Βγήκε από το νερό εξαντλημένη αλλά συγκινημένη. Της πήρε λίγη ώρα και το έκανε με δάκρυα στα μάτια. Τα σημάδια της λευχαιμίας ήταν ακόμη εμφανή πάνω της. Η αρρώστια μπορεί να πήρε σημαντικό κομμάτι της δύναμής και των μαλλιών της αλλά δεν έχασε το χαμόγελο και το πείσμα της.
Αυτό, που την οδήγησε στους αγώνες πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, δύο χρόνια μετά τη διάγνωση και οκτώ μήνες μετά την επιστροφή της σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Και να σκεφτεί κανείς ότι στόχευε στους Ολυμπιακούς του Παρισιού. Το Τόκιο φαινόταν τόσο μακριά και τόσο κοντά ταυτόχρονα.
«Δεν έχει σημασία πόσο ανασφαλής νιώθεις ή πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Εάν δουλέψεις σκληρά θα ανταμειφθείς. Πήγα στην κούρσα σκεπτόμενη. Είμαι σπίτι, ανήκω εδώ» ανέφερε στις πρώτες της δηλώσεις μετά τη μεγάλη της επιτυχία.
Η Ρικάκο Ικέε θα καταγραφεί ως μία από τις περιπτώσεις ανθρώπων που κατάφεραν και βγήκαν νικητές κόντρα σε έναν από τους πλέον ζορικούς αντιπάλους. Αυτή η καταραμένη αρρώστια δεν μπόρεσε να τη λυγίσει. Αντίθετα την έκανε ακόμη πιο δυνατή.
Η κολυμβήτρια από την Ιαπωνία είχε ξεκινήσει να σαρώνει ήδη από τις μικρές ηλικίες. Γεννημένη στις 4 Ιουλίου του 2000 η Ικέε έκανε το πρώτο μεγάλο μπαμ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων - νεανίδων στην Σιγκαπούρη το 2015. Εκεί κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 50 και τα 100 μέτρα πεταλούδα σημειώνοντας μάλιστα και ρεκόρ αγώνων. Κατέκτησε ακόμη ένα ασημένιο μετάλλιο στα 50 μέτρα ελεύθερο ενώ τερμάτισε στην 4η θέση στα 100 μέτρα ελεύθερο.
Tην ίδια χρονιά πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καζάν όπου τερμάτισε στη 19η θέση στα 50 μέτρα πεταλούδα. Ήταν μέλος της ομάδας 4Χ200 μέτρα που τερμάτισε την έβδομη θέση του κόσμου στην ίδια διοργάνωση.
Στο παγκόσμιο κύπελλο του 2015 έκανε δικό της το ρεκόρ Ιαπωνίας στις γυναίκες στα 100 μέτρα πεταλούδα με χρόνο 57.56 δευτερόλεπτα. Στην ίδια διοργάνωση έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ νεανίδων στα 50 μέτρα πεταλούδα με χρόνο 26.17 δευτερόλεπτα. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα δύο αγωνίσματα αλλά και τα 100 μέτρα ελεύθερο.
Το 2016 κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο σε τέσσερα ατομικά αγωνίσματα και τρία ομαδικά. Στα προκριματικά των 100 μέτρων πεταλούδα έσπασε το ρεκόρ Ιαπωνίας με χρόνο 57.27 δευτερόλεπτα. Στον ημιτελικό βελτίωσε τον χρόνο της στα 57.05 δεύτερα ενώ στον τελικό κατέβηκε στα 56.86 δευτερόλεπτα τερματίζοντας στην έκτη θέση.
Το 2018 ήταν η χρονιά της. Η Ικέε έγινε η πρώτη αθλήτρια που κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια στους ασιατικούς αγώνες. Κατέκτησε ακόμη δύο ασημένια, γεγονός που της έδωσε το βραβείο της πολυτιμότερης αθλήτριας της διοργάνωσης.
