MENU

Ο Απρίλιος του 1996 θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένος στις μνήμες όλων των παναθηναϊκών (και όχι μόνο) φιλάθλων. Είναι ο μήνας που «σφραγίστηκε» από δύο πράσινες κούρσες οι οποίες έγραψαν ιστορία: την κούρσα του Γιώργου Δώνη στο Άμστερνταμ και εκείνη του Στόγιαν Βράνκοβιτς στο Παρίσι. Με τη μόνη διαφορά πως η δεύτερη ήταν... μετ’ εμποδίων καθώς στο δρόμο προς τη δόξα ο Δαλματός γίγαντας αναγκάστηκε να υπερπηδήσει το «εμπόδιο» του πεσμένου στο παρκέ Τζον Κόρφα. Ο λόγος στον εκφωνητή Θοδωρή Κοτσώνη, ο οποίος σαν σήμερα περιέγραφε το ματς για λογαριασμό της δημόσιας τηλεόρασης.

«Πρέπει να γίνει το σουτ, δε γίνεται το σουτ, χάνεται ο έλεγχος, είναι ο Μοντέρο εκεί...».

Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός 68-67 κι οι «πράσινοι» στερούνται από δικά τους -αλλά και διαιτητικά- λάθη ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο το οποίο άξιζαν και με το παραπάνω. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα εκείνη τη βραδιά στο Παλέ Ντε Μπ...

ΣΤΟΠ! Πάμε ξανά! Τελικός, σκηνή τελευταία, 4, 3, 2, 1 κλακέτα. Παίζουμε!

«Πρέπει να γίνει το σουτ, δε γίνεται το σουτ, χάνεται ο έλεγχος, είναι ο Μοντέρο εκεί, κόβει εντυπωσιακά ο Βράνκοβιτς! Λήγει το παιχνίδι! Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης κυρίες και κύριοι!

ΣΤΟΠ! Αυτό ναι!

Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν οι Καταλανοί θα πανηγύριζαν έναν αναπάντεχο τίτλο εις βάρος της ελληνικής ομάδας. Στο δικό μας σύμπαν, κάπου στα όρια της στρατόσφαιρας, βρίσκεται ο «Στόγιαν ο τρελός». Πριν από ακριβώς 23 χρόνια (11 Απριλίου 1996) ο Παναθηναϊκός γινόταν ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά σε όλα τα σπορ, που κατακτούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, τη μεγαλύτερη δηλαδή διασυλλογική διοργάνωση στην Ευρώπη. Ο φωτεινός πίνακας θα γράψει Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα 67-66 και το πρώτο από τα έξι αστέρια ράβεται στην πράσινη φανέλα, πάνω από το θρυλικό τριφύλλι.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, που υποστηρίζει πως το κόψιμο του Βράνκοβιτς ήταν αντικανονικό και πως ηθική νικήτρια του τελικού ήταν η Μπαρτσελόνα. Μάλιστα, οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης θεωρίας επικαλούνται μία επιστολή συγγνώμης της FIBA στην Μπαρτσελόνα η οποία στην ουσία χρίζει ηθικούς νικητές τους «μπλαουγκράνα».

Στο πρώτο σκέλος (περί αντικανονικού κόψιμου του Βράνκοβιτς) έχουν απόλυτο δίκιο. Όντως, και με βάση τον κανονισμό της FIBA (ο οποίος μάλιστα άλλαξε από εκείνη την περίοδο) η τάπα του Κροάτη σέντερ του Τριφυλλιού αποτελούσε παράβασή του και το καλάθι της Μπαρτσελόνα έπρεπε να μετρήσει, καθώς στο σουτ του Μοντέρο η μπάλα είχε ήδη έρθει πρώτα σε επαφή με το ταμπλό.

Σκοπίμως όμως αποσιωπούν δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους. Πρώτον, το χρονόμετρο του αγώνα είχε σταματήσει προτού η μπάλα φτάσει στα χέρια του Μοντέρο. Η επίμαχη φάση λοιπόν ήταν ως μη γενόμενη και οι διαιτητές όφειλαν να διακόψουν το παιχνίδι δίνοντας την κατοχή στους Ισπανούς με όσον χρόνο απέμενε έως εκείνη τη στιγμή.

Δεύτερον, ο έτερος παίκτης της Μπαρτσελόνα που συμμετέχει στη φάση (Φερνάντεθ) υποπίπτει σε ξεκάθαρο φάουλ πάνω στον Βράνκοβιτς προτού εκείνος σταματήσει τον Μοντέρο, γεγονός που για όσους... τους συμφέρει, έχει περάσει τελείως «στα ψιλά».

