Το γνωρίζουμε- και, παραδέξου το, το γνωρίζεις κι εσύ. Δε χρειάζεται κανείς να λέγεται «Κάλχας» στο επίθετο, να είχε προ-προ-προ-προ-γιαγιά την Πυθία ή να γυρίζει, εκτός από το όνομά του, και στο «Τειρεσίας».
Θέλεις να στο αποδείξουμε, λοιπόν; OΚ, πάμε:
Ξέρουμε ότι σε κάποια φάση της ζωής σου, κοιτώντας την οθόνη του κινητού σου, έχεις ξεστομίσει το “goal-goal”. Ξέρουμε πως έχει έρθει η στιγμή που έχεις πει «παρολί», «αουτσάιντερ» και «πόσο το δίνει;». Ξέρουμε πως ένα βροχερό βράδυ Παρασκευής, έχοντας τοποθετήσει σε στρατηγικό σημείο του στόματός σου το στυλό, έχεις δει το ζευγάρι Φορταλέζα-Κρουζέιρο και έχεις ψιθυρίσει στον εαυτό σου «Άσο ημίχρονο/ διπλό τελικό».
Ξέρουμε πως έχεις... προβληματιστεί με τη «διπλή ευκαιρία» και το “over” ή το “under”. Ξέρουμε ότι ενίοτε έχεις βρεθεί στην στοργική αγκάλη του «συστήματος trixie» ή του «συστήματος πατέντα», ενώ έχεις αμφιταλαντευτεί μεταξύ του “no goal” και του “anytime σκόρερ”. Για να μην πούμε για τα «μονά-ζυγά», το «σύνολο τερμάτων», το «μονό αποδεκτό» ή το «συνολικές κάρτες»- έτσι;
Ξέρουμε πως έχει μπει στον πειρασμό του “cash out”, πώς κάπου, κάπως, κάποτε έχεις ψελλίσει συγκινημένος μετρώντας τα κέρδη σου τη λέξη «ασιατικό», ενώ, σαν πιο ψαγμένος που είσαι, έχεις υπάρξει και φαν του “draw no bet”.
Και, τέλος, φυσικά και ξέρουμε για την πιο «οδυνηρή» φάση. Γι' αυτήν που όλοι μας έχουμε περάσει και έχουμε καταλήξει είτε δακρυσμένοι σε μια γωνιά να μιμούμαστε τέλεια τη Ρούλα Βροχοπούλου όταν την άφησε ο Φραν είτε να αποδεικνύουμε εμπράκτως τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, ξεστομίζοντας όλες τις λέξεις από -π, -γ και -μ.
Ναι, μιλάμε για όταν πηγαίνουμε «κουβά». Ωστόσο...
Ωστόσο, ξέρεις κάτι; Από το 2000 και μετά έχουμε «μπει» σε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά γήπεδα του κόσμου, να «δούμε» την Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ, την Γιουβέντους, την Μάντσεστερ και τόσες ακόμα, παρακολουθώντας με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα παιχνίδια τους από το πρώτο δευτερόλεπτο (να δούμε και ποιος πήρε την σέντρα, έτσι;) μέχρι και το τελευταίο.
Έχουμε «παρελάσει» από τα κλειστά της Euroleague και του ΝΒΑ, να προσευχόμαστε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς να κάνει triple-double και να μην το χάσει για ένα ριμπάουντ όπως προχθές. Έχουμε «τρέξει» στο Σπα, την Μόντσα, την Αυστραλία και τόσες ακόμα πίστες, ελπίζοντας ο Μπότας να κλέψει από τον Χάμιλτον τον ταχύτερο γύρο ούτως ώστε να πάμε ταμείο.
Έχουμε «βρεθεί» στο US Open να ελπίζουμε πως ο Φέντερερ θα κάνει πάνω από 20 άσους στον ημιτελικό κόντρα στον Τζόκοβιτς, έχουμε «κολυμπήσει» στις πισίνες της υφηλίου ελπίζοντας η Σερβία να... βυθίσει την Βραζιλία με +2 γκολ διαφορά στον τελικό του πόλο, έχουμε φάει τα νύχια μας μέχρι τη δεύτερη κλείδωση στα απανταχού τάραφλεξ, «εκλιπαρώντας» να πάνε τα παιχνίδια στο χρυσό σετ. Για να μη μιλήσουμε για τα «ταξίδια» μας σε Μουντιάλ, τα Euro, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ούτω καθεξής- δε θέλουμε να δημιουργήσουμε ψυχολογικά προβλήματα στον Γκιούλιβερ, καταλαβαίνετε.
Εν ολίγοις, ναι: είμαστε πολυταξιδεμένοι. Γιατί να το κρύψουμε; Από το 2000, όταν και ο ΟΠΑΠ το έφερε στην ζωή μας, και μετά τα έχουμε κάνει σχεδόν όλα. Διόρθωση: τα έχουμε κάνει όλα.
Και, ξέρεις τι; Κάτι μας λέει πως θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι να έρθουν τα νέα γενέθλια.
Τι, δεν το πιστεύεις;
Πάμε Στοίχημα;
