MENU

Να θες να αγιάσεις σαββατιάτικα και να μην μπορείς με δαύτους. Παναθηναϊκά ήταν ΜΑΚΡΑΝ η πιο ήρεμη και συνάμα ευχάριστη εβδομάδα που έχουμε περάσει εδώ και… χρόνια. Κι αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν μετά χαράς να γράψω.  

Μέχρι που έγινε το μοιραίο λάθος. Να μπει το κινητό στο Sdna, να δείξει τον τίτλο «απειλεί με αποχώρηση από το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός» και την σημείωση «περισσότερα σε λίγο». Σαφώς και η πρώτη σκέψη οποιουδήποτε… φυσιολογικού ανθρώπου είναι ότι «τους γλεντάει ο Αυλακιώτης», οπότε περιμένουμε να διαβάσουμε και το κυρίως πιάτο. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι κάτι άλλο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι αλήθεια. 

Κι όμως ζήσαμε να το δούμε κι αυτό…  Ο Ολυμπιακός να απειλεί με αποχώρηση από το πρωτάθλημα, να καταγγέλει συστήματα που χειραγωγούν παιχνίδια, που χωρίζουν παιδιά και αποπαίδια, για σφυρίχτρες που διαμορφώνουν βαθμολογίες, για έλλειψη ισονομίας, για, για, για... Όχι, δεν είναι επιθεώρηση του Σεφερλή εκεί κοντά τους στο Δελφινάριο, είναι ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΣΗ. Δεν είναι καν πρωταπριλιά, δεν κάηκε κανένας φούρνος (όχι, του Κωνσταντινέα). 

Οι άνθρωποι ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Είναι ξεκάθαρο πως θέλουν πίσω τις Κυριακές ΤΟΥΣ. Αυτές του «πρωτάθλημα με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ», που μεγάλωσαν γενιές και γενιές ώστε να μας κουνάνε το δάκτυλο και να μας λένε «τόσα μόνοι μας, τόσα όλοι σας». Κάποιες από αυτές που περιγράφονται στις φωτογραφίες αυτού εδώ του πονήματος. Δεν λένε άλλωστε τυχαία ότι μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις. Εδώ μιλάμε για… εκατομμύρια λέξεις. H πλάκα είναι ότι το έστειλαν στον… Αυγενάκη. Τζάμπα κόπος. Τα ίδια λέει και ο ίδιος!

Μακάρι να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση και να έχουμε «μούτρα» να πούμε και να γράψουμε κι άλλα. Αυτά δηλαδή που φωνάζαμε τόσα χρόνια. Αλλά στην τελική ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ αν δεν τρελαθεί ο μέσος Παναθηναϊκός ΠΟΙΟΣ θα τρελαθεί με όλον αυτόν τον καθημερινό βιασμό της λογικής; Ε; Μήπως έχει υποφέρει κανείς περισσότερα από εμάς από Παράγκες, Εγκληματικές Οργανώσεις και Συμμορίες; Μα γι’ αυτό και μας πονάει ακόμη περισσότερο να είμαστε στην απ’ έξω τώρα που καθάρισε το πράγμα. Τέλος πάντων. Δεν είναι να λέμε περισσότερα και μόνο ο τίτλοι από τα ρεπορτάζ που υποδέχτηκαν την ερυθρόλευκη θέση φτάνει και περισσεύει. Τι παραπάνω να πει κανείς…  

Από εκεί και πέρα επανερχόμαστε στα δικά μας. Αλήθεια πόσο ανάγκη είχαμε όλη αυτή την ηρεμία που ζούμε τις τελευταίες ημέρες; Τι αμαρτίες πληρώναμε και πόσα και πόσα βράδια δεν κλείναμε μάτι; Όχι, πως λύθηκαν τα προβλήματα με μια νίκη. 
Είναι πολύ σοβαρότερα, τα ξέρετε και τα ξέρουμε. Χρειαζόταν όμως να φύγει όλη αυτή η μαυρίλα, να ανασάνουμε, να κάνουμε την πλακίτσα μας, να σκάσουμε κανένα χαμόγελο. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Η διάρκεια και όχι οι φωτοβολίδες. Αν και την περασμένη Κυριακή δεν ήταν απλά μια καλή βραδιά. Ηταν μια βραδιά που μας θύμισε ξανά τα παλιά, που θυμηθήκαμε ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε αργά ή γρήγορα να ξαναγίνουμε.

ΥΓ: Μεγάλη απώλεια του Ζαχίντ και τρομερή η δουλειά που έκανε από τη στιγμή που μπήκε στην κανονική του θέση.

ΥΓ1: Δεν είναι το τάιμινγκ για γκρίνιες, αλλά για κάθε Μπεκ υπάρχει και ένας… Περέα. Να τα λέμε κι αυτά. Εντάξει τον φάγαμε τον «κακό» και λύθηκαν όλα μας τα προβλήματα, αλλά μην τον τερματίζουμε κιόλας.

ΥΓ2: Τον Ρόκα δεν τον ξέρω. Θα τον μάθουμε και θα τον κρίνουμε μέσα από τη δουλειά του.  

ΥΓ3: Να πει κανείς ότι το κακό φαινότανε από το καλοκαίρι για το μπάσκετ όσον αφορά τον Πεδουλάκη είναι περιττό. Ηταν λάθος, «κάηκε» μέρος της οικονομικής υπέρβασης που έγινε, αλλά έστω και τώρα εντοπίστηκε και θα διορθωθεί. Πιθανότερα με τον πιο σωστό τρόπο, δηλαδή με τον Πιτίναρο.

Φέρτε πίσω τις Κυριακές ΤΟΥΣ!