Ας ξεκινήσουμε με τα απλά: αν ένας κρετινός ο οποίος διαδίδει ότι η Μάγδα Φύσσα θα πάρει 800.000 από το ελληνικό δημόσιο, επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την κοινή γνώμη, αυτό είναι πρωτίστως πρόβλημα της κοινής γνώμης, η οποία δεν έχει μάθει να ξεχωρίζει τους κρετίνους. Και δεν αφορά μονάχα τους ΠΑΟΚτσήδες.
Αλλά ειδικά οι ΠΑΟΚτσήδες, όσοι ζουν και ενημερώνονται στην Θεσσαλονίκη, όφειλαν να γνωρίζουν καλύτερα από εμένα που ζω στο Ηράκλειο, τι ρόλο παίζει καθένας και τι συμφέροντα εξυπηρετεί Εφόσον τα σχόλια που διαβάζω στα social media είναι ενδεικτικά, τότε προφανώς οι περισσότεροι σαφώς και γνωρίζουν και κρίνουν ανάλογα. Ευτυχώς.
Όχι όλοι όμως.
Επειδή ακριβώς ζω μακριά από την πόλη, δεν θα είχα κανένα λόγο να μπω σε ετούτη τη συζήτηση, αν δεν έβλεπα – ένιωθα ότι κάνει κακό στον ΠΑΟΚ. Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω λεπτομέρειες δεν θέλω να αδικήσω κανέναν.
Υπάρχουν πολλοί καλοί δημοσιογράφοι που ασχολούνται με θέματα του «Δικεφάλου» και υπάρχουν και ΜΜΕ που επιτελούν στο ακέραιο το καθήκον τους.
Αλλά ακόμα και από την Κρήτη, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μόλις άρχισε να παρατηρείται το φαινόμενο της αποσυσπείρωσης στην ομάδα, υπάρχουν και πολλοί άλλοι που βγαίνουν από τις τρύπες τους και σπεύδουν να το εκμεταλλευτούν: διαδίδοντας ψέματα για στελέχη του ΠΑΟΚ και τον ίδιο τον Ιβάν, κάνοντας όχι αυστηρή αλλά δηλητηριώδη κριτική, στηριζόμενη σε ανακρίβειες, χρεώνοντας δημοσιογράφους στο ένα ή στο άλλο μπλοκ και ουσιαστικά στοχοποιώντας τους, ισοπεδώνοντας τα πάντα για ένα και μόνο λόγο: επειδή ο ΠΑΟΚ έχει ψηλώσει πολύ και δεν τους βλέπει, ενώ εκείνοι τον θέλουν χαμηλά, στο επίπεδο που έμαθαν να σέρνονται.
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι τόσο αυτοί, το είπαμε ήδη. Είναι όσοι επηρεάζονται από αυτούς. Κυρίως, είναι η ίδια η αποσυσπείρωση και οι αιτίες της.
Μετά από μια διετία σκληρής συσπείρωσης, που έφερε εξαιρετικά αποτελέσματα, από πέρυσι και εξαιτίας της μέτριας εικόνας του συλλόγου η εικόνα της δεμένης οικογένειας άρχισε να ραγίζει. Θα έλεγα όμως ότι και πάλι, αν σκεφτεί κάποιος όσα συνέβησαν, με την περιβόητη υπόθεση της πολύ-ιδιοκτησίας, το πράγμα κρατήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να ξεχειλώνει. Η παραμονή Αμπέλ, οι υποθέσεις Βιεϊρίνια και Μαουρίτσιο, ο χειρισμός του Μάτος, το τάιμινγκ και τα χρήματα στις μεταγραφές Άκπομ και Πέλκα, έδωσαν αφορμές για κριτική.
Όλα έχουν εξήγηση, την οποία ο Ρέμπε στην συνέντευξη τύπου ανέφερε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται: FFP. Ο ΠΑΟΚ κινήθηκε υπό πίεση αυτό το καλοκαίρι και με ένα τεράστιο σύννεφο πάνω από το κεφάλι του. Όποιος δεν ξέρει τις λεπτομέρειες του Financial Fair Play, δεν ξέρει και πόσο δύσκολο ήταν το έργο του Γερμανού.
