Νομικά, κανονιστικά, ηθικά, δεν στέκει πουθενά. Ο,τι και να (εάν) καταφέρει η FIFA σε αυτό, ήδη δεν πρόλαβε να αποτρέψει το να υπάρξει το πρώτο θύμα. Και καμία σημασία δεν έχει, η κατηγορία. Αυτή την Κυριακή κιόλας, στη Β' Εθνική, η Παναχαϊκή εξέτισε ποινή στρατοδικείου. Επαιξε σε κλειστό γήπεδο, με την Καλαμάτα.
Επίσης, σε μία άλλη πρωτιά, ο Ολυμπιακός πρόλαβε να διασύρει (ως προς την αξιοπιστία της) την όλη διαδικασία στρατοδικείου. Οχι επειδή απαίτησε να του αλλάξουν τον παρατηρητή ΔΕΑΒ, στον αγώνα με τον Βόλο. Αυτό θα μπορούσε να εντάσσεται στην εύκολη γκρίνια των ομάδων, ακόμη και για το τι χρώμα έχουν τα δίχτυα στις εστίες ή τα σημαιάκια στα κόρνερ. Ο διασυρμός είναι ότι η ΔΕΑΒ πράγματι, εύκολα δέχθηκε πως όρισε παρατηρητή "στο πόδι". Και γι' αυτό, πάραυτα τον αντικατέστησε. Τέτοιοι τύποι, διορίστηκαν από το υπουργείο να ανοιγοκλείνουν γήπεδα.
Τελευταία αγωνιστική, κανονικής περιόδου. Μπορούσες, από γήπεδο σε γήπεδο, να δεις τα πάντα...και να μη έχεις δει, επί της ουσίας του ποδοσφαίρου, τίποτα. Αν υπάρχει ένας χριστιανός (μου κάνει και οποιοδήποτε άλλο θρήσκευμα) να εξηγήσει γιατί έπρεπε όλοι να παίξουν ταυτόχρονα ενόσω δεν κρινόταν οριστικά το παραμικρό, να το ακούσουμε. Οι κληρώσεις, πλέι-οφ και πλέι-άουτ, είναι κουτουρού. Δεν συνδέονται, με την τελική κατάταξη. Η έκτη θέση, είχε κριθεί πριν την τελευταία αγωνιστική. Οπως είχε κριθεί πριν την τελευταία αγωνιστική, ποιες είναι οι ομάδες 7-10 (που στα πλέι-άουτ παίζουν τέσσερα ματς εντός, τρία εκτός) και ποιες είναι οι ομάδες 11-14 (τρία εντός, τέσσερα εκτός).
Μιλώντας για τιμωρίες ομάδων. Τράτζικ επί δύο, αλλοίωση καραμπινάτη και βάναυση, είναι και το να αλλάζει αποτέλεσμα αναμέτρησης από περιστατικό όπως εκείνο στο Κηφισιά-Βόλος. Να βάλουμε, ισόβια απαγόρευση ενασχόλησης του δράστη με το ποδόσφαιρο; Να τη βάλουμε, για παραδειγματισμό. Να κλείσουμε την έδρα της ομάδας, για αριθμό παιγνιδιών ή μηνών; Να την κλείσουμε. Να πέσει, και σκληρό πρόστιμο; Να πέσει. Να αφαιρεθούν και βαθμοί, από την ομάδα; Αντε για χάρη της κουβέντας, αν και πάγια αρχή μου είναι το ακριβώς αντίθετο, να αφαιρεθούν. Να υποστεί συνεπώς, ο Βόλος, όλη τη γκάμα των κυρώσεων. Θαυμάσια. Και πάλι, μετά από όλα αυτά, το ερώτημα δεν απαντάται. Η Κηφισιά, τι έκανε για να δικαιούται +2 βαθμούς από ένα παιγνίδι που έληξε 0-0 και της δίνεται 3-0 στα χαρτιά; Βαθμούς αφαιρείς από ομάδα, μετά λόγου. Τράτζικ είναι, να χαρίζεις βαθμούς σε ομάδα άνευ λόγου.