Τον Φεβρουάριο του 2019 ήρθαν τα πάνω κάτω. Μετά την επιστροφή της από ένα προπονητικό καμπ στην Αυστραλία αισθάνθηκε αδιαθεσία. Οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε έδειξαν ότι έπασχε από λευχαιμία. Εκείνη την στιγμή ξεκινούσε ένας άλλος, πιο δύσκολος αγώνας.
«Στο νοσοκομείο ο γιατρός μου είπε αμέσως ότι έχω λευχαιμία. Είχα ακούσει για τη λευχαιμία αλλά και δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν» θυμόταν η Ικέε. «Ο γιατροί μού είπαν ότι έπρεπε να κάνω χημειοθεραπεία και θα έχανα τα μαλλιά μου. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο σοκ για εμένα. Ένιωθα τελείως χαμένη εκείνη την στιγμή».
Η Γιαπωνέζα κολυμβήτρια σημείωσε για τις πρώτες στιγμές μετά τη διάγνωση: «Αφού επέστρεψα στο δωμάτιό μου η διάθεσή μου άλλαξε. Ήμουν πλέον αισιόδοξη. Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι ήμουν απλώς άρρωστη κι αυτό ήταν όλο. Ήμουν σε θέση να προχωρήσω. Δεν το λέω απλά για να το πω. Όντως ένιωσα θετικά εκείνη την στιγμή».
Τον Μάρτιο του 2019 τουίταρε μετά την πρώτη της χημειοθεραπεία για το πόσο άσχημα ήταν. «Δημοσίευσα αυτό το tweet τρεις μέρες μετά την πρώτη μου χημειοθεραπεία, αφού άρχισα να αισθάνομαι ναυτία. Η κατάστασή μου χειροτέρευε. Δεν μπορούσα να σηκώσω το τηλέφωνό μου, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τηλεόραση, δεν μπορούσα να φάω. Αυτό διήρκεσε δύο εβδομάδες. Δεν μπορούσα καν να μετακινηθώ στο κρεβάτι».
Τον Αύγουστο του 2019 βγήκε για πρώτη φορά από το νοσοκομείο προσωρινά όπου και πήγε στη Ντίσνεϊλαντ. Μιλώντας για την πορεία της θεραπείας της εκείνη την περίοδο, η Ικέε σημείωνε πόσο απελευθερωμένη ένιωθε από την πίεση που είχε δημιουργηθεί προς το πρόσωπό της ως ένα εκ των φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς στο Τόκιο.
«Όταν μου επέτρεψαν για πρώτη φορά να φύγω από το νοσοκομείο για τέσσερις μέρες, ήμουν τόσο χαρούμενη που μπορούσα να βγω, να οδηγήσω με αυτοκίνητο, να φάω έξω», είπε. «Ένιωσα άσχημα που είχα τις αρνητικές σκέψεις που είχα επειδή υπήρχαν τόσα πολλά για τα οποία έπρεπε να αισιοδοξώ.
Για να είμαι ειλικρινής, ως αθλήτρια δεν είχα την καλύτερη νοοτροπία. Όταν αρρώστησα ήμουν κοντά σε ένα παγκόσμιο ρεκόρ, ήμουν Νο.1 του κόσμου και φαβορί για χρυσό μετάλλιο στο Τόκιο. Δεν το ήξερα τότε, αλλά υπήρχε μεγάλη προς το πρόσωπό μου και όταν το κατάλαβα δεν έπρεπε να σκέφτομαι τους Ολυμπιακούς. Τότε κατάλαβα ότι ήμουν πιεσμένη» ομολόγησε με περισσή ειλικρίνεια.
«Ολυμπιακοί αγώνες, χρυσό μετάλλιο - όταν απελευθερώθηκα από αυτές τις λέξεις κατάφερα να μείνω τόσο θετική» υπογράμμισε η Ικέε.
Όπως παραδέχτηκε η ίδια υπήρξαν στιγμές που ένιωθε ότι δεν μπορούσε να αντικρίσει κανέναν, ούτε την ίδια της την οικογένεια. «Υπήρξε μία περίοδος κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου όπου είχα συνέχεια ναυτίες και έκανα εμετούς. Ήμουν στο μπάνιο σχεδόν όλη την ώρα και έλεγα στον εαυτό μου ότι αυτό δε θα κρατήσει για πάντα και στο τέλος θα γίνω καλά.