Μάλιστα, ο ύψους 2.17 σέντερ του Παναθηναϊκού, υπέστη ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου εξαιτίας της επικίνδυνης ενέργειας του αντιπάλου του. Το βίντεο είναι αδιάψευστος μάρτυς. Ο «Στόικο», κι ενώ ο τελικός έχει ολοκληρωθεί, κείτεται στο παρκέ και σφαδάζει από τους πόνους.

Στα περί επιστολής τώρα...

H εφημερίδα «Φως των Σπορ», σε δημοσίευμα της στις 11 Μαΐου 1996, γράφει με μεγάλα γράμματα «Σου ζητώ συγνώμη - η ΦΙΜΠΑ δικαίωσε χθες την Μπαρτσελόνα παραδεχόμενη οτι στον τελικό με τον Παναθηναϊκό υπήρχε ουσιαστικά αλλοίωση αποτελέσματος».

Τι συνέβη όμως στην πραγματικότητα;

Η Μπαρτσελόνα «φωνάζει» επίμονα για την τελευταία φάση και η FIBA, για να μη δυσφημιστεί περαιτέρω το άθλημα στην κοινή γνώμη, συντάσσει μία ΚΟΙΝΗ επιστολή με τον ισπανικό σύλλογο στην οποία αναφέρει πως προσφέρει στην FC Barcelona ‘’moral compensation’’ (σε ελεύθερη μετάφραση «ηθική αποζημίωση») ‘’for any prejudice which MAY have arisen as a result of errors committed which COULD have an effect on the final result of the match’’ (για όποια προκατάληψη ίσως να έχει δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα των λαθών που διαπράχθηκαν τα οποία μπορεί να επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα).

Πουθενά, ούτε εδώ ούτε και σε κανένα σημείο της επιστολής δεν αναγράφεται η λέξη «συγγνώμη» ή «we apologize», πουθενά δεν χρίζεται ηθική νικήτρια η Μπαρτσελόνα, ούτε επίσης η FIBA αποσαφηνίζει ποια ήταν τα λάθη εκείνα που επηρέασαν την έκβαση του τελικού. Άλλωστε, όπως αποδείχθηκε υπήρξαν σοβαρά λάθη τα οποία αδίκησαν και την άλλη πλευρά (τον Παναθηναϊκό). Προφανώς η FIBA θα διέπραττε το ίδιο εάν στη θέση των Ισπανών βρίσκονταν οι Έλληνες και προφανέστατα σε κανένα σημείο η FIBA δεν αποδέχεται πως τα λάθη -που όντως έγιναν- ήταν μονόπλευρα και αδίκησαν μόνο τη μία ομάδα.

Για την επιστολή «συγγνώμης» της FIBA, μία προπαγάνδα που διαχέεται εδώ και πολλά χρόνια από οπαδούς αλλά και δημοσιογράφους συγκεκριμένων οπαδικών φρονημάτων, έχετε διαβάσει κατά κόρον. Την επίσημη δήλωση του γενικού γραμματέα και ισχυρού άνδρα της FIBA Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, στις 29 Ιουνίου 1996, στο πλαίσιο της κλήρωσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της περιόδου 1996-97, όμως την αγνοείτε. Ίσως να τη διαβάζετε εδώ για πρώτη φορά κιόλας. Λογικό, καθώς πέρασε κι αυτή «στα ψιλά», αφού δεν εξυπηρετούσε τον «θρύλο» που χτίστηκε με μοναδικό σκοπό να σπιλώσει τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού. Τι δήλωσε ο Στάνκοβιτς όμως όταν ερωτήθηκε επ’ αυτών;

«Ουδέποτε ζήτησα συγγνώμη από την Μπαρτσελόνα. Εάν έπρεπε να ζητήσουμε από κάποιον συγγνώμη αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός για όλα όσα συνέβησαν που δεν ευνόησαν τον ίδιο αλλά την Μπαρτσελόνα. Ο Παναθηναϊκός έφτασε δίκαια στον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης».

«Το πρώτο ευρωπαϊκό ο Π.Α.Ο. θα το πάρει», έλεγε ένα «πράσινο» σύνθημα εκείνη την περίοδο. Και τελικά το πήρε! Ό,τι κι αν ισχυρίζονται κάποιοι, ο Παναθηναϊκός των αείμνηστων Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου θα είναι για πάντα ο πρώτος -ουσιαστικά αλλά και ηθικά- σύλλογος που πέτυχε αυτόν τον άθλο.

«Κι αν έφυγε ο Ντομινίκ Θεέ μου, κι αν χάσαμε τον Στόγιαν τον τρελό, δε θα ξεχάσω τι μου έφεραν ποτέ μου...» Γίνεται να ξεχαστεί η 11η Απριλίου 1996; Δεν γίνεται...

Το πρώτο ευρωπαϊκό και η δήθεν συγγνώμη της FIBA στην Μπαρτσελόνα...