Είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός και ο Μίλωνας είχαν διαφορετικό σημείο εκκίνησης. Οι ερυθρόλευκοι προέρχονται από μία απόλυτα επιτυχημένη σεζόν που περιελάμβανε πρωτίστως έναν ευρωπαϊκό τίτλο αλλά και γενικότερα εδώ και χρόνια έχουν δείξει πως στο ευρωπαϊκό στερέωμα είναι μια ομάδα καταξιωμένη. Ο Μίλωνας, με τη σειρά του, ανεβαίνει με βήμα ταχύ τα σκαλοπάτια της καταξίωσης τόσο στα εγχώρια όσο και εκτός συνόρων. Η πορεία και των δύο, όμως, στο φετινό ευρωπαϊκό τους ταξίδι μόνο χαμόγελα μπορεί να αφήνει.
Αρχικά είναι δεδομένο ότι τίποτα δεν κρίθηκε στους πρώτους αγώνες. Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια εμφάνιση που αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων και αυτό το 3-2 του δίνει αισιοδοξία ενόψει της ρεβάνς. Αυτό που έδειξε η ομάδα του Καστελάνι κυρίως απέναντι στη ΖΑΚΣΑ και την Ροζελάρε δεν ήταν τυχαίο αλλά ούτε πυροτέχνημα. Ο Αργεντίνος κόουτς έχει αξιοποιήσει ένα ρόστερ που μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα φρέσκο, με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και που ενδεχομένως να μην είχε την ίδια δίψα μετά από μια τόσο ικανοποιητική σεζόν. Η Αρκάς είναι ένας αντίπαλος που σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται βατός και που θα μπορούσε να βάλει δύσκολα σε κάθε αντίπαλο στην οκτάδα του CEV Cup.
Ο Ολυμπιακός είχε την συνηθισμένη του καλή εικόνα στο σερβίς ενώ παρουσίασε μεγάλη συνέπεια στην επίθεση. Ειδικά στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού οι ερυθρόλευκοι είχαν καθαρό μυαλό στην επίθεση και σε αυτό βοήθησε η ετοιμότητα όλων των παικτών. Ο Τράβιτσα είχε την ηρεμία να μοιράσει το παιχνίδι όπως ήθελε καθώς ήταν εμφανής η ανεβασμένη ψυχολογία όσων βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο. Επιπλέον, ο Καρασαββίδης μπήκε και έκανε το διαφορά με το «καλημέρα», στο ντεμπούτο του στα ερυθρόλευκα. Ο Τζιάβρας βρέθηκε σε κακή μέρα αλλά ο Ολυμπιακός βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή και έχοντας έναν ικανό και έμπειρο λίμπερο περιόρισε, όσο είναι δυνατό, το αντίπαλο σερβίς. Ουσιαστικά το περιόρισε την καθοριστική στιγμή του τάι μπρέικ σε μεγάλο βαθμό καθώς οι 14 άσσοι της Αρκάς έμοιαζαν με μαύρη τρύπα.
Είναι φανερό πως ο Ολυμπιακός έχει μια ικανότατη μπροστά ζώνη και αυτό είναι ένας παράγοντας Χ τη φετινή σεζόν. Το δίδυμο Παγένκ-Γκουσταβάο ήταν από μόνο του ένα δυνατό χαρτί και πλέον με τον Τζούριτς να θυμίζει κάτι από τον καλό του εαυτό προσθέτει στον Ολυμπιακό σιγουριά στην επίθεση και ηρεμία όσον αφορά το μπλοκ.
Ο Μίλωνας, από την άλλη, ηττήθηκε με καθαρό σκορ 3-0 και πλέον βλέπει τον επαναληπτικό ως μια ιδιαίτερα δύσκολη πρόκληση. Όταν ο βασικός διαγώνιος, το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο της ομάδας, βρίσκεται σε τόσο μέτρια μέρα τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο Γιορνάνοφ δεν είναι αλάνθαστος και όλοι δικαιούνται μια κακή εμφάνιση απλά έτυχε στην περίπτωση αυτή να έρθει σε ένα παιχνίδι με μεγάλες απαιτήσεις. Γενικότερα, όμως, ο Μίλωνας μπορεί να πάλεψε στα πρώτα δύο σετ και να έμεινε κοντά στο σκορ δεν είχε, όμως, την απαραίτητη σταθερότητα στην επίθεση. Η Λούνεμπουργκ αξιοποίησε αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με το ότι η ομάδα της Νέας Σμύρνης δεν ήταν τόσο πιεστική στο σερβίς όσο συνήθως και βρήκε πολλές επιτυχημένες κόντρα μπάλες αλλά και πολλές λύσεις από το μπλοκ. Το αποτέλεσμα αυτό αναγκάζει την ομάδα του Σάκη Ψάρρα να αναζητήσει τέσσερα σετ και ταυτόχρονα να μην αφήσει περιθώρια στη γερμανική ομάδα στον δεύτερο αγώνα. Δύσκολο αλλά από το φετινό Μίλωνα έχουμε δει τα πάντα οπότε απλά περιμένουμε με αγωνία να δούμε αν το καπέλο κρύβει έναν ακόμα λαγό.
Όταν κανείς φτάνει σε αυτό το σημείο και μάλιστα όταν έχουν προηγηθεί τόσο μεγάλες νίκες τότε κανένα «δεν πειράζει» δε μοιάζει ικανοποιητικό. Η επιθυμία του Ολυμπιακού για ένα μεγαλύτερο βήμα από το περσυνό δε λείπει και σίγουρα στο Μίλωνα δεν υπάρχει ταβάνι που να βάζει όρια στα όνειρα της ομάδας. Είναι δεδομένο πάντως πως και οι μεν και οι δε οδεύουν στις ρεβάνς με ένα και μόνο στόχο, να κάνουν το τέλειο παιχνίδι και να δώσουν παράταση στο όνειρο.