Από τις αρχές του καλοκαιριού είχε ξεκινήσει η συζήτηση για την επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα. Ουδέποτε μπήκε σε σοβαρή βάση και ουδέποτε υπήρξε ένα πιλοτικό σχέδιο από την ελληνική κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία και στην Αγγλία τα γήπεδα ανοίγουν άμεσα με λελογισμένο αριθμό θεατών και αυστηρά μέτρα προστασίας. Η πανδημία είχε τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις και οι αθλητικοί σύλλογοι αρχίζουν να μην τις αντέχουν.
Στην Ελλάδα την ιδέα την έριξε στο τραπέζι ένας παράγοντας του ΟΦΗ και πρώην ποδοσφαιριστής, ο Ηλίας Πουρσανίδης. Πριν από τέσσερις περίπου μήνες είπε το αυτονόητο: Γιατί δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε τουλάχιστον το 20% των θεατών στο γήπεδο, όταν ο αριθμός των παρισταμένων στις συναυλίες φτάνει ακόμη και το 80%;
Παρότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά με τον κορωνοϊό στην Ελλάδα, είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Παίρνουμε υπερβολικά μέτρα προστασίας στο ποδόσφαιρο και αφήνουμε ανεξέλεγκτους πολλούς χώρους μαζικής διασκέδασης, στους οποίους ελλοχεύουν τεράστιοι κίνδυνοι.
Στην Αγγλία σχεδίασαν την επιστροφή των φιλάθλων με τον πλέον μεθοδικό τρόπο. Εκαναν φιλικούς αγώνες ως πιλοτικά προγράμματα, δημιούργησαν ειδικό υγειονομικό πρωτόκολλο και κατέληξαν στην απόφαση να φιλοξενούνται 1.000 θεατές σε κάθε γήπεδο. Μάλιστα οι Βρετανοί επικαλέστηκαν τις οικονομικέ ζημίες των ομάδων και την ανάγκη των φιλάθλων για την αγαπημένη τους ψυχαγωγία.
Η τελευταία παράμετρος δεν είναι αμελητέα. Η ψυχική διάθεση των ανθρώπων είναι ένα από τα καθήκοντα μιας ευνομούμενης πολιτείας και στοιχειοθετούν την κοινωνική πολιτική.
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι πρέπει να διακινδυνεύσουμε την υγεία μας για να φτιάξουμε την ψυχική μας διάθεση. Όμως αν μπορούμε να πετύχουμε και υγιείς να είμαστε και με ψυχική ηρεμία, τότε έχουμε κατακτήσει τον πιο σημαντικό ανθρώπινο παράγοντα. Εκτός από τον κορωνοϊό, υπάρχει και η ανάγκη της ψυχικής υγείας.
