Η κοινή συνισταμένη των δύο πρώτων φιλικών ματς του Παναθηναϊκού επί ολλανδικού εδάφους, στο αμιγώς ποδοσφαιρικό σκέλος, είναι ότι υπάρχει τεράστια αδυναμία στο να κρατηθεί η κατοχή της μπάλας.
Ουσιαστικά, δηλαδή, υπάρχει αδυναμία στο να υποστηρίξει η ομάδα τον τρόπο παιχνιδιού που αποτελεί τη βασική φιλοσοφία του Γιοβάνοβιτς.
Με ένα ποδόσφαιρο που έχει ως άξονα την πρωτοβουλία μέσω της κατοχής της μπάλας, τις σωστές αποστάσεις, τις λίγες επαφές και το συνδυαστικό ποδόσφαιρο, πέραν της συνοχής των γραμμών και των γρήγορων μεταβάσεων.
Αυτού του είδους το ποδόσφαιρο δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστεί στην πράξη σε κανένα από τα δύο φιλικά ματς, για διαφορετικούς λόγους στο καθένα αλλά με κοινό παρανομαστή, με εξαίρεση ίσως κάποια μικρά αποσπάσματα στο δεύτερο ημίχρονο των φιλικών.
Προφανώς και παίζει σημαντικό ρόλο το ότι ο Γιοβάνοβιτς δουλεύει εδώ και 20 μέρες μία κατεστραμμένη τακτικά ομάδα, με χτυπητές ελλείψεις, με παίκτες που είχαν ξεχάσει ακόμα και πως πρέπει να γίνεται το "over lap" μόλις λίγες ημέρες πριν το φιλικό.
Κόντρα στην Αλκμααρ, η οποία στο αντίστοιχο διάστημα που γινόταν έξαλλος με το "over lap" ο Γιοβάνοβιτς, οι Ολλανδοί έδιναν το έκτο τους φιλικό με τη Λειψία, έχοντας τον ίδιο προπονητή που τους έφερε ένα βαθμό πίσω από την Αϊντχόφεν στην τρίτη θέση της κατάταξης του πρωταθλήματος Ολλανδίας.
Η ουσία ωστόσο είναι ότι, μέχρι στιγμής, η κυκλοφορία της μπάλας, η μετάβαση της, πιο σωστά, από το αμυντικό στο επιθετικό τρίτο, είτε δεν γίνεται, είτε γίνεται μετά κόπων και βασάνων. Ο άξονας της μεσαίας γραμμής, άλλωστε, είναι ο πιο κομβικός χώρος στο ποδόσφαιρο.
Ειδικότερα στο ματς απέναντι στην Αλκμααρ, η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν θλιβερή στο μεγαλύτερο διάστημα. Ανεξαρτήτως εάν στο δεύτερο ημίχρονο έπαιζαν ως δίδυμο στους στόπερ ο Σερμπέζης με τον Ρόμπι κι αν υπήρχαν η απουσία του Πέρεθ που δέχτηκε κλωτσιά στη γάμπα στο πρώτο φιλικό και του Κουρμπέλη που βρίσκεται σε φάση επανένταξης από το κέντρο.
Το πρόβλημα ο Γιοβάνοβιτς το περίμενε και για αυτό έχει ζητήσει μία ακόμα μεταγραφική προσθήκη στον άξονα, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ο λόγος είναι σαφής.
Στις θέσεις των δύο κεντρικών χαφ, ο Παναθηναϊκός έχει αυτή τη στιγμή τέσσερις παίκτες που υπολογίζονται για τη νέα σεζόν, συν τον νεαρό Αθανασακόπουλο. Αυτοί είναι οι: Πέρεθ, Κουρμπέλης, Αλεξανδρόπουλος και Μαουρίσιο.
Ο Πέρεθ είναι ο ορισμός του αμυντικού μέσου, με ικανότητα να παίρνει την πρώτη πάσα από την άμυνα και να την προωθεί σωστά, πολύ πειθαρχημένος τακτικά και σίγουρα όχι αυτός που θα δούμε να ανεβαίνει συχνά στο επιθετικό τρίτο.
Ο Κουρμπέλης, αντίστοιχα, έχει παρεμφερή χαρακτηριστικά, με το πλεονέκτημα ότι μπορεί να αγωνιστεί και στην καρδιά των μετόπισθεν, αλλά και αυτός λογίζεται ως μεσοαμυντικός.
