Είναι τυχεροί. Για την ακρίβεια πολύ τυχεροί. Μπορεί να είναι γεννημένοι «δολοφόνοι», ωστόσο ουδέποτε θα κινδυνεύσουν να βρεθούν πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Ο λόγος, απλός: τα «θύματα» τόσο του Κώστα Μήτρογλου, όσο και του Στέφανου Αθανασιάδη, περιορίζονται μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου, πράγμα που σημαίνει πως οι πράξεις τους δεν είναι αξιόποινες.
Μπορούν να «σκοτώσουν» οποιαδήποτε άμυνα θελήσουν, με περίσσιο πάθος, αλλά χωρίς φόβο.
Ποιος, όμως, κάνει καλύτερα τη δουλειά του πληρωμένου δολοφόνου; Μπορεί να υπάρξει μια ξεκάθαρη απάντηση; Με τα ασπρόμαυρα ή τα ερυθρόλευκα γυαλιά ν’ αποτελούν κακό σύμμαχο στην προσπάθεια για ευθυκρισία, ο ασφαλέστερος δρόμος για την εξαγωγή των όποιων συμπερασμάτων, μοιάζει η ανάλυση των επιμέρους χαρακτηριστικών του παιχνιδιού τους- και όχι μόνο.
Στέφανου Αθανασιάδη και Κώστα Μήτρογλου το ανάγνωσμα, λοιπόν.
Τι λέτε, ξεκινάμε;
Αν ήταν ήρωες σε κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα, τότε σίγουρα θα ήταν οι βασικοί ύποπτοι για τη δολοφονία του πρωταγωνιστή. Ο τρόπος τους, όμως, θα διέφερε: ο Αθανασιάδης πιθανότατα θα επέλεγε έναν πιο άμεσο (πυροβολισμός εξ επαφής, φερ’ ειπείν), τη στιγμή που ο Μήτρογλου θα μπορούσε να επιλέξει από μια ευρύτερη γκάμα (δηλητήριο, μαχαίρωμα, απαγχονισμός).
Με πιο ποδοσφαιρικούς όρους, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ είναι αυτό που, ελληνιστί, θα λέγαμε one-touch killer (σκόρερ πρώτης επαφής, σ’ ελεύθερη μετάφραση), και ίσως ο κορυφαίος που κυκλοφορεί στα ελληνικά γήπεδα. Έχει τρομερή αίσθηση του χώρου μέσα στη μεγάλη περιοχή, βρίσκεται σχεδόν πάντα στο σωστό σημείο και σπανίως αργεί στα προκαθορισμένα ραντεβού του με το γκολ. Ακόμα κι αν δεν αναδύεται καμιά έντονη μυρωδιά, ο Κλάους θα το «μυρίσει» το γκολ και θα είναι παρών όταν χρειαστεί. Το ποσοστό «ευστοχίας» του φαντάζει- και είναι- τρομακτικό, καθώς χρειάζεται μόνο 2.9 σουτ για να πετύχει ένα γκολ. Εκεί που υστερεί εμφανώς, όμως, είναι πως δεν μπορεί να δημιουργήσει μόνος του την ευκαιρία για να σκοράρει, αλλά χρειάζεται τρίτους να του «φτιάξουν» το γκολ.
Στον αντίποδα, ο Μήτρογλου μπορεί να μην έχει τόσο ανεπτυγμένο το χάρισμα του Αθανασιάδη να σκοράρει με τις ελάχιστες δυνατές επαφές με την μπάλα (όχι ότι απέχει και έτη φωτός απ’ αυτόν, βέβαια), όμως πλεονεκτεί στο γεγονός πως είναι ικανός να κάνει την ατομική ενέργεια, να παράγει, δηλαδή, φάσεις για τον εαυτό του, που θα τον οδηγήσουν σε πιο «προσωπικά» τέρματα.
Αν, για λόγους καθαρής αριθμολαγνείας, έπρεπε να βαθμολογήσουμε τη σφαιρική ικανότητα του καθενός στο σκοράρισμα, θα έπρεπε πρώτα να αιτιολογήσουμε τη διαφαινόμενη επιείκεια (οι δυο τους κρίνονται πάντοτε με βάση τα δεδομένα της Superleague και δεν παρουσιάζονται ως το αντίπαλον δέος του Ιμπραϊμοβιτς ή του Ντιέγκο Κόστα), κι εν συνεχεία να σηκώσουμε το βαθμό των ποδοσφαιρικών καλλιστείων:
Αθανασιάδης 8/10- Μήτρογλου 9/10.