Έπρεπε να το πω στον εαυτό μου προκειμένου να το πιστέψω και να μπορέσω να το ξεπεράσω. Ήμουν πολύ απαισιόδοξη τότε αλλά έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου ότι θα το ξεπεράσω.
Δεν ήθελα να με βλέπει κανείς σε αυτή την κατάσταση. Πάντα τα κατάφερνα μέσα στην πισίνα σε όλη μου την καριέρα, ποτέ δεν έκλαψα για τίποτα και δεν μπορούσα να πω σε κανέναν εκείνη την στιγμή πόσο δύσκολο ήταν για μένα όταν αρρώστησα.
Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να στηριχθώ στην οικογένειά μου. Ένιωθα ότι τους γινόμουν βάρος».
Η Ικέε βγήκε από το νοσοκομείο τον Δεκέμβριο του 2019. Εκείνη την στιγμή οι Ολυμπιακοί του Τόκιο έμοιαζαν ένα όνειρο απατηλό. Εκείνη την περίοδο, τον Φεβρουάριο του 2020 όπου μίλησε στο olympicchannel, ο κορωνοϊός δεν είχε χτυπήσει ανελέητα τον πλανήτη οδηγώντας μεγάλες διοργανώσεις αλλά και τους Ολυμπιακούς του Τόκιο σε αναβολή.
Όπως είχε ομολογήσει τότε, έναν χρόνο πριν, ο μεγάλος της στόχος ήταν η πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 2024. Ακόμη και αν δεν τα κατάφερνε όμως, το Λος Άντζελες ήταν ένας ακόμη στόχος που μπορούσε να κατακτήσει.
«Ακόμη κι αν δεν μπορώ να είμαι στο Παρίσι, θα έχω κι άλλη ευκαιρία (στο Λος Άντζελες) όταν θα είμαι 28 ετών. Δεν είμαι 100% σίγουρη ότι θα τα καταφέρω αλλά πρέπει να δώσω στον εαυτό μου ένα κίνητρο» έλεγε έναν σχεδόν χρόνο πριν.
Τότε ακόμη δεν έχει μπει ακόμη σε πισίνα. Η επιστροφή της αγωνιστικά έγινε το καλοκαίρι όταν και έπεσε ξανά στο νερό μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο. Την Κυριακή έγινε το θαύμα και η Ικέε έκλεισε θέση για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο.
Η Ικέε πήρε την πρωτιά στα 100 μέτρα πεταλούδα με χρόνο 57.77 στα trials της Ιαπωνίας. Ο χρόνος της μπορεί να μην της έδωσε θέση στους Ολυμπιακούς, ωστόσο η πρωτιά της ήταν αρκετή για να της δώσει μία θέση στην Εθνική ομάδα 4Χ100 μικτής που θα αγωνιστεί στο Τόκιο.
Μετά το τέλος της κούρσας, η Ικέε δέχθηκε την αγκαλιά αντιπάλου της από την διπλανή διαδρομή και στη συνέχεια ξέσπασε σε κλάματα, ενώ της πήρε λίγη ώρα για να βγει από το νερό, εξαιτίας της συγκίνησης για το επίτευγμά της. «Είμαι τόσο χαρούμενη αυτή τη στιγμή» τόνισε η 20χρονη σε δηλώσεις που έκανε πλάι στην πισίνα και συνέχισε: «Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να νικήσω στα 100 μέτρα. Ήμουν πολύ λιγότερο σίγουρη σε σχέση με τους αγώνες πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς πριν από πέντε χρόνια. Νόμιζα ότι η νίκη ήταν κάτι που θα συνέβαινε μόνο στο μακρινό μέλλον. Πραγματικά δεν είχα στόχο τη νίκη. Όποια θέση κι αν πάρω, είμαι χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ».
Η Ικέε τα κατάφερε. Έχοντας αφήσει πίσω της μία μεγάλη περιπέτεια, όχι μόνο δε λύγισε αλλά μπόρεσε να βγει ακόμη πιο δυνατή.
