Η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν μπορούμε να συνέλθουμε από την διαδικασία των Φιλιππίνων. Όταν ταξιδεύεις μία ολόκληρη μέρα, όταν είσαι εκτός Αθήνας για περίπου ένα μήνα και όταν αλλάζεις τις συνήθειες σου, είναι σίγουρο ότι χρειάζεσαι κάποιο χρόνο προσαρμογής. Θα την βρούμε την άκρη, όμως, που θα πάει.
Το Παγκόσμιο μας άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων, τουλάχιστον με όσα ζήσαμε στη Μανίλα. Εκεί, όπου διεξήχθη ο όμιλος της Εθνικής και τρεις ακόμη όμιλοι, εκεί, όπου πραγματοποιήθηκε η τελική φάση.
Η διοργάνωση σε γενικές γραμμές ήταν άψογη, η «Mall of Asia Arena» δεν είναι αρένα ΝΒΑ, αλλά είναι εξαιρετική, όσο για τους Φιλιππινέζους και τις Φιλιππινέζες δεν έχουμε ξαναδεί πιο ευγενικούς και πιο εξυπηρετικούς ανθρώπους στη ζωή μας. Ο, τι καλύτερο έχουμε συναντήσει στα πάμπολλα μέρη, που έχουμε πάει. Να είναι καλά οι άνθρωποι και να έχουν την υγεία τους.
Το αγωνιστικό μέρος του Παγκόσμιου ήταν επίσης εξαιρετικό, οι συγκινήσεις πολλές, το φινάλε συγκλονιστικό. Η Γερμανία δίκαια και παλικαρίσια πήρε την κούπα, Σρέντερ, αδέρφια Βάγκνερ, Τάις και λοιπά «πάντσερ» έβαλαν για τα καλά την σφραγίδα τους, οι Σέρβοι, που έχασαν την κούπα στις λεπτομέρειες, πανηγύρισαν κι αυτοί την δική τους επιτυχία. Και την μεγαλύτερη εντύπωση μας την έκανε η μεγαλειώδης υποδοχή, που έτυχε στην γενέτειρά του (και γενέτειρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς), στο Τσάτσακ, ο Αλέκσα Αβράμοβιτς, ο παίκτης, που πήγε να φέρει τούμπα τον τελικό.
Οσο για την Εθνική, τα έχουμε πει αρκετές φορές από τότε, που αποκλείστηκε. Δεν περιμέναμε τίποτα το πολύ καλύτερο, απλά θα θέλαμε μία πιο αξιόμαχη παρουσία στο ματς με την Λιθουανία.
Όπως και να έχει, με το Παγκόσμιο πλέον δεν ασχολείται κανείς. Σίγουρα αυτό ισχύει για την Ελλάδα. Ολοι μετράνε (μετράμε) αντίστροφα για τις πρώτες μάχες του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, για την έναρξη της Ευρωλίγκας. Εκεί είναι πλέον το «ζουμί», άλλωστε ο Ελληνας φίλαθλος αγαπάει μεν την Εθνική ομάδα, αλλά περισσότερο τον «καίει» ο σύλλογος του. Ψέματα είναι;
Ολυμπιακό δεν έχουμε δει ακόμη. Επαιξε κάτι παραπάνω από…μισό φιλικό με τον Προμηθέα, αλλά και να το βλέπαμε (να είχε, δηλαδή, τηλεοπτική κάλυψη), ουσία δεν θα υπήρχε. Και νωρίς είναι αλλά το βασικότερο είναι ότι οι Πειραιώτες κατέβηκαν σε αυτό το τεστ μισοί των μισών. Και έμειναν ακόμη πιο…μισοί, από την στιγμή, που τραυματίστηκαν ο Πίτερς με τον Πάπας. Για αυτό άλλωστε και δεν ολοκληρώθηκε το ματς αυτό.
Κάπως έντονη γεύση θα πάρουμε την Κυριακή στο μεγάλο φιλικό προς τιμήν του Βασίλη Σπανούλη κόντρα στην Αρμάνι. Αν και πάλι ο Ολυμπιακός θα έχει απουσίες, αν και επίσης οι Ιταλοί θα παραταχθούν χωρίς επτά παίκτες. Θα είναι, πάντως, ένα τεστ, που θα δείξει κάτι για τους Πειραιώτες. Για τους τελευταίους, όμως, πιο καλά συμπεράσματα θα βγουν στο τουρνουά της Κύπρου «Νεόφυτος Χανδριώτης», που θα γίνει 22 και 23 Σεπτεμβρίου. Εκεί η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα αντιμετωπίσει την Ζαλγκίρις και την Μακάμπι και σίγουρα θα φανούν κάποια πράγματα παραπάνω, περίπου μία εβδομάδα πριν -λογικά- από την πρώτη μάχη με τον Παναθηναϊκό για το Σούπερ Καπ της Ρόδου.
