Ο σεβασμός δεν απαιτείται, κερδίζεται. Αρκεί αυτός που πρέπει να τον αποδώσει, να έχει την ευθιξία και την αντίληψη να καταλάβει τι έχει απέναντί του. Η Euroleague για πολλά χρόνια είχε τον Παναθηναϊκό ως… παιδί ενός κατώτερου Θεού. Παρότι αυτός ήταν η πιο επιτυχημένη ομάδα του αιώνα μας, όπως η ίδια η διοργάνωση τον είχε ανακηρύξει.
Διαιτητική αντιμετώπιση, πειθαρχικό… κυνηγητό, αποφάσεις για κεκλεισμένων των θυρών παραμονή σημαντικών αγώνων, πρόστιμα, μια διαρκής προσπάθεια να δείξει η λίγκα πως εχθρεύεται για κάποιο ανεξήγητο λόγο τους «πράσινους». Όχι πριν ένα χρόνο, πριν πέντε χρόνια, αλλά για δεκαετίες ολόκληρες.
Τώρα που άλλαξαν τα πράγματα αναφορικά με τα πρόσωπα που έχουν το… κουμάντο στην Euroleague, είναι καιρός να αντιληφθούν οι πάντες ποιον ακριβώς έχουν απέναντί τους. Δεν βάζουμε στην κουβέντα τα τρόπαια, τους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα το legacy που κουβαλά το όνομα «Παναθηναϊκός».
Οι «πράσινοι» δίνουν αγώνα για την 33η αγωνιστική της regular season στο Μόναχο. Απέναντι στην Μπάγερν. Θα έχουν μαζί τους τουλάχιστον 3.500 οπαδούς. Ουσιαστικά κάνουν κατάληψη στην Βαυαρία, δεν είναι απλά μια τυπική οπαδική εκδρομή.
Με ποδοσφαιρικά στάνταρ, ο αριθμός είναι εντυπωσιακός. Όμως μιλάμε για μπάσκετ. Οπότε για τα στάνταρ του συγκεκριμένου αθλήματος, μιλάμε για κάτι μυθικό. 3.500 κόσμο κάποια απ’ τα κορυφαία κλαμπ της Euroleague δεν μπορούν να έχουν ούτε στην έδρα τους. Η Μονακό για παράδειγμα που έχει έδρα χωρητικότητας 3.000.
Μεγαθήρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα π.χ.) για να συγκεντρώσουν πάνω από 3.500 υποστηρικτές τους να πάνε γήπεδο σε εκτός χώρας τους αναμέτρηση, χρειάζεται να είναι Final Four κι όχι μία διοργάνωση. Τουλάχιστον 4-5.
Είναι λοιπόν ένα καμπανάκι υπενθύμισης του Παναθηναϊκού. Τόσο αναφορικά με το ποιος είναι ως legacy, αλλά κυρίως το τί σημαίνει και τί προσφέρει συνολικά στην Euroleague. Κάτι που δεν συναντά κανείς εύκολα στο μπάσκετ. Ούτε καν από κορυφαία κλαμπ με τεράστιους ποδοσφαιρικούς συλλόγους από πίσω.
Ας αναλογιστεί λοιπόν η διοργανώτρια, ποια ακριβώς ήταν η στάση της τόσα χρόνια. Τί ακριβώς πρέπει να αλλάξει σε αυτή, χωρίς φυσικά να λέει κανείς πως πρέπει να ευνοείται στο οτιδήποτε το «τριφύλλι». Παρότι με τα δεδομένα που γνωρίζαμε, ακόμη και το 50-50 στο οτιδήποτε, θα φανεί σαν «εύνοια» για τον μόνιμα στην… μπούκα του τουφεκιού από την αρχή της Euroleague.
Όποια θέση κι αν κατακτήσει τελικά ο Παναθηναϊκός στη regular season και συνολικά στη διοργάνωση, η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια των ιθυνόντων της Euroleague: Αποτελεί το… αλατοπίπερο της σεζόν και μαζί ανοίγει δρόμους για το αύριο, ειδικά με τις αλλαγές στο ΟΑΚΑ, το μπασκετικό experience που προσφέρει στους φιλάθλους και φυσικά τη «λάβα» που τον ακολουθεί παντού!
