Ο Ολυμπιακός αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μεγαλούργησε. Η Φενέρμπαχτσε έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ιστορίας της. Ο Ολυμπιακός σηκώθηκε απ’ το... πάτωμα της Α2 και επέστρεψε στα Final Four. Κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά; Κώστας Σλούκας είναι η απάντηση σε κάθε σενάριο που μπορείτε να σκεφτείτε.
Οι 18 πόντοι και οι 8 ασίστ, σε ένα «μαγικό» δεύτερο ημίχρονο κόντρα στην Μπαρτσελόνα, ήταν μια υπενθύμιση που λειτουργεί ως απάντηση. Γιατί η υπογραφή που έχει βάλει ο έμπειρος Έλληνας γκαρντ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, πρέπει κάθε τόσο να ανανεώνεται για να μην ξεθωριάζει. Λόγω της προσπάθειας πολλών να την «κρύψουν». Έλα όμως που δε γίνεται.
Είναι στα 34, αλλά δεν το καταλαβαίνει κανείς. Δεν πίστευαν πως έχει την... ψυχή και την προσωπικότητα να κάνει το δυσκολότερο βήμα που μπορεί να κάνει μπασκετμπολίστας στην Ευρώπη, το έκανε χωρίς καν να γίνει σίριαλ πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό απ’ τον Ολυμπιακό.
Αυτόματα, απέκτησε πολλούς «εχθρούς», χωρίς να τους κάνει κάτι. Απλά αυτοί θεωρούν πως μειώνοντάς τον, θα πετύχουν κάποιο στόχο. Ποιον όμως να μειώσουν; Είναι ένας απ’ τους πιο επιδραστικούς μπασκετμπολίστες της ιστορίας. Μόλις πάει σε κάποια ομάδα, αυτόματα την μετατρέπει σε διεκδικήτρια τεράστιων στόχων.
Οι ίδιοι οι αριθμοί «μιλούν» από μόνοι τους. Πρώτος σε αριθμό αγώνων σε Final Four στην Euroleague. Όσο μεγάλοι παίκτες κι αν ήταν γύρω του, κάτι που συμβαίνει και στον Παναθηναϊκό, αυτός πάντα ήταν το... κερασάκι στην τούρτα. Ο άνθρωπος που με κρότο ή σχεδόν αθόρυβα, έκανε την απόλυτη διαφορά.
Η μπασκετική έκδοση της ατάκας του Γκάρι Λίνεκερ για την ποδοσφαιρική Γερμανία. Γιατί το μπάσκετ στην Ευρώπη, όσο ακόμη θα αγωνίζεται ο Κώστας Σλούκας, μπορεί κάποιος να πει έστω και με δόση υπερβολής, πως είναι άθλημα στο οποίο παίζουν 5 εναντίον 5 και στο τέλος κερδίζει αυτός!
Το mentality ηγέτη που έβγαλε μετά την απώλεια του Κυπέλλου στο Final-8, είναι για να διδάσκεται σε μπασκετικές ακαδημίες. Διπλό στη Ρεάλ Μαδρίτης, διπλό στον Ερυθρό Αστέρα, επικράτηση με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ. Ακόμη κι αν δεν ήταν ο πρώτος σκόρερ, αν τον βγάλεις απ’ την εξίσωση ως ηγετική παρουσία, κανένα απ’ αυτά τα ματς ίσως να μην είχε τη συγκεκριμένη κατάληξη. Πρώτα απ’ όλα λοιπόν, είναι δικό του έργο η δεύτερη θέση τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας της Euroleague.
Οι μεγάλες μεταγραφές, το μπάτζετ, η «λάβα» του ΟΑΚΑ, η αύρα Αταμάν, είναι προνόμια για τον Παναθηναϊκό. Τo... απεριόριστο κανονάκι όμως, είναι ο Κώστας Σλούκας. Αυτός που δεν του δόθηκε ποτέ ο χρόνος να προσαρμοστεί μετά από ένα τόσο μεγάλο βήμα και ένα τόσο ισχυρό «σοκ» συνολικά για το μπάσκετ. Αυτός που άκουγε κάθε αγωνιστική που δεν έπαιζε καλά ή ήταν τραυματίας, πως... δικαιώθηκε εκείνος που δεν τον κράτησε στον Ολυμπιακό (Μπαρτζώκας). Αυτός που δέχτηκε απίστευτο πόλεμο και πραγματικά προσπάθησαν να του δολοφονήσουν τον χαρακτήρα.
Είναι ο ίδιος που τον προτελευταίο Παναθηναϊκό, τον οδηγεί εκ του ασφαλούς στο πλεονέκτημα έδρας. Όντας σε ένα σύνολο με νέο προπονητή, νέους συμπαίκτες, απαιτήσεις απ’ αυτόν τεράστιες. Και τη στιγμή ακριβώς που η μπάλα «καίει», την σβήνει με το κοίταγμά του.
