Η Δανία είχε πιάσει το ποδοσφαιρικό peak της στο Euro του 1984 και στο Mundial του 1986. Η ομάδα του Ζεπ Πιόντεκ ήταν μια από τις πιο ελκυστικές της εποχής και το συνδύασε με την 3η θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπου έχασε στα πέναλτι στον ημιτελικό από την Ισπανία. Δύο χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο έφτασε στους «16», ενώ νωρίτερα δεν είχε βρεθεί ποτέ στην τελική φάση της κορυφαίας διοργάνωσης.
Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν το ίδιο καλά. Στο Euro του 1988 δεν έβγαλε τον όμιλο, την ίδια χρονιά η Ολυμπιακή ομάδα αποκλείστηκε λόγω αντικανονικής συμμετοχής παίκτη και στο Italia ’90 δεν πήγε καν. Εκείνη η φουρνιά μπορεί να μην έδωσε άμεσα κάποια επιτυχία, όμως έδωσε τον κορμό της ομάδας για το μέλλον με παίκτες όπως οι Πέτερ Σμάιχελ, Λαρς Ολσεν, Κεντ Νίλσεν και Γιον Γιένσεν.
Επίσης έβγαλε και τον μελλοντικό προπονητή. Ο Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν ήταν ο βοηθός του Πιόντεκ και ο πιο επιτυχημένος ever στη θέση του. Για τον νέο τεχνικό τα πράγματα δεν θα ήταν εύκολα. Η κριτική για τον τρόπο παιχνιδιού δεν άργησε να έρθει και ο πραγματισμός που προσπαθούσε να περάσει έφερε την κόντρα με τα αστέρια της εποχής. Τους αδερφούς Λάουντρουπ.
Επόμενος στόχος, ήταν η παρουσία στο Euro του 1992. Και τα πράγματα δεν θα ξεκινούσαν καθόλου καλά. Η Δανία έμεινε στην ισοπαλία στην Βόρεια Ιρλανδία και έχασε στην έδρα της από την Γιουγκοσλαβία, ξεκίνημα το οποίο οδήγησε τον Μίκαελ Λάουντρουπ στο να βάλει τέλος στην καριέρα του με την Εθνική σε ηλικία μόλις 26 ετών. Την ίδια στιγμή, ο αδερφός του, Μπρίαν, έφυγε και αυτός από την ομάδα. Αμφότεροι ένιωσαν πως δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες του Νίλσεν και έκριναν ότι η τακτική του προσέγγιση είναι ντροπιαστική.
Κόντρα σε ό,τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς, χωρίς τους δύο top παίκτες της, η Δανία ήταν καλύτερη. Νίκησε και στα 5 επόμενα ματς, όπως και στην έδρα της πολύ δυνατής, Γιουγκοσλαβίας. Κι όμως, ούτε αυτό ήταν αρκετό. Οι απώλειες στην αρχή, δεν επέτρεψαν στους παίκτες του Νίλσεν να φτάσουν τους Γιουγκοσλάβους και έτσι ένα ακόμα όνειρο έφτανε στο τέλος του.
Ομως η Δανία, έμελλε να έχει ακόμα μία ζωή. Με την εμπόλεμη κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Γιουγκοσλαβία, η UEFA, μόλις δέκα μέρες πριν τη σέντρα, απαγόρευσε στην ποδοσφαιρική ομάδα να συμμετάσχει στο Euro. Οι παίκτες του Νίλσεν, από το πουθενά, απέκτησαν μια δεύτερη ευκαιρία.
Δυστυχώς για όσους στηρίζουν την εκδοχή περί διακοπών, οι ιστορίες περί «επιστράτευσης» της Εθνικής από της παραλίες, είναι μύθος και όχι πραγματικότητα. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι διεθνείς τις επόμενες μέρες θα έπαιζαν σε φιλικό με την Κοινοπολιτεία [CIS], ομάδα που ήταν ουσιαστικά η πρώην Σοβιετική Ενωση. Επίσης, κόντρα στο μύθο με τις παραλίες είναι το ότι η φήμη μιας πιθανής παρουσίας στην τελική φάση ήταν ήδη αντικείμενο συζήτησης στην ομάδα.
Η έλλειψη προετοιμασίας πάντως, ήταν πραγματικότητα. Ο κορμός της σούπερ επιτυχημένης Μπρόντμπι των τελευταίων ετών αποτελούσε μια βάση, όμως μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να περιμένει το παραμικρό υπό αυτές τις συνθήκες.
Παρά τον απίθανο τρόπο με τον οποίο βρέθηκαν ανάμεσα στους 8 που συμμετείχαν στην τελική φάση του Euro, οι Δανοί δεν ήταν τυχαίοι. Είχαν μείνει οριακά δεύτεροι πίσω από μια ομάδα που πέντε χρόνια νωρίτερα, οι πιτσιρικάδες της είχαν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Στην αποστολή για το τουρνουά στα γήπεδα της Σουηδίας επέστρεψε ο Μπρίαν Λάουντρουπ, οπότε ο μόνος που δεν μπήκε σε αυτή ήταν ο αδερφός του, Μίκαελ. Οι Δανοί, δεν είχαν ούτε το εκπληκτικό ρόστερ, ούτε τις μονάδες που θα έκαναν τη διαφορά. Είχαν όμως ένα δεμένο σύνολο και - σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους - ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Την έλλειψη προσδοκιών και πίεσης, που έδιναν μια χαλαρή ατμόσφαιρα γύρω από την ομάδα.
