Προ ημερών ο Ντέμης Νικολαίδης έκανε ένα ενδιαφέροντα παραλληλισμό (παραλληλισμό επαναλαμβάνω, όχι σύγκριση) των ομάδων που υποστηρίζει. ΑΕΚ, Λίβερπουλ. Το (κοινό) παιγνίδι "στα κόκκινα". Ο Αλμέιδα. Ο Κλοπ. Η (κοινή) επίδρασή τους. Η συμπεριφορά τους, στον ποδοσφαιριστή τους. Η καθοδήγηση του γκρουπ. Η όλη ιδέα για το Παιγνίδι.
Οι αθλητικές αρχές πράγματι, συμπίπτουν. Οι ανθρώπινες αξίες, επίσης. Μένουν στον χρόνο, ίδιες. Αδιαπραγμάτευτες. Ο παραλληλισμός του Ντέμη ήταν ένα ωφέλιμο ερέθισμα. Σκέφτηκα για τον Κλοπ ότι, ενώ οι αρχές και οι αξίες δεν έχουν αλλάξει ποτέ, φυσικά το αποτέλεσμα... αλλάζει. Κανένα ματς, δεν μοιάζει με κανένα επόμενο (ή προηγούμενο) ματς. Καμία χρονιά, δεν μοιάζει με καμία επόμενη (ή προηγούμενη) χρονιά.
Μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα, κάθε φορά. Και με αυτά, απαράλλακτα, μία χρονιά να πάρεις το πρωτάθλημα ή να βγεις δεύτερος στο πρωτάθλημα και μία άλλη χρονιά, πέρυσι ας πούμε, να μείνεις εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Στην πέμπτη θέση. Δεν έχεις αλλάξει, εσύ. Δεν αλλάζεις εσύ, κάτι στην ιδέα. Κι όμως, όλα είναι "στο πρόγραμμα" ότι ενδέχεται να αλλάξουν. Διότι απλώς, this is football. Το Παιγνίδι στο οποίο, πάντοτε, παίζουν και οι άλλοι.
Πρώτος ή πέμπτος, πρωταθλητής Ευρώπης ή εκτός (ελίτ της) Ευρώπης, εκείνο που μένει είναι τι έχει διδάξει στον περίγυρο το πέρασμά σου. Το legacy. Δεν είναι όλα, λεφτά και αγοραπωλησίες. Η Λίβερπουλ την Κυριακή είχε στην ενδεκάδα τον Μπράντλι (2003), τον Ελιοτ (2003), τον Τζόουνς (2001). Εφερε από τον πάγκο τον Γράφενμπερχ (2002), τον Μπεκ (2002), τον Κλαρκ (2005), τον Γκόρντον (2004). Είχε στο φύλλο αγώνος τον ΜακΚόνελ (2004) και τον Κουάνσα (2003). Ο Κουάνσα εφέτος, ήδη έχει γράψει 15 συμμετοχές! Με αυτούς, αντιμετωπίζει τις ελλείψεις της. Η Λίβερπουλ. Η Λίβερπουλ, που διεκδικεί το τρόπαιο στην Πρέμιερσιπ.
Με αυτούς, είναι η φιλοσοφία και ο προγραμματισμός ότι θα αντιμετώπιζε (ορισμένες από) τις ελλείψεις της, αυτόν τον καιρό με τα Πρωταθλήματα Αφρικής και Ασίας. Οχι με δανεικούς... για ένα μήνα. Αυτά ίσως, στο μπάσκετμπολ. Στο ποδόσφαιρο, είναι αλλιώς. Ο Αλμέιδα χρειάστηκε να κάνει ανάλυση με το νι και με το σίγμα για να εξηγήσει πως, όταν λείπουν για ένα διάστημα παίκτες, ή είναι τραυματίες, ή εκτός φόρμας, δεν είναι αυτό άμεσος λόγος για ψώνια πανικού. Η ΑΕΚ επένδυσε στον Πήλιο, θαυμάσια, συγχαρητήρια, παλαμάκια. Αλλά, τώρα που οι Ιρανοί δεν είναι διαθέσιμοι και ήρθε η στιγμή της ευκαιρίας στον Πήλιο, η ΑΕΚ "έπρεπε" να έχει αποκτήσει αριστερό μπακ στη θέση του Πήλιου! Paranoia.
Γενικώς η ΑΕΚ, ιδίως μετά και τον αποκλεισμό στο Κύπελλο Ελλάδος σε συνέχεια του αποκλεισμού στο Γιουρόπα Λιγκ, "καταδικάστηκε" περίπου σαν τον ΠΑΟΚ μετά από εκείνη την ήττα του στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Οκτώβριο. Τι έχει μεσολαβήσει στην πορεία του ΠΑΟΚ έκτοτε, έχει υπεραναλυθεί όσο για να περιττεύει εντελώς κάποιου είδους ορθή επανάληψη εδώ. Η ΑΕΚ καταδικάστηκε, ενόσω τρέχει από τον Αύγουστο ως και σήμερα με... μόλις μία ήττα, μία, από τον ΟΦΗ στην Κρήτη, στο εσωτερικό μέτωπο. Αν κανείς δεν το αντιλαμβάνεται, η ΑΕΚ παραμένει the team to beat. Και φυσικά είναι έξοχη πρόκληση για όλους τους άλλους, η πέρα ως πέρα θεμιτή επιδίωξη να τη διαδεχθούν στην κορυφή. Καμία χρονιά, είπαμε, δεν (είναι απαραίτητο ότι θα) μοιάζει με καμία επόμενη χρονιά.
Το σημειώσαμε και πρόσφατα, ας το ξαναγράψουμε. Το νταμπλ στο ποδόσφαιρο είναι κάτι το πολύ δύσκολο και το πολύ απίθανο. Μόνον ένα πράγμα στο ποδόσφαιρο, είναι πιο δύσκολο και πιο απίθανο από ένα νταμπλ. Το ριπίτ του νταμπλ.
