Η ΑΕΚ έδωσε στον Άρη αυτό που τον βόλευε

Κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι θα φέρει από αύριο και η αποψινή απογοήτευση. Το μόνο που ξέρω είναι πως η ΑΕΚ άνετα μπορούσε να έχει αποφύγει αυτό που περνά και μετά το ματς στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Μέσα σε αυτό το τραγικό κλίμα, αποτέλεσμα της ανατριχίλας που έχει φέρει σε όλους μας η δολοφονία του Άλκη, που ειδικά αν είσαι γονιός χάνεις τα λογικά σου, από τη στιγμή που είχαμε παιχνίδι περίμενα να δω τον Άρη αλλιώς λόγω της έντονης φόρτισης. Τελικά ο Άρης φάνηκε αρνητικά φορτισμένος ως προς την επίδραση στο μυαλό και τα πόδια των παικτών.

Το βασικό λάθος από πλευράς ΑΕΚ με βάση όσα τελικά είδα στο γήπεδο, εκεί το εντοπίζω. Έπρεπε να αφήσει το χρόνο να λειτουργήσει υπέρ της. Τελικά λειτούργησε υπέρ του αντιπάλου.

Δε περίμενα πως ο Σάκχοφ θα έπαιζε ως αντικαταστάτης του Γέβτιτς ή του Μάνταλου σε ένα 4-2-3-1 απαράλλακτο σε σχέση με όταν παίζει ένας από αυτούς. Νόμιζα πως η παρουσία του Ουκρανού θα σήμαινε πως θα πάμε πιο κλειστά με αυτόν κοντά στους άλλους δύο. Αντίθετα ήταν κοντά στον Αραούχο, με την ΑΕΚ να παίζει πολύ ψηλά και να μη της βγαίνει με τίποτα.

Βόλεύτηκε τελικά ο Άρης, έδωσε μέτρα κι άρχισε να βλέπει τρύπες. Όχι πολλές φορές γιατί και οι γηπεδούχοι δεν ήταν καλά αγωνιστικά απόψε. Αλλά τόσες όσες δεν έδιναν αυτοί όπως ήταν τοποθετημένοι, στην ΑΕΚ που είχε απλωθεί στο γήπεδο. Προειδοποίησαν με κάτι ψεύτο-φάσεις, με το τρόπο που δημιούργησαν τη φάση που έδωσε αρχικά πέναλτι ο Ισπανός, αλλά η ΑΕΚ δεν το άλλαξε. Και τιμωρήθηκε στο 44΄. Για μένα στο πρώτο ημιχρονο έχει χαθεί το ματς.

Στο δεύτερο ακόμη πιο μαζεμένος ο αντίπαλος, τα έδωσε όλα η ΑΕΚ, δοκίμασε τα πάντα ο Γιαννίκης, του βγήκε το μεγαλύτερο ρίσκο με τρεις στόπερ και Γκαρσία και Τσούμπερ να έχουν πάρει όλη τη πλευρά.

Σε εκείνο το σημείο, το κλειδί του αγώνα είναι οι δύο φάσεις που η ΑΕΚ με τον Άρη ζαλισμένο δε μπόρεσε να κάνει το δεύτερο. Μια που μπαίνει ο Λιβάι από δεξιά και με τρεις παίκτες στη περιοχή βγάζει τη μπάλα έξω. Και φυσικά η άλλη που λες σίγουρα θα βγούμε φάτσα με το τέρμα. Τέσσερις με έναν στη κόντρα και πάει ο Καρίμ και κουτουλάει και πέφτει κάτω, αντί να δώσει τη πάσα μισό γκολ.

Η κουβέντα μετά είναι για το αν το γκολ το φάγαμε λόγω της αλλαγής του Γιαννίκη. Είναι εύκολο να το πω εδώ, αλλά για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη σκέψη μου μετά και το γλίστρημα του Καρίμ, ήταν πως χάσαμε δυο μεγάλες περιπτώσεις για να το πάρουμε. Και θυμήθηκα πως παίζαμε με το ορθάνοιχτο σχήμα του ακραίου ρίσκου της ισοφάρισης. Δηλαδή 3 αμυντικοί έξι επιθετικοί και ο Σιμόες. Για να πω επίσης την αλήθεια, όταν άκουσα πως ετοιμάζει τον Βράνιες δε μου φάνηκε παράλογο.

