Σκεφτείτε ένα βάθρο, στο ψηλότερο σημείο του οποίου δεσπόζει ένας μαραθωνοδρόμος που φοράει πράσινη φανέλα. Ένας άλλος μαραθωνοδρόμος, με ασπρόμαυρη φανέλα ετοιμάζεται κι εκείνος να ανεβεί στο βάθρο κι ενώ ο «πράσινος» δρομέας έχει παραμερίσει για να χωρέσουν και οι δύο, το δεξί πόδι του «ασπρόμαυρου» έχει ήδη πατήσει στο σκαλί ενώ το αριστερό σχεδόν το αγγίζει.
Ένας άλλος δρομέας με ερυθρόλευκη φανέλα προσπαθεί κι εκείνος να ανεβεί στο βάθρο χωρίς επιτυχία. Προσπαθεί, ξαναπροσπαθεί, αλλά το βάθρο είναι αρκετά ψηλό για το μπόι του και δεν τα καταφέρνει. Κάποια στιγμή του έρχεται η φαεινή ιδέα: να φέρει ένα κιβώτιο και πατώντας πάνω σε αυτό να σηκωθεί ψηλότερα ώστε να μπει «σφήνα» στους άλλους δύο δρομείς, οι οποίοι έχουν ήδη περικυκλωθεί από φωτογράφους που θέλουν να απαθανατίσουν τη σκηνή κι από δημοσιογράφους που ανυπομονούν να τους αποσπάσουν δηλώσεις εκφράζοντας θαυμασμό για το κατόρθωμα τους.
Τελικά, ένας εκ των διοργανωτών αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του «ερυθρόλευκου» δρομέα, του κατάσχει το κιβώτιο και τον επιπλήττει λέγοντάς του «λυπάμαι κύριε αλλά δεν έχετε θέση εκεί. Οι δύο κύριοι άλλωστε είναι μαραθωνοδρόμοι, εσείς τερματίσατε απλώς έναν ημιμαραθώνιο»… Ο δρομέας προσπαθεί να ψελλίσει κάτι σαν «μα, το ίδιο δεν είναι;» αλλά τελικά, έπειτα από έντονες αποδοκιμασίες του κοινού αποχωρεί.
Κρατήστε την παραπάνω εικόνα. Και στη συνέχεια θα καταλάβετε ποιος ο σκοπός του συμβολικού, αλλά απαραίτητου προλόγου.
Το ρεκόρ της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος Ελλάδας χωρίς ήττα, το οποίο κατέχει ο Παναθηναϊκός του Στιέπαν Μπόμπεκ από την περίοδο 1963-64 δεν πρόκειται να καταρριφθεί ποτέ. Μπορεί μόνο να ισοφαριστεί! Κακά τα ψέματα, νομοτελειακά, κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν μία ομάδα που θα πετύχαινε αυτό που κατόρθωσε πριν από 55 ολόκληρα χρόνια η παρέα του Δομάζου, του Λουκανίδη, του Πανάκη, του Καμάρα και του Ζαχαρία Πιτυχούτη. Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός βρέθηκε πολύ κοντά στο να ισοφαρίσει αυτήν την επίδοση, εκμεταλλευόμενος κυρίως την αγωνιστική αποδυνάμωση των παραδοσιακών ανταγωνιστών του για οικονομικούς λόγους (Παναθηναϊκός, Α.Ε.Κ.) ή την απουσία από την ανώτατη κατηγορία συλλόγων που είχαν υποβιβαστεί, όπως ο Άρης, ο Ηρακλής και φυσικά η Α.Ε.Κ.). Από την περίοδο 1959-60 που καταργήθηκαν τα τοπικά πρωταθλήματα και ξεκίνησε ταυτόχρονα ο θεσμός της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας (άλλοτε με 30 κι άλλοτε με 34 αγωνιστικές) ο πειραϊκός σύλλογος έχει κατακτήσει 29 φορές τον τίτλο. Σε καμία από αυτές όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον «μαραθώνιο» του πρωταθλήματος δίχως να γνωρίσει την ήττα. Αντίθετα, ο Π.Α.Ο.Κ. των δύο -έως σήμερα- πρωταθλημάτων Ελλάδας είναι πολύ κοντά στο να το πετύχει με την τρίτη του προσπάθεια, καθώς υπολείπονται ακόμα μόλις τρεις, εύκολοι θεωρητικά, αγώνες για τον τερματισμό.
