Ενδιαφέρθηκες όταν είδες τα «Παράσιτα». Ασχολήθηκες περισσότερο όταν σάρωνε το «Squid Game». Η Νότιος Κορέα είναι ρεύμα και το ρεύμα είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει σοκ. Και όχι, δεν αναφερόμαστε μόνο στους λογαριασμούς ρεύματος που όλοι – μετά από χρήση ή κατάχρηση του κλιματιστικού – τρέμουμε να αντικρίσουμε. Σοκ προκαλεί και η ιστορία του Χουάνγκ Ουί-Τζο. Και του πατέρα του. Και μιας ανατροφής αρκετά διαφορετικής από εκείνη που θέλουμε να λέμε ότι γνωρίζουμε στην Ελλάδα.
Τα παράσιτα…
Η εισαγωγή στο Hallyuwood, μια μείξη της λέξης «Hallyu», η οποία ορίζει το κορεάτικο κύμα κινηματογράφου, και του προφανέστατου Hollywood, έρχεται με την πιο διάσημη ταινία. Εκείνη που σάρωσε τα Όσκαρ το 2020 και σε εισήγαγε με ωμότητα και κυνικό χιούμορ στην ανισότητα των τάξεων στην κορεάτικη κοινωνία. Η ιστορία του Χουάνγκ Ουί-Τζο δεν είναι ταξική. Το πρόβλημα δεν είναι ταξικό ή οικονομικό. Το πρόβλημα ορίζεται περισσότερο ως εκπαιδευτικό. Και δεν ξεκινάει καν από τον ίδιο, αλλά από τον πατέρα του.
«Σταμάτησα τον αθλητισμό όταν με χτύπησαν με ένα παπούτσι με καρφιά», διηγείται ο Χουάνγκ Ντονγκ Τζου και καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του αθλητισμού και του εξιδανικευμένου για να κρύβει όλες τις αμαρτίες character building. Εκεί όπου οι προπονητές επιτρέπεται να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να δημιουργούν πρωταθλητές. Εκεί, όπου τουλάχιστον πριν μερικά χρόνια, δρούσαν ανεξέλεγκτα στο όνομα της πειθαρχίας και της αφοσίωσης που χρειάζεται το υψηλότερο επίπεδο. Ο πρεσβύτερος Χουάνγκ ήταν ένα από τα θύματα. Σταμάτησε τον στίβο όταν ένιωσε τον πόνο από τα καρφιά των παπουτσιών που χρησιμοποιούν οι αθλητές για το ταρτάν και κατάλαβε ότι δεν έχει άλλο θέση σε τέτοιο κακοποιητικό περιβάλλον.
Χρόνια μετά, ατυχώς και για τους δύο, θα το βίωνα και ο γιος του. «Ο Ουί Τζο μισεί κάθε είδους βία. Απεχθάνεται να χτυπάει ή να τον χτυπούν. Υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά που εγκαταλείπουν τον αθλητισμό και παίρνουν τον λάθος δρόμο εξαιτίας της βίας από τους προπονητές ή τους μεγαλύτερούς τους. Έχω δει προπονητή να χαστουκίζει παίκτη μπροστά στους γονείς του. Αναρωτιέμαι πότε θα αλλάξει όλο αυτό. Είναι τόσο μα τόσο λυπηρό». Στην οικεία των Χουάνγκ τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα. Όχι πάντα και σίγουρα όχι απολύτως ειρηνικά όταν πρέπει να μεγαλώσεις αγόρια!
«Η αρχή μας στο σπίτι ήταν να μην λες ποτέ ψέματα. Μια μέρα, όταν ο Ουί-Τζο ήταν ακόμα στο δημοτικό και τα δύο αδέρφια είπαν ψέματα και τα χαστούκισα στο μάγουλο. Έβαλα τις φωνές. «Αν θες να ζεις με ψέματα, φύγε». Το βράδυ τον βρήκα κουλουριασμένο έξω από το σπίτι, με δάκρυα στα μάτια και του απολογήθηκα. «Συγγνώμη που ο πατέρας σου έχασε την ψυχραιμία του». Από τότε, ποτέ ξανά δεν ασκήθηκε βία στο σπίτι. Δυστυχώς, όμως, τον είχαν χτυπήσει όταν ήταν μαθητής».
Η πίεση που δέχτηκε στο σχολείο (σ.σ. και όχι η βία) ήταν εκείνη που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του στην πορεία. Ο πατέρας του, συχνά δεν μπορούσε να είναι εκεί. Εργαζόταν πολλές ώρες και έχανε τα περισσότερα ματς. Προσπαθούσε να τον αποζημιώσει θυμίζοντάς του ότι τον ευχαριστεί για όσα κάνει και ότι είναι δίπλα του με όποιο τρόπο μπορεί. Είτε ήταν με χαρτζιλίκι ανάλογα με τη σημασία του γκολ (50.000 γουόν το απλό, 100.000 γουόν το γκολ της νίκης*), είτε με ένα δείπνο στο γήπεδο όταν ο κόσμος έχει φύγει, το στάδιο έχει αδειάσει και τα φώτα έχουν σβήσει. Δεν χρειάζονταν πολλά: Πικάντικες ρυζογκοφρέτες, ψαροκροκέτες και λίγη ώρα μεταξύ του πατέρα και του γιου για να φύγει το άγχος του αγώνα. Ακόμα κι όταν το άγχος ήταν αν μπορεί να συνδυάσει το ποδόσφαιρο με τη μόρφωση (σ.σ. ο Ουί-Τζο εγκατέλειψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο το 2013) ή αν ο προπονητής θα πειστεί να τον χρησιμοποιήσει.
