Από το φάουλ του Ριντέρ που «έπνιξε» ο Μπρινιόλι στην μοναδική καταγεγραμμένη τελική προσπάθεια της Ρεν στην εστία του στο πρώτο ημίχρονο, έως τις «χρυσές» αλλαγές του Μπρούνο Ζενεσιό που σκόραραν τα δύο γκολ του δευτέρου 45λέπτου. Η κακή μέρα φάνηκε από το πρωί.
Το οξύμωρο είναι ότι Ο Παναθηναϊκός δεν πελάγωσε όταν όλα του πήγαν στραβά κι ανάποδα. Και τα έκανε θάλασσα όταν όλα ήταν στρωμένα...
Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, ασφαλώς, αλλά δεν παύει να αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι συνέβη στο πιο καθοριστικό ματς της φάσης των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ. Στο χειρότερο τάιμινγκ, το χειρότερο (δεύτερο) ημίχρονο.
Το πρώτο ημίχρονο, παρά την αναπάντεχη γκέλα του Μπρινιόλι και το γκολ του Ριντέρ με απευθείας εκτέλεση φάουλ απ’ τα αποδυτήρια (8’), είχε κλείσει με απροσδόκητα θετικό τρόπο.
Ο Ιωαννίδης είχε ισοφαρίσει, η Ρεν είχε χάσει τον Μπελοσιάν και ο Παναθηναϊκός είχε φέρει το ματς σε ισορροπία με το αβαντάζ του παίκτη παραπάνω.
Βγάζοντας αντίδραση και δείχνοντας χαρακτήρα, όταν υπήρχε λογικός φόβος μην… γείρει το γήπεδο (με το 1-0 στην πλάτη από το 8’, εκτός έδρας) και ειδικότερα για ένα ημίωρο. Στο διάστημα από το 13’ έως το 43’.
Στο δεύτερο ημίχρονο, εν τούτοις, η ομάδα ήπιε θάλασσα. Και πνίγηκε στον ποταμό Βιλέν δίπλα απ’ το «Ρουαζόν Παρκ».
Δεν ήταν επίσης από τις βραδιές εκείνες που οι παρεμβάσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχαν θετικό πρόσημο και επιρροή στην έκβαση του αγώνα. Σπάνιο μεν, πραγματικότητα δε.
Για την ενδεκάδα μπορεί να έχει ενστάσεις ο οποιοσδήποτε, ο υπογράφων για παράδειγμα θα προτιμούσε τον Αράο αντί του Πέρεθ ελέω σωματοδομής και δύναμης.
Πλην όμως, με το συγκεκριμένο αρχικό σχήμα η ομάδα έκλεισε το πρώτο ημίχρονο με το σκορ ισόπαλο 1-1 και έχοντας αριθμητικό πλεονέκτημα για μία ώρα αγώνα.
Αρα, εκ του αποτελέσματος, δεν ήταν εκεί το πρόβλημα. Αντιθέτως. Το πρόβλημα ήταν στο δεύτερο μισό του αγώνα.
Στον Σέρβο προπονητή δεν βγήκε η αλλαγή του Τσέριν με τον Τζούρισιτς στην ανάπαυλα των ημιχρόνων. Οχι απαραίτητα από θέμα προσώπων. Αλλά διότι ήταν μία κίνηση που έδειξε… βιασύνη. Κι αυτή μεταδόθηκε ενδόμυχα στην ομάδα.
Ολοι βιάζονταν. Ολοι ανέβηκαν ψηλότερα στο γήπεδο. Ολοι νόμισαν ότι τώρα τα πράγματα έχουν γίνει ευκολότερα. Κι όλοι οι παίκτες ήταν σε κακή βραδιά. Απ’ τον Σέρβο άσο που δεν του βγήκε τίποτα, μέχρι τον Βιλένα που παρέμεινε στο χορτάρι κι έκανε το λάθος στο δεύτερο γκολ και το πέναλτι στο τρίτο.
Οπως δεν βγήκε στην πράξη και το «φόρτωμα» της δεξιάς πλευράς, στο ίδιο διάστημα. Η μετατόπιση του Παλάσιος στο δεξί φτερό και το τρίγωνο που δημιουργήθηκε με τον Βαγιαννίδη και τον εσωτερικό χαφ της πλευράς, Τζούρισιτς, ήταν απογοητευτικό. Στην πράξη. Διότι στη θεωρία έμοιαζε το πλέον λογικό.
Δίχως, όμως, να υπάρχει διακριθέντας, με εξαίρεση τον Ιωαννίδη στο πρώτο 45λεπτο, πώς να έχουν θετικό αντίκτυπο οι παρεμβάσεις του Γιοβάνοβιτς;
Συν της άλλοις, απέναντι στον Παναθηναϊκό δεν ήταν κάποια ομάδα της σειράς ούτε κάποιος εγχώριος αντίπαλος στα μέτρα του τριφυλλιού.
Η διαφορά ποιότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου από το γαλλικό απέχει έτη φωτός. Σε όλους τους τομείς. Και ειδικότερα η Ρεν, είναι εξαιρετική στο επιθετικό τρανζίσιον και οι χώροι, όποτε βρίσκονται, μοιάζουν με βούτυρο στο ψωμί της.
Πλέον, όλοι μπορούν να αντιληφθούν εάν ήταν υπέρβαση ή όχι ο αποκλεισμός της Μαρσέιγ που σήμανε και την επιστροφή του Παναθηναϊκού στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από επτά χρόνια.
Η (14η στο γαλλικό πρωτάθλημα) Τουλούζ έριξε τρία γκολ στην Λίβερπουλ, η Μαρσέιγ νίκησε την ΑΕΚ και στην Αθήνα, μόνο η Λιλ έφερε ισοπαλία στην Μπρατισλάβα.
Επί της ουσίας ο Παναθηναϊκός δεν έχει ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ. Η Ρεν είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου και η Βιγιαρεάλ την ακολουθεί παρότι δεν είναι καλά, μόνο και μόνο εξαιτίας του ειδικού της βάρους και της ποιότητας που διαθέτει στο έμψυχο δυναμικό της.
Κι αν είναι ξενερωτικό από μόνο του το γεγονός αυτό, μετά τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί από τις πρώτες αγωνιστικές του ομίλου και την πράσινη πρωτιά στο ξεκίνημα, δεν παύει να συνιστά επιτυχία η ευρωπαϊκή συνέχεια της ομάδας ακόμη και στο Κόνφερενς.
Διότι ουδείς δικαιούται να παραβλέπει τη μεγάλη εικόνα που θέλει τον Παναθηναϊκό πρώτο στο πρωτάθλημα, με επιστροφή στον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ από το δύσκολο μονοπάτι των προκριματικών και με δεδομένη τη βελτίωσή του επί των ημερών του Γιοβάνοβιτς.
Το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι του τριφυλλιού πρέπει να αποτελέσει οδηγό και μπούσουλα για την αυτοβελτίωση και την σταδιακή επιστροφή του συλλόγου στην ευρωπαϊκή του «κανονικότητα».
Οπως συνέβη στα εγχώρια δρώμενα, στα χρόνια του Σέρβου προπονητή, έτσι θα συμβεί και στα ευρωπαϊκά.