Ιδιαίτερα ενοχλημένος για τον «παραγκωνισμό» του Ολυμπιακού από το πάνθεον των αήττητων πρωταθλητών Ελλάδας, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Φως των Σπορ» Παναγιώτης Λιακόπουλος έγραψε επί λέξει στη στήλη του:
«Λένε λοιπόν οι λάτρεις του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτοί που κόπτονται για το καλό του αθλήματος: ‘’Ο ΠΑΟΚ θα γίνει η δεύτερη ομάδα, μετά τον Παναθηναϊκό, που θα κατακτήσει αήττητη το πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου’’. Και ο Ολυμπιακός; Τίποτα; Πουθενά; Η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Εάν καταφέρει η ομάδα της Θεσσαλονίκης και κατακτήσει τον τίτλο αήττητη, θα είναι η τρίτη στη χώρα μας που σηκώνει το πρωτάθλημα χωρίς να έχει γνωρίσει ήττα. Η τρίτη μετά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, φυσικά. Όχι η δεύτερη μετά τον Παναθηναϊκό. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, δεν έχει μόνο ο ΠΑΟ τίτλο αήττητος, αλλά και ο Ολυμπιακός. Μάλιστα όχι μία, αλλά έξι φορές η ομάδα του μεγάλου λιμανιού έχει πανηγυρίσει πρωτάθλημα (1937, 1938, 1948, 1951, 1954, 1955) χωρίς να χάσει. Αυτοί οι τίτλοι γιατί δεν μετράνε; Γιατί δεν πρέπει να τους υπολογίζουμε; Γιατί έτσι ξαφνικά πρέπει να... πείσουν τη νέα γενιά πως δεν υπήρχε ελληνικό ποδόσφαιρο πριν το 1959; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί με το πέρασμα των χρόνων θα προσπαθήσουν οι ίδιοι να... διαγράψουν και τα πρωταθλήματα που κατέκτησε ο κορυφαίος σύλλογος της χώρας, ο Ολυμπιακός, πριν από το 1959.»
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας αποκρύπτει τεχνηέντως το γεγονός πως κανένα από τα πρωταθλήματα στα οποία αναφέρεται δεν ήταν πρωτάθλημα Α΄ Εθνική Κατηγορίας! Είναι αληθές βέβαια το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε δίχως ήττα τις διοργανώσεις αυτές, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούν να μπουν στην ίδια ζυγαριά τα αήττητα πρωταθλήματα των Πειραιωτών (που σε κάποιες περιπτώσεις κατακτήθηκαν έπειτα από... τρεις μόλις αγώνες) με αυτό του Παναθηναϊκού των 30 αγωνιστικών! Ας δούμε όμως τι συνέβη τις έξι αυτές χρονιές για τις οποίες κάνει λόγο ο κ. Λιακόπουλος.
Την περίοδο 1936-37 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας δίνοντας όλους κι όλους 4 αγώνες, -οι οποίοι ουσιαστικά ήταν τρεις- καθώς ο Παναθηναϊκός αποχώρησε από τη διοργάνωση (νίκη 2-0 των «ερυθρολεύκων» στα χαρτιά). Την περίοδο 1937-38 οι Πειραιώτες κατέκτησαν ξανά τον τίτλο με 4 νίκες σε ισάριθμους αγώνες απέναντι σε ομάδες όπως ο Άρης και ο Απόλλων Αθηνών. Τέσσερις αγώνες χρειάστηκε να δώσουν και την περίοδο 1947-48, απέναντι σε Π.Α.Ο.Κ. και Απόλλωνα, όπως και το 1950-51 με αντιπάλους τον Ηρακλή και τον Πανιώνιο. Μία παραδοσιακή δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Α.Ε.Κ. δε συμμετείχε σε καμία από τις τελικές φάσεις των τεσσάρων περιόδων, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν παρών μόλις στη μία!