«Θυμάμαι μια φορά ήταν ένα ματς στο γυμνάσιο. Ο προπονητής τον έβριζε σε όλο το πρώτο ημίχρονο και τον έκανε αλλαγή μόλις ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος. Μετά από εκείνο το περιστατικό, ο Ουί-Τζο πείσμωσε και σκόραρε σε κάθε παιχνίδι που ακολούθησε».
Κάτι που μας μεταφέρει στην επόμενη ταινία.
Το παιχνίδι με τη φωτιά!
Μια ταινία με εντελώς διαφορετικό background, βραβευμένη στο φεστιβάλ Καννών και βασισμένη στο βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι έρχεται για το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας και της πορεία του Ουί-Τζο Χουάνγκ. Και παρότι μπορεί να είναι στην άλλη άκρη του πλανήτη, ή να φαντάζει ένας εντελώς διαφορετικός κόσμο, όμως κατά βάθος όλοι άνθρωποι είμαστε, τα πράγματα είναι απλά: Σεξ, ίντριγκα, lifestyle, Instagram, facebook, πολιτική και mind the gap!
«Και πάλι βλέπουμε πόσα συμφέροντα υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Τι κρίμα! Χαραμίσαμε μια από τις wild cards». Πολιτικός το έγραψε στο Facebook. Ήταν η άποψή του για την πρόσκληση του Ουί-Τζο Χουάνγκ στην Εθνική ομάδα κάτω των 23 ετών για τους Πανασιατικούς αγώνες του 2018. Ο Κορεάτης ήταν τότε 26 ετών. Ο πολιτικός ήταν του κυβερνόντος κόμματος. Ο προπονητής που τον κάλεσε ήταν ο Κιμ Χακ-Μπουμ, προπονητής του και στην Σεονγκάμ. Ο τερματοφύλακας Τζο Χιεόν-Γου και ο Σον της Τότεναμ ήταν οι έτεροι δύο ποδοσφαιριστές άνω των 23 που κάλεσε ο εκλέκτορας της Νοτίου Κορέας.
Ο Χουάνγκ εκείνη την εποχή βρισκόταν στην Ιαπωνία. Εν μέρει διότι η ομάδα του υποβιβάστηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων κι εν μέρει γιατί η διαρροή μηνυμάτων στο Instagram έφεραν στην επιφάνεια μια ατίθαση ερωτική ζωή, πολλά παραστρατήματα και απιστίες – οι οπαδοί της Σεονγκάμ δεν μπορούσαν να τον συγχωρήσουν, σε βαθμό που τον αποδοκίμασαν έπειτα από γκολ που πέτυχε! Η Γκάμπα Οσάκα ήταν η διέξοδός του και παρότι μέχρι την κλήση του δεν είχε κάνει και αξιοσημείωτα πράγματα στην Ιαπωνία, στην Ινδονησία θα εκτόξευε την καριέρα του.
«Δε θα πω ψέματα. Η προετοιμασία για το τουρνουά ήταν πολύ δύσκολη για μένα, αλλά θεωρώ ότι τα πήγα καλά». Και τι ψέμα να πει, δηλαδή; Η αμφιλεγόμενη κλήση του ήταν θέμα συζήτησης για εβδομάδες, τα συμφέροντα που υπήρχαν από πίσω – μεταξύ των οποίων και η μειωμένη θητεία στο στρατό σε περίπτωση διάκρισης – επισημαίνονταν σε κάθε ευκαιρία και ο Χουάνγκ έπρεπε να διαχειριστεί όλα όσα σήμαινε εκείνη η διοργάνωση για τον ίδιο. Δεν τον άφηναν ούτε καν να χαρεί ότι θα βρισκόταν ξανά με τον παιδικό του φίλο Σον, με τον οποίο ήταν μαζί στην Εθνική το 2009 ως παιδιά και χόρευαν στα αποδυτήρια για να χαλαρώσουν οι συμπαίκτες τους.
«Αν είσαι επαγγελματίας πρέπει να μπορείς να ξεπερνάς τέτοιες καταστάσεις», θα πει μπαίνοντας ξανά στη… συζήτηση ο πατέρας του, ο οποίος προτίμησε να αφήσει το γιο του να το διαχειριστεί. «Γνώριζε ότι με τα καλά αποτελέσματα θα μπορούσε να αντιστρέψει λίγο-λίγο το κλίμα. Το μόνο που φοβόμουν ήταν μη λυγίσει από το βάρος της πίεσης που έβαζε στον εαυτό του. Ήλπιζα ότι θα όλο αυτό θα εξελισσόταν σε μια ευκαιρία να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου».