Εντάξει με τα πόδια, αλλά κανείς εκ των δύο δεν είναι Ακέφαλος Καβαλάρης. Άρα, και λαμβάνοντας υπόψη την προαιώνια χρήση του άνω κεφαλιού στο ποδόσφαιρο για την επίτευξη τερμάτων, πώς τα πηγαίνει ο καθένας τους σ’ αυτόν τον τομέα;
Με δεδομένο ότι είναι περίπου ισοϋψείς (Μήτρογλου 1.89, Αθανασιάδης 1.86)- άρα κανείς δεν υπερτερεί αισθητά επειδή ο άλλος είναι έμβιο σκαμπό-, ο παίκτης του ΠΑΟΚ μάλλον κερδίζει οριακά σ’ αυτή την κατηγορία, καθώς δείχνει να έχει καλύτερο timing (άλλος ένας αμιγώς ελληνικός όρος) απ’ τον αντίπαλό του.
Άλλωστε τα γκολ που έχει σημειώσει κατά καιρούς με κεφαλιά είναι αρκούντως εντυπωσιακά (θυμηθείτε το περσινό τέρμα με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο).
Ο επιθετικός του Ολυμπιακού δεν είναι σε καμία περίπτωση ανεπαρκής κεφαλοσφαιριστής, όμως, εντάξει, ουδείς θα τον χαρακτήριζε ως το νέο Αντώνη Αντωνιάδη.
Άρα Αθανασιάδης 8/10- Μήτρογλου 7/10.
Κάποτε ο Γρηγόρης Γεωργάτος, κολυμπώντας στα γλυκά νερά της υπερβολής, είχε πει πως ο Μήτρογλου διαθέτει τέτοια τεχνική κατάρτιση που θα τη ζήλευε ακόμα και ο Κοβάσεβιτς (στην πραγματικότητα ο Ντάρκο μάλλον θα φερόταν υπεράνω και δε θα έφθανε μέχρι το φθόνο). Η δήλωση μπορεί να εμπεριείχε εμφανή σημάδια «τραβήγματος», όμως μέσα της φώλιαζαν και μεγάλες ποσότητες αλήθειας: ο φορ του Ολυμπιακού είναι εκπληκτικός ντριμπλέρ (το γεγονός ότι δεν είναι και ο ταχύτερος επιθετικός του κόσμου στερεί από το φιλοθεάμον κοινό έναν σπάνιο συνδυασμό ταχύτητας- ντρίμπλας), χρησιμοποιεί σχεδόν εξίσου καλά δεξί και αριστερό πόδι και είναι στιγμές που μοιάζει να μιλάει στο τόπι- ή, έστω, να του ψιθυρίζει.
Ο Αθανασιάδης, από την άλλη, έχει βελτιωθεί αισθητά από την αρχή της καριέρας του σ’ αυτό τον τομέα (όπου «αρχή της καριέρας του» εξαιρείται το εκπληκτικό- σε βαθμό Μπέργκαμπ- γκολ του με τη Λάρισα προ οχταετίας),
όταν και δυσκολευόταν να κάνει σωστές μεταβιβάσεις ή να κρατήσει την μπάλα, όμως δε φτάνει στα υψηλά στάνταρ του Μήτρογλου.
Γι’ αυτό: Αθανασιάδης 6/10- Μήτρογλου 8/10.
Γνωρίζετε, προφανώς, πως το μότο του snda.gr είναι το “Πόση αλήθεια αντέχεις”, σωστά; Ιδού, λοιπόν, μια μεγάλη αλήθεια: κανείς εκ των Αθανασιάδη, Μήτρογλου δεν είναι ακούραστα μηχανάκια που τρέχουν μέχρι να τους σωθούν οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες τους. Ούτε, φυσικά, τους αποκαλεί κανείς “Ο Έλληνας Κριστιάνο Ρονάλντο”, δεδομένου ότι ο Πορτογάλους φαντάζει ικανός να βγάλει έξι 90λεπτα στη σειρά, χωρίς ν’ ανέβουν αισθητά οι σφυγμοί του.
Ο Κώστας αντιμετώπιζε και παλαιότερα (Πανιώνιος, Ατρόμητος) κάποια προβλήματα φυσικής κατάστασης, ενώ το προσωπικό του δράμα σ’ αυτό τον τομέα κορυφώθηκε πέρυσι όταν έμοιαζε σαν ψάρι- και μάλιστα χωρίς βράγχια- έξω από το νερό στο Αγγλικό πρωτάθλημα με τη Φούλαμ, καθώς αδυνατούσε ν’ ακολουθήσει το ρυθμό των υπολοίπων. Βέβαια, υπήρχε πάντοτε η δικαιολογία πως είχε επιστρέψει από τραυματισμό, όμως και πάλι δεν ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει το ότι οι πνεύμονές του δεν έπαιρναν αρκετό οξυγόνο.
