Είναι κάτι σαν νομοτέλεια στον αθλητισμό. Αυτός που ασχολείται με το μεθεπόμενο βήμα του, πριν κάνει το επόμενο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χάσει τον βηματισμό του. Θα μπουρδουκλωθεί. Θα πέσει.
Ο ήχος από τα μπαλάκια και τα ονόματα στα χαρτάκια που προέκυψαν από την κλήρωση της Νιόν είναι ότι πιο αποπροσανατολιστικό μπορεί να συμβεί σε μία ομάδα. Κληρώσεις πριν από εβδομάδα με ευρωπαϊκά ματς. Ότι σιχαίνονται περισσότερο όλοι οι προπονητές. Λες και δεν είχαν πολλές σκοτούρες στο κεφάλι τους, να μια επιπλέον. Να κρατήσουν τα μυαλά των παικτών στην θέση τους, να διατηρήσουν την προσήλωση εκεί που πρέπει. Στον επόμενο αντίπαλο. Όχι, στον μεθεπόμενο.
Το βέρτιγκο, αυτό το ενστικτώδες σάλεμα του μυαλού, που μπερδεύει τον ουρανό με την θάλασσα και τους ωθεί να καρφώσουν τα αεροσκάφη τους στο νερό, πιστεύοντας ότι αυτά κερδίζουν είναι ότι φοβούνται περισσότεροι οι πιλότοι των μαχητικών. Αυτή η απώλεια του προσανατολισμού μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε.
Τον δρόμο, τον ξέρει καλύτερα, αυτός που τον έχει διαβεί ήδη τουλάχιστον μία φορά. Όχι, αυτός που τον ιχνηλατεί. Υπό αυτή την έννοια από που κι ως που, ο ΠΑΟΚ μπορεί να θεωρηθεί φαβορί στο ζευγάρωμα του με την πρωταθλήτρια Σουηδίας;
Η Μάλμε έχει καταφέρει να φτάσει ήδη τρεις φορές την τελευταία δεκαετία στον καταληκτικό προορισμό, την μαγική Ιθάκη των ομίλων του Champions League, την τελευταία πριν τρία χρόνια, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την Λουντογκόρετς του Κίριλ Ντεσπόντοφ. Για τον Δικέφαλο αποτελεί ακόμα το μεγάλο του απωθημένο.
Οι μεγαλοστομίες -λοιπόν- καλό είναι να εκλείψουν. Ειδικά, όταν αντίπαλος είναι μία ομάδα που βρίσκεται στην κορύφωση της αγωνιστικής της ετοιμότητας -το σουηδικό πρωτάθλημα μόλις μπήκε στον δεύτερο γύρο του.
Είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στα ανοιξιάτικα ευρωπαϊκά νοκ-άουτ όλοι οι βόρειοι και οι Σκανδιναβοί που δυσκολεύονται να καταπολεμήσουν την ραστώνη και την σκουριά από την χειμερινή διακοπή. Μόνο που το καλοκαίρι, το πρόβλημα δεν είναι στην δική τους πλευρά.
Θα ήταν αυτοκτονικό για τον ΠΑΟΚ να πάει το παιχνίδι σε up tempo απέναντι σε μία ομάδα που βρίσκεται στον απόλυτο βαθμό ετοιμότητας, φόρμας, έντασης. Γι’ αυτό και θα είναι μία μάχη ανάμεσα σε δύο αντίρροπες δυνάμεις, μία μάχη επιβολής ρυθμού.
Το μυαλό θα παίξει μεγαλύτερο ρόλο από τα πόδια.
Οι Σουηδοί θα θέλουν να σανιδώσουν τέρμα το γκάζι, ο ΠΑΟΚ θα πατάει και με τα δύο πόδια το φρένο, ψάχνοντας μέσα στο παιχνίδι τις δικές του στοχευμένες στιγμές που θα μπορέσει να κάνει την ζημιά.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, μα η πρόκριση θα κριθεί σε (μίνιμουμ) 180 λεπτά, όχι σε 90. Ο Δικέφαλος θα προσπαθήσει στο Μάλμε να «αγοράσει» χρόνο, αυτός λειτουργεί υπέρ του, σε μία εβδομάδα θα είναι δεδομένα πιο έτοιμος.
Την δεδομένη στιγμή αυτό που προέχει είναι να «γίνει η δουλειά». Με οποιοδήποτε τρόπο. Μακιαβελικό μεν, απαραίτητο, δε…
