Η χαρά για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολλών, επισκιάστηκε απ’ τη λύπη και τον προβληματισμό για τους λίγους. Τους ελάχιστους. Σε έναν τελικό σχεδόν 50.000 ανθρώπων, βρέθηκαν 500 καθάρματα κι από τις δύο πλευρές να αμαυρώσουν τα πάντα. Ίσως να λέμε και πολλούς…
Η συζήτηση λογικό να περιστρέφεται γύρω απ’ το πρόβλημα. Όχι μόνο των γηπέδων, αλλά της κοινωνίας της ίδιας. Ενώ το ιδεατό θα ήταν τώρα να εστιάζουμε σε αγώνα γεμάτο σασπένς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, που παρακολούθησαν παιδιά, οικογένειες, αγνοί φίλαθλοι. Αλλά και πάλι η θλιβερή μειοψηφία έβαλε το χέρι της κι έκανε τα δικά της.
Τα ίδια καθάρματα που εξαναγκάζουν τα γήπεδα να είναι μονόχρωμα, τα ίδια καθάρματα που επιβάλλουν τελικούς με «ταβάνι» 1.000 άτομα σε στάδια που χωρούν 70.000. Για λόγους… ασφαλείας. Χωρίς αυτή να διασφαλίζεται ούτε τότε φυσικά.
Πέρα απ’ τα ελάχιστα καθάρματα μπροστά στη… θάλασσα των φιλάθλων που είδαν τον τελικό ως γιορτή, έχουμε και τους άχρηστους που (δεν) έβαλαν το χεράκι τους με την απροθυμία τους ή την ανικανότητά τους να αντιδράσουν. Παρακολουθώντας το σόου χουλιγκάνων, δίνοντάς τους το δικαίωμα να κυκλοφορούν με πολεμοφόδια σε ένα ματς που δίχως άλλο έπρεπε να έχει τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας.
Σεκιούριτι που πλήρωσε η ΕΠΟ για να κάνουν το απλό: Να μην επιτρέψουν να γεμίσει το γήπεδο κροτίδες, καπνογόνα, κάθε λογής… καλούδια στα χέρια των λίγων καθαρμάτων. Άχρηστοι στο πιο σοβαρό πόστο ενός τελικού κυπέλλου.
Από κοντά μια Ελληνική Αστυνομία που απλά απέδειξε για πολλοστή φορά πως δεν γνωρίζει πώς να προστατεύσει τους πολίτες. Τους χιλιάδες που ήθελαν να τραγουδούν, να κουνούν τη σημαία και το κασκόλ τους, να δουν έναν τελικό-γιορτή. Αντ’ αυτού, αρκέστηκε στη ρίψη δακρυγόνων σε ένα γήπεδο που – ταβάνι – 500 άτομα ήθελαν ένταση και πανικό, ενώ 49.000 ήθελαν να δουν ποδοσφαιρικό αγώνα. Αποτέλεσμα να δακρύσουν παιδικά μάτια, γονείς να ανησυχούν και πιθανότατα να μην αποφασίσουν ξανά να πάρουν τα παιδιά τους σε γήπεδα.
Ίσως εντέλει να ήταν κι αυτός ο «στόχος». Να μην σκέφτεται κανείς να πατά στο γήπεδο, να μείνουν οι λίγοι και να μην χρειάζεται να ενεργοποιούνται τόσοι πολλοί αστυνομικοί, χαλώντας ένα όμορφο απόγευμα Μαΐου που θα μπορούσαν να βολτάρουν σε κάποια παραλία προφανώς. Και να χαίρονται στην αναμπουμπούλα οι τοξικοί του ποδοσφαίρου…
Το λιγότερο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί το σουλάτσο που γινόταν από χουλιγκάνους μέσα στο ταρτάν, δίπλα ακριβώς απ’ τους άντρες της αστυνομίας. Με καπνογόνα στα χέρια, με μπουκέτα να… φεύγουν στον αέρα, πετώντας οτιδήποτε μπορεί να πεταχτεί. Απ’ αυτούς η αστυνομία που προστατεύει τον πολίτη, κατάφερε να μην πιάσει κανέναν σε πρώτο χρόνο. Άραγε το ίδιο θα γινόταν σε τελικό στη Γερμανία, στην Αγγλία, στην Ισπανία; Θα είχε τις ίδιες αντιδράσεις η Αστυνομία λέτε;
Αυτό το μίγμα καθαρμάτων-άχρηστων, αποδείχθηκε εκρηκτικό. Τινάζοντας στον αέρα έναν τελικό κυπέλλου που είχε τη συντριπτική πλειοψηφία με διάθεση για συμμετοχή σε ποδοσφαιρική γιορτή. Κάποτε τους έβλεπαν να δέρνονται στο Πανθεσσαλικό, τώρα τους άφησαν να πετάνε διάφορα περνώντας από δίπλα τους.
Φτάνοντας στο σημείο για μια χούφτα παραβατικούς τύπους και ανίκανους υπεύθυνους ασφαλείας ενός αγώνα τέτοιας κρισιμότητας, να τσουβαλιάζονται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Οι οποίοι πλήρωσαν απ’ την τσέπη τους για εισιτήριο, για μετακίνηση, για τροφή και νερό, σπατάλησαν τόσες ώρες απ’ τη ζωή τους για να τους αναφέρει ο κάθε πικραμένος ως «χουλιγκάνους», επειδή αυτό βολεύει το αφήγημά του.
Όχι λοιπόν. Όσοι ήταν στο γήπεδο είδαν έναν ολόκληρο λαό του ΠΑΟΚ - πάνω από 20.000 - να έχει ταλαιπωρηθεί αλλά να έχει άψογη συμπεριφορά και να τους τσουβαλιάζει μία μικρή μειονότητα που κατέβηκαν αποφασισμένοι να τα κάνουν λαμπόγυαλο. Είδαν έναν διψασμένο λαό του Παναθηναϊκού να έχει κατακλύσει κάθε γωνιά που του αναλογούσε, να φωνάζει, να τραγουδά και κάποιους λίγους να νομίζουν πως βρίσκονται στα Εξάρχεια επιτιθέμενοι σε αστυνομικές δυνάμεις και να επιχειρούν να διαλύσουν την υπέροχη εικόνα των υπολοίπων.
Μπράβο λοιπόν στους 500 αυτούς επαγγελματίες χούλιγκαν που χάλασαν έναν ολόκληρο τελικό. Μπράβο παλικάρια που δώσατε πάτημα σε ένα τοξικό σύστημα. Μπράβο που κάνατε παιδιά να κλαίνε. Μπράβο στην Ελληνική Αστυνομία για το (κυριολεκτικά) φανταστικό σχέδιο της. Μπράβο στην εταιρία σεκιούριτι και τους ένστολους για τον φοβερό σωματικό έλεγχο στις θύρες. Μόνο καλάσνικοφ δεν πέρασε…