Αλλά αυτό που τελικά είδα στο γήπεδο, ήταν πως γίνεται η αλλαγή, έχει μια κατοχή ο Άρης και μέχρι να πάει να παίξει όποιος είναι να παίξει δεξί στόπερ και να περάσει ο Λε Ταλέκ αμυντικό χαφ, γίνεται η ζημιά. Ο Λιβάι ίσως δεν έπαιζε την άμυνα που θα χρειαζόταν αν ήταν ακόμη στο γήπεδο, αλλά μάλλον με τον Λιβάι μέσα δεν θα ήταν εκεί που βρέθηκε ο Σάκιτς. Αλλά αυτό χρειάστηκε να γίνει για να το διαπιστώσω. Αν έρθω τώρα να σας πω πως δε σκέφτηκα έναν έξτρα αμυντικό για τις καθυστερήσεις μη πάμε για μαλλί και βγούμε κουρεμένοι, θα σας πω ψέμματα. Βεβαίως επειδή η μπάλα είναι η μπάλα, κουρευτήκαμε με τη κίνηση που κάναμε για μη κουρευτούμε. Έτσι το βλέπω εγώ.

Και μια ακόμη... αλήθεια μου, από τις πολλές που είπα απόψε για το ματς. Του έδωσε πολύ τέρμα ο Τσιντώτας του Σάκιτς. Καταλαβαίνω βέβαια πως εκείνη τη στιγμή να βλέπεις ξαφνικά έναν στα πρώτα μέτρα της περιοχής μόνο του, είναι κάπως. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να πάρει μια θέση που τον ίδιο δεν τον βοήθησε σε κάτι στην αντίδραση του, αλλά τον Σάκιτς τον βοήθησε. Ο Τσιντώτας βέβαια ήταν από τους καλύτερους ως τότε.

Συμπερασματικά, όσα έγιναν στο δεύτερο ημίχρονο είναι για μένα πράγματα που μπορούν να γίνουν και να σου πάνε καλά ή όχι, από τη στιγμή που βρίσκεσαι εσύ σε δύσκολη θέση να κυνηγάς κι όχι ο αντίπαλος. Αλλά το κρίσιμο σημείο που περνούσε από το χέρι σου και δε πήγε καλά, ήταν η διάταξη και η προσέγγιση στο πρώτο ημίχρονο. Εκεί η ΑΕΚ πρόσφερε στον Άρη τις προϋποθέσεις που τον βόλευαν.

Η ΑΕΚ διαμαρτυρήθηκε για το χτύπημα του Φαμπιάνο στον Αραούχο, που δίνεται επιθετικό φάουλ, ή οφσάιντ δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω επιθετικό φάουλ. Η φάση είναι πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ. Αλλά λίγα δεύτερα πριν, ο Σιαμπάνης βγαίνει, πηδάει ψηλά στο ύψος του πέναλτι για διώξει μπάλα, βρίσκει μπάλα, αλλά πέφτει ολόκληρος πάνω στον Μάνταλο και τον παίρνει παραμάζωμα, τον ισοπεδώνει. Μου κάνει εντύπωση που πέρασε απαρατήρητη η φάση. Έχουν δοθεί και φέτος και πέρσι, σωρηδών τέτοια πέναλτι. Και στην ΑΕΚ πέρσι στα Γιάννινα.

Βέβαια ο Μάνταλος σηκώνεται σα να μην έγινε τίποτα. Ούτε σε αυτό, ούτε στο Φαμπιάνο – Αραούχο ξεσηκώθηκαν αυτός και οι συμπαίκτες του, να πάνε τον διαιτητή καροτσάκι στο VAR. Είναι η μόνη ομάδα που όταν ζητάνε κάτι, αντί να τρελαίνονται σαστίζουν.

Ξέρω πως το μυαλό των περισσότερων που διαβάζετε, είναι αλλού. Και το δικό μου φυσικά. Αλλά από τη στιγμή που τίποτα δεν έχει γίνει αμέσως μετά το ματς, τα υπόλοιπα θα τα δούμε. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Ακόμη κι αν μου πει κάποιος πως ο Γιαννίκης είναι το λάθος, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως και το επόμενο θα είναι λάθος, εφόσον πέφτει όλο το βάρος τώρα στο τι θα γίνει με τον Γιαννίκη.

Πολλοί θα χαρούν αν ενδώσει ο Μελισσανίδης στη πίεση όλου αυτού που γίνεται και στις δικές του ενδεχομένως αμφιβολίες αυτή τη στιγμή. Ίσως να έχουμε περάσει τη κόκκινη γραμμή, δε λέω. Από πλευράς αποτελεσμάτων και μόνο. Όμως, θα είναι αστείο να δούμε λύση σε αλλαγή προπονητή, όταν δεν θα έχει αλλάξει τίποτα απ΄όσα έφτασαν το κλίμα στην ΑΕΚ εδώ που το έφτασαν, στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου.