Δεν είναι όλα τα 0-0 ίδια. Μπορεί όλα να δίνουν από ένα βαθμό σε κάθε ομάδα, αλλά δεν είναι όλα ίδια. Εκτός από το υλικό κομμάτι που είναι οι πόντοι, υπάρχει και το ηθικό. Κι εκεί, ο Παναθηναϊκός παίρνει μία άτυπη νίκη στα σημεία.
Καταρχήν -με τα πενιχρά του μέσα- ακύρωσε όλα τα όπλα της ΑΕΚ. Για να κάνει φάση η Ένωση χρειάστηκε να περάσουν 34 λεπτά κι αυτή προκλήθηκε από ένα πολύ εύκολο λάθος του Μαυρομμάτη.
Αν σκαλίσει κανείς την… σκαλέτα του ντέρμπι, θα δει πως οι πιο κλασικές ευκαιρίες του ματς, εκεί που απειλήθηκε το τσιμεντωμένο μηδέν ήταν από πλευράς Παναθηναϊκού.
Μία από τον Μακέντα (34’) σε φάση που οι πράσινοι έβγαλαν καθαρή κόντρα τρεις εναντίον δυο και άλλη μία από τον Μπουζούκη (66’), ο οποίος από το ύψος του πέναλτι, μόνος απέναντι στον Μπάρκα «ξύρισε» το κάθετο δοκάρι, σουτάροντας ανενόχλητος με το κακό του πόδι, το δεξί. Σημειολογικά, και οι δύο φάσεις ήρθαν από το στιλ που επέλεξε να δώσει ο Δώνης στην ομάδα του. Από πρέσινγκ πολύ ψηλά, που οδήγησαν σε εύκολα (και παραλίγο μοιραία) λάθη την ΑΕΚ.
Όσο κι αν το έψαξε το ματς, ο Ουζουνίδης, ότι παρεμβάσεις κι αν έκανε η ομάδα του ήταν νωθρή, χωρίς φαντασία, χωρίς εξάρσεις. Σχεδόν όλες της οι απειλές ήταν εκτός περιοχής. Το τέμπο στην ανάπτυξη της ήταν ληθαργικό, πολύ προβλέψιμο. Με τον Λιβάγια σχεδόν εξουδετερωμένο και όλα τα υπόλοιπα δημιουργικά της όπλα (Μπογέ, Μάνταλος, Πόνσε) σε πολύ κακό βράδυ δεν δικαιούνταν τίποτα παραπάνω από τον ένα βαθμό.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού που ξεπέρασε τις 30.000, πρέπει να έφυγε από το γήπεδο ξανά με το χαμόγελο από την εμφάνιση των μικρών, που όχι μόνο κοίταξαν στα μάτια την ΑΕΚ, αλλά την στρίμωξαν για τα καλά στα σχοινιά...