Ο Κλάους, χωρίς να είναι μαραθωνοδρόμος (παρόλο που τα κιλά του ταιριάζουν σε Αιθίοπα δρομέα), μπορεί να πιέζει περισσότερο τα αντίπαλα μπακ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, καλύπτει περισσότερους χώρους- πράγμα που απαιτεί καλύτερη φυσική κατάσταση-, ενώ οι δυνάμεις του το σκέφτονται για να τον εγκαταλείψουν πριν το πέρας του ενενηντάλεπτου.
Πράγμα που σημαίνει: Αθανασιάδης 8/10- Μήτρογλου 7/10.
Αν και το ποδοσφαιρικό γήρας δεν τους έχει σφιχταγκαλιάσει ακόμα (26 χρονών και οι δύο, 9 μήνες μεγαλύτερος ο παίχτης του Ολυμπιακού), θα μπορούσαμε να πούμε «ουκ έρχεται μόνο»: τόσο ο Αθανασιάδης όσο και ο Μήτρογλου έχουν αρκετές παραστάσεις, όμως αυτές του ερυθρόλευκου «πιστολέρο» είναι απείρως περισσότερες. 
Πληθώρα συμμετοχών στο Champions League, συμμετοχή με την Εθνική ομάδα σε Μουντιάλ και Euro, ένα μικρό πέρασμα από την Premier League, Superleague, φυσικά, έναντι Superleague και παλαιάς Β΄ Εθνικής, Europa League συν κάποιων παιχνιδιών με την Εθνική, όχι σε μεγάλη διοργάνωση, όμως. 
Με τα λόγια να είναι περιττά: Αθανασιάδης 6/10- Μήτρογλου 9/10.
Αν κάνανε άλμα επί κοντώ, τώρα θα μιλούσαμε για μία παντελώς αχρείαστη κατηγορία, όμως να που το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα.
Ο Αθανασιάδης στην 9ετία (μ’ ένα μικρό διάλειμμα) που βρίσκεται στον ΠΑΟΚ έχει αποδείξει εμπράκτως πως βάζει την ομάδα πάνω από το όχι και τόσο διογκωμένο εγώ του. Είναι ικανός να παίξει ακόμα και ως τερματοφύλακας άμα του το ζητήσει ο προπονητής του, ενώ αν συναντούσε έναν βωμό έξω από τη μεγάλη περιοχή που επιτίθεται ο ΠΑΟΚ, μάλλον θα θυσίαζε ευχαρίστως τον εαυτό του προς όφελος του Δικέφαλου του Βορρά. 
Στην άλλη μεριά, ο Μήτρογλου σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τη επιτομή του εγωίσταρου ατομιστή, όμως αν χρειαστεί να μαλώσει για ένα πέναλτι προκειμένου να χριστεί αυτός σκόρερ, δε θα διστάσει να το κάνει. Δεν είναι πως παίζει πρωτίστως για τον εαυτό του, όμως παίζει σίγουρα και για τον εαυτό του. 
Ατομική διαφορετικότητα, λοιπόν: Αθανασιάδης 9/10- Μήτρογλου 7/10.
Και φτάσαμε στη σημαντικότερη κατηγορία, στη μητέρα των μαχών, για την οποία έχει χυθεί πολύ… μελάνι: άγγελοι καθισμένοι πάνω σε ουράνιους θρόνους από τη μία, ρολόγια και νεκροκεφαλές από την άλλη. Τα γράμματα των μελών της οικογένειας κόντρα στο 1926. Ανθρώπινη εφημερίδα ο ένας, ανθρώπινη εφημερίδα και ο άλλος. 
Ποιος κερδίζει στα σημεία (που «χτυπήθηκαν» τα τατουάζ);
Κανείς. Γούστα είναι αυτά. 
Έφτασε, λοιπόν, η ώρα της κρίσης. Τι λέει η τελική βαθμολογία; Αθανασιάδης 45/60- Μήτρογλου 47/60. Και μπορεί, ως γνωστόν, οι αριθμοί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα, όμως εν προκειμένω μάλλον λένε την αλήθεια.
Ο Μήτρογλου αποτελεί ένα ελαφρώς πιο ολοκληρωμένο πακέτο, κυρίως λόγο της μεγαλύτερης πείρας του και της ατομικής του ικανότητας στη δημιουργία φάσεων. Όμως, η κομβική λέξη στην παραπάνω πρόταση είναι το “ελαφρώς”.
Πόσο ελαφρώς; Όσο η διαφορά αποτελεσματικότητας ανάμεσα στα όπλα του Μήτρογλου και το τόξο του Αθανασιάδη.
Ωστόσο, μην ξεχνάτε: και τα δυο μπορούν, αποδεδειγμένα, να σε «σκοτώσουν».