Όπως μεσομαυντικός είναι ουσιαστικά και ο Αλεξανδρόπουλος, με την διαφορά της αθλητικότητάς του, η οποία, εκτός των άλλων, του επιτρέπει να πατάει και στις δύο περιοχές εάν του δοθεί ένας τέτοιος ρόλος από τον προπονητή. Πιο πολύ, όμως, ως 6άρι χρησιμοποιείται από τον Γιοβάνοβιτς στην προετοιμασία.
Ο Μαουρίσιο, διαθέτει ξεκάθαρα τα πιο δημιουργικά χαρακτηριστικά στην τετράδα του άξονα, υστερώντας προφανώς στις ανασταλτικές ιδιότητες, την ταχύτητα και τις αντοχές.
Ειδικότερα αυτήν την περίοδο, που το σώμα και τα πόδια του είναι βαριά, επιτείνονται τα αρνητικά του γνωρίσματα και η εικόνα του στα φιλικά ήταν προβληματική. Γεγονός που έπαιξε ρόλο στο πρόβλημα της μετάβασης της μπάλας προς την αντίπαλη περιοχή.
Η συγκεκριμένη τετράδα του άξονα δεν φαίνεται ελλειματική στο ανασταλτικό σκέλος, είναι όμως στο δημιουργικό.
Άλλωστε, θα υπάρξουν ματς που θα χρειαστούν αυστηρά δύο 6άρια στο δίδυμο του άξονα, αλλά θα υπάρξουν και άλλα, με μικρότερου βεληνεκούς αντιπάλους και όχι μόνο, όπου θα χρειαστεί περισσότερη δημιουργικότητα στις δύο θέσεις πίσω από τον επιτελικό χαφ.
Εκεί έχει εντοπίσει το έλλειμμα ο Γιοβάνοβιτς και αντί του Αγιούμπ και του Σανκαρέ, ζήτησε να έρθει ένας παίκτης με δημιουργικές αρετές που να μπορεί να υποστηρίξει έναν "box to box" ρόλο και, εναλλακτικά, να μπορεί να προσφέρει και στη θέση "10".
Το δεύτερο εξόφθαλμο πρόβλημα είναι η (συνολική) έλλειψη ταχύτητας και αθλητικότητας στο ρόστερ, που παραμένει ως κυρίαρχο ζητούμενο και πρέπει πάση θυσία να διορθωθεί. Το τρίτο σχετίζεται με την ταχύτητα και αφορά συγκεκριμένα τους εξτρέμ.
Για την ακρίβεια απαιτούνται δύο εξτρέμ που θα έρθουν και θα κάνουν τη διαφορά. Φαίνεται από μίλια η απουσία της ταχύτητας, του ένας εναντίον ενός, της προσωπικής ενέργειας και της προσωπικότητας. Καθαροί εξτρέμ στο ρόστερ είναι μόνο ο Χατζηγιοβάνης και ο Ενγκμπακοτό για τριτοτέταρτη λύση. Ουδείς άλλος.
Ο Αϊτόρ έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να φύγει και με το ζόρι παντρειά δύσκολα ευδοκιμεί, ενόσω τα περυσινά του αγωνιστικά στάνταρ ήταν κατώτερα των απαιτήσεων και των προσδοκιών, ο Σαβιέρ κινείται σε χαμηλές ταχύτητες και ο Καμπετσής είναι περισσότερο επιθετικός, παρά winger.
Ανεξαρτήτως, ωστόσο, όλων των παραπάνω, στη θέση του εξτρέμ απαιτούνται δύο ποδοσφαιριστές ικανοί να σηκώσουν το βάρος.
Συνολικά σε ό,τι αφορά το έμψυχο δυναμικό, προφανώς υπάρχουν κι άλλα κενά που πρέπει να καλυφθούν με ποιοτικές προσθήκες. Χρειάζονται μίνιμουμ ένας ακόμη στόπερ, έστω και για εναλλακτική μαζί με Βέλεθ, Σένκεφελντ, Κουρμπέλη, Πούγγουρα), ίσως ένας αριστερός μπακ και ένας επιθετικός.
Αλλά υπεράνω όλων είναι η ενίσχυση στα φτερά, με ταχύτητα και ικανότητα στο ένας με έναν.
