Η φετινή ΑΕΚ δεν είναι ούτε αυτή που είδαμε πριν από λίγο απέναντι στην Μπράγκα, ούτε φυσικά την αντιπροσωπεύει η εικόνα και το 0-3 από την Ζόρια. Η οποία παρεμπιπτόντως, την έκανε απόψε στην Λέστερ, έτσι για να μην τα παίρνουμε κι όλα αμπάριζα, όταν θέλουμε να ισοπεδώσουμε.
Ο Καρέρα έκανε όλες τις γκέλες μαζεμένες με την Ζόρια και βρεθήκαμε χωρίς ουσιαστικές ελπίδες για πρόκριση. Όταν λοιπόν παίζεις Πέμπτη ένα ματς για να κρατήσεις μόνο μαθηματικές ελπίδες και την Κυριακή έχεις ένα πρώτο μεγάλο «κρας τεστ» πρωταθλητισμού, θα καταλήξεις να κάνεις αυτά που είδαμε. Όχι πως δεν έχουν γίνει και στο παρελθόν χωρίς λόγο, αλλά απόψε τουλάχιστον τα περιμέναμε.
Πειραματικό σχήμα ξανά στην άμυνα, με δίδυμο με δυο ματς μαζί στα στόπερ, το τελευταίο με τον ΟΦΗ και τον Χνιντν με ένα δυο λεπτά μπάλα από τότε. Τον Μπακάκη που η κατρακύλα μετά τον τελικό του κυπέλλου τον έχει φτάσει να τον θεωρούμε «ρεπατζή» του Βασιλαντωνόπουλου.
Τον Γαλανόπουλο που μετά από τόση ταλαιπωρία, είναι πολύ μακριά φυσικά από το επίπεδο που απαιτούν τέτοιοι αντίπαλοι. Τον Αλμπάνη να περιμένουμε άλλη μια φορά να κάνει κάτι παραπάνω ως βασικός και τον Ολιβέιρα, που επίσης, κακά τα ψέματα, πλέον τον έχουμε όλοι στο μυαλό πίσω από τον Καρίμ. Κι ας μην αντιπροσωπεύει αυτό την πραγματική του αξία ενδεχομένως.
Καμιά ομάδα δεν μπορεί να σταθεί με δυο τρεις αλλαγές στην άμυνα από παιχνίδι σε παιχνίδι ( η ΑΕΚ το έχει καθιερώσει βέβαια, αλλά δεν συνηθίζεται το άτιμο…)και τους κινδύνους από το γεγονός πως δεν μας έπαιρνε να το παίξουμε στο 100% απόψε από πλευράς επιλογών τους ξέραμε. Κι απλά επιβεβαιώθηκαν. Από την αναγκαστικά απόψε αποτυχημένη διαχείριση, αδικούνται ίσως κάποιοι παίκτες, κάποιοι άλλοι όχι, αλλά γενικά δεν υπάρχει λόγος να πλατιάζουμε με αφορμή αυτό το ματς.
Τι μένει; Η ΑΕΚ φόρτωσε επτά γκολ στο ΟΑΚΑ μέσα σε οκτώ μέρες στην Ευρώπη κι έγραψε δύο από τις χειρότερες σελίδες στην ευρωπαϊκή της ιστορία.
Επειδή είδαμε ένα όνειρο τα κάναμε μαντάρα στο πρώτο ματς, στο δεύτερο όπως ήρθαν τα πράγματα έπρεπε να διαλέξουμε και διαλέξαμε τουλάχιστον σωστά. Αλλά το πληρώσαμε, με γροθιές στο στομάχι για όλους μας και για το πρεστίζ της ομάδας. Κι όχι μόνο το πρεστίζ.
Αλλά πρέπει να πάμε παρακάτω, γιατί η κανονική ΑΕΚ δείχνει στο πρωτάθλημα, πως έχει άλλες προδιαγραφές από αυτές που έδειξε στον όμιλο. Και το πρωτάθλημα έχει τώρα τον Παναθηναϊκό, που είναι ένα κανονικό ντέρμπι. Κανονικότατο. Άλλωστε πότε τον είχαμε εύκολα τον Παναθηναϊκό στα τελευταία δύο τρία χρόνια που είναι σε περίεργη κατάσταση; Ποτέ, είναι η απάντηση.
Με ένα καλό ημίχρονο στο Καραϊσκάκη, με ένα καλό ματς με Παναιτωλικό και νίκη και με ένα εύλογο πια χρονικό διάστημα που δουλεύουν με τον νέο προπονητή, οι αντίπαλοι είναι πιο επικίνδυνοι από κάθε άλλη φορά από την αρχή της σεζόν.
Ισχύει αυτό, είναι κλασικό ντέρμπι, αλλά λυπάμαι …Σπαταλήσαμε τζάμπα και βερεσέ και στην περίπτωση της Ζόρια χωρίς λόγο, τόσο κεφάλαιο, που ντέρμπι – ξεντέρμπι την Κυριακή δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα από την νίκη.
Απλά, ωμά, έτσι έχει η κατάσταση κι αν και δεν έχουν την περισσότερη ευθύνη οι παίκτες, καταλαβαίνει κανείς πως αποτυχία με τον Παναθηναϊκό, πόσο μάλλον ήττα, θα κάνει τρεις τις παταγώδεις αποτυχίες μέσα σε έντεκα μέρες.
Επειδή είμαστε μέσα και φιλόδοξοι στο πρωτάθλημα άλλωστε, σε μεγάλο βαθμό έγινε κι ό,τι έγινε απόψε. Άρα; Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα από την νίκη την Κυριακή, αλλιώς μετά θα έχουμε πρόβλημα. Και οι δυνατότητες της ομάδας αυτής, που βασισμένη μόνο σε 3-4 παίκτες σήμερα, μπορούσε και πάλι να κάνει πολλά όπως έδειξε, δεν είναι για να έχουμε προβλήματα.
