Όταν ο Ντέιβιντ Μπλατ ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου, αν προτιμά πριν από ένα μεγάλο παιχνίδι Ευρωλίγκας όπως αυτό με τη Φενέρμπαχτσε την Πέμπτη να παίζει στο πρωτάθλημα ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι σαν και το αποψινό με τον Χολαργό ή η ομάδα του να κάνει… περίπατο, απάντησε διπλωματικά. Ναι μεν τόνισε πως είναι πιο διδακτικό ένα ματς γκραν γκινιόλ που κρίνεται στο τέλος, όμως δεν έκρυψε πως σήμερα αγχώθηκε περισσότερο απ’ όσο είχε αρχικά υπολογίσει.
Και πως όχι, όταν η ομάδα του ήρθε κατάματα με μία πολύ κακή ήττα, που θα την έβγαζε ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο και κυρίως, θα επέφερε αρκετή γκρίνια στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Παίζει όμως και ο αντίπαλος. Η ομάδα του Άρη Λυκογιάννη ήταν υπέρ το δέον ανταγωνιστική και της αξίζουν πολλά μπράβο για την παρουσία της. Στο επιχείρημα πως ο Ολυμπιακός είχε 0/16 τρίποντα στο ημίχρονο (γεγονός που σύμφωνοι, δύσκολα θα επαναληφθεί), μπορεί να αντιπαρατάξει κανείς πως και οι γηπεδούχοι είχαν 8/25 δίποντα σε αυτό το διάστημα, οπότε από τη στιγμή που το ματς ήταν ρεσιτάλ αστοχίας, ήταν δεδομένο πως στο τέλος θα επικρατούσε η εμπειρία σε συνδυασμό με την τύχη.
Και οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την τελευταία με το μέρος τους στο φινάλε. Μαθαίνοντας λίγο πριν την αναχώρηση για το κλειστό του Χολαργού πως ο Γουίλιαμς-Γκος δεν είναι διαθέσιμος, ήταν δύσκολο να φτιάξουν εναλλακτικό πλάνο και ο παμπόνηρος και πολύ καλός κόουτς του αντιπάλου, «σημάδεψε» εκεί. Με πεντάδες που είχαν τρία γκαρντ, πίεσε εξαιρετικά στην άμυνα, πόνταρε στην ποσοτική μειονεξία του Ολυμπιακού και δικαιώθηκε με τον έλεγχο του ρυθμού. Την ίδια ώρα, οι δύο εκ των τριών διαθέσιμων περιφερειακών του Μπλατ, Σπανούλης και Μάντζαρης είχαν 1/10 και 0/3 σουτ αντίστοιχα και έτσι το πράγμα δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο, από τη στιγμή που οι Χόκινς και Λοβ, ήταν σχεδόν ανίκητοι στο ένας εναντίον ενός.
Γιάνκοβιτς, Τάλτον, Φιτζπατρικ και Αγκμπελέσε έδιναν ο,τι μπορούσαν και οι «ερυθρόλευκοι» έμοιαζαν εγκλωβισμένοι για τα καλά. Το -10, δύο λεπτά πριν το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου, τους έβαλε τη… θηλιά στο λαιμό και μόλις τότε άρχισαν να παίζουν την σωστή-γεμάτη ενέργεια άμυνα. Στην επίθεση η μπάλα κυκλοφορούσε πολύ καλά στην αντίπαλη «ζώνη» και στις παγίδες, όμως τα σουτ έβρισκαν σίδερο. Ο Μπλατ, αναγκάστηκε να στείλει σε… υπερωρίες τον Μιλουτίνοφ και πώς να έκανε αλλιώς, όταν ο Σέρβος σέντερ έκανε ο,τι ήθελε στο παρκέ. 21 πόντοι, 17 ριμπάουντ με 8 επιθετικά, 3 ασίστ, 3 κλεψίματα, 2 τάπες, 7 κερδισμένα φάουλ και μόλις 1 λάθος σε 38 λεπτά. Στο τέλος του αγώνα δεν του είχε απομείνει ικμάδα δύναμης, όμως θα ακολουθήσει πολύωρη ξεκούραση, διότι ο φορμαρισμένος Βέσελι περιμένει την Πέμπτη. Αν δεν ήταν αυτός το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, ίσως να είχε κάνει «φτερά» από τον Ιανουάριο…
Ο «Μίλου» είχε άξιους συμπαραστάτες του Στρέλνιεκς και Βεζένκοφ, με τον πρώτο να έχει καθοριστικούς πόντους στο τέλος, 8 ασίστ και κανένα λάθος, σώνοντας την παρτίδα. Ο 23χρονος φόργουορντ «ντύθηκε» Πρίντεζης και ο Παπανικολάου βοήθησε με πιο υποφερτή εμφάνιση στην επανάληψη. Τα 13 επιθετικά ριμπάουντ, οι 22 έναντι 9 ασίστ και τα λιγότερα λάθη (7-16) ήταν η… γαρνιτούρα της… απόδρασης από τον Χολαργό. Από τη στιγμή που το ματς πήγε στην παράταση, οι γηπεδούχοι έμειναν από δυνάμεις και «μίλησε» η προαναφερθείσα εμπειρία. Ο Ολυμπιακός έφυγε αλώβητος αλλά ταρακουνημένος, ο Χολαργός απολαμβάνει τον θαυμασμό ουδέτερων και όχι μόνο. Και για την προσπάθειά του στο παρκέ και για το γεμάτο γήπεδο και τους ποιοτικούς φίλους του μπάσκετ που έχει στις εξέδρες του. Το πρωτάθλημα έχει ανάγκη τέτοιες ομάδες και τέτοια παιχνίδια. Έχει ανάγκη γκέλες ή παραλίγο γκέλες των μεγάλων και το αποψινό παιχνίδι είναι βέβαιο ότι «γέμισε» όσους το παρακολούθησαν…
ΥΓ.: Το κατά πόσο είναι αναγκαία και δεν θα πρέπει να αργήσει άλλο η προσθήκη γκαρντ, φάνηκε ξεκάθαρα την πρώτη μόλις φορά που αναγκάστηκε ο Ολυμπιακός να παίξει με τρείς περιφερειακούς, αντί για πέντε που χρειάζεται.