Τις περιόδους 1953-54 και 1954-55 ο Ολυμπιακός, σε κάπως πιο... διευρυμένες διοργανώσεις 10 αγωνιστικών, τερμάτισε ξανά αήττητος, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή του τότε Π.Ο.Κ. Συνολικά, σε αυτά τα έξι πανελλήνια πρωταθλήματα οι «ερυθρόλευκοι» έδωσαν 35 παιχνίδια (ή 36 εάν υπολογιστεί και αυτό που δεν διεξήχθη απέναντι στους «πράσινους») όταν ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε να δώσει 30 ματς μόνο σε μία διοργάνωση! Τα συμπεράσματα δικά σας...
Αξίζει να αναφερθούν επίσης τα εξής:
- Εάν δεχτούμε τη λογική «ίσα βάρκα, ίσα πανιά» της εφημερίδας, τότε κι ο Παναθηναϊκός δικαιούται να κάνει λόγο για ακόμα πέντε αήττητα πρωταθλήματα (1909, 1911, 1921, 1922, 1953). Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται. Θα ήταν κωμικό άλλωστε να μιλήσουμε για πρωτάθλημα χωρίς ήττα, όταν π.χ. η ομάδα του Καλαφάτη κατέκτησε τον πανελλήνιο τίτλο την περίοδο 1908-09 αγωνιζόμενη σε ένα μόνο παιχνίδι!
- Την περίοδο 1953-54 ο Παναθηναϊκός τερμάτισε αήττητος στην τελική φάση του πρωταθλήματος (5 νίκες - 5 ισοπαλίες) χωρίς όμως να κατακτήσει τον τίτλο. Παρομοίως, και ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι αντίστοιχο την περίοδο 1952-53 (αήττητος με 1 νίκη και 3 ισοπαλίες αλλά.. δεύτερος). Πρόκειται για τρανή απόδειξη πως το να ολοκληρώσει κάποια ομάδα τις υποχρεώσεις της χωρίς να υποστεί την ήττα σε μια κούρσα 10 αγωνιστικών ούτε αδύνατο φαινόταν να είναι ούτε ανυπέρβλητο, καθώς το κατάφερναν ενίοτε και οι σύλλογοι που τρμάτιζαν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας!
- Εάν δεχτούμε πως οι διοργανώσεις προ θέσπισης της Α΄ Εθνικής εκκινούσαν από τα τοπικά πρωταθλήματα τα οποία διεξάγονταν νωρίτερα στην περίοδο, τότε ο Ολυμπιακός στην ουσία ΔΕΝ τερμάτισε αήττητος τις τρεις από τις έξι φορές για τις οποίες κάνει λόγο το «Φως των Σπορ». Το 1948, το 1951 και το 1954 η ομάδα του μεγάλου λιμανιού ηττήθηκε από το ποδοσφαιρικό μεγαθήριο που ακούει στο όνομα Ατρόμητος Πειραιώς για το τοπικό της πρωτάθλημα με 1-0, 1-0 και 3-1 αντίστοιχα. Αήττητο μεν, από γνωστή αλυσίδα γερμανικών σούπερ μάρκετ, δε.
