές οι διοικήσεις του συλλόγου προσπάθησαν να κρατήσουν αποστάσεις για να έχουν αρμονική σχέση και συνεργασία με τη Μαδρίτη.
Από όλους όσοι πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες από την προεδρία των «μπλαουγκράνα», ο Ζοάν Λαπόρτα (2003-2010) ήταν αυτός που προέβαλε, ίσως ξεπερνώντας τα όρια αρκετές φορές, την ιδέα και το όραμα μιας ανεξάρτητης Καταλονίας. Ήταν αυτός που αποφάσισε να προστεθεί η καταλανική σημαία στην πίσω όψη της φανέλας. Κατηγορήθηκε για άκρατο καταλανισμό, ο οποίος πήγαζε πιθανότατα από τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Ο διάδοχός του, Σάντρο Ροσέλ, λειτούργησε με μεγαλύτερη μετριοπάθεια και προσπάθησε να αποφύγει τις καταλανικές… εξάρσεις προβάλλοντας περισσότερο την ιδέα μιας παγκόσμιας Μπαρτσελόνα, με εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο, περισσότερο από ένα κλαμπ που εκπροσωπεί αυστηρά την Καταλονία. Ο Ροσέλ, βέβαια, δεν θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση να αποτινάξει τον… καταλανισμό, όταν ο πατέρας του, Ζάουμε, υπήρξε εξέχων στέλεχος της πολιτικής παράταξης Convergéncia, που κυβέρνησε την περιοχή.
Oι Καταλανοί θέλουν την πατρίδα τους ανεξάρτητη. Από την άλλη, όμως, δεν θέλουν να βλέπουν «clasico» ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και στην Εσπανιόλ, θέλουν τις ομάδες τους κόντρα σε αυτές της Ισπανίας. Η Μαδρίτη, όμως, απειλεί… «Αν θέλετε αυτονομία, τότε να φτιάξετε πρωτάθλημα με τη Ζιρόνα, τη Σαμπαντέλ και την Ταραγόνα». Είναι έτοιμοι να το κάνουν;