Το ξεκίνημα κάθε άλλο παρά έκπληξη προκάλεσε εκείνη την εποχή. Λευκή ισοπαλία με την Αγγλία την πρώτη αγωνιστική και ήττα από τη διοργανώτρια, Σουηδία (1-0), τη δεύτερη. Τα αποτελέσματα αυτά σήμαιναν ένα απλό πράγμα. Για να περάσει η Δανία στα ημιτελικά, χρειαζόταν νίκη την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην Γαλλία. Μια ομάδα που ήταν από τα φαβορί να κατακτήσουν τον τίτλο και που διέθετε αστέρια όπως οι Λοράν Μπλαν, Ντιντιέ Ντεσάν, Εμανουέλ Πετί, Ζαν-Πιέρ Παπέν και Ερίκ Καντονά.
Την ίδια στιγμή, η Δανία δεν είχε τον καλύτερο παίκτη της, Μίκαελ Λάουντρουπ. Χωρίς το παραμικρό άγχος όμως, απέναντι σε μια ομάδα που της αρκούσε και η ισοπαλία για να περάσει, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, νίκησε με 2-1. Ο Χένρικ Λάρσεν άνοιξε το σκορ μόλις στο 8’ και παρά την ισοφάριση του Παπέν στο 60’, ο Λαρς Ελστρουπ ήρθε από τον πάγκο και 12 λεπτά πριν το τέλος, πέτυχε το γκολ της πρόκρισης. Το απόλυτο outsider, μόλις είχε περάσει στα ημιτελικά του Euro.
Πλέον, είχε έρθει η ώρα για τα πολύ δύσκολα. Φαν Μπρόκελεν, Ρόναλντ Κούμαν, Φρανκ Ντε Μπουρ, Ράικαρντ, Γκούλιτ, Μπέργκαμπ, Φαν Μπάστεν είναι ονόματα που σου δίνουν να καταλάβεις τι μέγεθος ήταν ο αντίπαλος στα ημιτελικά. Οπως όμως και η Γαλλία, έτσι και η Ολλανδία, πριν συμπληρωθούν δέκα λεπτά, είχε μείνει πίσω στο σκορ. Ο πλάγιος μέσος, Χένρικ Λάρσεν, ήταν και πάλι ο σκόρερ και παρότι ο Μπέργκαμπ ισοφάρισε, ο τότε άσος της Λίνγκμπι πέτυχε και δεύτερο γκολ. Στο ημίχρονο, η Δανία, μπροστά με 2-1, απείχε 45 λεπτά από το «θαύμα».
Στο 86’ όμως το παραμύθι φάνηκε να λαμβάνει τέλος, αφού ο σταρ της Μίλαν, Φρανκ Ράικαρντ, έκανε το 2-2 και έστειλε τον ημιτελικό στην παράταση. Οι παίκτες του Νίλσεν όμως άντεξαν μέχρι την ψυχοφθόρο διαδικασία. Ο Κούμαν δεν λάθεψε και ο Λάρσεν έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Φαν Μπρόκελεν για 3η φορά στη βραδιά. Αυτό που ακολούθησε, ήταν μια μονομαχία που έμεινε στην ιστορία. Ο Μάρκο Φαν Μπάστεν έστησε την μπάλα στη βούλα, όμως ο Πέτερ Σμάιχελ απέκρουσε το πέναλτι. Πόβλσεν, Ελστρουπ, Βίλφορτ, Κριστόφτε, όλοι ήταν ψύχραιμοι από τα 11 βήματα και η Δανία ήταν στον τελικό.
Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στο ότι κανένας, δεν έδινε καμία ελπίδα στην Δανία να φτάσει στον τελικό. Επαιξε στο Euro αντικαθιστώντας την Γιουγκσλαβία, όμως την τελευταία μέρα της διοργάνωσης ήταν εκεί. Στον τελικό του Ullevi στο Γκέτεμποργκ, στεκόταν δίπλα στην Δυτική Γερμανία.
Και όσοι θεώρησαν ότι ήρθε η στιγμή τα πράγματα να μπουν στη θέση τους, διαψεύστηκαν ακόμα μια φορά. Ο Γιένσεν άνοιξε το σκορ και ο Σμάιχελ έκανε μια σειρά επεμβάσεων απορροφώντας την πίεση της Mannschaft.
Στην επανάληψη, οι Δανοί έπρεπε να αντέξουν ακόμα 11 λεπτά για να πετύχουν το αδιανόητο, όμως σε εκείνο το σημείο η μπάλα πήγε στα πόδια του Βίλφορτ και εκείνος με αριστερό σουτ νίκησε τον Ιλγκνερ. Το 2-0 και ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών μόλις είχε γραφτεί. Η Δανία είχε καταφέρει το ακατόρθωτο γράφοντας την κορυφαία πιθανότατα ιστορία από τη μέρα που υπάρχει η διοργάνωση…