Ενόψει του αθλητικού στόχου που έγινε ψυχωσικός αυτοσκοπός, δηλαδή να πάρει εφέτος το πρωτάθλημα no matter what, πλέον είναι φανερό ότι ο Παναθηναϊκός λίγο-λίγο αρχίζει να ξεμακραίνει. Σημαίνει πως, εάν εν τέλει ο Παναθηναϊκός δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα, αμέσως το κακό ευρωπαϊκό εισιτήριο της σεζόν (Γιουρόπα Λιγκ, πρώτο ματς 11 Ιουλίου) πηγαίνει στον κυπελλούχο. Τα άλλα τρία εισιτήρια, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και δύο Κόνφερενς Λιγκ, έχουν πρώτο ματς 25 Ιουλίου. Ο Παναθηναϊκός είναι στον τελικό. Την Τετάρτη θα δούμε, με ποιον. Ηδη, αναμενόμενα, εξελίσσεται η ετήσια περιφορά του τελικού από γήπεδο σε γήπεδο. Μια ιδέα εδώ, εάν ήμουν για μία ημέρα στη ζωή ο κύριος Αλαφούζος. Σήμερα θα πρότεινα, θα απαιτούσα καλύτερα, ο τελικός να διεξαχθεί στην έδρα της άλλης φιναλίστ. Με τα εισιτήρια, εννοείται, φίφτι-φίφτι. Μικρά πράγματα χρειάζονται, με εμφανή σημειολογία και αδρό συμβολισμό, για να πηγαίνουμε το ποδοσφαιράκι από δω που το βρήκαμε ή το φτάσαμε...ένα ελάχιστο βήμα πιο ψηλά.
Σήμερα χαιρόμαστε, ότι ολοκληρώθηκε η κανονική περίοδος με τον θαυμάσιο μέσον όρο των τριών γκολ ανά ματς. Μία ευχαριστία για το extreme makeover, μετά βαθείας υποκλίσεως, σε ένα άνθρωπο του γνήσιου ποδοσφαίρου. Τον σενιόρ Αλμέιδα. Πέρυσι, καταγράψαμε την απίθανη επιρροή του στην ομάδα του. Τώρα, καταγράφουμε την εκπληκτική επιρροή του στο πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχει η ομάδα του. Ενας άνθρωπος αρκούσε να έρθει, για να συνειδητοποιήσουν όλοι πως το καλύτερο πράγμα που έχεις στο ποδόσφαιρο να κάνεις, είναι να επιτίθεσαι...ακόμη κι όταν αμύνεσαι. Μόνο μία ομάδα στις δεκατέσσερις της Σούπερ Λιγκ, ο Βόλος, εφέτος έβαλε λιγότερα γκολ από πέρυσι. Μόνο μία στις άλλες δεκατρείς, ο Παναιτωλικός, εφέτος έβαλε τα ίδια γκολ με πέρυσι. Οι δώδεκα στις δεκατέσσερις, σκόραραν περισσότερο από πέρυσι. Ο ΠΑΟΚ από τα 43 γκολ πέρυσι, πήγε στα 66. Η Λαμία από τα 13, στα 35. Ο Αστέρας από τα 19, στα 36. Ο Παναθηναϊκός από τα 38, στα 62 (για την ακρίβεια 60, +2 δώρο από την κροτίδα). Η ίδια η ΑΕΚ από τα 51, πήγε στα 60.
Μία συνολική ευλογία. Με ένα, "κατ' ιδίαν" για ορισμένες ομάδες, παράπλευρο κόστος. Εχει να κάνει, με την όλη αγωνιστική ισορροπία. 'Η και με την προσωπικότητα. Στη Λαμία ας πούμε, τα σχεδόν τριπλάσια γκολ (13 με 35) εύλογα έφεραν και τους διπλάσιους, από πέρυσι, πόντους (17 με 34). Διότι το παθητικό της, δεν άλλαξε (45 γκολ πέρυσι, 44 εφέτος). Ο Αστέρας διπλασίασε τα δικά του γκολ (19 με 36), αλλά στην τελική ευθεία όπου κρίθηκε ο στόχος της χρονιάς (τελευταίες πέντε αγωνιστικές) κατέγραψε τη χειρότερη επίδοση βαθμών, 14ος στις 14 ομάδες, σε ολόκληρη την κατηγορία! Ο Παναθηναϊκός με τα 38 γκολ πέρυσι, είχε βγει πρώτος στην κανονική περίοδο. Με τα 62 εφέτος, είναι τέταρτος! Εκεί οι λογικές δυσκολίες από την επέμβαση στο προφίλ ποδοσφαίρου της ομάδας, προϋπήρχαν. Με την αλλαγή του προπονητή, το πράγμα μάλλον ξέφυγε. Αλλά βέβαια, δεν γίνεται να τα επιλύσει όλα...ο Αλμέιδα. Αυτή τη στιγμή άλλωστε, ο Αλμέιδα είναι φουλ απασχολημένος να δει τι θα κάνει με την ισορροπία της δικής του ομάδας. Εύκολο, με ένα Αραούχο όπως ο περσινός. Πολύπλοκο, με ένα Αραούχο όπως ο τωρινός.