Συμπερασματικά: το ρεκόρ του μεγάλου Παναθηναϊκού των 60’s ΔΕΝ καταρρίπτεται. Μόνο να ισοφαρισθεί μπορεί, είτε -πιθανότατα- από τον Π.Α.Ο.Κ. της περιόδου 2018-19 είτε από κάποια άλλη ομάδα που θα εμφανιστεί στο μέλλον. Υπάρχουν όμως ακόμα δύο παναθηναϊκά ρεκόρ που δεν πρόκειται να σπάσουν φέτος. Το πρώτο δεν πρόκειται να σπάσει και ποτέ, καθώς η Ιστορία έχει γράψει πως το Τριφύλλι θα είναι για πάντα η ΠΡΩΤΗ χρονικά αήττητη πρωταθλήτρια Ελλάδας με τους υπόλοιπους απλώς να ακολουθούν. Το δεύτερο, που μόνο να ισοφαρισθεί μπορεί (κι αυτό μάλλον πολύ δύσκολα) είναι αυτό της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ομάδας στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (από καταβολής Α΄ Εθνικής) που δεν έχει γνωρίσει την ήττα σε πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδας μαζί την ίδια περίοδο. Σε αντίθεση με τον Π.Α.Ο.Κ. του Ραζβάν Λουτσέσκου, ο οποίος μετράει ήδη δύο ήττες για το φετινό Κύπελλο Ελλάδας (από Παναχαϊκή και Πανιώνιο με το ίδιο σκορ, 2-1) η «ανίκητη γενιά» του Μπόμπεκ, εκτός από τις 24 νίκες και τις 6 ισοπαλίες του πρωταθλήματος που κατέγραψε στο πρωτάθλημα παρέμεινε αήττητη και στο κύπελλο της περιόδου 1963-64 (3 νίκες και 1 ισοπαλία, στο περίφημο 1-1 της Λεωφόρου Αλεξάνδρας απέναντι στον Ολυμπιακό που διεκόπη στην παράταση λόγω καχυποψίας των οπαδών και των δύο ομάδων)...
ΥΓ. Τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού πριν από το 1959, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος του «Φωτός», δεν πρόκειται φυσικά να διαγραφούν, παρά το γεγονός πως ο τρόπος διεξαγωγής των τότε διοργανώσεων στην ουσία ευνοούσε την πειραϊκή ομάδα η οποία, λόγω χαμηλού ανταγωνισμού στο τοπικό της πρωτάθλημα κατακτούσε ξεκούραστα τους τίτλους. Εάν επιχειρήσουν κάποτε οι ιστορικοί του μέλλοντος να διαγράψουν από την Ιστορία και τις μνήμες των φιλάθλων κάποια εκ των πρωταθλημάτων του Ολυμπιακού θα προτιμήσουν εκείνα που κερδήθηκαν με κάθε μέσο. Κοινώς, θα τους απασχολήσει η -μετά το 1996- εποχή...
Πώς συστήνεται ο συγγραφέας
Ο Αριστοτέλης Μπενόγλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, ελάχιστα μέτρα μακριά από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας (γωνία Τσόχα και Σούτσου). Συνεπώς δεν έγινε, γεννήθηκε Παναθηναϊκός. Σε αρκετά μικρή ηλικία ανακάλυψε πως εκτός από το παιδικό του ίνδαλμα, τον Δημήτρη Σαραβάκο, υπήρχαν επίσης οι Τάκης Κορωναίος, Στέλιος Καζάζης, Λία Μήτση κι άλλοι «πράσινοι» ήρωες της μπάλας. Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκε πως ο Παναθηναϊκός διέθετε μια υπέρλαμπρη ιστορία σε ακόμα περισσότερα σπορ, η οποία έχρηζε έρευνας και συγγραφής. Σκοπός του, να ανασύρει από τη λήθη του χρόνου έναν μέχρι πρότινος άγνωστο Παναθηναϊκό, να αναδείξει σπουδαία κατορθώματα και να αποτυπώσει όσο πιο ανάγλυφα γίνεται στο ευρύ κοινό την τεράστια αθλητική και κοινωνική προσφορά του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου της χώρας.