Και τι ψέμα να πεις, δηλαδή, μέρος δεύτερο: Δεν μπορούσε να κρυφτεί για τη δυσκολία της προετοιμασίας και τα έντονα συναισθήματα, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορούσε να κρυφτεί από την επιτυχία. Χατ-τρικ στην πρεμιέρα με το Μπαχρέιν. Γκολ στο δεύτερο ματς με την Μαλαισία (αλλά η Νότιος Κορέα ηττήθηκε, οπότε πάλι εκείνος έφταιγε). Γκολ στη φάση των «16» απέναντι στο Ιράν. Χατ-τρικ στα προημιτελικά απέναντι στο Ουζμπεκιστάν. Γκολ στον ημιτελικό κόντρα στο Βιετνάμ. Και το νικητήριο γκολ στην παράταση απέναντι στην Ιαπωνία για την κατάκτηση του τροπαίου. Ο Χουάνγκ Ουί-Τζο πρώτος σκόρερ, ο Χουάνγκ Ουί-Τζο καλύτερος παίκτης της Νοτίου Κορέας για το 2018, ο προπονητής του δικαιωμένος, ο μπαμπάς του περήφανος και ο πολιτικός ακόμα να ζητήσει συγγνώμη… Δε βαριέστε, είναι αξίωμα η ομοιότητα των πολιτικών ανεξαρτήτου χώρας, ηπείρου, φυλής. Σα να μην είναι «επάγγελμα», αλλά περισσότερο επιθετικός προσδιορισμός.
Anyway, η ζωή συνεχίστηκε… Ο Χουάνγκ έγινε δημοφιλής στη Νότιο Κορέα, έγινε δημοφιλής στην Ιαπωνία, δώρισε για φιλανθρωπικό σκοπό και την ενίσχυση των ακαδημιών ποδοσφαίρου το χρυσό του μετάλλιο, και σύντομα θα γινόταν δημοφιλής και στην Ευρώπη. Το όνειρό του πιτσιρικάς ήταν να μοιάσει στον Βραζιλιάνο Ρονάλντο. Οι παίκτες που ένιωσε να ταυτίζεται περισσότερο ήταν ο Χάρι Κέιν και ο Καρίμ Μπενζεμά. Αλλά το παράδειγμα που ήθελε να ακολουθήσει ήταν του Σον. «Είναι εκείνος που άνοιξε το δρόμο για όλους τους Νοτιοκορεάτες στην Ευρώπη», θα πει και συμπερασματικά δεν είναι δυνατόν να προκαλεί έκπληξη ότι θέλει να παίξει στην Αγγλία.
Σιγά-σιγά, όμως. Πρώτα, προέκυψε η Γαλλία, η Μπορντό, ο Πάουλο Σόουζα και η απόφαση του Πορτογάλου να τον μεταφέρει στα άκρα από την κορυφή της πτέρυγες. «Η ικανότητά του να κινείται στο χώρο και το δυνατό του σουτ, μπορούν να μας βοηθήσουν στην επιθετική μας λειτουργεία», εξηγούσε ο άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού, αλλά όπως έλεγε για εκείνον ο Άγγελος Αναστασιάδης, δεν… κάνει το παλικάρι. Στα άκρα δεινοπαθούσε, πέτυχε έξι γκολ στην πρώτη του σεζόν στη Γαλλία, και άλλα έξι στη δεύτερη σεζόν, η οποία διακόπηκε νωρίτερα λόγω κορωνοϊού και του έδωσε τη δυνατότητα να πάει φαντάρος!
Τα δεδομένα άλλαξαν όταν ο Ζαν Λουί Γκασέτ ανέλαβε την Μπορντό και όταν έπειτα από ένα τρίμηνο ελάχιστης παρεμβατικότητας σε όσα είχε βρει από τον προκάτοχό του, αποφάσισε να τον βάλει και πάλι στην κορυφή της επίθεσης. Από τον Δεκέμβριο μέχρι το τέλος της σεζόν, ο Χουάνγκ είχε πετύχει έντεκα γκολ στη Ligue One, και συνέχισε έτσι και το 2021-22. Πέρυσι, δηλαδή. Έντεκα γκολ, συμπεριλαμβανομένου και ενός χατ-τρικ, το σύνολο 29 γκολ σε 92 ματς στην κορυφαία κατηγορία της Γαλλίας, ωστόσο η Μπορντό υποβιβάστηκε και, πλέον, ο Ουί-Τζο ήθελε ένα νέο κεφάλαιο για τη ζωή του. Μια καινούργια ταινία για το κορεάτικο ρεύμα…
Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και... Άνοιξη! Αν είχε έρθει αυτές τις ημέρες στον Πειραιά, θα καταλάβαινε ότι είμαστε έτοιμοι για το Hallyuwood!