Οι «πράσινοι» από την πλευρά τους έχουν δώσει περισσότερες εικόνες στον κόσμο και γιατί έπαιξαν πιο πολλά φιλικά και επειδή υπήρξε τηλεοπτική κάλυψη. Για το σύνολο, δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα. Είναι νωρίς, ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καινούρια ομάδα, υπήρχαν απουσίες λόγω εθνικών ομάδων, ο Εργκίν Αταμάν έλειπε για κάποιες μέρες.
Σίγουρα, όμως, μπορείς να σταθείς στο διάβασμα των φάσεων από τον Μπαλτσερόφσκι και στον μεγαλύτερο αέρα, που αποκτά ο Μαντζούκας. Για τον Σλούκα τι να πούμε; Τον ξέρουν και οι πέτρες. Ακόμη και για τον Γκριγκόνις δεν λέμε κάτι. Αυτός ήταν και αυτός είναι ο παίκτης. Απλά στον περυσινό Παναθηναϊκό και ο Κάρι να έπαιζε, κακός θα φαινόταν, που λέει ο λόγος.
Σαφώς θα γίνουμε λίγο πιο σοφοί για το «τριφύλλι» από τα παιχνίδια στο τουρνουά της Ρόδου και από το «Παύλος Γιαννακόπουλος».
Την ίδια ώρα πάντα περιμένουμε και τι θα γίνει με την ενίσχυση των δύο ομάδων. Θα πάρει τώρα παίκτη ο Ολυμπιακός ή θα περιμένει τον Οκτώβρη και τα «κοψίματα» των ομάδων του ΝΒΑ; Ο Παναθηναϊκός θα περιμένει να δει αν θα «κόψουν» τον Μίχαϊλιουκ οι Σέλτικς ή θα πάει να πάρει κάποιον από τους υπάρχοντες;
Ο, τι και να απαντήσεις τώρα, είναι πιθανό να πέσεις έξω, σε μία εποχή πλέον, που τα μεταγραφικά θέματα κάποιες φορές δεν έχουν λογική.
Το πλέον σίγουρο είναι ότι ετοιμαζόμαστε για τεράστιες μπασκετικές συγκινήσεις. Ο κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός τα τελευταία χρόνια Ολυμπιακός παραμένει πολύ δυνατός (ενώ μάλιστα εκκρεμεί και η μεταγραφήπου αναφέραμε), μένει να δούμε, όμως, την αγωνιστική του κατεύθυνση μετά την απώλεια των Σλούκα και Βεζένκοφ.
Ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα, εννοείται προς το πολύ καλύτερο. Πως ήταν πέρυσι και γενικώς τα τρία προηγούμενα χρόνια; Ε, ακριβώς το αντίθετο είναι πλέον. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έβαλε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη και το υλικό, που οδήγησε στο ΟΑΚΑ, είναι κάτι παραπάνω από αξιοζήλευτο. Και δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Και στην Ευρωλίγκα αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει. Και σε αυτά ξεχωρίζουν το ότι η Μπαρτσελόνα και η Εφές έχουν πλέον κάτι καινούριο ή πολύ καινούριο στον πάγκο τους (Γκριμάου και Τσαν αντίστοιχα).
Στην αντίπερα όχθη, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ είναι αυτή, που έχει ελάχιστες διαφοροποιήσεις αλλά μόνο και μόνο, που πήρε τον Καμπάτσο, φτάνει και περισσεύει για να την πεις μέσα στα τρία φαβορί για την κατάκτηση και της επόμενης Ευρωλίγκας.
Από κει και πέρα, περιμένουμε με ανυπομονησία είναι η αλήθεια να δούμε τη νέα Παρτίζαν, τον Κέμπα Ουόκερ και την Μονακό, καθώς και την Μπάγερν του Πάμπλο Λάσο.
Προσδεθείτε σιγά σιγά λοιπόν. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα, τα καλύτερα δεν θα αργήσουν να ξεκινήσουν.
