«Τιμή και δόξα στον Ολυμπιακό. Περήφανοι γι' αυτή την ομάδα. Αυτοκτονία». Αυτά είναι λίγα από τα σχόλια, ενδεικτικά ωστόσο, που ακούμε και διαβάζουμε για την ήττα του Ολυμπιακού στον τελικό της Ευρωλίγκας από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Τι από αυτά κρατάμε; Τα πάντα. Ναι, ο Ολυμπιακός άξιζε να το πάρει. Ήταν... δικαίωμά του να σηκώσει την 4η Ευρωλίγκα της ιστορίας του και να πλησιάσει πιο πολύ τα 6 του Παναθηναϊκού. Το άξιζε επειδή όλη τη χρονιά ήταν η καλύτερη, η πιο σταθερή, η πιο πλουραλιστική ομάδα. Επειδή πήγε στην Πόλη και με τη «ρουκέτα» του Σλούκα έδειξε ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Επειδή στον ημιτελικό με τη Μονακό έγραψε ιστορία με το ανεπανάληπτο come back της τρίτης περιόδου και το απίθανο επιμέρους σκορ του 27-2. Επειδή τον τελικό τον κρατούσε στα χέρια του για 40 λεπτά παρά κάτι. Πώς να μην είσαι περήφανος για ένα τέτοιο δημιούργημα; Για μια αθλητική οικογένεια που μόνο υγεία βγάζει στο γήπεδο και μόνο ελπίδα αφήνει το αποτύπωμά της για το μέλλον;
Πάντα, όμως, υπάρχει και η... dark side of the moon. Πάντοτε υπάρχει ένα -ή πιο πολλά- «αλλά». Ποια μπορεί να είναι αυτά; Κατά τη γνώμη μου, τα σημάδια ότι τα πλέι-οφ και το Φάιναλ Φορ δεν θα είναι regular season για την ομάδα του Μπαρτζώκα φάνηκαν στο 1-1 των Τούρκων στο ΣΕΦ. Οι ερυθρόλευκοι απάντησαν όμως μέσα στην Πόλη. Μετά ο ημιτελικός με τη Μονακό: είδαμε έναν Ολυμπιακό που στο πρώτο ημίχρονο όχι μόνο ήταν αγνώριστος, αλλά είχε την εικόνα ομάδας που μόνο φιναλίστ Φάιναλ Φορ δεν θύμιζε. Κι εκεί βρήκε το αντίδοτο. Και μετά η Ρεάλ: την έχει απο κάτω στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού και ακόμα και στις λίγες στιγμές που βρίσκεται ένα καλάθι πίσω, ο Ολυμπιακός βγάζει τη σιγουριά του φαβορί. Εχει τις απαντήσεις, διαθέτει τις λύσεις με το οπλοπολυβόλο Κάνααν, τον Μακίσικ να δηλώνει παρών, τον Βεζένκοφ να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά όταν χρειάστηκε, αλλά...
Αλλά δεν ήταν όλοι εκεί. Αυτό είναι το θέμα: μια σούπερ ομάδα με το καλύτερο σύνολο της Ευρώπης, με τους καλύτερα κατανεμημένους ρόλους από οποιαδήποτε άλλη στη Λίγκα, «λείπει» ως προς την... ολικότητά της και δεν παίρνει στον τελικό το 100% από όλα της τα όπλα. Ούτε καν το 90%. Και αυτό κόντρα στη μεγάλη Ρεάλ είναι πρόβλημα. Η Ρεάλ είναι. Που με τόσα προβλήματα έστειλε σπίτι του τον Ομπράντοβιτς τοποθετώντας τον (και) στα μαύρα βιβλία μετά την επιστροφή της από το 0-2, που με τόσες απουσίες διέλυσε τη Μπαρτσελόνα του Γιασικεβίτσιους και που κόντρα στον Ολυμπιακό χάθηκε για λίγα μόλις λεπτά, σε εκείνο το 24-12 της πρώτης περιόδου. Οι Μαδριλένοι αναμφίβολα έχους τις μεγαλύτερες μπασκετικές περσόνες στην Ευρώπη. Οι γεροντάρες μίλησαν όταν έπρεπε, με αποκορύφωμα Ροντρίγκεθ και Γιουλ, ένα δίποντο του οποίου ήταν αρκετό.
Με όλα αυτά, (ξανα)αναρωτιέσαι: το μπάσκετ είναι τελικά το πιο δίκαιο άθλημα; «Δυστυχώς» είναι. Τι ακούμε από χθες; «Ο Ολυμπιακός δεν άντεξε τον τίτλο του φαβορί» παρά τις προσπάθειες Μπαρτζώκα να αποφορτίσει τους παίκτες του λέγοντας ξανά και ξανά ότι δεν είναι αποτυχία η... αποτυχία. Ο ίδιος, μάλιστα, έβγαλε σέλφι με τους οπαδούς των ερυθρολεύκων, στην πιο ωραία στιγμή του εξωγηπεδικού τουρνουά. Δεν είναι, όμως, μόνο θέμα "φαβορί". Είναι θέμα μομέντουμ, απόλυτης αθλητικής προσωπικότητας και ποιότητας που έχει η Ρεάλ. Πώς να πεις ότι δεν είναι δίκαιο όταν «ξαπλώνει» εύκολα ή δύσκολα όποιον βρεθεί μπροστά της; Δεν μπορείς να το πεις. Εγώ θα προσθέσω και κάτι άλλο: αν δεν μπορείς να σηκώσεις τον τίτλο του φαβορί, τότε γίνεται πιο δύσκολο να σηκώσεις την κούπα. Η κούπα είναι πιο βαριά από μία έννοια.
Αυτοί μας αξίζουν
Δυο λόγια για τις εκλογές: ιστορική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ιστορική πανωλεθρία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σεβαστό το αποτέλεσμα, δημοκρατία έχουμε, άσχετα αν ακόμα κι αυτό ελέγχεται με τόσες... λίστες Πέτσα και με τόσα σκάνδαλα που κανείς δεν έμαθε τίποτα. Σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα και σημασία έχει ότι ο κόσμος ξέρει. Προφανώς περνάει καλά με το food pass και το fuel pass και οι μισθοί είναι τόσο καλοί ώστε με το ζόρι να βγάζει... αντιπολίτευση στη Βουλή. Φυσικά και στην καθημερινότητά του θεωρεί ότι δεν παίζουν τόσο ρόλο οι 57 νεκροί στο τρένο, ούτε οι χιλιάδες θάνατοι στην πανδημία λόγω κακής διαχείρισης. Ο κόσμος ξέρει, ο κόσμος έχει τους ηγέτες που του αξίζει.
ΥΓ. Μην ακούμε ότι ο Μπαρτζώκας έπρεπε να κάνει φάουλ και να στείλει τους Ισπανούς στις βολές. Επρεπει δηλαδή συνειδητά να αυξήσει κι άλλο τη διαφορά στο σκορ. Ούτε οι Σερραίοι που έβγαλαν Καραμανλή τέτοια λογική.