Ασφαλώς έγιναν λάθη, θα ήταν αμέλεια δημοσιογραφικά να μην τα επισημάνουμε. Λάθη, όμως, σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, την ώρα που στη γενική εικόνα, ο βασικός στόχος επετεύχθη: το μπάτζετ εξορθολογίστηκε, ο μπαμπούλας τους FFP προς το παρόν απομακρύνθηκε και ναι , στα χαρτιά, η ομάδα παρέμεινε ανταγωνιστική. Με σοβαρές πιθανότητες να γίνει ακόμα ανταγωνιστικότερη στο άμεσο μέλλον – με λίγες, στοχευμένες κινήσεις και ωρίμανση των νεαρών παικτών της.
Ωστόσο, ακριβώς επειδή η αποσυσπείρωση έχει αρχίσει από πέρυσι, φέτος κάθε αστοχία μεγεθύνθηκε και εξακολουθεί να μεγεθύνεται , ξεπερνώντας την αληθινή της διάσταση, με την αμέριστη βοήθεια όσων αναφέραμε ήδη – των γνωστών που θέλουν τον ΠΑΟΚ καθηλωμένο στην μιζέρια του.
Και κάπως έτσι, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου αν διαβάσεις και ακούσεις σχόλια συγκεκριμένων ΠΑΟΚτσήδων – οπαδών ή «δημοσιογράφων» νιώθεις ότι ο ΠΑΟΚ έχει σχεδόν διαλυθεί και βρίσκεται ξανά στην εποχή του …Γούμενου.
Πίστευα ότι ο «Δικέφαλος», με την πορεία των τελευταίων ετών, έχει ξεπεράσει, απομονώσει και αποδυναμώσει τους μυαλοπώληδες που τον περιτριγυρίζουν εδώ και δεκαετίες.
Έκανα λάθος. Φαίνεται ότι ο ΠΑΟΚ έχει πάντα ανάγκη εχθρούς. Όταν δεν τους βρίσκει στην Αθήνα, στο σύστημα, σε εκείνους που τον πολεμούν και του κλέβουν τίτλους, τους αναζητά και συχνά τους δημιουργεί στο εσωτερικό του.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα παράσιτα πάντα επανέρχονται.
Πώς τα ξεριζώνεις; Η ειλικρίνεια αποτελεί ένα καλό αντιπαρασιστικό – η συχνή και ειλικρινής επικοινωνία των θέσεων της ΠΑΕ, όχι ως απάντηση στους γελοίους, αλλά ως ουσιαστική προσπάθεια ώστε το κοινό να είναι σωστά ενημερωμένο, σκοτώνει αποτελεσματικά την παραπληροφόρηση.
Πλην όμως, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ούτε αυτό αρκεί.
Φοβάμαι ότι ενώ ο ΠΑΟΚ έχει μεγαλώσει και έχει συμπαρασύρει μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι και του κοινού του και των δημοσιογράφων του (όλων μας), το μικρό, μίζερο κομμάτι του θα παραμείνει ζωντανό ό,τι και να γίνει. Και θα τρέφεται από τις αποτυχίες.
Άρα;
Εφόσον μιλάμε για ποδόσφαιρο, η εικόνα στο γήπεδο είναι τελικά το μόνο διαχρονικά ακαταμάχητο φάρμακο.
Είτε πάρει τίτλο, είτε όχι, αν ο ΠΑΟΚ που χτίζουν ο Ρέμπε και ο Αμπέλ πείσει το -σαφώς πιο ώριμο τα τελευταία χρόνια- κοινό του, ότι βάζει τις βάζεις για κάτι καλό, τότε όλα θα απλοποιηθούν και οι σερνάμενοι τιμητές των πάντων, θα επιστρέψουν στις τρύπες τους.
Αν δεν το πείσει. τότε Χιούστον έχουμε πρόβλημα.
