Προσωπικότητα που την έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ

 Ο Εργκίν Αταμάν είχε αποκαλύψει πως μετά τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού την περασμένη σεζόν, δέχτηκε τηλεφώνημα απ’ τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός τον συνεχάρη για την συνεισφορά του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πέρα απ’ τα κλασικά μπράβο για τον ελληνικό θρίαμβο με την κατάκτηση της Euroleague.
 
Στο μυαλό μας ίσως να μην το είχαμε καταλάβει, όμως σιγά-σιγά πρέπει να συμβεί. Αυτός ο τύπος που ανέλαβε τις τύχες του Παναθηναϊκού για να τον ξανακάνει πρωταγωνιστή, από 17ο τον έκανε πρωταθλητή Ευρώπης, πήρε ένα σπουδαίο εγχώριο τίτλο και συνολικά γράφτηκε στην ιστορία. Αλλά η συνεισφορά του δεν σταματά εκεί.
 
Ήταν εκεί στην επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, ως μια μεγάλη τουρκική προσωπικότητα που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Συχνά κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ της Τουρκίας, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τη συμπεριφορά που έχει συναντήσει στη χώρα μας απέναντί του, ακόμη και από αντίπαλους οπαδούς.
 
Δεν έχει τσακωθεί σε κάποια ελληνική έδρα, με αντιπάλους Έλληνες δηλαδή, αλλά το έκανε με τη Φενέρμπαχτσε επειδή είχαν μαζευτεί για να αποδοκιμάσουν την ομάδα του. Καταστάσεις που αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, πως δεν είχαμε τόσο εύκολες για έναν Τούρκο πολίτη.
 
Προφανώς και οι δύο χώρες έχουν ζητήματα. Σαφώς ένας προπονητής μπάσκετ, όσο κορυφαίο κι αν είναι το επίπεδό του, δεν μπορεί να τα λύσει. Είναι καλό όμως να βλέπουν οι δύο πλευρές μια τέτοια προσωπικότητα πώς αντιδρά, τι βιώνει και πώς συμπεριφέρεται. Γιατί ο Αταμάν δεν είναι ο απλός καθημερινός άνθρωπος. Είναι ένας πλούσιος του μπάσκετ, στο κορυφαίο επίπεδο, ο μεγαλύτερος προπονητής του αθλήματος στην ιστορία της Τουρκίας και προφανώς αγαπά την πατρίδα του. Παράλληλα όμως, σέβεται, εκτιμά αυτό που έχει συναντήσει στην Ελλάδα και δεν το κρύβει για να μην τον… κακοχαρακτηρίσουν οι συμπατριώτες του.
 
Θετικό το γεγονός πως… ανοίγει και τα δικά μας μάτια. Ένας Τούρκος που πάντα θεωρούμε πως είναι σκληροί, εχθρικοί απέναντι στην Ελλάδα, ζώντας διαρκώς υπό το καθεστώς φόβου λόγω της κατάστασης στην χώρα τους. Άρα πρέπει με το ζόρι να δημιουργούν καταστάσεις έντασης και ψυχροπολεμικές. Αντίθετα, ο Αταμάν είναι τύπος έξω καρδιά, δε χαμπαριάζει σε τίποτα, ευθέως λέει τη γνώμη του, εκθειάζει τη χώρα μας κι όσα έχει βρει εδώ. Ο γιος του… έβαλε «χέρι» στον βοηθό του Τερίμ όταν είπε πως μάλλον στην Ελλάδα τους μισούσαν επειδή είναι Τούρκοι! Όταν είχε κάνει μια ανάρτηση ο νεαρός, στην οποία του ζητούσε να βρει άλλο αφήγημα για να δικαιολογήσει την αποτυχία του στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό!
 
Όσο για τον Εργκίν; Έξω καρδιά, με χαμόγελο, πανηγυρίζοντας, χόρεψε παραδοσιακούς κυπριακούς χωρούς, της ελληνοκυπριακής πλευράς προφανώς. Έβαλε ποτήρι στο κεφάλι χορευτή επειδή αυτό είναι η παράδοση του νησιού. Μας ξάφνιασε όλους ευχάριστα. Υπερβολικά ευχάριστα.
 
Σαφώς και αυτές οι καταστάσεις ξεπερνούν το ίδιο το μπάσκετ. Γιατί αυτή την ηρεμία και την ανθρώπινη διάσταση μιας σχέσης που ιστορικά ήταν είναι και παραμένει εχθρική, την έχουν ανάγκη οι λαοί, οι κοινωνίες.
 
Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του Εργκίν Αταμάν, είναι πραγματικά… διαμάντια για τον Παναθηναϊκό και την Ελλάδα. Ξεπερνώντας σημαντικά τους εξαιρετικούς επαγγελματίες που έχουμε στη χώρα μας, αλλά… σφιγμένους σε οτιδήποτε αφορά τέτοια ζητήματα που ξεφεύγουν απ’ τα μπασκετικά κλισέ τα οποία υπηρετούμε κι αν ξεφύγουμε αισθανόμαστε πως έγινε μεγάλο κακό.
 
Ο Ομπράντοβιτς ήταν κάτι αξεπέραστο μπασκετικά και σε προσωπικότητα που αφορούσε το άθλημα και τη στάση ζωής. Ο Πιτίνο ήταν ένα… βιβλίο ιστορίας για το μπάσκετ και τη φιλοσοφία του. Ο Αταμάν έρχεται να αποδείξει πως είναι ένας κορυφαίος προπονητής (ο κορυφαίος της πενταετίας δεδομένα) και ταυτόχρονα μια προσωπικότητα που έχει να δώσει και να διδάξει πολλά στη χώρα μας, αλλά και στη δική του πατρίδα. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι επαγγελματίες στις δύο χώρες, που να έκαναν τη διαδρομή στην απέναντι πλευρά και να ενεργούσαν ως θετικές «βόμβες». Απ’ αυτές που θα μαλακώνουν ψυχές οι οποίες μεγαλώνουν με την έχθρα γιατί αυτό βολεύει…